Ariana Dumbledore

Ta strona wygrała XXV Artykuł Miesiąca. Została dopracowana przez użytkownika/czkę: Sensualna!

Konkurs ma na celu ulepszenie artykułów pod względem tekstu i szaty graficznej. Pierwszy wystartował w czerwcu 2013 roku. Więcej o projekcie można przeczytać na stronie projektu i regulaminie konkursu.

„To ją zniszczyło. Już nigdy nie była normalna. Nie chciała uprawiać czarów, ale nie mogła też pozbyć się swoich czarodziejskich zdolności. Zapadły w nią gdzieś głęboko, doprowadziły do obłędu i wybuchały, kiedy nie potrafiła nad nimi zapanować. Czasami zachowywała się bardzo dziwnie, była wtedy niebezpieczna. Ale zwykle była taka słodka, nieszkodliwa i wystraszona.”

— Aberforth o swojej siostrze, Arianie^[źródło]

Ariana Dumbledore
Informacje biograficzne
Data urodzenia	1885 r.
Data śmierci	† Koniec wakacji, 1899 r. (14 lat)
Status krwi	Półkrwi
Status małżeński	Panna
Wygląd zewnętrzny
Płeć	Kobieta
Rasa	Człowiek
Kolor oczu	Brązowe
Kolor włosów	Blond
Rodzina
† Albus Dumbledore (brat) † Perciwal Dumbledore (ojciec) † Kendra Dumbledore (matka) Aberforth Dumbledore (brat) Honoria (ciocia) Credence Barebone (bratanek)
Pozostałe informacje
Przynależność	Rodzina Dumbledore
Aktorka	Hebe Beardsall

Ariana Dumbledore (ur. 1885 – zm. 1899 r.) — czarownica półkrwi, obskurodzicielka, jedyna córka i najmłodsze dziecko Perciwala i Kendry Dumbledore'ów. Była młodszą siostrą dyrektora Hogwartu – Albusa Dumbledore'a oraz barmana Gospody Pod Świńskim Łbem – Aberfortha. W wieku sześciu lat została zaatakowana przez mugolskich chłopców, którzy widzieli, jak uprawia magię. Atak ten zostawił w niej trwały uraz, który spowodował osłabienie jej zdolności do panowania nad magią. Wydarzenie to spowodowało, że jej ojciec – Perciwal w ramach zemsty zaatakował jej oprawców, za co został zesłany do Azkabanu. W tym czasie Kendra wraz z dziećmi przeniosła się do Doliny Godryka, ukrywając Arianę z dala od ludzi. Nie znając jej historii, osoby, które ją widziały były przekonane o tym, że jest ona przetrzymywana i więziona.

Gdy miała czternaście lat, w czasie jednego z ataków wywołała wybuch, który zabił jej matkę, Po jej śmierci opiekę nad siostrą przejął starszy brat, Albus. Jak sam potem przyznał bardzo nie chciał się zajmować Arianą. Ariana Dumbledore zmarła w 1899 roku w wyniku morderczego zaklęcia, w czasie kłótni i pojedynku, do którego doszło między jej bratem Albusem a jego przyjacielem, Gellertem Grindelwaldem. Wydarzenie to miało ogromny wpływ na dalsze życie jej braci. Albus, został najdłużej kierującym i najbardziej znanym dyrektorem Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie, a jej ulubiony brat Aberforth stał się właścicielem i barmanem w gospodzie Pod Świńskim Łbem w Hogsmeade.

Biografia

Wczesne życie

„Kiedy moja siostra miała sześć lat, napadło ją trzech mugolskich chłopaków. Widzieli, jak robi czary, podpatrzyli ją przez żywopłot w ogrodzie na tyłach domu. Była jeszcze dzieckiem, nie potrafiła nad tym zapanować, nie potrafiłaby tego żadna czarownica w jej wieku. Pewnie się trochę przestraszyli, jak to zobaczyli. Przedarli się przez żywopłot, a kiedy nie potrafiła im pokazać, jak się robi takie sztuczki, trochę ich poniosło.”

— Aberforth o ataku na Arianę^[źródło]

Ariana Dumbledore w albumie Bathildy Bagshot

Ariana była najmłodszym z trojga dzieci Kendry i Perciwala Dumbledore’ów urodzona w 1885 roku w Mould on the Wold, angielskiej czarodziejskiej miejscowości. W wieku sześciu lat została przyłapana na uprawianiu magii przez miejscowych chłopców (mugoli), który to brutalnie na nią napadli. Atak ten wywołał u niej emocjonalne blizny, przez które nie mogła już kontrolować swojej magii. Jej ojciec w ramach zemsty za krzywdy swojej córki ich zabił, przez co trafił do Azkabanu. Nie chciał ujawnić przyczyny swojego ataku, ponieważ miał świadomość, że jego córce groziło trafienie do szpitala św. Munga, ponieważ łamała ona zasady statutu tajności czarodziejów.

W celu utrzymania córki w tajemnicy oraz aby była ona bezpieczna, Kendra Dumbledore zdecydowała się przenieść razem z rodziną do Doliny Godryka. Wielu z mieszkańców nie wiedziało o jej istnieniu. Ariana była słodka i miła, ale gdy nie mogła kontrolować swojej magii stawała się niebezpieczna. Często zastanawiano się też, dlaczego Kendra nie wysłała Ariany do Hogwartu, jak również podejrzewano, że Ariana była charłakiem.

Śmierć matki

„Mnie słuchała, potrafiłem namówić ją do jedzenia, kiedy nie udawało się to mojej matce, potrafiłem ją uspokoić, kiedy dostawała jednego ze swoich napadów szału, a kiedy była spokojna, pomagała mi karmić kozy... A potem, kiedy miała czternaście lat... mnie wtedy w domu nie było, bo gdybym był, na pewno bym ją uspokoił... więc wpadła w szał, a moja matka nie była już taka młoda... no i... doszło do wypadku. Ariana nie potrafiła nad sobą zapanować. Matka zginęła.”

— Aberforth o Arianie i dniu, w którym zginęła ich matka^[źródło]

Ariana mająca czternaście lat

Gdy Ariana miała czternaście lat, pewien epizod spowodował, że jej emocje i magia wymknęły się spod kontroli. W tym dniu w domu nie było jej brata, Aberfortha, który zawsze ją potrafił uspokoić. Ariana pod wpływem emocji wywołała wybuch, który zabił jej matkę, Kendrę Dumbledore.

Albus Dumbledore, który przygotowywał się do wyjazdu za granicę ze swoim przyjacielem Elfiasem Doge, został w Anglii, by wziąć udział w pogrzebie matki oraz przejąć opiekę nad Arianą. Aberforth chciał opiekować się siostrą, jednakże jego starszy brat nalegał, by dokończył swoją naukę w Hogwarcie.

Śmierć

„Byłem utalentowanym czarodziejem, odnosiłem sukcesy. Chciałem wyrwać się w świat. Chciałem błyszczeć. Pożądałem sławy i chwały. Nie zrozum mnie źle. (…) Kochałem ich. Kochałem moich rodziców. Kochałem mojego brata i moją siostrę. Byłem jednak egoistą, Harry, byłem tak strasznym egoistą, że ty, który jesteś osobą tak wyjątkowo bezinteresowną, nie potrafisz sobie tego nawet wyobrazić. I kiedy zmarła moja matka, a odpowiedzialność za chorą siostrę i niesfornego brata spadła na mnie, wróciłem do rodzinnego domu, zgrzytając zębami ze złości. Poczułem się schwytany w pułapkę, w której zmarnotrawię życie! I wtedy pojawił się on (…)”

— Albus Dumbledore w rozmowie z Harrym Potterem^[źródło]

Po pewnym czasie od zaopiekowania się siostrą przez Albusa, do Doliny Godryka przybył młody czarodziej – Gellert Grindelwald. Po wydaleniu z Durmstrangu, za swoje praktyki z czarną magią, zamieszkał wraz ze swoją ciotką, Bathildą Bagshot. Albus i Gellert szybko się zaprzyjaźnili, snując wspólne plany dotyczące przejęcia świata czarodziejów i podporządkowania sobie mugoli „dla większego dobra”.

Aberforth zdenerwował się, słysząc te plany, podkreślając, że Ariana nie byłaby w stanie przebywać z nim, gdy będzie spełniał swoje marzenia. Grindelwald się wściekł, twierdząc, że gdyby przejęli kontrolę nad mugolami, nie byłoby potrzeby ukrywania Ariany. Kłótnia doprowadziła do pojedynku, w czasie którego przypadkowo zginęła próbująca ich rozdzielić Ariana. Nigdy nie było również wiadomo, który z ich trójki był bezpośrednio odpowiedzialny za jej śmierć.

Po śmierci

Ariana na portrecie w barze Aberfortha

Natychmiast po śmierci Ariany, Grindelwald uciekł z miejsca zbrodni, obawiając się odwetu ze strony władz i utratą jego przyjaźni z Albusem, chociaż wydaje się, że pewne uczucia między nimi zostały zachowane.

Na pogrzebie Ariany Aberforth złamał Albusowi nos i oskarżył go o śmierć ich siostry. Aberforth nigdy nie wybaczył bratu udziału w jej śmierci, czego Albus nie mógł sobie nigdy darować. Ariana została pochowana na cmentarzu w Dolinie Godryka. Ich wspólny nagrobek został opatrzony epitafium: „gdzie skarb wasz, tam i serce wasze”, wybranym przez Albusa.

W zwierciadle Ain Eingarp, Albus zawsze widział swoją rodzinę oraz żywą i przede wszystkim zdrową Arianę, choć zapytany twierdził, że widzi siebie trzymającego parę skarpetek. Rita Skeeter napisała zjadliwą biografię Albusa Dumbledore’a po jego śmierci w 1997 roku, w której zawarła upokarzające i przede wszystkim fałszywe oskarżenia dotyczące Ariany, jakoby była charłakiem, nad którym znęcała się rodzina.

Harry przy portrecie Ariany w Gospodzie pod Świńskim Łbem

Portret Ariany wisiał w pokoju Aberfortha w jego Gospodzie pod Świńskim Łbem w Hogsmeade. Za tym portretem kryło się tajne przejście do Pokoju Życzeń w zamku Hogwart. Wykorzystane zostało dopiero po tym, jak uczniowie za pomocą Pokoju zaczęli walczyć z działaniami administracji Hogwartu pod dyrekcją Severusa Snape’a. Zostało użyte w celu przedostania się do szkoły Harry’ego, Hermiony i Rona w 1998 roku przez Neville’a Longbottoma, a później innych członków Gwardii Dumbledore’a i Zakonu Feniksa, którzy odpowiedzieli na wezwanie do obrony zamku przed nadchodzącą armią Lorda Voldemorta.

Wygląd zewnętrzny

Portret Ariany w mieszkaniu jej brata, Aberfotha

Harry Potter pomyślał, że Ariana, jako niemowlę „była niewiele większa od bochenka chleba i niczym szczególnym się nie wyróżniała”. Na portrecie w Gospodzie pod Świńskim Łbem, została przedstawiona jako delikatnie się uśmiechająca blondynka.

Osobowość

„(…) te błyski i huki doprowadziły ją do szału, nie mogła tego wytrzymać... i chyba chciała pomóc, ale nie zdawała sobie sprawy z tego, co robi... i naprawdę nie wiem, który z nas to zrobił... mógł to być każdy... i padła martwa.”

— Aberforth o śmierci Ariany^[źródło]

Ariana doznała poważnego szoku po ataku w wieku lat sześciu. W wyniku tego, nie była w stanie kontrolować magii. Zdarzały jej się momenty, gdy była wściekła, dziwna i niebezpieczna, co często doprowadzało do niekontrolowanych wybuchów, jak ten, który zabił jej matkę. Jednak przez większość czasu Ariana była miła i delikatna. Według słów Aberfortha, gdy była spokojna pomagała mu karmić kozy. Była też odważna, skoro próbowała przerwać pojedynek między trzema czarodziejami, co też doprowadziło do jej śmierci.

Relacje

Kendra i Perciwal Dumbledore

„Mój ojciec odnalazł łajdaków, którzy jej to zrobili, i ukarał ich. Zamknęli go za to w Azkabanie. Nigdy nie powiedział, dlaczego to zrobił, bo gdyby ministerstwo dowiedziało się, co się z nią stało, zamknęliby ją na zawsze w Świętym Mungu. Uznaliby, że stanowi poważne zagrożenie Zasad Tajności, bo rzeczywiście była niezrównoważona, a jej magiczne zdolności objawiały się co jakiś czas w sposób zupełnie przez nią niekontrolowany. Musieliśmy ją ukrywać. Przeprowadziliśmy się w inne miejsce, rozpuściliśmy pogłoskę, że jest chora, a opiekowała się nią moja matka, starając się, by była spokojna i szczęśliwa.”

— Aberforth o Kendrze i Perciwalu Dumbledore^[źródło]

Perciwal i Kendra Dumbledore

Rodzice Ariany, Perciwal i Kendra Dumbledore, byli zdruzgotani w związku z atakiem na ich córkę. Ojciec Ariany przez swoją zemstę trafił do Azkabanu, a Kendra przeniosła się z rodziną do Doliny Godryka i opiekowała się córką. Ostatecznie Ariana przypadkowo zabiła matkę w wybuchu wywołanym przez niekontrolowaną magię.

Albus Dumbledore

„Bałem się prawdy. Bo, widzisz, ja nie wiedziałem, który z nas w owej ostatniej, strasznej walce trafił moją siostrę zaklęciem, które ją zabiło. (…) Najbardziej ze wszystkiego bałem się, że to ja, właśnie ja, doprowadziłem ją do śmierci, nie tylko przez moją arogancję i głupotę, ale że to ja, właśnie ja, zadałem cios, który wydusił z niej życie. I myślę, że on o tym wiedział, myślę, że wiedział, czego tak bardzo się boję.”

— Albus Dumbledore o śmierci Ariany i swojej winie^[źródło]

Albus Dumbledore był drugim bratem Ariany i najstarszym z dzieci Dumbledore'ów. Nie miał tak dobrych relacji z Arianą, jak Aberforth, ale kochał siostrę. Był zły, gdy musiał wziąć za nią odpowiedzialność po śmierci matki i zrezygnować ze swoich ambitnych planów.

Od czasu jej śmierci jego boginem, było ciało Ariany. W 1991 roku, Albus Dumbledore powiedział Harry’emu Potterowi, że w lustrze Ain Eingarp widzi siebie trzymającego parę grubych, wełnianych skarpet. Tak naprawdę widział wtedy swoją całą rodzinę, szczęśliwą, żywą i zgodną. Nie chciał się do tego przyznać nikomu, a zwłaszcza Harry'emu.

Aberforth Dumbledore

„Mnie lubiła najbardziej... (…) Mnie, nie Albusa.”

— Aberforth o swoich relacjach z siostrą^[źródło]

Aberforth Dumbledore

Aberforth był starszym i ulubionym bratem Ariany. Po ataku na nią, był on jedynym, który potrafił ją uspokoić, kiedy wpadała we wściekłość. W wolnym czasie często we dwójkę karmili kozy. Tego dnia, gdy Ariana w napadzie szału zabiła matkę, Aberfortha nie było w domu. Długo po jej śmierci Aberforth, już jako właściciel Gospody pod Świńskim Łbem, posiadał portret swojej młodszej siostry, który skrywał tajne przejście do Pokoju Życzeń.

Etymologia

• Ariana to włoski odpowiednik greckiego imienia „Ariadna” składającego się ari – „naj” i adne – „czysta, święta, szlachetna”.
• Ariana to żeński odpowiednik imienia „Arian” pochodzenia łacińskiego.

Historia pochodzenia imienia

1. W mitologii greckiej Ariadna była kreteńską księżniczką, która pomogła Tezeuszowi zabić Minotaura. Legenda obraca się wokół labiryntu: ukrytego i zamkniętego miejsca, z którego nie ma ucieczki. Nazwanie jej imieniem Ariany Dumbledore może nawiązywać do jej tragicznego życia i śmierci.
2. Istnieją podobieństwa między mitem a relacją Ariany z jej starszymi braćmi oraz ich rolą w jej życiu i w jej śmierci. Aberforth przedstawia bohaterską postać Tezeusza, walczącego z Gellertem i Albusem, którzy poprzez swoje wspólne działania odzwierciedlali naturę Minotaura. Aberforth był bardzo oddany siostrze, był również jej ulubionym bratem. Mitologiczna Ariadna również poczuła instynktowną sympatię do Tezeusza. Jak w greckim micie Ariana (Ariadna) pomaga Aberforthowi (Tezeusz) pokonać Gellerta i Albusa (Minotaur). Dodatkowo obie historie kończą się tragicznie. Tezeusz porywa, a następnie zostawia ją na wyspie Naksos. Czytając o historii Ariadny z mitu, można podejrzewać, że to Aberforth zadał Arianie Dumbledore śmiertelny cios. Alternatywnie można założyć, że albo nie potrafił, albo nie próbował zapobiec jej śmierci. Ostatecznie jej śmierć istniała jako ciągłe źródło konfliktu między braćmi Dumbledore.

Za kulisami

• W drugiej części filmowej adaptacji Harry'ego Pottera i Insygniów Śmierci w rolę Ariany Dumbledore wcieliła się Hebe Beardsall.
• Choć Ariana została przedstawiona w tym filmie, Aberforth nie wyjaśnił, jak umarła oraz nie opowiedział jej historii, w przeciwieństwie do książki. Możliwe, że Harry według scenariusza, nie był w tym momencie zainteresowany przeszłością rodziny Dumbledore.
• W Harry Potter Film Wizardry błędnie stwierdzono, że zmarła w 1900 roku, mając wtedy trzynaście lat.
• Boginem jej brata, Albusa Dumbledore'a, było martwe ciało Ariany.
• Niedługo po premierze filmu Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć pojawiła się teoria, że Ariana mogła być obskurodzicielem. Teorię tę potwierdził wprost Albus Dumbledore w rozmowie z Newtem Skamanderem w filmie Fantastyczne zwierzęta: Tajemnice Dumbledore'a.

Występowanie

• Harry Potter i Insygnia Śmierci (książka) (na portrecie)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza (film) (tylko wspomniana)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza (gra) (tylko wspomniana)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (film) (na portrecie)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (gra) (na portrecie)
• Fantastyczne zwierzęta: Zbrodnie Grindelwalda (tylko wspomniana)
• Fantastyczne zwierzęta: Zbrodnie Grindelwalda. Oryginalny scenariusz (tylko wspomniana)
• Fantastyczne zwierzęta: Tajemnice Dumbledore'a (na portrecie)
• LEGO Harry Potter: Lata 5-7 (na portrecie)
• Bloomsbury Live Chat