Harry Potter Wiki

CZYTAJ WIĘCEJ

Harry Potter Wiki
Advertisement
Harry Potter Wiki
„Ku memu przerażeniu cień zaczął wpełzać na łóżko i poczułem na sobie lekki ciężar. Stwór był bardzo podobny do pomarszczonej czarnej peleryny, której brzegi falowały lekko, gdy wczołgiwał się na łóżko.”
— Flavius Belby opisując wygląd i atak śmierciotuli[źródło]

Śmierciotula, znana też jako Żywy Całun (ang. Lethifold, Living Shroud) — rzadko spotykane stworzenie, żyjące tylko w tropikalnym klimacie. Było jednym z najbardziej niebezpiecznych magicznych bestii, jakie znali czarodzieje.

Charakterystyka[]

Śmierciotula z wyglądu przypominała czarną pelerynę o grubości około pół cala, lecz mogła być grubsza, jeśli w ostatnim czasie się pożywiła. Była aktywna zwłaszcza w nocy. Nie da się ustalić liczby ofiar śmierciotuli, gdyż atakowała śpiących czarodziejów i spożywała swoje ofiary w ich własnych łóżkach. Nie pozostawiała po sobie ani po swoim posiłku żadnych śladów. Z racji tego, że atakowani zwykle spali − rzadko kiedy mieli czas rzucić odpowiednie zaklęcie. Po skończonym posiłku śmierciotula odchodziła i ruszała na dalsze łowy, trochę grubsza ze względu na zjedzony pokarm[1].

Ataki śmierciotuli[]

  • Pierwszy raz atak śmierciotuli opisał w 1782 roku Flavius Belby. Spotkał on to stworzenie podczas swojej podróży do Papui-Nowej Gwinei. Udało mu się przeżyć, ponieważ nie spał w momencie ataku śmierciotuli, tylko leżał w bezruchu. Na początku myślał, że to szelest liści, a następnie poczuł jak coś podobnego do peleryny oplata go i finalnie pozbawia tchu. Przestraszył się, chwycił różdżkę i zaczął rzucać różne zaklęcia. Wszystkie okazały się nieskuteczne z wyjątkiem Patronusa[1].
  • W 1973 roku Janus Thickey zniknął zostawiając na stoliku nocnym pospiesznie skreśloną wiadomość o treści: „Och dopadła mnie śmierciotula duszę się”. Żona i dzieci Janusa uwierzyły, że został on pożarty przez śmierciotulę, ponieważ łóżko było puste i nie poplamione krwią. Rodzina pogrążyła się w żałobie, która została brutalnie przerwana, kiedy odnaleziono Janusa pięć mil drogi od domu w towarzystwie właścicielki Zielonego Smoka[1].
  • Ojciec Celestyny Warbeck poznał swoją przyszłą żonę, a później matkę słynnej piosenkarki, gdy jako młody pracownik Urzędu Łączności z Mugolami uratował ją przed atakiem śmierciotuli, która zamaskowała się w teatralnej kurtynie[2].

Etymologia[]

  • Polska nazwa jest zbitką wyrazową słów śmierć i tulić/otulać, co dosłownie można odnieść do sposobu, w jaki stworzenie zabija swoje ofiary - przywierając do ich twarzy.
  • Angielska nazwa (lethifold) pochodzić może od dwóch słów: wyrazu lethum, który po łacinie oznacza śmierć, i fold oznaczający fałd, co prawdopodobnie odnosić się ma do wyglądu przypominającego pelerynę. Wyraz ten (fold) jest również czasownikiem oznaczającym m.in. obejmować, co również ma powiązanie ze sposobem, w jaki stworzenie zabija swoje ofiary. Człon lethi- może być jednak również powiązany z lethal (słowo to znaczy: powodujący śmierć).

Ciekawostki[]

  • Możliwe, że śmierciotula jest spokrewniona z dementorem, ponieważ mają podobne formy ruchu, nieludzkie zachowania i podatność na zaklęcie Patronusa. Śmierciotule są jednak znane z tego, że zjadają swoje ofiary, a dementorzy słyną ze zjadania ich dusz.
  • Nawiązując do W.O.M.B.A.T. dementorzy mogą nie występować w krajach tropikalnych, podczas gdy śmierciotule żyją jedynie w tym regionie.

Występowanie[]

Przypisy

Advertisement