Angus Buchanan — jedyny charłak w rodzinie czarodziejów żyjący w XIX w. w Szkocji; wybitny zawodnik grający w mugolskiej Szkockiej Drużynie Rugby, sławny wśród czarodziejów i mugoli na całym świecie; autor bestselleru Moje charłacze życie[2].
Po śmierci został wielokrotnie uhonorowany m.in. za wybitne osiągnięcia w historii szkockiej rugby. Jego imię nosi przyznawany w Hogwarcie Puchar za Wybitne Osiągnięcia. Ku jego pamięci założono Czarodziejski Klub Kibiców Szkockiej Rugby[2].
Biografia[]
Wczesne życie[]
Angus urodził się w XIX w. jako pierwszy i jedyny charłak w czarodziejskiej rodzinie. Był trzecim synem państwa Buchanan. Dorastał w domu położonym w jednej z szkockich wiosek razem z matką-pracoholiczką, okrutnym ojcem i dziesiątką rodzeństwa[2].
Angus z pomocą rodzeństwa skutecznie ukrywał przed rodzicami fakt, iż jest pozbawiony mocy magicznych. W wieku jedenastu lat nie otrzymał listu z Hogwartu, jednak, by uchronić brata przed gniewem rodziców, jedna z jego sióstr, Flora, stworzyła fałszywy. Rodzice zabrali go na ulicę Pokątną, gdzie kupił różdżkę i resztę niezbędnych rzeczy do szkoły. Starszy brat Angusa Hamish zabrał go do Hogwartu na latającej miotle w nadziei, iż pobyt w szkole zdoła wykrzesać z niego choć odrobinę magicznej mocy[2].
Ceremonia Przydziału i powrót do domu[]
Podczas Ceremonii Przydziału Tiara ogłosiła wszystkim tam zgromadzonym, że Angus jest dobrodusznym chłopcem, jednak nie jest czarodziejem. Ze łzami w oczach zdjął kapelusz i uciekł z Wielkiej Sali[2].
Zaraz po Ceremonii Przydziału do ich domu zaczęły przylatywać sowy z listami informującymi jego rodziców o tym, co zaszło w Wielkiej Sali. Kiedy Angus wrócił do domu, jego ojciec od razu wyrzucił go za drzwi i zabronił mu przekraczać ich próg[2].
Życie wśród mugoli[]
Angus udał się do Edynburgu i zaczął pracę jako woźnica. Został przygarnięty przez swojego kierownika i jego żonę, którzy sami nie mieli dzieci. Mieszkał z nimi aż do osiemnastego roku życia. Angus wyrósł na wysokiego dobrze zbudowanego mężczyznę. Lata spędzone na próbie złapania złotego znicza w ogrodzie swojego domu rodzinnego dały mu naturalne predyspozycje do gry w krykieta. Wkrótce odkrył w sobie także zamiłowanie do stosunkowo nowego mugolskiego sportu – rugby[2].
W 1871 r. zagrał w pierwszym w historii międzynarodowym meczu rugby, który obył się w Edynburgu między Szkocją i Anglią. Ku swojemu ogromnemu zaskoczeniu zobaczył na trybunach całe swoje rodzeństwo, a także ojca trzymających za niego kciuki. Szczęśliwy Angus zdobył pierwsze punkty. Szkocja wygrała mecz[2].
Późniejsze życie[]
Spotkanie z rodziną pozwoliło Angusowi odbudować związek ze światem magicznym. Za jego sprawą wielu czarodziejów zaczęło interesować się mugolskim sportami. W szczególności zachwyceni byli grą w rugby. Krykiet natomiast nie wzbudził ich zainteresowania, wręcz spotkał się z falą krytyki ze strony czarodziejskiego świata. W 1900 r. Buchanan wydał światowej sławy bestseller zatytułowany Moje charłacze życie. Dzięki niemu świat magiczny zmienił swój stosunek do charłaków, a oni sami mogli w końcu wyjść z ukrycia[2].
Po śmierci[]
Angus Buchanan zapisał się w historycznych kronikach zarówno świata magicznego, jak i mugolskiego. Po śmierci jego nazwisko zostało wielokrotnie uhonorowane. W Hogwarcie przyznawany jest nawet Puchar za Wybitne Osiągnięcia im. Angusa Buchanana, a jego bestseller Moje charłacze życie doczekał się 110 wydań. Szkocka rugby do dziś cieszy się wielką popularnością wśród czarodziejów z całego świata. Powstał nawet Czarodziejski Klub Kibiców Szkockiej Rugby, którego członkowie zbierają się w przeddzień każdego szkockiego meczu, by uczcić pamięć Angusa Buchanana[2].
Ciekawostka[]
- Angus Buchanan żył naprawdę w latach 1847–1927 i był graczem rugby i krykieta.
Występowanie[]
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Angus Buchanan na Wikipedii
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 Artykuł o rugby na Harry Potter