De Wet van Rappaport werd in 1790 ingevoerd door president Emma Rappaport. De wet schreef een strikte scheiding tussen Niemagies en de tovenaarsgemeenschap voort en de straffen voor omgang met de niemagies waren streng. Er kwam vanuit het Internationaal Overlegorgaan van Heksenmeesters scherpe kritiek op de MACUSA vanwege de wet.[1]
Achtergrond[]
De tovenaarsleerlinge Slemiela Twaalfbooms werd verliefd op de niemagie Bartholomeus Barbot, die een nakomeling was van een Gritselaar. Zij voorzag hem van vele informatie over de magische wereld in Amerika. Uiteindelijk stal Barbot haar toverstok en demonstreerde hij die aan alle pers die hij kon vinden. Vervolgens verzamelde hij een leger en trokken ze erop uit om tovenaars op te sporen en te doden. Uiteindelijk werd Barbot gearresteerd en berecht.[1]