Dorka Twelvetrees (ang. Dorcus Twelvetrees) — amerykańska czarownica nieznanego statusu krwi, żyjąca na przełomie XVIII i XVIII wieku, córka Arystotelesa – strażnika skarbu i dragotów w MACUSA.
Biografia[]
W młodości Dorka uczęszczała do Ilvermorny, była raczej słabą uczennicą. Po opuszczeniu szkoły prawdopodobnie nie zaczęła pracy, nadal mieszkała w domu, w czasie gdy jej ojciec otrzymał swą prestiżową posadę, a także lekceważyła magię, skupiając się na ubraniach, układaniu włosów i przyjęciach.
Dorka zakochała się w przystojnym niemagu, niejakim Bartłomieju Barebone. Był on potomkiem Czyścicieli i mocno wierzył w istnienie magii, jak również był przekonany, że czarownice i czarodzieje są złem wcielonym. Dorka wzięła zainteresowanie Bartłomieja jej „sztuczkami” za przejaw sympatii. Zwiedziona niewinnymi pytaniami młodzieńca, wyjawiła mu tajne adresy MACUSA i szkoły Ilvermorny, opowiedziała o Międzynarodowej Konfederacji Czarodziejów i zdradziła, w jaki sposób organizacje te utrzymują świat czarodziejów w tajemnicy. Po zdobyciu tych informacji Bartłomiej ukradł jej różdżkę.
Mimo że wnioskowano o skazanie Dorki na dożywocie, czy nawet śmierć, dziewczyna spędziła w więzieniu zaledwie rok. Do śmierci żyła w samotności, a jej jedynymi towarzyszami były lustro i papuga. Jej imię weszło do slangowego języka czarodziejów, którzy mianem „dorcus” określali niezbyt inteligentne i nieudolne osoby[1].
Etymologia[]
- Nazwisko „Twelvetrees” oznacza w języku polskim „dwanaście drzew”.