- Dean Thomas
Auror?
- Ron Weasley
Czarodziej łapiący czarnoksiężników.
— rozmowa Rona i Deana na temat aurorów.[źródło]
Auror — członek elitarnej jednostki wysoko wyszkolonych czarodziejów. Aurorzy byli przeszkoleni do badania przestępstw związanych z czarną magią, a także mogli aresztować lub uwięzić czarownice i czarodziejów parających się zakazaną magią. W świecie czarodziejskim byli odpowiednikiem mugolskiej policji i wojska.
W Wielkiej Brytanii aurorzy pracowali w Departamencie Przestrzegania Prawa Czarodziejów w Ministerstwie Magii. Natomiast w Stanach Zjednoczonych odpowiednikiem był Departament Przestrzegania Prawa Czarodziejów w Magicznym Kongresie Stanów Zjednoczonych Ameryki.
Szkolenie aurora było niezwykle trudne i intensywne, więc zostało podzielone na kilka kwalifikacyjnych etapów. Według profesor McGonagall nikt nie został przyjęty w szeregi aurorów w przeciągu trzech lat przed 1995 rokiem[2]. Jednak Tonks zdobyła uprawnienia dopiero w 1994 roku[2], więc prawdopodobnie zaczęła kurs wcześniej. W 2007 roku Szefem Brytyjskiego Biura Aurorów został Harry Potter, który pełnił tę funkcję do 2019 roku, gdzie został Szefem Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów[3].
Historia[]
Aurorzy w Wielkiej Brytanii[]
Minister Magii Eldritch Diggory jako pierwszy ustanowił program rekrutacyjny dla aurorów w Wielkiej Brytanii, miało to miejsce w XVII wieku.
Podczas pierwszej wojny światowej, ówczesny Minister Magii wysłał aurorów na front w celu zapewnienia pomocy mugolom. Tezeusz Skamander pracował jako auror i został opisany jako „potężny” czarodziej. Skamander brał udział razem z innymi czarodziejami w pierwszej wojnie światowej, później został ogłoszony bohaterem. W 1926 roku Tezeusz nawiązał kontakt z Perciwalem Gravesem, dyrektorem Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów (MACUSA). Mężczyźni korespondowali między sobą o wydarzeniach w Nowym Jorku.
Pierwsza wojna czarodziejów[]
Byli aurorzy Alice Longbottom, Frank Longbottom i Alastor Moody; członkowie oryginalnego składu Zakonu Feniksa.
W czasie pierwszej wojny czarodziejów (1970–1980) podczas narastania potęgi Lorda Voldemorta i śmierciożerców aurorzy dostali pozwolenie od Bartemiusza Croucha Seniora na używanie Zaklęć Niewybaczalnych oraz zabijanie popleczników Czarnego Pana – wcześniej brali przeciwnika żywcem (nie wiadomo czy po ponownym odrodzeniu się Voldemorta w 1995 dalej obowiązywało to prawo).
Jednym z najskuteczniejszych aurorów w czasie pierwszej wojny czarodziejów był Alastor Moody, który sam zapełnił połowę cel w Azkabanie. Część aurorów prócz zwykłych obowiązków było także członkami Zakonu Feniksa, założonej przez Albusa Dumbledore'a. Organizacja ta powstała w celu walki z Voldemortem i śmierciożercami.
Alice i Frank Longbottom są stałymi mieszkańcami oddziału im. Janusa Thickeya.
Ponadto śmierciożercy dopuścili się także wielu zbrodni na aurorach, nawet po upadku Voldemorta – do najbardziej znanej należy torturowanie Franka i Alicji Longbottomów przez Bellatriks Lestrange, Rudolfusa Lestrange, Rabastana Lestrange oraz Bartemiusza Croucha Juniora. Atak i tortury, których dopuścili się oni na rodzicach Neville'a, spowodowały trwałe uszkodzenie i umieszczenie ich w szpitalu św. Munga. Wydarzenia te miały też konsekwencje polityczne – zwolniono Bartemiusza Croucha Seniora z funkcji szefa Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów.
Pomiędzy wojnami[]
Po pierwszej wojnie czarodziejów Biuro Aurorów powróciło do standardowych procedur i praktyk. Metody stosowane podczas wojny nie były już potrzebne i niezbędne.
Nimfadora Tonks walcząca ze śmierciożercami.
W tym okresie protegowaną Alastora Moody'ego została Nimfadora Tonks. Pod okiem doświadczonego aurora trenowała trzy lata. Dzięki swym umiejętnościom metamorfomaga kobieta bez problemu poradziła sobie w teście z kamuflażu, aczkolwiek miała duże problemy z zaliczeniem kradzieży i śledzenia, który o mało nie oblała. Jednak przeszła testy i w 1994 roku została aurorem. W pewnym momencie Moody wycofał się z aktywnej służby, idąc na emeryturę. Szalonooki był uważany za najlepszego aurora.
Podczas Porad Zawodowych profesor Minerwa McGonagall w 1996 roku stwierdziła, że do 1995 roku nikt nie został przyjęty na aurora. Chociaż Tonks mówiła, że dostała się rok wcześniej.
Druga Wojna Czarodziejów[]
- Nimfadora Tonks
Jestem teraz w Hogsmeade, zapewniam Hogwartowi dodatkową ochronę.
- Harry Potter
Tylko ty tu jesteś czy...
- Nimfadora Tonks
Nie, są tu też Proudfoot, Savage i Dawlish
— rozmowa Harry'ego i Tonks na temat dodatkowych zabezpieczeń Hogwartu.[źródło]
Wiadomość o powrocie Lorda Voldemorta została podana do wiadomości publicznej dopiero rok po jego odrodzeniu. Latem 1996 roku Rufus Scrimgeour, dotychczasowy szef Biura Aurorów, został nowym Ministrem Magii. Czarodziejski świat obdarzył go większym zaufaniem jako przywódcę w czasie kolejnej wojny, niż w jego skompromitowanym poprzedniku, Korneliuszu Knocie.
Aurorzy pilnujący Hogwartu w roku szkolnym 1996/1997.
We wrześniu 1994 roku, stanowisko nauczyciela obrony przed czarną magią w Hogwarcie objął Alastor Moody. Jednak pod aurora przez cały rok szkolny podszywał się Bartemiusz Crouch Junior, przez co Szalonooki faktycznie nigdy nie nauczał. Moody był długoletnim członkiem Zakonu Feniksa. Mężczyzna zginął podczas misji „Siedmiu Potterów” w bitwie nad Little Whinging 27 lipca 1997 roku[4].
Wielu aurorów podążyło za reżimem Czarnego Pana, który przejął Ministerstwo Magii działając dyskretnie, aby zapobiec potencjalnemu buntowi. Część z aurorów, takich jak Nimfadora Tonks czy Kingsley Shacklebolt, walczyło ze śmierciożercami. Niektórzy podczas walk zginęli np. Tonks, zaś po wojnie Kingsley został nowym Ministrem Magii.
Po Drugiej Bitwie o Hogwart[]
Po zniszczeniu Lorda Voldemorta i zakończeniu drugiej wojny czarodziejów, w 1998 roku, Kingsley Shacklebolt został Ministrem Magii[5] i przeprowadził masową reformę ministerstwa. Harry Potter w wieku 17 lat dołączył do Biura Aurorów, zaś Ron Weasley w wieku 18 lat. Obaj pomogli zrewolucjonizować departament aurorów. Biuro zostało przegrupowane, natomiast korupcja została wyeliminowana. Ron i Harry byli uważani za „ekspertów”[5]. W roku 2007, Harry w wieku 26 lub 27 lat został mianowany na Szefa Biura Aurorów[6].
Aurorzy w Stanach Zjednoczonych[]
Oryginalna dwunastka[]
Pomnik oryginalnej dwunastki.
Pierwszym Przewodniczącym MACUSA został Josiah Jackson, waleczny czarodziej, na którego głosowali posłowie. Był uważany za wystarczająco twardą osobę, która poradzi sobie z trudnościami po erze procesów wiedźm z Salem[7]. Bezpośrednim priorytetem przewodniczącego Jacksona było zatrudnienie i przeszkolenie aurorów. Imiona pierwszego tuzina ochotników na aurorów miały szczególne miejsce w historii czarodziejów w Stanach Zjednoczonych[7]. Było ich tak niewielu, a wyzwania, którym stawiali czoła, były ogromne. Aurorzy wiedzieli, że mogą być zmuszeni oddać życie, gdy podejmą pracę. Potomkowie tych dwunastu czarownic i czarodziejów ciszyli się od tego czasu szczególnym szacunkiem w Stanach Zjednoczonych[7].
Do Oryginalnej Dwunastki należeli:
- Wilhelm Fischer,
- Theodard Fontaine,
- Gondulphus Graves,
- Robert Grimsditch,
- Mary Jauncey,
- Carlos Lopez,
- Mungo MacDuff,
- Cormac O'Brien,
- Abraham Potter,
- Berthilde Roche,
- Helmut Weiss,
- Charity Wilkinson.
Spośród tych dwunastu tylko dwie osoby dożyły starości: Charity Wilkinson, która została trzecim prezydentem MACUSA, oraz Theodard Fontaine, którego bezpośredni potomek Agilbert został w 2016 roku dyrektorem Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Ilvermorny[7]. Godna uwagi jest także rodzina Gondulphusa Gravesa, która była wpływowa na amerykańskiej scenie polityki czarnoksięskiej; również Abraham Potter, który okazał się dalekim krewnym słynnego Harry'ego Pottera, fakt został odkryty przez gorliwych genealogów[7].
Globalna wojna czarodziejów[]
Perciwal Graves, Porpentyna Goldstein i Newton Skamander.
Perciwal Graves był aurorem, zaś w 1926 r. dyrektorem magicznej ochrony i szefem Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów w MACUSie. Przed 6 grudnia 1926 r. jego tożsamość przejął Gellert Grindelwald, używając zaawansowanej transmutacji. Nie wiadomo czy auror dobrowolnie pozwolił na to. Prawdopodobnie mógł też zostać schwytany lub nawet zamordowany.
Porpentyna Goldstein była aurorem[8], dopóki nie obroniła za pomocą magii Credence'a Barebone'a przed przybraną matką Mary Lou Barebone, przywódczynią Dobroczynnego Stowarzyszenia Nowego Salem. Kobieta chciała zaatakować ją za to, co zrobiła dla Credence'a. Ze względu na niemagów, którzy musieli zostać poddani zaklęciu zapomnienia i wynikający z tego skandal, Tina została zdegradowana na stanowisko federalnego urzędnika do spraw pozwolenia na różdżkę[9]. W 1926 roku poznała także Newta Skamandera, który miał w posiadaniu walizkę pełną nielegalnych magicznych stworzeń i przyprowadziła go przed oblicze przewodniczącej Serafiny Picquery.
Serafina Picquery i aurorzy.
Również w latach dwudziestych amerykańscy aurorzy musieli poradzić sobie z groźbą Grindelwalda i jego prawie udaną próbą ujawnienia społeczności czarodziejów oraz podżegania do wojny z mugolską społecznością. Ten incydent był jednym z największych naruszeń w Międzynarodowym Kodeksie Tajności.
Europejscy aurorzy[]
W latach 20. XX wieku oraz podczas globalnej wojny czarodziejów, gdy rewolucyjne wysiłki Gellerta Grindelwalda i jego zwolenników stały się coraz bardziej agresywne, co doprowadziło do wielu ataków. Europejscy aurorzy przygotowali się do walki z ogromnym zagrożeniem. W celu wyśledzenia Grindelwalda nawiązali współpracę z Międzynarodową Policją Magów.
Lokalizacja[]
Kwatera główna brytyjskich aurorów znajdowała się na drugim poziomie brytyjskiego Ministerstwa Magii. Biuro miało szereg otwartych kabin, w których każdy auror miał zapewnione miejsce do pracy. Listy gończe złych czarodziejów, mapy, wycinki z Proroka Codziennego i inne przydane rzeczy były zawieszane na tablicach.
Biuro amerykańskich aurorów znajdowało się w Magicznym Kongresie Stanów Zjednoczonych Ameryki. W latach 20. XX wieku MACUSA miała swoją siedzibę w budynku Woolworth w Nowym Jorku.
Niemiecka wspólnota czarodziejów również posiadała zespół aurorów, których siedziba prawdopodobnie znajdowała się w niemieckim Ministerstwie Magii[10].
Jak zostać aurorem[]
Wymagania[]
Aby dostać się na szkolenie aurorów, należało spełnić bardzo trudne wymagania. Kandydaci musieli najpierw dostać doskonałe referencje ze szkoły magii, zanim zostali przyjęci do rygorystycznego programu szkoleniowego. Możliwe jest, iż czarodziejskie organy zajmowały się również sprawdzeniem, czy dany kandydat nie miał żadnych przestępstw na swoim koncie, tak było w Wielkiej Brytanii. Osoby, które nie miały czystej kartoteki, nie były przyjmowane.
Zgodnie z brytyjskimi standardami, aby ubiegać się o przyjęcie do szkolenia na aurora należało zdobyć co najmniej pięć OWUTEMów. Zalecanymi przedmiotami były: Eliksiry, Obrona przed Czarną Magią, Transmutacja, Zielarstwo i Zaklęcia. Przedmioty wybrane przez kandydatów musiały być zaliczone na Wybitny lub Powyżej Oczekiwań.
Wymagania dla kandydatów na aurorów zostały tymczasowo złagodzone po zakończeniu Drugiej Wojny Czarodziejów. W wyniku straty wielu aurorów poprzez walkę z Czarnym Panem i jego śmierciożercami oraz potrzebą szybkiego wzmocnienia szeregów. Kingsley Shacklebolt, nowy Minister Magii, pozwolił każdemu uczestnikowi bitwy o Hogwart wstąpić w szeregi. Jednak osoby zainteresowane, które oczywiście przeżyły bitwę w niej uczestnicząc, nie mogły również być tymi, które podczas jej trwania zmieniały strony. Przeżycie tej zwycięskiej, lecz tragicznej bitwy, ukazały charakter i umiejętności takich osób. Jednymi z osób, które zrekrutowały się byli Harry Potter, Neville Longbottom i Ron Weasley, mimo braku zaliczenia OWUTEMów, ponieważ nie ukończyli oni siódmego roku nauki w Hogwarcie.
Szkolenie[]
Szkolenie na aurora było niezwykle trudnym i wymagającym procesem. Potencjalni kandydaci po przejściu procesu rekrutacyjnego przechodzili rygorystyczne testy umiejętności i charakteru, w celu udowodnienia jak reagują pod presją. Kandydaci po testach wstępnych przystępowali do intensywnego szkolenia z zaawansowanej walki magicznej oraz innych elementów praktycznej obrony. Prawdopodobnie również uczyli się metod dochodzenia karnego.
Znanymi z nazwy częściami szkolenia są: maskowanie oraz kradzież i śledzenie, gdzie trucizny i antidota były niezbędną wiedzą. Tonks w rozmowie z Harrym w 1995 roku, pochwaliła się, że zaliczyła kamuflaż bez żadnych problemów, zaś prawie oblała kradzież i śledzenie, przez swoją niezdarność. Szkolenie na aurora trwało trzy lata.
Praca aurora[]
Zadaniem aurora było tropienie i łapanie czarnoksiężników. Kiedy złoczyńca został złapany, zazwyczaj był przekazywany władzy do osądzenia. Nieraz zdarzało się, iż przestępcy nie chcieli dobrowolnie oddać swojej wolności. Część z nich wolała walczyć na śmierć, niż oddać się w ręce aurorów, przykładem jest śmierciożerca Evan Rosier.
Ministerstwo również angażowało aurorów do pilnowania osób o wysokim profilu, takich jak Harry Potter w roku szkolnym 1996/1997. Także Brytyjski Premier Mugoli był ochraniany przez aurora, który udawał jego sekretarza. Premier był chroniony przed możliwością przejęcia kontroli przez Lorda Voldemorta, który poprzez niego mógłby uzyskać dostęp do różnych mugolskich zasobów na najwyższym poziomie.
Reputacja[]
- Ron Weasley
No...fajnie byłoby zostać aurorem.
- Harry Potter
Jasne!
- Ron Weasley
Ale aurorzy to elita. Trzeba być naprawdę dobrym.
— Ron i Harry o planach na przyszłość.[źródło]
Praca aurora przez niektórych była postrzegana jako wspaniała, ponieważ wiązała się z dużym niebezpieczeństwem oraz ciężką rekrutacją. Harry Potter zainteresował się pracą na stanowisku aurora pod koniec swojej edukacji. Głównym powodem była walka przez całe jego życie z czarnoksiężnikami.
Choć szkolenie aurorów było bardzo wyczerpujące i stanowiło kolejne trzy lata nauki, nawet po ukończeniu szkoły. Aurorzy wydawali się być szanowanymi osobami wśród czarodziejskiej społeczności. Natomiast osoby obejmujące wyższe stanowiska w Biurze Aurorów byli potencjalnymi kandydatami na Ministra Magii. Przykładem takiej osoby był Rufus Scrimgeour, który był Szefem w Biurze Aurorów. Zastąpił on Korneliusza Knota po jego rezygnacji. Innym przykładem szanowanego aurora, który został Ministrem Magii; mimo, iż nie był szefem; jest Kingsley Shacklebolt.
Znani aurorzy[]
Wielka Brytania[]
Szefowie Biura Aurorów[]
| Grafika | Osoba | Uwagi |
|---|---|---|
| Gawain Robards | Wcześniejszy szef Biura Aurorów, dopóki nie został zastąpiony przez Scrimgeoura w 1996 roku. | |
|
Tezeusz Skamander | Brat słynnego magizoologa i autora książki Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć Newta Skamandera. Szef Biura Aurorów podczas rewolucji Gellerta Grindelwalda w latach dwudziestych XX wieku. |
|
Rufus Scrimgeour | Został Ministrem Magii w 1996 roku. Zamordowany przez Lorda Voldemorta w dniu 1 sierpnia 1997 roku. |
|
Harry Potter | Auror od 1998 do 2007 roku, awansowany na Szefa Biura Aurorów w 2007 roku, w wieku 26 lat. |
Aurorzy[]
| Grafika | Osoba | Uwagi |
|---|---|---|
| Venusia Crickerly | Została Ministrem Magii w 1902 roku. | |
|
John Dawlish | Auror pomiędzy pierwszą a drugą wojną czarodziejów. |
|
Hesphaestus Gore | Został Ministrem Magii w 1752 roku. |
|
Alicja Longbottom | Torturowani przez grupę śmierciożerców, Bellatriks i Rudolfa Lestrange klątwą Cruciatus po pierwszej wojnie czarodziejów. Trafili do Szpitala Świętego Munga. |
|
Frank Longbottom | |
|
Ronald Weasley | Odszedł, po czym rozpoczął pracę w Magicznych Dowcipach Weasleyów. |
|
Neville Longbottom | Odszedł, po czym objął posadę nauczyciela zielarstwa w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. |
|
Alastor Moody | Zamordowany przez śmierciożerców w trakcie bitwy nad Little Whinging, 27 lipca w 1997 roku. |
| Proudfoot | Auror, który stacjonował w Hogsmeade wraz z innymi w roku szkolnym 1996/1997 w Hogwarcie. | |
| Savage | ||
|
Kingsley Shacklebolt | Został Ministrem Magii w 1998 roku, brał udział w bitwie o Hogwart. |
|
Nimfadora Tonks | Zamordowana przez Bellatriks Lestrange w czasie drugiej bitwy o Hogwart, 2 maja 1998 roku. |
| Williamson | Pierwszy auror, który zobaczył Lorda Voldemorta tuż przed tym, jak odszedł z Ministerstwa Magii w 1996 roku po bitwie w Departamencie Tajemnic. |
Stany Zjednoczone[]
Dyrektor magicznej ochrony[]
| Grafika | Osoba | Uwagi |
|---|---|---|
|
Perciwal Graves | Dyrektor na początku XX wieku. Status nieznany z powodu kradzieży jego tożsamości przez Gellerta Grindelwalda, który przez jakiś czas podszywał się pod niego. |
Szef[]
| Grafika | Osoba | Uwagi |
|---|---|---|
| E. A. Limus | Szef na początku XX wieku. |
Kapitan[]
| Grafika | Osoba | Uwagi |
|---|---|---|
| M. P. Carneirus | Kapitan na początku XX wieku. |
Komisarz[]
| Grafika | Osoba | Uwagi |
|---|---|---|
| M. L. Minus | Komisarz na początku XX wieku. |
Aurorzy[]
| Grafika | Osoba | Uwagi |
|---|---|---|
| Achilles Tolliver | ||
| Theodard Fontaine | Jeden z oryginalnych dwunastu. Był jednym z dwóch, którzy przeżyli, aby zobaczyć starość. | |
| Wilhelm Fischer | Jeden z oryginalnych dwunastu | |
| Gondulphus Graves | ||
| Robert Grimsditch | ||
| Mary Jauncey | ||
| Carlos Lopez | ||
| Mungo MacDuff | ||
| Cormac O'Brien | ||
|
Abraham Potter | |
| Berthilde Roche | ||
| Helmut Weiss | ||
| Charity Wilkinson | Jeden z oryginalnych dwunastu. Była jedną z niewielu, które przeżyły, aby zobaczyć starość. Została również 3. prezydentem MACUSA. | |
|
|
Perciwal Graves | Potężny auror do czasu awansu na stanowisko szefa wydziału prawa magicznego i dyrektora magicznego bezpieczeństwa na magicznym kongresie Stanów Zjednoczonych Ameryki, który wzniósł się do biura jeszcze przed początkiem XX wieku. |
|
Porpentina Goldstein | Po ataku na niemaga, Mary Lou Barebone, która znęcała się nad swoim synem, została zwolniona z posady aurora. Goldstein przywrócono na to stanowisko w 1926 roku, po aresztowaniu Gellerta Grindelwalda. |
| Saranna Wilkinson | Pomagała w walce z Katastrofą, która rozpoczęła się w 2018 roku[13]. | |
| Cas Carneirus | Kapitan w latach dwudziestych XXI wieku[13]. |
Nieznani[]
| Grafika | Osoba | Uwagi |
|---|---|---|
| Cassius Bell | ||
| Dziadek Cho Chang |
Ciekawostki[]
- Harry został aurorem bez szkolenia, wedle życzenia ministra Kingsleya Shacklebolta. Co więcej, o tym, że byłby dobrym aurorem, dowiedział się od utajnionego, groźnego śmierciożercy. Mimo to potem nie myślał o żadnej innej karierze.
- W filmach, aurorzy nosili brązowe trencze, być może jako uniformy. Kingsley Shacklebolt jest jedynym aurorem, który go nie nosił.
- W filmie Harry Potter i Książę Półkrwi, Minerwa McGonagall, krótko wspomina o tym, że Harry chce zostać aurorem, choć w serii robi to w książce Harry Potter i Zakon Feniksa w czasie porad zawodowych.
- Aurorzy mogą być łatwo porównywalni do elitarnych mugolskich krajowych funkcjonariuszy organów ścigania, agentów wywiadowczych lub jednostek wojskowych, takich jak MI5, MI6, SAS, SBS, Pułk RAF itp. Niektóre wymagają doskonałych danych akademickich (ale nie wszystkich), mają wyczerpujący wybór proces eliminacji słabych, poddawany jest intensywnemu szkoleniu z wyprzedzeniem (czasami nawet do roku lub dwóch, aby być operacyjnie gotowym w terenie) i jest zatrudniony w najbardziej niebezpiecznych misjach / przestępcach. Podobnie jak wiele jednostek w prawdziwym życiu, biuro Aurora jest bardzo selektywne na podstawie cech charakteru. Przykładem może być to, jak amerykańska agencja znana jako CIA często brała pod uwagę osobistą historię potencjalnego kandydata i moralny kompas poprzez serię intensywnych psychologicznych badań przesiewowych. Biorąc to pod uwagę, istnieje prawdopodobnie czarodziejski odpowiednik takiego przeglądu w procesie stawania się aurorem.
Etymologia[]
„Auror” może pochodzić od „aurora”, co oznacza „świt”, od łacińskiego słowa „aurum”, co oznacza „złoto”, lub od hebrajskiego słowa „Arur” (ארור), co oznacza kogoś, kto jest przeklęty.
Najprawdopodobniej jednak pochodzi od łacińskiego słowa „ucho” – „auris” i związanego z nim przymiotnika „fonetyczny”. Ponieważ aurorzy są detektywami (między innymi są policjantami i sędziami), którzy słuchają i otrzymują informacje. Ewentualnie, jeśli pochodzi od zorzy, nazwa ta jest prawdopodobnie metaforą opartą na fakcie, że aurorzy są znanymi łowcami czarnoksiężników. Rzeczywiście, po nocy i ciemności przychodzi zawsze zorza/świt, który zawsze ją kończy i przywraca światło.
Występowanie[]
- Harry Potter i Czara Ognia (książka) (pierwsze wystąpienie)
- Harry Potter i Czara Ognia (film)
- Harry Potter i Zakon Feniksa (książka)
- Harry Potter i Zakon Feniksa (film)
- Harry Potter i Zakon Feniksa (gra)
- Harry Potter i Książę Półkrwi (książka)
- Harry Potter i Książę Półkrwi (film)
- Harry Potter i Książę Półkrwi (gra) (tylko wspomniany)
- Harry Potter i Insygnia Śmierci (książka)
- Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza (film)
- Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (film)
- Harry Potter i Przeklęte Dziecko
- Harry Potter i Przeklęte Dziecko (książka)
- Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć (film)
- Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć. Oryginalny scenariusz
- Fantastyczne zwierzęta: Zbrodnie Grindelwalda
- Fantastic Beasts: Cases from the Wizarding World
- Harry Potter: Wyskakująca Księga (wymienione na plakacie z dodatków)
- Pottermore (tylko wspomniany)
- Harry Potter: The Character Vault
- Harry Potter: The Creature Vault
- LEGO Dimensions
- Dziedzictwo Hogwartu
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Ministrowie Magii pióra Joanne Kathleen Rowling na Pottermore.
- ↑ 2,0 2,1 Harry Potter i Zakon Feniksa (książka).
- ↑ Harry Potter i Przeklęte Dziecko, akt 1, scena V.
- ↑ Harry Potter i Insygnia Śmierci, rozdział 4 Siedmiu Potterów.
- ↑ 5,0 5,1 "J.K. Rowling Web Chat Transcript" na The Leaky Cauldron.
- ↑ 6,0 6,1 J.K.Rowling Official Site Wizard of the Month (Archived)
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Magiczny Kongres Stanów Zjednoczonych Ameryki (MACUSA) pióra Joanne Kathleen Rowling na Pottermore.
- ↑ Plakat filmowy z Porpantyną w artykule na stornie Entertainment Weekly.
- ↑ Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć (film)
- ↑ Chris Warner Drake wcielił się w postać niemieckiego aurora w filmie Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć.
- ↑ Harry Potter i Książę Półkrwi, rozdział 16 Bardzo mroźne Boże Narodzenie.
- ↑ Bliższe spojrzenie na główne postacie z filmu Fantastyczne zwierzęta: Zbrodnie Grindelwalda na Pottermore.
- ↑ 13,0 13,1 Harry Potter: Wizards Unite
- ↑ Chrisopher Birks zagrał w filmie Fantastyczne zwierzęta: Zbrodnie Grindelwalda młodego aurora.
- ↑ Simon Wan zagrał w filmie [Fantastyczne zwierzęta: Zbrodnie Grindelwalda]] aurora Changa.