Hej drodzy, postanowiłam odejść z HPW. Będę tu jeszcze wchodzić i czytać posty itd, ale nie bede juz sama pisać i komentowac. Niektorzy pytają sie (NIEKTORZY ) dlaczego. Dlatego ze mam dosyc kadry. I to mocno. Na dyskusjach nic nie mozna ciekawego robic - jedynie stac na bacznosc i nic wiecej. Pewnie zaraz Nekomimi tu wejdzie i powie ze jestem jakas obrazalska czy cos. Nie, po prostu od dluzszego czasu mnie juz ta kadra adminow denerwuje, jak sobie porownac z Jorvikipedią czy Miraculum wiki, to tam jest zdecydowanie inaczej.

Moze do kiedys zobaczenia

~~ LS

czarodziejski świat jest pełen ciekawych magicznych stworzeń - od skromnej Flobberworm do majestatycznego hipogryf. Dzisiaj zagłębimy się w niektóre z najbardziej dziwnych i cudownych faktów na temat tych ciekawskich bestii.

Po pierwsze, przypomnienie z podręcznika Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć na temat klasyfikacji magicznych stworzeń Ministerstwa Magii ...

Klasyfikacja Ministerstwa Magii (MOM)

XXXXX Znany zabójca czarodziejów / niemożliwy do wyszkolenia lub oswojeniaXXXX Niebezpieczny / wymaga specjalistycznej wiedzy / zdolny czarodziej może sobie poradzićXXX Kompetentny czarodziej powinien sobie poradzićXX Nieszkodliwy / może być udomowionyX Nudny

Kappa

Klasyfikacja MOM: XXXX

Tych ssących krew japońskich demonów wodnych nie należy lekceważyć - nawet jeśli wyglądają dość dziwacznie. Wiemy, że bylibyśmy zakłopotani, gdybyśmy natknęli się na stworzenie o ciele małpy, pokrytym rybimi łuskami, z wydrążonym rowkiem na czubku głowy, który przenosi wodę. Jednak nie wszystko jest stracone, jeśli wpadniesz na jednego, ponieważ istnieje prosty sposób, aby go przekonać, aby nie spuszczał krwi. Po prostu wyryj swoje imię w ogórku i rzuć nim w Kappa.

Tak, zgadza się, rzucenie ogórka może uratować ci życie - kto wiedział?

Hipogryf

Klasyfikacja MOM: XXX

Z głową olbrzymiego orła i ciałem konia, hipogryfy są z pewnością imponująco wyglądającymi stworzeniami. Chociaż można je oswoić, należy podchodzić do nich z szacunkiem i solidnym łukiem. Ale czy wiesz, że Hipogryfy złożą tylko jedno delikatne jajko? Po ułożeniu pisklę potrzebuje tylko 24 godzin na wyklucie - a nawet będą w stanie latać w ciągu tygodnia!

Mooncalf

Klasyfikacja MOM: XX

Te nieśmiałe stworzenia o bulwiastych oczach i wrzecionowatych nogach wynurzają się z nory tylko podczas pełni księżyca. Jednak ich nieśmiałość nie przeszkadza im w rozpoczęciu gry. Tańczą w świetle księżyca, wykonując skomplikowane układy, stojąc na tylnych łapach - całkiem imponujące, jeśli o nas zapytasz. Wielu czarodziejów czerpie korzyści z ich nocnego migotania. Jeśli zbierzesz srebrzyste odchody Mooncalfa przed wschodem słońca, a następnie rozłożysz je na magicznych rabatach i ziołach, twoje rośliny będą rosły szybko i silnie. Cóż za genialne wykorzystanie resztek łajna.

Nundu

Klasyfikacja MOM: XXXXX

Ta bestia ze wschodniej Afryki jest prawdopodobnie najbardziej niebezpieczna, by istnieć - i wiele to ma związek z jej niesamowicie nieświeżym oddechem. Ten gigantyczny lampart porusza się cicho i niszczy całe wioski swoim oddechem powodującym choroby (brzmi to tak, jakby naprawdę przydałby się płyn do płukania ust). Są również niesamowicie wytrzymali, a pokonanie jednego wymaga co najmniej 100 wykwalifikowanych czarodziejów.

Puffskein

Klasyfikacja MOM: XX

Te okrągłe, małe stworzenia z futrem w kolorze kremu są doskonałymi zwierzętami domowymi - zwłaszcza, że ​​nie mają nic przeciwko przytulaniu ... lub rzucaniu. Naturalne padlinożercy, zjadają całe mnóstwo rzeczy, ale ich ulubionym jest wózki w nosie śpiącej wiedźmy lub czarodzieja. Kiedy jest głodny, z Puffskein wyłoni się cienki różowy języczek i zacznie wężać się po domu w poszukiwaniu pysznych wózków. Tak więc, jeśli masz łaskotanie w nocy, możesz sprawdzić, czy nie ma nieuczciwych maskonurów.

Billywig

Klasyfikacja MOM: X

Pochodzące z Australii owady te są szafirowo-niebieskie, szybkie i mają skrzydła przymocowane do głowy. Mają również długie, cienkie żądło na dole ciała, które powoduje zawroty głowy, po których następuje lewitacja. Niektóre australijskie wiedźmy i czarodzieje tak bardzo lubią ten efekt, że próbują zostać ukąszeni. Powinni jednak zachować ostrożność, ponieważ zbyt wiele użądleń może spowodować dni niekontrolowanej lewitacji, a jeśli jesteś na nie uczulony, może to być trwałe. Uważa się, że suszone użądlenia Billywig są używane w Musujących Whizzbees - chociaż musimy przyznać, że myśl o zmielonych owadach w naszych słodyczach trochę nas odstrasza.

Ognisty Krab

Klasyfikacja MOM: XXX

Te stworzenia mogą być nazywane Ognistymi Krabami, ale w rzeczywistości przypominają żółwia ze skorupą pokrytą klejnotami. Są też czymś, czego nie chcielibyśmy znaleźć po złej stronie… dosłownie. Niektórzy czarodzieje próbują je złapać i zamienić ich muszle w kociołki. Uważamy, że wkrótce tego pożałują, ponieważ Ogniste Kraby wystrzeliwują płomienie z tylnych końców, gdy są zagrożone. Możemy sobie wyobrazić, że ich materiały wybuchowe wystarczą, aby odstraszyć nawet najbardziej oddanych łowców.

Fwooper

Klasyfikacja MOM: XXX

Pochodzące z Afryki ptaki te są pełne kolorów. Ich upierzenie może być różowe, żółte, pomarańczowe lub limonkowo zielone - co z pewnością przydaje się, jeśli szukasz fantazyjnego pióra. Jednak chociaż piosenka, którą śpiewają, może na początku być przyjemna, wkrótce doprowadzi cię do szaleństwa (tak jak ta piosenka, której nie przestają grać w radiu). Aby ich właściciele nie kręcili się w kółko, Fwoopery są sprzedawane z Zaklęciem Wyciszającym, które należy odświeżać co miesiąc. Chociaż jeden z czarodziejów nie zgodził się z tym, że ich śpiew prowadził cię po ścianie. Uric the Oddball próbował udowodnić, że piosenka Fwoopera korzystnie wpływa na twoje zdrowie, słuchając jej przez trzy miesiące bez przerwy. Chociaż kiedy przybył do Rady Czarodziejów, aby podzielić się swoimi odkryciami, przybył w swoim urodzinowym garniturze i tupecie - który okazał się martwym borsukiem. Uważamy, że będziemy trzymać się Zaklęcia Wyciszającego.

Flobberworm

Klasyfikacja MOM: X

Ok, więc Flobberworm może być jednym z najbardziej nudnych magicznych stworzeń, jakie kiedykolwiek istniały, ale nie mogliśmy nie wspomnieć o tak kultowej bestii. Jeden koniec może być nie do odróżnienia od drugiego - ale nadal zasługują na trochę miłości. Przypuszczamy, że jeden fakt, który nie jest do końca dziwny, ale przynajmniej dowodzi, że nie są one całkowicie bezużyteczne, to fakt, że śluz robaczycy służy do zagęszczania mikstur - jakie to ekscytujące!

Możesz dowiedzieć się więcej o podręczniku Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć tutaj.

Okej no więc em ostatnio myślałam sobie nad matkami (no i tym samym relacji matka-dziecko) w serii hp, no i oczywiście jedną z najbardziej znanych matek jest chyba Molly Weasley. Jest wiele powodów dla których moglibyśmy ją podziwiać - dała życie siedmiorgu dzieci i je wychowała, nie poddawała się, nawet jeśli żyła w biedy, ochroniła swoją córkę (i nie tylko!) przed Bellatrix... No jest tego dużo, jednak... Nie wydaje mi się, żeby była najlepszą matką. Nie mówię, że jest najgorszą, ale najlepszą nie jest wcale (i nie chodzi mi tu o filmy, a o książki). Przede wszystkim chodzi mi to o to, jak faworyzowała te dzieci, które się dobrze uczyły, czy były prefektami (jej reakcja na to że Ron został prefektem, i jak wtedy zignorowała bliźniaków wszystko tłumaczy). Nie wspierała Georga i Freda tylko dlatego, że zajmowali się tym, co lubili, co ich pasjonowało, ale jakoś jak już zdobyli tą ,,sławę" to jej to nie przeszkadzało... Odrzucenie Rona na rzecz Harry'ego... Ja rozumiem, że ten chłopiec nie miał rodziców, no ale ona zapomniała o własnym synie na jego rzecz. Zdaje mi się, że Molly nie starała się wystarczająco wyciągnąć rodzinę z tej biedy. No ale oczywiście to tylko moja opinia, bo, mówiąc szczerze, Molly od strony opiekowania się Harrym była idealna, ale od strony opiekowania się własnymi dziećmi - no już niezbyt. Co wy o niej sądzicie?

[Mah - hoot - o - koh - ro]

Ta starożytna japońska szkoła ma najmniejszą liczbę uczniów spośród jedenastu wielkich szkół czarodziejów i przyjmuje uczniów w wieku od siedmiu lat (chociaż nie wchodzą na pokład, dopóki nie ukończą jedenastu lat). Podczas zajęć dziennych studenci, czarodziejskie dzieci są codziennie przewożone do swoich domów na grzbietach stada gigantycznych petreli burzowych. Ozdobny i przepiękny pałac Mahoutokoro jest wykonany z jadeitu z baraniny i stoi na najwyższym punkcie „niezamieszkanej” (a przynajmniej tak myślą mugole) wulkanicznej wyspy Minami Iwo Jima.

Uczniowie otrzymują po przybyciu zaczarowane szaty, które rosną wraz z ich wzrostem i które stopniowo zmieniają kolor wraz ze wzrostem nauki ich noszącego, rozpoczynając od bladego różu i stając się (jeśli osiągają najwyższe oceny z każdego magicznego przedmiotu) złotym . Jeśli szata zmieni kolor na biały, oznacza to, że uczeń zdradził kod japońskiego czarodzieja i przyjął nielegalne praktyki (które w Europie nazywamy czarną magią) lub złamał Międzynarodowy Statut Tajności. „Bielenie” to straszna hańba, która skutkuje natychmiastowym wydaleniem ze szkoły i procesem w japońskim Ministerstwie Magii.

Reputacja Mahoutokoro opiera się nie tylko na imponujących umiejętnościach akademickich, ale także na znakomitej reputacji Quidditcha, który, jak głosi legenda, został wprowadzony do Japonii wieki temu przez grupę nierozsądnych uczniów Hogwartu, którzy zostali zepchnięci z kursu podczas próby okrążenia globus na całkowicie nieodpowiednich miotłach. Uratowani przez grupę czarodziejów z Mahoutokoro, która obserwowała ruchy planet, pozostali jako goście wystarczająco długo, aby nauczyć swoich japońskich odpowiedników podstaw gry, posunięcia, którego żałowali. Każdy członek japońskiej drużyny quidditcha i obecni zwycięzcy Ligi Mistrzów (Toyohashi Tengu) przypisują swoją sprawność wyczerpującemu treningowi, który przeszli w Mahoutokoro, gdzie ćwiczą na czasami burzliwym morzu w burzliwych warunkach,

W 1790 r. piętnasty prezydent MACUSA, Emily Rappaport, ustanowił prawo mające na celu całkowitą segregację społeczności czarodziejów i społeczności No-Maj. Nastąpiło to po jednym z najpoważniejszych naruszeń Międzynarodowego Statutu Tajności, które doprowadziło do upokarzającej krytyki MACUSA przez Międzynarodową Konfederację Czarodziejów. Sprawa była o wiele poważniejsza, ponieważ włamanie pochodziło z samej MACUSY.

Krótko mówiąc, katastrofa dotyczyła córki zaufanego Keeper of Treasure and Dragots prezydenta Rappaporta (Dragot to amerykańska waluta czarodziejów, a Keeper of Dragots, jak sugeruje tytuł, jest mniej więcej odpowiednikiem Sekretarza Skarbu). Arystoteles Twelvetrees był kompetentnym mężczyzną, ale jego córka Dorcus była równie mroczna, jak ładna. Była biedną uczennicą w Ilvermorny, a gdy jej ojciec awansował na wysokie stanowisko, mieszkała w domu, prawie nigdy nie uprawiała magii, ale koncentrowała się głównie na swoim ubraniu, ułożeniu włosów i przyjęciach.

Pewnego dnia, na miejscowym pikniku, Dorcus Twelvetrees bardzo zakochał się w przystojnym No-Maju imieniem Bartholomew Barebone. Bez wiedzy Dorcusa, Bartholomew był potomkiem Scourera. Nikt w jego rodzinie nie był magiem, ale jego wiara w magię była głęboka i niezachwiana, podobnie jak jego przekonanie, że wszystkie czarownice i czarownice są źli.

Całkowicie nieświadomy niebezpieczeństwa, Dorcus z uprzejmą uwagą zainteresował się swoimi „małymi sztuczkami” Bartłomieja. Kierując się bezmyślnymi pytaniami swojego beau, zwierzyła się sekretnym adresom zarówno MACUSY, jak i Ilvermorny, wraz z informacjami o Międzynarodowej Konfederacji Czarodziejów i wszystkich sposobach, w jakie te ciała starały się chronić i ukrywać społeczność czarodziejów.

Zebrawszy jak najwięcej informacji od Dorcusa, Bartholomew ukradł różdżkę, którą mu posłusznie zademonstrowała, pokazał ją tylu dziennikarzom, ilu zdołał znaleźć, a następnie zebrał uzbrojonych przyjaciół i wyruszył prześladować, a najlepiej zabić wszystkich. czarownice i czarodzieje w pobliżu. Bartholomew następnie wydrukował ulotki, podając adresy miejsc, w których gromadziły się czarownice i czarodzieje, oraz wysyłał listy do wybitnych No-Majów, z których niektórzy uważali za konieczne zbadanie, czy w opisanych miejscach rzeczywiście odbywały się „złe imprezy okultystyczne”.

Oszołomiony ze swoją misją ujawnienia czarów w Ameryce, Bartholomew Barebone przekroczył swoją granicę, strzelając do grupy czarodziejów MACUSA, która, jak sądził, okazała się być No-Majsem, który miał pecha opuścić podejrzany budynek, gdy patrzył to. Na szczęście nikt nie zginął, a Bartłomiej został aresztowany i uwięziony za tę zbrodnię bez udziału MACUSY. To była ogromna ulga dla MACUSY, który walczył z ogromnymi konsekwencjami niedyskrecji Dorcusa.

Bartholomew szeroko rozpowszechnił swoje ulotki, a kilka gazet potraktowało go na tyle poważnie, że wydrukowali zdjęcia różdżki Dorcusa i zauważyli, że „kopnęła jak muł”, jeśli pomachała. Uwaga skupiona na budynku MACUSA była tak intensywna, że ​​zmuszono go do zmiany lokalu. Ponieważ prezydent Rappaport został zmuszony do poinformowania o tym Międzynarodowej Konfederacji Czarodziejów podczas publicznego śledztwa, nie mogła być pewna, czy każda osoba wtajemniczona w informacje Dorcusa została utracona. Wyciek był tak poważny, że jego następstwa były odczuwalne przez wiele lat.

Chociaż wielu członków magicznej społeczności prowadziło kampanię na rzecz uwięzienia jej na całe życie, a nawet egzekucji, Dorcus spędził w więzieniu tylko rok. Całkowicie zhańbiona, całkowicie wstrząśnięta, wyłoniła się do zupełnie innej społeczności czarodziejów i zakończyła swoje dni w odosobnieniu, lustrze i jej papudze, jej najdroższych towarzyszach.

Niedyskrecje Dorcusa doprowadziły do ​​wprowadzenia prawa Rappaporta. Prawo Rappaporta wymusiło ścisłą segregację między społecznościami No-Maj i czarodziejami. Czarodziejom nie wolno było już zaprzyjaźniać się ani żenić z No-Majs. Kary za bratanie się z No-Majs były surowe. Komunikacja z No-Majs ograniczała się do tego, co niezbędne do wykonywania codziennych czynności.

Prawo Rappaporta dodatkowo umocniło główną różnicę kulturową między amerykańską społecznością czarodziejów a europejską. W Starym Świecie zawsze istniała do pewnego stopnia tajna współpraca i komunikacja między rządami No-Maj a ich magicznymi odpowiednikami. W Ameryce MACUSA działała całkowicie niezależnie od rządu No-Maj. W Europie czarownice i czarodzieje pobierali się i przyjaźnili się z No-Majs; w Ameryce No-Majs byli coraz częściej postrzegani jako wróg. Krótko mówiąc, prawo Rappaporta wypędziło amerykańską społeczność czarodziejów, która już miała do czynienia z niezwykle podejrzaną populacją No-Maj, wciąż głębiej pod ziemią.

Chociaż wampiry istnieją w świecie Harry'ego Pottera, jak pokazuje literatura, którą Harry i jego przyjaciele studiują w Obronie przed czarną magią, nie odgrywają żadnej znaczącej roli w historii. Mit o wampirach jest tak bogaty i był wykorzystywany tak wiele razy w literaturze i filmie, że czułem, że niewiele mogę dodać do tradycji. W każdym razie wampiry są tradycją Europy Wschodniej i generalnie starałem się czerpać z brytyjskiej mitologii i folkloru, tworząc adwersarzy dla Harry'ego. Dlatego oprócz przelotnych wzmianek, jedynym wampirem, którego Harry spotyka w książkach, jest Sanguini w * Księciu Półkrwi *, który pojawia się na przyjęciu w nieco komiczny sposób.

Przeglądając moje najwcześniejsze zeszyty, odkryłem jednak, że na mojej najwcześniejszej liście personelu znajdował się bezpodmiotowy nauczyciel wampirów, o którym zapomniałem, zwany „Trocar”. Trokar to ostro zakończony trzon wprowadzany do tętnic lub jam w celu wydobycia płynów ustrojowych, więc myślę, że to raczej dobre imię dla wampira. Najwyraźniej nie myślałem o nim zbyt wiele jako o postaci, ponieważ znika on dość wcześnie w moich notatkach.

Przez długi czas krążyła plotka fanów, że Snape może być wampirem. Chociaż prawdą jest, że ma niezdrową bladość i czasami jest opisywany jako wyglądający jak duży nietoperz w swoim długim czarnym płaszczu, tak naprawdę nigdy nie zmienia się w nietoperza, spotykamy go przed zamkiem w świetle dziennym i żadnych zwłok ze śladami nakłuć na szyjach pojawiają się w Hogwarcie. Krótko mówiąc, Snape nie jest odnowionym trokarem.

Hejka, jakiś czas temu napisałem cos o grach z HP, powiedziałem coś i Hogwarts Legacy ale bardzo mało. Teraz napiszę troszkę więcej informacji o grze. Przedstawię tu info o grze, a także ciekawostkę :)

Data wydania: 2022 (prawdopodobnie)

Producent: Avalanche Software

Platformy: PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series X/S, Android, PC i inne

Wydawcy: Portkey Games, Warner Bros. Interactive Entertainment, cossona

Gatunek: Gra przygodowa, Fabularna gra akcji

Gra opowiada o byciu uczniem Hogwartu, a zresztą co będę mówił, skoro na dole wszystko pisze :)

Jak podaje oficjalna strona gry:

Dziedzictwo Hogwartu to wciągająca gra akcji RPG z otwartym światem, osadzona w świecie, który po raz pierwszy pojawił się w książkach o Harrym Potterze. Teraz możesz przejąć kontrolę nad akcją i być w centrum własnej przygody w czarodziejskim świecie. Wyrusz w podróż przez znane i nowe lokalizacje, odkrywając fantastyczne bestie, dostosowując swoją postać i wytwarzając mikstury. Opanowuj rzucanie zaklęć, ulepszaj talenty i zostań czarodziejem, jakim chcesz być.

Poznaj Hogwart w XIX wieku. Twoja postać jest uczniem, który posiada klucz do starożytnej tajemnicy grożącej rozerwaniem czarodziejskiego świata. Dostałeś późną akceptację do Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie i wkrótce odkrywasz, że nie jesteś zwykłym uczniem: posiadasz niezwykłą zdolność postrzegania i opanowywania starożytnej magii. Tylko ty możesz zdecydować, czy ochronisz ten sekret dla dobra wszystkich, czy też ulegniesz pokusie bardziej złowrogiej magii.

Odkryj atmosferę życia w Hogwarcie, zawierając sojuesze, walcząc z mrocznymi czarodziejami i ostatecznie decydując o losie czarodziejskiego świata. Twoje dziedzictwo jest tym, co z nim zrobisz.

Taka ciekawostka, mogłeś to wiedzieć albo nie: jeśli się zarejestrujemy, będziemy mogli odebrać darmową tapetę.

Harry, jak tiara przydziału sama przyznała, miał być w Slytherinie, ale dlatego że Harry sam o to poprosił, przydzieliła go do Gryffinduru.

Także Ron i Hermiona. Gryffindor: odwaga. Czy ron był odważny? Nie sądze. Moim zdaniem powinien być w Hufflepuffie. A Hermiona to raczej Ravenclaw bo mądrość. Czy tiara przydziału wiedziała co się stanie w przyszłości i dlatego iwch wszystich przydzieliła do Gryffindoru?

Bardzo dziwna jest edukacja w Hogwarcie.

Tam uczą tylko magii. Np. Hermiona albo Harry chodzili do mugolskich szkół i dowiedzieli się jak się czyta, pisze, liczy itd.

Tylko np. Ron, o ile nie był edukowany w domu, normalnie umiał pisać lub czytać. Ja się zastanawiam, jak oni pracowali w dorosłym życiu np. Bill w Gringoccie.

Teorie:

• Wszyscy uczyli się w domu

• Ich mózg wraz z urodzeniem się nauczył

• Uczyli się w domu, a potem się od razu szkolili

Mem

Hej! Co myślicie o Wizarding Word? Używacie tej strony? Zrobiliście sobie testy na dom, różdżkę i patronusa?

Ja zrobiłam i wyszedł mi następująco Rawenclaw(ale chciałam być w Gryffindorze(jestem podobna do Hermiony według mnie albo Raweclaw albo Gryffindor)) drewno hebanowe z rdzeniem ze smoczego serca, 12 1/2 i twardą elastycznąścią. No i jeszcze Patronus! Z patronusa jestem najbardziej zadowolona, ponieważ jest to... Delfin! Bardzo lubię te zwierzęta no i świetnie pływam. Jedyny minus jak dla mnie to, że (przynajmniej mi) nie chce przetłumaczyć wszystkiego na język polski. Dajcie znać w komentarzu co wy o tej stronie sądzicie.

Kto dał Hermionie zmieniacz czasu? McGonnagal czy Dumbledore? Wydawało mi się zawsze, że Minerva, ale ciągle łapałam się na tym, że np. w jakimś teście mam błąd, że niby to miał być Dumbledore. Pomożecie?

Tże rodzina Potter jest bardzo stary, ale nigdy nie było (do narodzin Harry James Potter) na samym czele czarodziejów historię, zadowalając się z solidnej i wygodnej egzystencji w rozlewiska.

Potter to nierzadkie mugolskie nazwisko, a rodzina nie stworzyła z tego powodu tak zwanej „Świętej Dwudziestki Ósemki”; anonimowy kompilator tej rzekomo ostatecznej listy zwierząt czystej krwi podejrzewał, że wyrosły z czegoś, co uważał za skażoną krew. Rodzina czarodziejów Potterów miała jednak znakomite początki, z których niektóre zostały zasugerowane w Insygniach Śmierci .

W świecie mugoli „Potter” to nazwisko zawodowe, oznaczające człowieka, który tworzy ceramikę. Czarodziejska rodzina Potterów wywodzi się od dwunastowiecznego czarodzieja Linfreda ze Stinchcombe, lokalnie ukochanego i ekscentrycznego mężczyzny, którego przydomek „Potter” z czasem zmienił się w „Potter”. Linfred był niejasnym i roztargnionym człowiekiem, którego mugolscy sąsiedzi często korzystali z jego usług medycznych. Żaden z nich nie zdawał sobie sprawy, że cudowne lekarstwa Linfreda na ospę i febrę były magiczne; wszyscy uważali go za nieszkodliwego i kochanego staruszka, który grzebał w swoim ogrodzie ze wszystkimi swoimi zabawnymi roślinami. Jego reputacja jako ekscentryka o dobrych intencjach dobrze służyła Linfredowi, ponieważ za zamkniętymi drzwiami mógł kontynuować serię eksperymentów, które położyły podwaliny pod fortunę rodziny Potterów. Historycy uznają Linfreda za twórcę wielu lekarstw, które ewoluowały w mikstury używane do dziś, w tym Skele-gro i Pepperup Potion. Sprzedaż takich lekarstw innym wiedźmom i czarodziejom umożliwiła mu pozostawienie znacznego stosu złota każdemu z jego siedmiorga dzieci po jego śmierci.

Najstarszy syn Linfreda, Hardwin, poślubił piękną młodą czarownicę imieniem Iolanthe Peverell, która pochodziła z wioski Godric's Hollow. Była wnuczką Ignotusa Peverella. Pod nieobecność męskich spadkobierców ona, najstarsza z pokolenia, odziedziczyła pelerynę-niewidkę po dziadku. Iolanthe wyjaśniła Hardwinowi, zgodnie z tradycją w jej rodzinie, że posiadanie tego płaszcza pozostaje tajemnicą, a jej nowy mąż szanuje jej życzenia. Odtąd płaszcz był przekazywany najstarszemu w każdym nowym pokoleniu.

Potterowie nadal żenili się ze swoimi sąsiadami, czasami mugolami, i mieszkali w zachodniej Anglii przez kilka pokoleń, a każdy z nich dokładał się do rodzinnego skarbca swoją ciężką pracą i, trzeba powiedzieć, cichą odmianą pomysłowości, która miała scharakteryzował ich przodka, Linfreda.

Czasami Potter docierał aż do Londynu, a członek rodziny dwukrotnie siedział na Wizengamocie: Ralston Potter, który był członkiem w latach 1612-1652 i który był wielkim zwolennikiem Statutu Tajności (jak sprzeciwiał się wypowiadaniu wojny mugolom, jak chcieli tego bardziej bojownicy) i Henry'emu Potterowi (Harry do jego bliskich), który był bezpośrednim potomkiem Hardwina i Iolanthe i służył na Wizengamocie w latach 1913-1921. Henry wywołał niewielkie poruszenie, kiedy publicznie potępił ówczesnego Ministra Magii, Archera Evermonde, który zabronił magicznej społeczności pomagać mugolom w prowadzeniu pierwszej wojny światowej. Jego otwartość na rzecz społeczności mugoli była również silnym czynnikiem, który przyczynił się do wykluczenia rodziny z „Świętej Dwudziestki Ósemki”.

Syn Henry'ego nazywał się Fleamont Potter. Fleamont był tak nazywany, ponieważ umierającym życzeniem matki Henry'ego było utrwalenie jej panieńskiego nazwiska, które w przeciwnym razie wymarłoby. Zniósł ten ciężar niezwykle dobrze; w istocie zawsze przypisywał swoją zręczność w pojedynkach temu, ile razy musiał walczyć z ludźmi w Hogwarcie po tym, jak naśmiewali się z jego imienia. To Fleamont wziął rodzinne złoto i czterokrotnie je powiększył, tworząc magiczną Miksturę Włosów Sleekeazy'ego (`` dwie krople ujarzmią nawet najbardziej uciążliwy barnet ''). Po przejściu na emeryturę sprzedał firmę z ogromnym zyskiem, ale żadna kwota nie mogła zrekompensować jemu ani jego żonie Eufemii ich bezdzietności. Zrezygnowali z nadziei na syna lub córkę, gdy ku ich zdziwieniu i zdziwieniu Eufemia odkryła, że ​​jest w ciąży i urodził się ich ukochany syn James.

Fleamont i Euphemia żyli wystarczająco długo, aby zobaczyć, jak James poślubia mugolską dziewczynę o imieniu Lily Evans, ale nie po to, by poznać ich wnuka, Harry'ego. Smocza ospa porwała ich w ciągu kilku dni, ze względu na ich zaawansowany wiek, a James Potter odziedziczył pelerynę-niewidkę Ignotusa Peverella.