Postanowiłam spróbować swoich sił i zacząć pisać za Ritę, biografię Severusa Snape'a. Mam nadzieję na miłe komentarze. Cała książka zostanie umieszczona tu, co jakiś czas postaram się aktualizować!
Rozdział I[]
Severus był jedynym synem Eileen i Tobiasza Snape'ów. Eileen była wspaniałą czarodziejką, jednak nie dość dobrą by znaleźć sobie przyzwoitego męża. W wieku 30 lat uwiodła przystojnego mugola, Tobiasza Snape'a, nie mówiąc mu iż jest czarownicą. Oparte na kłamstwie małżeństwo wkrótce dało życie młodemu czarodziejowi, Severusowi. Gdy narodziło się ich pierwsze dziecko, Eileen lekkomyślnie zaczęła uczyć syna magii. Wiadomość o pochodzeniu żony tak wstrząsnęła Tobiaszem, że zaczął jej nienawidzić. Chłopiec wychowywał się w bardzo złych warunkach, niedość, że jego rodzice wciąż bili się i wrzeszceli na siebie, to na dodatek, przez te całe kłótnie ojciec Severusa stracił pracę. Kiedy miał 9 lat, do domu obok wprowadzili się Evans'owie. Szczęśliwe małżenstwo z dwójką córek. Oszałamiająco piękna Petunia Evans, pierwsza dziewczyna jaką w życiu widział, odrazu wpadła mu w oko, odnalazł w niej bowiem miłość. Gdy już niebiańska istota zwana Petunią, zniknęła w domu, popatrzył na drugą dziewczynkę, Lilly. Z całą pewnością nie dorównywała siostrze urodą, jednak wyglądała całkiem dobrze. Severus codzień bacznie obserwował sąsiadki gdy bawiły się w ogródku, miał nadzieję, że Petunia jest czarodziejką. Po kilku dniach zauważył różne dziwne zjawiska pojawiające się tam gdzie bliźniaczki Evans'ów, jednak nie mógł ustalić która za tym stała. Pewnego dnia na podwórku znalazła się jedynie Lilly, gdyż Petunia zachorowała, Snape nie miał większej ochoty oglądać jak rudowłosa mugolka gania motylki, ale nie chciał również być świadkiem kolejnej kłótni rodziców. Niechętnie, więc zaczął spoglądać z okna w swoim pokoju na poddaszu, na małą dziewczynkę. Przyglądał jej się bacznie, w pewnym przewróciła się i rozpłakała, zaraz nadbiegli rodzice, ale to nie to wpadło mu w oko, zauważył mianowicie, że wszystkie kwiaty zwiędły gdy ona zaczęła płakać. Wiedział już, że Lilly wykazuje magiczny potencjał magiczny, wmawiał sobie jednak, że Petunia na pewno również. Niestety jego marzenia legły w gruzach, podczas gdy Lilly pojechała do dziadków. Przez miesiąc, Severus był załamany jednak postanowił nawiązać kontakt z bliźniaczkami nie zważając na to, że Petunia jest mugolką. Pewnego dnia przelazł, więc przez płot i podszedł do rudowłosej Evans, która popatrzyła na niego z zaciekawieniem.
- Cześć, mam na imię Severus Snape, a ty jesteś czarodziejką tak jak ja i moja mama. - Powiedział bez wachania.
Lilly przez chwilę patrzyła na niego z niedowierzeniem, a potem zaśmiała się. Chłopak poczół się urażony, chciał wytłumaczyć jej iż nie żartował, ale nie było to łatwe. W końcu jednak, dziewczynka mu uwierzyła.
- Dobrze, załużmy, że Ci wierzę. Może pójdziemy na spacer? Wytłumaczysz mi wszystko od początku. - Zaproponowała.
Poszli, więc nad rzekę, tam Severus zaczął swą opowieść, Lilly była wielce podekscytowana, ale wierzyła już chłopcowi. Z radością słuchała o Hogwarcie, o ulicy Pokątnej i o wielu różnych rzeczach. Po jakimś czasie musieli się rozstać i pójść do domów, ale nie był to koniec ich znajomości, Severus codzień odwiedzał Lilly, miejąc nadzieję, że ona pomoże mu nawiązać kontakt z Petunią.
Chłopiec jednak, uważał Lilly za swoją przyjaciółkę, już nie czół do niej nienawiści, jak niegdyś przedtem. Co jednak siedziało dziewczynce w głowie? Ona zakochała się w Severusie, nie myślała o niczym innym, czuła jakby to on uczynił ją czarodziejką. Pewnego razu, Snape, został zaproszony do Evans'ów na kolację. Kiedy tam się zjawił, powitała go ruda kobieta, która jak się domyślił, była matką bliźniaczek.
Na kolacji, Lilly uznała, że należy powiedzieć rodzicom, o jej spotkaniach z Severusem. Rodzice zaczęli podziwiać córkę, a Petunii się to nie spodobało, znienawidziła ona Snape'a, za to, że odebrał jej siostrę.
Po tej kolacji, chłopiec przestał odwiedzać Evans'ów, co bardzo zaniepokoiło młodą Lilly. W końcu dziewczynka sama postanowiła pójść i zobaczyć co dzieje się z jej przyjacielem. W domu zastala Severusa i jego matkę.
- Dzień Dobry, jestem przyjaciółką Severusa, czy mogłby wyjść i się ze mną pobawić?
Eileen zamiasy wypuścić syna, zaprosiła dziewczynkę by się z nim pobawiła. Nie spodobało się to Tobiaszowi kiedy wrócił do domu, wyrzucił młodą Lilly przez okno, ale na szczęście nic jej się nie stało, odbiła się od trawnika jak coś co mugole nazywają "skaczącą piłką". Zaraz potem można było słyszeć kłótnię małożeństwa, oraz płacz dziewczynki. Od tej pory, rudowłosa Evans nie spotykała się już z Severus'em. Petunia, przestała też czuć już do niego nienawiść, bo od tej pry, siostra przestała próbować czarować.
Rozdział II[]
Dwa lata później, Petunia zaczęła potajemnie spotykać się z Severusem. Było jej bardzo smutno c.d.n