Leendert Lupos | |
---|---|
Biografische informatie | |
Geboren | ca. 1929[1] |
Bloed status | Halfbloed of volbloed[2] |
Burgerlijke Staat | Weduwnaar[2] |
Nationaliteit | Brits of Iers[3] |
Fysieke beschrijving | |
Species | Mens[2] |
Geslacht | Man[2] |
Familie informatie | |
Familie |
|
Magische kenmerken | |
Affiliatie | |
Beroep |
|
Trouw |
- "Zielloos, kwaadaardig, alleen maar goed om te sterven."
- —Leendert Lupos' eerdere perspectief over weerwolven[src]
Leendert Lupos (Engels: Lyall Lupin) was een tovenaar en een wereldberoemde autoriteit op het gebied van Niet-Menselijke Geestverschijningen. Tijdens de opmars van de Eerste Tovenaarsoorlog deed het Ministerie van Toverkunst een beroep op zijn expertise van duistere wezens om met zijn hulp de dreiging te bevatten. Hij sloot zich uiteindelijk aan bij het Departement van Toezicht op Magische Wezens. Leendert trouwde met Dreuzel Hendrika Havel en kreeg één zoon, Remus Johannes Lupos, die werd gebeten door de weerwolf Fenrir Vaalhaar als vergelding voor een negatieve opmerking over lycantropie die Leendert had gemaakt.[2]
Biografie[]
Jeugd[]
In zijn jeugd studeerde Leendert aan Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus.[2]
Huwelijk en carrière[]
Rond zijn dertigste was Leerdert een wereldberoemde expert geworden op het gebied van Niet-Menselijke Geestverschijngen, waaronder klopgeesten en Boemannen.[2]
Leendert ging op expeditie naar een afgelegen bosgebied in Wales om de berichten van een zeer woeste Boeman te onderzoeken en hoorde toen een vrouw om hulp schreeuwen. Hij schoot haar te hulp en verjoeg de Boeman, die hij met een zwaai van zijn toverstok in een veldpaddestoel veranderde. De vrouw was Hendrika Havel, een Dreuzel die voor een verzekeringskantoor in Cardiff werkte. Hij probeerde haar uit te leggen dat het een Boeman was, maar ze begreep hem niet, dus deed hij alsof ze was geconfronteerd met een grote en enge man. Daarna begeleidde hij haar naar huis om haar veiligheid te waarborgen.[2]
Een paar maanden later gaf hij aan Hendrika toe dat de Boeman geen ernstige bedreiging voor haar vormde. Deze bekentenis had echter geen negatieve invloed op haar mening over hem — tegen die tijd was het paar verliefd op elkaar geworden. Uiteindelijk verzamelde Leendert de moed om een huwelijksaanzoek te doen, dat Hendrik accepteerde, waarna ze zich met volle overgave op het plannen van hun huwelijk stortte. Hun huwelijk vond plaats in het begin van 1959 en omvatte een taart met een Boeman erop. Een jaar later, op 10 maart 1960, werd het eerste en enige kind van het echtpaar, Remus Johannes Lupos, geboren.[2]
Halverwege de jaren zestig groeide Heer Voldemort's macht, en zijn volgelingen rekruteerden een grote verscheidenheid aan duistere wezens om zijn doel te bewerkstelligen. Het Ministerie van Toverkunst deed een beroep op experts van duistere wezens in de hoop de dreiging beter te begrijpen en onder controle te houden. Leendert werd gevraagd om het Departement van Toezicht op Magische Wezens te assisteren en deed dat met plezier.[2]
Woede van een weerwolf[]
Begin 1965 werd Fenrir Vaalhaar binnengebracht voor verhoor bij het Ministerie van Toverkunst na de dood van twee Dreuzelkinderen. Hoewel hij betrapt werd in een weerwolfroedel, was het Ministerie zich er niet van bewust dat Vaalhaar zelf een weerwolf was, omdat het bestaande Weerwolfregister slecht bijgehouden werd. Vaalhaar drong er bij de ondervragingscommissie op aan dat hij slechts een Dreuzelzwerver was, een leugen waar bijna alle leden van overtuigd waren. Leendert herkende echter karakteristieke tekenen van lycantropie in Vaalhaar's uiterlijk en gedrag, en uitte zijn bezorgdheid aan de commissie. Hij stelde voor Vaalhaar vast te houden tot de volgende volle maan, die slechts vierentwintig uur later zou opkomen.[2]
De andere commissieleden maakten Leendert belachelijk waardoor hij zijn geduld verloor, en hij verklaarde dat weerwolven "zielloos, kwaadaardig, alleen maar goed om te sterven" waren. Als gevolg hiervan werd hij de ruimte uit gestuurd en werd Vaalhaar vrijgelaten. Terwijl hij naar buiten werd begeleid door een tovenaar van het Ministerie, die van plan was zijn geheugen te wissen, ontsnapte Vaalhaar met de hulp van twee handlangers.[2]
Kort daarna bedacht Vaalhaar een plan om wraak te nemen op Leendert voor zijn denigrerende opmerking. Kort voor de vijfde verjaardag van zijn zoon Remus, brak Vaalhaar het slaapkamerraam van de jongen open en viel hem aan. Leendert bereikte zijn zoon op tijd om zijn leven te redden door Vaalhaar af te weren met krachtige vloeken, maar Remus was vanaf dat moment een weerwolf geworden.[2]
Opvoeding van zijn zoon[]
Toen zijn zoon Remus een weerwolf werd, veranderde Leendert's beeld voor individuen met lycantropie voor altijd. Leendert en zijn vrouw probeerden allerlei behandelingen voor de aandoening van hun zoon, maar in die dagen, vóór Damocles' uitvinding van de Wolfsworteldrank, waren er geen die echt effectief waren.[4] Zo werd het paar gedwongen drastische maatregelen te treffen om de toestand van Remus te verbergen en naar een nieuwe dorp of stad te verhuizen wanneer hun buren het vreemde gedrag van de jongen opmerkten. Ze verboden Remus om met andere kinderen te spelen, en als gevolg daarvan, ondanks de liefde van zijn beide ouders, werd zijn jeugd gekenmerkt door eenzaamheid.[2]
Aanvankelijk was Leendert in staat Remus onder controle te houden tijdens de volle maan door hem in een afgesloten kamer op te sluiten en verschillende Zwijgbezweringen te gebruiken, maar toen het kind groeide, werd het moeilijker om hem in bedwang te houden. Tegen de tijd dat hij tien was, was Remus in staat om deuren en ramen te slopen tijdens zijn maandelijkse transformatie, waardoor Leendert steeds krachtigere spreuken moest gebruiken. Leendert en zijn vrouw liepen er bleekjes bij vanwege de zorgen om hun zoon, van wie ze zielsveel hielden, wetende dat de tovergemeenschap hevig zou reageren als ze hoorden van het bestaan van een onbeheersbare weerwolf.[2]
De Lupossen waren bang dat hun zoon vanwege zijn toestand niet naar Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus zou kunnen gaan.[2][4] Leendert probeerde daarom zijn zoon thuis te onderwijzen. Kort voor Remus' elfde verjaardag in 1971 verscheen echter Albus Perkamentus onaangekondigd op hun stoep. Het paar probeerde verwoed te voorkomen dat hij hun huis binnenkwam, maar hun magische verdediging, hoewel sterk genoeg om hun weerwolfzoon in bedwang te houden, was nutteloos in het bijzijn van de grootste tovenaar van die tijd. Met gemak trad hij hun huis binnen en zonder het te beseffen zat Perkamentus vijf minuten later Fluimstenen te spelen met hun zoon. Perkamentus vertelde de bezorgde ouders dat hij wist dat hun zoon was aangevallen door Fenrir Vaalhaar (Vaalhaar had over zijn daden opgeschept tegen spionnen die Perkamentus onder de duistere wezens had). Hij verzekerde hen dat Remus naar Zweinstein zou kunnen gaan, omdat hij er al voor had gezorgd dat de jongen een veilige, beveiligde locatie zou hebben om zijn maandelijkse transformaties door te brengen.[2]
Latere leven[]
Enige tijd vóór Voldemort's val op 31 oktober 1981 stierf Hendrika, waardoor Leendert weduwnaar werd. Hoewel Remus na het einde van de Eerste Tovenaarsoorlog geen vaste baan kon vinden om in zijn levensonderhoud te voorzien, weigerde hij terug naar Leendert te gaan, uit angst dat dit het "vredige" leven van zijn vader zou bedreigen. Hij bezocht Leendert echter wel van tijd tot tijd, wat zijn vader erg gelukkig maakte.[2] Uiteindelijk stierf Remus in de Tweede Tovenaarsoorlog, waardoor Leendert slechts een kleinzoon overhield; of Leendert in 1998 dood was of dat hij zijn kleinzoon ooit heeft ontmoet, is onbekend.
Persoonlijkheid[]
Leendert werd beschreven als een zeer slimme en verlegen jongeman.[2] Hoewel hij gewoonlijk een vredelievende man was, had hij een verborgen, woest humeur dat zich kon laten zien als hij voldoende overstuur was door een situatie. Hij was ook niet bang om zijn professionele superieuren uit te dagen als hij wist dat ze het bij het verkeerde eind hadden in een belangrijke kwestie.[2]
Hoewel hij geen vooroordelen jegens Dreuzels koesterde, was hij het eens met de negatieve kijk op weerwolven die heerste in de tovergemeenschap. Dit was tot zijn ogen werden geopend toen zijn eigen zoon een weerwolf werd, als gevolg van een aanval die werd gepleegd als vergelding voor een anti-weerwolf opmerking die hij had gemaakt.[2] Vermoedelijk veranderde zijn opvattingen over weerwolven toen zijn zoon eenmaal besmet was, gezien Remus een zorgzaam persoon werd, niet kwaadaardig en zielloos zoals Leendert weerwolven ooit beschreef. Leendert bewees dat hij een toegewijde vader was die onvoorwaardelijk van zijn zoon hield en bereid was tot het uiterste te gaan om hem ondanks zijn toestand te beschermen.[2]
Leendert vond het soms moeilijk om dingen aan mensen te onthullen als hij dacht dat ze daardoor minder van hem zouden denken. Hij vertelde Hendrika niet dat de Boeman geen echt gevaar vormde gedurende enkele maanden nadat hij haar had ontmoet, vermoedelijk omdat hij niet wilde dat ze dacht dat hij slechts de held speelde om te proberen haar liefde te winnen.[2] Hij heeft ook jarenlang afgezien van het vertellen aan Remus over de ware omstandigheden van zijn aanval en de identiteit van zijn aanvaller uit angst voor de veroordeling van zijn zoon.[2]
Magische vaardigheden[]
- Verweer tegen de Zwarte Kunsten: Leendert was bedreven in defensieve magie, bewezen door zijn expertise in het gebied van klopgeesten en Boemannen. Laatstgenoemde wist hij in een eerste ontmoeting met zijn toekomstige vrouw, Hendrika Havel, met een simpele zwaai van zijn toverstok te verdrijven. Leendert bewees ook dat hij redelijk getalenteerd was met offensieve magie, zoals aangetoond toen hij de woeste weerwolf Fenrir Vaalhaar afweerde met meerdere krachtige vloeken tijdens een volle maan.[2]
- Bezweringen: Leendert bleek ook goed overweg te kunnen met bezweringen, door gebruikt te maken van Zwijgbezweringen om zijn zoon stil en veilig te houden tijdens de volle maan.[2]
Etymologie[]
- "Leendert" is afgeleid van het Germaanse Leonhard, dat vrij vertaald "zo sterk als een leeuw" betekend.
- "Lupos" is afgeleid van "lupus (/lupa)", Latijn voor "wolf" en tevens de naam van een bloem. Daarnaast is Canis lupus de wetenschappelijk naam voor wolf.
Trivia[]
- Het is mogelijk dat Leendert op het Ministerie voor Toverkunst werkzaam was voor de Afdeling Geesten.
Verschijning[]
- Harry Potter en de Gevangene van Azkaban (Eerste vermelding)
- Harry Potter en de Halfbloed Prins (Vermeld)
- Pottermore (Eerst geïdentificeerd als Leendert Lupos)
- Pottermore Presents — Korte Verhalen van Zweinstein: Heldenmoed, Hartenleed en Hachelijke Hobby's
- Wizarding World
Referenties[]
- ↑ Volgens Korte Verhalen van Zweinstein: Heldenmoed, Hartenleed en Hachelijke Hobby's was Leendert minstens dertig toen hij Hendrika Havel redde. Ze trouwden minder dan een jaar later en kregen hun eerste kind een jaar later in 1960. Leendert zou daarom in of rond 1929 geboren moeten zijn.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 2,20 2,21 2,22 2,23 2,24 2,25 2,26 2,27 2,28 2,29 2,30 2,31 2,32 2,33 2,34 2,35 Pottermore Presents - Korte Verhalen van Zweinstein: Heldenmoed, Hartenleed en Hachelijke Hobby's, Hoofdstuk 2 (Remus Lupos)
- ↑ Exclusive Interview met J.K. Rowling door South West News Service op 8 juli 2000
- ↑ 4,0 4,1 Harry Potter en de Gevangene van Azkaban, Hoofdstuk 18 (Maanling, Wormstaart, Sluipvoet en Gaffel)
Bron[]
Deze pagina is een (gedeeltelijke) kopie en vertaling van de Engelse Harry Potter Wiki