Fantastyczne zwierzęta (ang. Fantastic Beasts) — w świecie magii ważną rolę odgrywają najróżniejsze magiczne stworzenia i istoty, takie jak hipogryfy, wilkołaki czy smoki. Większość z nich została opisana w książce Newtona Skamandera Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć. W Hogwarcie uczniowie uczą się jak się z nimi obchodzić oraz ich budowy, na lekcjach opieki nad magicznymi stworzeniami.
Zwierzę a istota[]
Przez wieki podział między zwierzętami, a istotami był gorącym tematem dyskusji. Pierwsze, prymitywne próby zdefiniowania różnicy podjął w XIV wieku ówczesny przewodniczący Rady Magów, Burdock Muldoon. Ustalił, że status istoty otrzyma każde stworzenie chodzące na dwóch nogach. Zaprosił wszystkie „istoty” na zebranie mające na celu omówienie praw czarodziejskiego świata. Podział okazał zupełnie błędny. Bathilda Bagshot opisuje to spotkanie w swojej Historii Magii.
Niewiele dało się słyszeć w straszliwym zgiełku, w którym skrzeczenie dirikraków i lamenty lelków wróżebników mieszały się z nieustającą, przeszywającą pieśnią świergotnikow. Kiedy czarownice i czarodzieje próbowali omówić leżące przed nimi dokumenty, najróżniejsze chochliki i elfy zaczęły krążyć nad ich głowami, chichocząc i trajkocząc. Około tuzina trolli jęło rozbijać komnatę maczugami, podczas gdy Baby Jagi krążyły po sali w poszukiwaniu dzieci do zjedzenia. Przewodniczący rady wstał, poślizgnął się na odchodach kudłonia i wybiegł z sali, miotając przekleństwa.
Następczyni Muldoona, Elfrida Clagg opracowała podział, polegający na uznaniu za istotę każdy gatunek mówiący po ludzku. Jednak i to nie było wystarczające. Na spotkanie ponownie przybyły trolle, których gobliny nauczyły kilku prostych zdań. Stawiły się także duchy, nie biorące udziału w poprzednim zebraniu z względu na to że lewitują, a nie chodzą. Opuściły jednak one obrady, twierdząc, że poruszane są jedynie tematy dotyczące żywych. Centaury odmówiły przyjścia, protestując przeciwko wykluczeniu trytonów, które poza wodą porozumiewają się jedynie po trytońsku.
Dopiero w 1811 nowo mianowany Minister Magii Grogan Kikut ustanowił satysfakcjonujący podział. Zdecydował, że istotą jest „każde stworzenie obdarzone inteligencją wystarczającą do zrozumienia praw magicznej społeczności i do współodpowiedzialności przy ustalaniu tych praw”.
Oczywiście nawet taki podział nie rozwiał wszystkich wątpliwości. Niektórzy czarodzieje uważają, że za zwierzęta należy uznać mugoli. Kikut rozwiązał problem duchów tworząc trzy wydziału w Urzędzie kontroli nad magicznymi stworzeniami: Wydział Istot, Wydział Zwierząt i Wydział Duchów. Parę gatunków uznano za zwierzęta bo są inteligentne, ale nie umieją zapanować nad swoją siłą np. akromantula, czy mantykora.
Magiczne stworzenia a mugole[]
Ukrycie magicznych stworzeń przed mugolami jest niezwykle trudnym zadaniem. W dawnych czasach, spotkania czarodziejskich zwierząt i zwykłych ludzi były częstym zjawiskiem. Mugole wierzyli w istnienie wielu stworzeń, które dziś uznają za nieistniejące, takie jak: smoki, gryfy czy centaury. W XVII wieku, w czasach szczególnego prześladowania czarodziejów, na szczycie w 1692 roku zdecydowano, iż 27 gatunków zostanie ukrytych przed mugolami za pomocą czaru iluzji. Liczba ukrywanych gatunków wzrastała przez kolejne stulecia. Czarodziejskie Rady były odpowiedzialne za ukrywanie magicznych zwierząt, istot i duchów na terenie swojego terytorium.
Jednak w niektórych regionach czarodzieje zaniedbywali swoje obowiązki. Najczęstszymi rejonami spotkań mugoli z magicznymi zwierzętami jest Szkocja (gigantyczna kelpia żyjąca w jeziorze Loch Ness) i Tybet (Yeti). Nawet jeśli jakiś mugol zobaczy smoka czy inne stworzenie, zazwyczaj nie opowiada o tym, obawiając się wyśmiania. W niektórych przypadkach jest konieczne rzucenia na takiego delikwenta zaklęcia modyfikującego pamięć.
Niektóre gatunki ze względu na swe małe rozmiary czy inne właściwości z łatwością pozostają w ukryciu. Wiele z nich specjalnie unika ludzi np. centaury. Ich przeciwieństwem są kelpie, które specjalnie zwracają na siebie uwagę.
Jednym ze sposobów na ukrycie magicznych stworzeń jest tworzenie im bezpiecznych siedlisk. Zaklęcia zniechęcają mugoli od lasów zamieszkanych przez jednorożce czy centaury i zbiorników wodnych w których żyją trytony.
Aby ograniczyć ryzyko spotkania czarodziejskiego zwierzęcia i mugola, w 1965 roku wprowadzono zakaz eksperymentalnej hodowli, a handel zwierzętami jest ściśle kontrolowany przez Ministerstwo Magii.