Chohliki i Gilderoy
Chochlik kornwalijski (ang. pixie) — małe, denerwujące stworzenie o jasnoniebieskiej barwie. Potrafi latać i uwielbia psocić. Wydaje piskliwe, tylko dla podobnych sobie zrozumiałe odgłosy. Wyglądem przypomina bahankę albo mugolską wróżkę. Chochliki są w stanie podnieść człowieka za uszy, co wskazuje na ich dużą siłę w porównaniu do masy ciała. Mierzą osiem cali (ok. 20 centymetrów). Nie pokryte są żadnym owłosieniem. Mają duże, czarne oczy.
Historia
W Kornwalii w XVII wieku Dymphna Furmage została porwana przez chochliki, co spowodowało, że kobieta popadła w fobię przed tymi stworzeniami. Bała się do tego stopnia, że wystosowała prośbę do Ministerstwa Magii, w którym poprosiła o całkowitą eliminację tego gatunku, ale prośba została odrzucona. Furmage zmarła w 1792 roku.
W 1992 roku Gilderoy Lockhart przyniósł na pierwszą lekcje obrony przed czarną magią z drugoroczniakami klatkę z grupą świeżo schwytanych chochlików. Twierdził, że to piekielnie trudne stworzenia, idealne do praktycznych ćwiczeń. Zapewnił, że uczniowie nie muszą się niczego obawiać - w końcu nauczyciel jest w klasie. Lockhart stracił kontrolę nad chochlikami, które próbował unieruchomić zaklęciem Peskipiksi Pesternomi, ale czar nie zadziałał. Chochliki podniosły za uszy Neville'a Longbottom i zawiesiły go na lampie. Zaczęły demolować klasę i podręczniki uczniów, niektórzy uczniowie znokautowali stworzonka uderzeniem książki, ale większość szybko uciekła łącznie z samym nauczycielem, który zlecił sprowadzenie stworzeń do klatki pozostałym w klasie Hermionie, Ronowi i Harry'emu. Hermiona rzuciła niesamowity czar Immobulus, którym zamroziła wszystkie chochliki, tak że można było je umieścić w klatce.