Jadowita tentakula

Ten artykuł dotyczy rośliny. Zobacz też: inne znaczenie tego słowa

Jadowita tentakula

„Z ulgą szli teraz do cieplarni; na zielarstwie mieli do czynienia z o wiele groźniejszymi roślinami niż w ubiegłych latach, ale przynajmniej nikt im nie zakazywał zakląć głośno, kiedy jakaś złośliwa tentakula wystrzeliła ku nim zza pleców swoje jadowite macki.”

— Narrator^[źródło]

Jadowita tentakula (ang. Venomous Tentacula) — jadowita, kolczasta, magiczna roślina zielonego koloru z silnie trującymi pnączami, które poruszały się próbując złapać ofiarę. Jad z jej kolców mógł nawet prowadzić do śmierci.

Opis

„Cztery osoby przy każdej skrzynce... pod spodem jest mnóstwo doniczek... a tu stoją worki z kompostem... i uważajcie na jadowitą tentakulę, bo gryzie.
I chlasnęła ręką czerwoną kolczastą roślinę, której długie macki pełzły jej po plecach. Tentakula natychmiast cofnęła macki.”

— Profesor Pomona Sprout do studentów drugiego roku podczas lekcji zielarstwa.^[źródło]

Pęd jadowitej tentakuli – ilustracja ze starego Pottermore.

Jadowita tentakula „wypluwa” jad ze swoich łodyg, zaś jej kolce ranią śmiertelnie. Ugryzienie rośliny także jest bardzo jadowite i może z łatwością ogłuszyć lub zabić jej ofiarę. Sok z tentakuli także jest trucizną, ale „łagodniejszą”.

Niebezpieczna roślina używana była przez studentów do badań na zajęciach zielarstwa w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. O roślinie studenci także uczyli się na szóstym roku nauki: w teorii i praktyce. Uczniom podczas zajęć z rośliną wolno było głośno przeklinać, jeśli ta próbowała ich udusić swoimi pędami podczas lekcji.

Okazy jadowitych tentakul.

Jadowita tentakula posiada olbrzymią, pozbawioną oczu głowę z kłami, jednak kształt jej zmienia się wraz z ilością liści, które ją otaczają. Roślina posiada wiele pnączy, które są mobilne i można je uważać za jej „ramiona”. Te łodygi mogą, ale nie muszą, posiadać główki na swoich końcach. Zaklęcie Diffindo może zostać użyte zarówno do ogłuszenia roślin, jak i przecięcia ich pnączy.

Okazjonalnie, poza ugryzieniem, niektóre formy rośliny mogą strzelać spiczastymi, zarodkowymi „pociskami” do ofiary.

Jadowite tentakule żywią się chropiankami, ale wypluwają ich pancerze, jeśli je posiadają.

Zastosowanie

Nasiona jadowitej tentakuli są towarami niewymienialnymi klasy C, więc nie można nimi handlować. Mimo zakazu handlu często te rośliny są trzymane przez czarodziejów jako zwierzęta domowe. Fred i George Weasleyowie kupili nasiona tentakuli od Mundungusa Fletchera w 1995 roku. Były im one potrzebne do produkcji Bombonierek Lesera Magicznych Dowcipów Weasleyów. Nasiona wydawały z siebie ciche grzechoczące dźwięki, nawet jeśli były całkowicie nieruchome.

Jadowita tentakula na karcie z gry karcianej.

Podczas bitwy o Hogwart Neville Longbottom i Pomona Sprout użyli rośliny jako broni przeciwko Śmierciożercom. Neville w szczególności pilnował, aby nikt nie zbliżył się do sali wejściowej, wrzucał do wnętrza pęki tej śmiercionośnej rośliny, która ochoczo owijała się wokół zwolenników Czarnego Pana.

Liście rośliny są bardzo cennymi składnikami eliksirów, zaś jej esencja była używana jako jeden ze składników trucizny numer 7. Według Horacego Slughorna liście były warte dziesięć galeonów za sztukę.

Roślina także wydzielała trujący sok, który był bezbarwny. Nie jest to śmiertelna trucizna, jednak powoduje u osoby go pijącej uczucie „pieczenia” wewnątrz siebie i zmienia się kolor skóry na jasnofioletowy.

Historia

Derwent Shimpling

6 grudnia 1926 roku poranne wydanie The New York Ghost zawierało artykuł o włamaniu do kamienicy, które zostało udaremnione, gdyż sprawca został złapany przez jadowite tentakule.

W 1985 roku Elphinstone Urquart, mąż Minerwy McGonagall, który pracował w Departamencie Przestrzegania Prawa Czarodziejów, został zabity przez ugryzienie jadowitej tentakuli.

Derwent Shimpling był znany z tego, że w ramach zakładu zjadł całą jadowitą tentakulę i przeżył, aczkolwiek jego skóra pozostała na stałe fioletowa.

Pomona Sprout, profesor zielarstwa w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie, posiadała ogród na terenie szkoły, który zawierał wiele różnych roślin, w tym także jadowite tentakule.

Za kulisami

Jadowite tentakule w grze Harry Potter i Komnata Tajemnic.

• W filmowej adaptacji Księcia Półkrwi, Horacy Slughorn został przyłapany przez Harry'ego Pottera, gdy kradł liście tentakuli.
• W kilku grach jadowite tentakule żyją rozsiane na terenie Hogwartu i są przedstawione jako rośliny jedzące ludzi z dużymi otworami gębowymi. Niektóre z nich gryzą swoje ofiary, gdy te są w pobliżu, podczas gdy inne atakują poprzez użycie pnączy lub wypluwanie kolców. Wspomniane łodygi „odskakują” i mogą zostać trafione zaklęciami. Tentakula również może zostać spalona za pomocą zaklęcia Incendio lub/i ogłuszona na chwilę, jeśli wszystkie jej pnącza zostaną trafione zaklęciem Diffindo.
• W kilku różnych opisach rośliny, często różnią się one rozmiarem, ubarwieniem czy też kształtem ust. W grach video często zdarzało się, że w ich diecie znajdowały się bahanki. W grze Harry Potter i Kamień Filozoficzny wersja na Game Boy Advance, zwabienie bahanek do tentakuli było jedynym sposobem na pozbycie się ich (a w tamtym porcie jadowita tentakula była całkowicie odporna na zaklęcia).

Występowanie

• Harry Potter i Kamień Filozoficzny (gra) (pierwsze wystąpienie)
• Harry Potter i Komnata Tajemnic (książka)
• Harry Potter i Komnata Tajemnic (gra)
• Harry Potter i więzień Azkabanu (gra)
• Harry Potter i Czara Ognia (gra) (tylko wspomniana)
• Harry Potter i Zakon Feniksa (książka)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (książka)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (film)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (gra)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci (książka)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza (gra) (tylko wspomniana)
• Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć (film) (wspomniana tylko w gazecie)
• LEGO Harry Potter: Lata 1-4
• LEGO Harry Potter: Lata 5−7
• Harry Potter: Gra Karciana
• Pottermore
• Harry Potter: The Character Vault (tylko wspomniana)
• Harry Potter: The Creature Vault
• Harry Potter: Zagadki i magia
• Dziedzictwo Hogwartu