Benedykt — mugol; żyjący w średniowieczu franciszkański mnich z zakonu w Worcestershire.
Biografia[]
Pewnego dnia, kiedy pracował w herbarium, odchylił listek bazylii i odkrył tam wozaka, magiczne stworzenie, które wziął za wielką fretkę. Zwierzę skoczyło na mnicha i krzyknęło "Wynoś się stąd, łysolu!". Później ugryzło Benedykta w nos tak złośliwie, że krwawił kilka godzin. Opat nie chciał wierzyć w tą wersję wydarzeń i spytał się czy Benedykt nie pił czasami wina z rzepy, które warzył brat Bonifacy. Na koniec Benedykt został zwolniony z powodu krwawienia z nieszporów[1].
Brat Benedykt później zapisał ten incydent w rękopisie, który przetrwał do XX wieku i do którego odniósł się Newt Skamander w swojej książce Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć[1].
Etymologia[]
Benedykt pochodzi od łacińskiego słowa benedictus oznaczającego „tego, o którym się dobrze mówi”; „tego, któremu się dobrze życzy”. Święty Benedykt z Nursji był włoskim mnichem, który w 529 roku założył zakon benedyktynów. Po jego śmierci wśród chrześcijan stało się powszechne nadawanie tego imienia; nosiło je aż szesnastu papieży. W Anglii weszło do użytku dopiero w XII wieku, wtedy też stało się tam bardzo popularne.