Herbert Beery — czarodziej nieznanego statusu krwi; nauczyciel zielarstwa w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie za czasów dyrektora Dippeta. Poprzednik Pomony Sprout na tym stanowisku. Miłośnik przedstawień teatralnych, autor adaptacji Fontanny Szczęśliwego Losu, która miała być wystawiona podczas Balu Bożonarodzeniowego[1]. Po opuszczeniu Hogwartu został wykładowcą w Czarodziejskiej Akademii Teatralnej[1].
Biografia[]
Wczesne życie[]
Herbert Beery uczęszczał do szkoły czarodziejów (prawdopodobnie w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie). Nie wiadomo, do jakiego domu należał. Osiągnął wysokie wyniki z SUMów i Owutemów, w tym z zielarstwa. Po jakimś czasie, po ukończeniu Hogwartu, wrócił tam i został profesorem zielarstwa[1].
Praca w Hogwarcie[]
Herbert Beery został zatrudniony na stanowisku nauczyciela zielarstwa przez ówczesnego dyrektora, Armando Dippeta.
Adaptacja Fontanny Szczęśliwego Losu[]
Profesor Beery zaproponował swoją adaptację Fontanny Szczęśliwego Losu i pokazanie jej podczas Balu Bożonarodzeniowego. Herbert uczynił ówczesnego nauczyciela transmutacji Albusa Dumbledore'a, odpowiedzialnym za efekty specjalne. Albus wywiązał się z tego sumiennie. Natomiast nauczyciela opieki nad magicznymi stworzeniami, Silvanusa Kettleburna poprosił o przygotowanie groteskowej, olbrzymiej Glisty. Obsada i aktorzy, których zatrudnił Herbert, byli beznadziejni. Profesor Beery jako reżyser nie miał zielonego pojęcia o emocjonalnych komplikacjach, do jakich doszło tuż pod jego nosem.
Nie wiedział, że uczennica odgrywająca rolę Amaty była dziewczyną ucznia grającego Barona Pechowca, ale ów związek rozpadł się na godzinę przed podniesieniem kurtyny. Glista, a w rzeczywistości powiększony przez profesora Kettleburna za pomocą zaklęcia rozdymającego Popiełek, eksplodowała, wypełniając Wielką Salę dymem i fragmentami dekoracji. Amata i Asza zaczęły za sobą walczyć, nie bacząc, że profesor Beery znalazł się w krzyżowym ogniu ich zaklęć. Bardzo długo trwało przywracanie głowy profesora Beery'ego do normalnych proporcji. Noc spędził w skrzydle szpitalnym.
Dalsza praca w Hogwarcie[]
Po nieudanym wystawieniu Fontanny Szczęśliwego Losu, Armando Dippet wydał bezterminowy zakaz wystawiania pantomim, co stało się chlubną tradycją Hogwartu. Herbert Beery kontynuował swoją pracę jako nauczyciel zielarstwa. Po jakimś czasie postanowił opuścić Hogwart. Jego następcą została Pomona Sprout.
Praca w Czarodziejskiej Akademii Teatralnej[]
Po zwolnieniu się ze stanowiska nauczyciela zielarstwa, Beery udał się do Czarodziejskiej Akademii Teatralnej, by tam rozpocząć pracę pedagogiczną i zostać wykładowcą. Nauczał tamtejszych uczniów, jak zostać aktorem. W pewnym momencie Albus Dumbledore złożył wizytę Herbertowi. Wyznał on Albusowi, że odczuwa silną niechęć do reżyserowania Fontanny Szczęśliwego Losu, gdyż uważał, iż przynosi pecha.
Osobowość[]
Herbert Beery był wielkim entuzjastą przedstawień amatorskich. Był ambitny, ponieważ chciał wystawić w Hogwarcie Fontannę Szczęśliwego Losu. Cechowała go również duża pomysłowość, chciał mieć specjalne dekoracje. Dobrze porozumiewał się z ludźmi. Często był niepoinformowany w niektórych sprawach. Nie wiedział, że grająca rolę Amaty i grający rolę Pechowca są parą. Nie odczuwał większego strachu, stojąc w krzyżowym ogniu zaklęć. Nie bał się szalejącej pożogi. Jeżeli jeden raz mu się coś nie udało, nie chciał tego próbować drugi raz[1].
Zdolności i umiejętności magiczne[]
- Zielarstwo: Będąc profesorem tego przedmiotu w Hogwarcie, Beery byłby bardzo utalentowany i posiadał dużą wiedzę w tej dziedzinie, badaniu magicznych i przyziemnych roślin i grzybów[1].
- Teatr: Po opuszczeniu Hogwartu Beery kontynuował naukę w Czarodziejskiej Akademii Sztuk Dramatycznych, pokazując, że był również bardzo biegły w sztukach scenicznych.[1]
Relacje[]
Albus Dumbledore[]
Herbert Beery utrzymywał bardzo dobre związki z Albusem Dumbledore'em. Poznał go w Hogwarcie, gdy Albus jeszcze był nauczycielem transmutacji. Zaufał mu, czyniąc go odpowiedzialnym za efekty specjalne do adaptacji Fontanny Szczęśliwego Losu. Dumbledore zrobił wszystko po myśli Herberta. Gdy już zakończył pracę w Hogwarcie, nadal przyjaźnił się z Albusem. Odwiedził go między innymi w Czarodziejskiej Akademii Teatralnej. Dumbledore wspominał dużo o nim, pisząc swoje komentarze do książki Baśnie Barda Beedle'a.
Armando Dippet[]
Armando Dippet zaufał Herbertowi, zatrudniając go jako nauczyciela Zielarstwa w Hogwarcie. Zgodził się na wystawienie oraz reżyserowanie Fontanny Szczęśliwego Losu przez Beery'ego. Po nieudanym przedstawieniu, dyrektor wydał zakaz wystawiania pantomim. Jednak nie wyrzucił, ani nie zawiesił Herberta.
Silwanus Keetleburn[]
Keetleburn razem z profesorem Beery'em pracowali w Hogwarcie. Mieli podobne zainteresowania naturą. Herbert nauczał Zielarstwa, a Silwanus Opieki Nad Magicznymi Stworzeniami. Keetleburn pomagał w przygotowaniach do adaptacji Fontanny Szczęśliwego Losu. Przygotował zwierzęcą obsadę. Załatwił Herbertowi dużą groteskową Glistę, która nie była najlepszym pomysłem, bo przyczyniła się do zniszczenia przedstawienia. Silwanus został zawieszony w wykonywaniu swoich obowiązków, a Beery przeniósł się do innej szkoły dla czarodziejów.
Etymologia[]
Herbert to imię męskie pochodzenia germańskiego, Herbert. Wywodzi się od słowa oznaczającego „błyszczący”, „jaśniejący”. Patronem tego imienia jest św. Herbert, pustelnik z Cumberland.
Ciekawostka[]
Herbert jest najwcześniej piastującym urząd nauczycielem zielarstwa w Hogwarcie, który jest znany w kanonie.
Występowanie[]
- Baśnie Barda Beedle'a (wspominany przez Albusa Dumbledore'a; strony 42-45)