k (clean up, replaced: Man → Man) |
k (clean up, removed: Categorie:Personen) |
||
| Regel 27: | Regel 27: | ||
In [[Harry Potter en de Relieken van de Dood (boek)|het zevende en laatste boek]] blijkt dat Dop tijdens zijn eigen schooltijd nauw bevriend was met de ongeveer even oude [[Albus Perkamentus]], de twee zouden onafscheidelijk zijn geweest. Dop was een veel minder begaafd tovenaar dan Perkamentus en adoreerde Perkamentus enorm. Na de dood van Perkamentus wordt Dop geïnterviewd door de [[Ochtendprofeet]]. Het voor Perkamentus zeer positieve verslag van dit interview verschijnt in de zomervakantie in de krant, en Harry leest dit interview voordat hij aan zijn zoektocht naar de [[Gruzielement]]en van [[Heer Voldemort]] begint. Wanneer hij tijdens die zoektocht eveneens de biografie onder ogen krijgt die roddeljournaliste [[Rita Pulpers]] over Perkamentus heeft geschreven, blijkt dat het verslag in de Ochtendprofeet Perkamentus erg eenzijdig positief belichtte. In de loop van het verhaal komt hij erachter dat de waarheid over Perkamentus ergens in het midden lag: zowel in het interview met Dop als in de biografie van Pulpers zitten waarheden en onwaarheden. |
In [[Harry Potter en de Relieken van de Dood (boek)|het zevende en laatste boek]] blijkt dat Dop tijdens zijn eigen schooltijd nauw bevriend was met de ongeveer even oude [[Albus Perkamentus]], de twee zouden onafscheidelijk zijn geweest. Dop was een veel minder begaafd tovenaar dan Perkamentus en adoreerde Perkamentus enorm. Na de dood van Perkamentus wordt Dop geïnterviewd door de [[Ochtendprofeet]]. Het voor Perkamentus zeer positieve verslag van dit interview verschijnt in de zomervakantie in de krant, en Harry leest dit interview voordat hij aan zijn zoektocht naar de [[Gruzielement]]en van [[Heer Voldemort]] begint. Wanneer hij tijdens die zoektocht eveneens de biografie onder ogen krijgt die roddeljournaliste [[Rita Pulpers]] over Perkamentus heeft geschreven, blijkt dat het verslag in de Ochtendprofeet Perkamentus erg eenzijdig positief belichtte. In de loop van het verhaal komt hij erachter dat de waarheid over Perkamentus ergens in het midden lag: zowel in het interview met Dop als in de biografie van Pulpers zitten waarheden en onwaarheden. |
||
| + | |||
| − | [[Categorie:Personen]] |
||
[[Categorie:Personages]] |
[[Categorie:Personages]] |
||
[[Categorie:Orde van de Feniks]] |
[[Categorie:Orde van de Feniks]] |
||
Versie van 17 mrt 2011 13:22
| Engelbert Dop | |
|---|---|
| Biografische informatie | |
| Fysieke beschrijving | |
| Geslacht | Man |
| Familie informatie | |
| Magische kenmerken | |
| Affiliatie | |
| Trouw | Albus Perkamentus |
Engelbert Dop (Engels: Elphias Doge) is een personage uit de Harry Potter-boekenreeks van de Britse schrijfster J.K. Rowling.
Sjabloon:Leeswaarschuwing Dop komt voor het eerst ten tonele in de boeken wanneer Harry Potter, voordat hij voor het eerst naar de toverschool Zweinstein gaat, zijn schoolbenodigdheden gaat kopen samen met de halfreus Rubeus Hagrid. Harry en Hagrid komen Dop tegen in De Lekke Ketel, een tovenaarsetablissement in Londen. Harry blijkt zich te kunnen herinneren Dop eerder te hebben ontmoet, en Dop is daarover zeer verheugd.
In het vijfde boek wordt duidelijk dat Dop deel uitmaakte van zowel de oorspronkelijke als de latere Orde van de Feniks. Zijn rol in de Orde wordt niet nader uitgelegd.
In het zevende en laatste boek blijkt dat Dop tijdens zijn eigen schooltijd nauw bevriend was met de ongeveer even oude Albus Perkamentus, de twee zouden onafscheidelijk zijn geweest. Dop was een veel minder begaafd tovenaar dan Perkamentus en adoreerde Perkamentus enorm. Na de dood van Perkamentus wordt Dop geïnterviewd door de Ochtendprofeet. Het voor Perkamentus zeer positieve verslag van dit interview verschijnt in de zomervakantie in de krant, en Harry leest dit interview voordat hij aan zijn zoektocht naar de Gruzielementen van Heer Voldemort begint. Wanneer hij tijdens die zoektocht eveneens de biografie onder ogen krijgt die roddeljournaliste Rita Pulpers over Perkamentus heeft geschreven, blijkt dat het verslag in de Ochtendprofeet Perkamentus erg eenzijdig positief belichtte. In de loop van het verhaal komt hij erachter dat de waarheid over Perkamentus ergens in het midden lag: zowel in het interview met Dop als in de biografie van Pulpers zitten waarheden en onwaarheden.