Expelliarmus

Expelliarmus (Zaklęcie rozbrajające) — zaklęcie rozbrajające, które wytrąca z ręki przeciwnika to, co trzymał w tym czasie w dłoni. Było to popularne zaklęcie, używane w pojedynkach do wytrącania różdżki z ręki przeciwnika^[1].

Spis treści

1 Historia
2 Użycie zaklęcia
3 Ciekawostka
4 Etymologia
5 Błędy
6 Galeria
7 Występowanie
8 Przypisy

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nie wiadomo, kto dokładnie stworzył owe zaklęcie. Niektórzy czarodziejscy historycy twierdzą, że mogło zostać wynalezione przez samego Merlina, a według innych jego pierwsze powszechne stosowanie zaczęło się na Madagaskarze w XI wieku^[3]. Nawet jeśli cokolwiek z tego jest prawdą, faktem jest, że nie było bardzo popularne, aż do roku 1379, kiedy to Elizabeth Smudgling – najbardziej prawdopodobna wynalazczyni, zdaniem Mirandy Goshawk – użyła go w turnieju w Dartmoor^[3].

Zaklęcie stało się zaklęciem popisowym Harry'ego Pottera i to właśnie jego użycie doprowadziło do śmierci Lorda Voldemorta w bitwie o Hogwart, poprzez odbicie czaru Avada Kedavra, rzuconego przez czarnoksiężnika.

Użycie zaklęcia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy raz zaklęcie zostało użyte przez Snape'a, w II tomie podczas spotkania Klubu Pojedynków, Snape rozbroił wówczas Lockharta, aby pokazać uczniom czego będą się uczyć. W III tomie Harry rozbraja Snape'a we Wrzeszczącej Chacie podczas zdemaskowania Petera Pettigrew. Następnie w IV tomie zaklęcie jest używane przez Harry'ego w czasie Turnieju Trójmagicznego wobec Voldemorta, co spowodowało Priori Incantatem – efekt odwrócenia zaklęć, bowiem Lord Voldemort użył wobec Harry'ego zaklęcia Avada Kedavra. Zaklęcie najwięcej razy pojawiło się w tomie piątym, m.in. podczas spotkań Gwardii Dumbledore'a i Bitwy w Departamencie Tajemnic. Pojawiło się również w tomie siódmym podczas przenoszenia Harry'ego do domu rodziców Tonks. Uratowało również Harry'ego przed Voldemortem. Zaklęcie Voldemorta odbiło się i trafiło w niego.

Ciekawostka[edytuj | edytuj kod]

W angielskiej wymowie tego zaklęcia akcent pada na literę „a”: ExpeliArmus. Natomiast w polskiej wymowie akcent pada na trzecią sylabę od końca: ExPELLiarmus.

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Z łaciny "expellere", oznacza wypędzić, a "arma"- broń. Expelliarmus oznacza wyprowadzenie broni

Błędy[edytuj | edytuj kod]

W filmowej adaptacji Harry'ego Pottera i Komnaty Tajemnic, Gilderoy Lockhart został uderzony zaklęciem i wyleciał do tyłu. W locie zgubił różdżkę, ale kiedy podniósł się z podłogi, miał różdżkę z powrotem w ręce.
W filmowej adaptacji Harry'ego Pottera i więźnia Azkabanu Harry rzucił zaklęcie na profesora Snape'a. Kolor zaklęcia był wtedy niebieski i Snape nie stracił różdżki, lecz został odrzucony do tyłu. Później Harry użył tego zaklęcia na Glizdogonie i zaklęcie trafiło jedynie w różdżkę.
W filmowej adaptacji Harry'ego Pottera i Czary Ognia, Cedrik Diggory i Albus Dumbledore używali tego zaklęcia. W obu przypadkach jego kolor były niebieski i ofiary zaklęć nie traciły różdżek. Jednak, kiedy Harry pojedynkował się na cmentarzu z Voldemortem, błysk zaklęcia był czerwony.
W filmach to zaklęcie było ukazane, jako zaklęcie blokujące Avada Kedavra.