Mantykora (ang. Manticore) — jedno z najbardziej niebezpiecznych stworzeń w świecie czarodziejskim.
Opis[]
Był to potwór o głowie człowieka, ciele lwa oraz ogonie skorpiona z żądłem. Mogła przybierać również kształt ogromnego skorpiona o trzech ogonach. Była równie niebezpieczna jak chimera i równie rzadka. Podobno cicho nuciła, delektując się swoją ofiarą. Skóra mantykory odbijała większość zaklęć, a ukłucie jej żądłem powodowało natychmiastową śmierć. Mantykora zdolna była do rozmowy ludzkim głosem, ale podobnie jak akromantula, nie potrafiła powstrzymać swoich bestialskich zachowań.
Klasyfikacja Ministerstwa Magii: XXXXX
Historia[]
1811 rok (prawdopodobnie)[]
Mantykora z powodu agresywnych zachowań, które wygrywają nad rozsądkiem i możliwością rozmawiania, została zaklasyfikowana przez Brytyjskie Ministerstwo Magii do „zwierząt”. Brutalność była cechą dyskwalifikującą w uzyskaniu tytułu „istoty”[1].
1932 rok[]
Mantykora mieszkała na dnie więziennych lochów Erkstagu i żywiła się osadzonymi tam skazańcami. Magizoolog Newton Skamander zetknął się z nią, gdy w 1932 r. w lochach tego więzienia osadzony został jego brat Tezeusz. Magizoolog chcąc uwolnić i uratować swojego brata, przyszedł do więzienia pod pretekstem troski o członka rodziny i zbadania stanu zdrowia brata. Strażnik więzienia pozwolił mu wejść do środka, pod warunkiem, że zarekwiruje na czas odwiedzin jego różdżkę i zwierzęta, które zabrał ze sobą: nieśmiałka Picketta i niuchacza Teddy'ego. Zostały one zamknięte w klatkach w pomieszczeniu strażnika. Newton zauważył też, że strażnik zarekwirował Tezeuszowi krawat i go przywłaszczył. W drodze przez lochy Newtonem zainteresowały się młode mantykory. By je oswoić, Newton w ekwilibrystycznej pozie przemieszczał się przez lochy, a młode mantykory naśladując jego ruchy podążały za nim. Gdy magizoolog dotarł do brata, dorosła mantykora muskała swoim ogonem jego policzek, nie zdradzając agresywnych zamiarów. Jednak gdy nieopodal nich zgasła latarnia należąca do innego więźnia, mantykora zaaatakowała go i pożarła. Więzienie okazało się pułapką, ponieważ przy każdym więźniu znajdowała się ochronna latarnia, która po zgaśnięciu sprawiała, że mantykora przekuwała odwłokiem skorpiona więźnia i ściągała w czeluści, gdzie pożerała ofiarę. Resztki ciała wypluwała dla swoich młodych, które w dużej liczbie chodziły po tunelach więzienia. Newton zdołał uwolnić brata Tezeusza, ale podczas ucieczki ich latarnia zgasła. Mantykora próbowała dosięgnąć ich swoim odwłokiem, jednak z pomocą Newtonowi przybył Pickett i niuchacz, którzy uwolnili się z klatek i z różdżką czarodzieja oraz krawatem Tezeusza, który niuchaczowi udało się wykraść strażnikowi, pobiegły w głąb lochów. Dzięki temu, że Newton odzyskał różdżkę i krawat, który był świstoklikiem, razem z Tezeuszem i zwierzętami deportował się z więzienia. Goniący za zwierzętami strażnik, próbował je schwytać, jednak nierozważnie pobiegł w stronę lochów. Tam chwilę później zgasła jego latarnia, więc najpewniej został ugodzony odwłokiem mantykory i przez nią zjedzony.
1957 rok[]
W 1957 roku Norvel Twonk zginął, ratując dziecko przed rozpędzoną mantykorą. Za to poświęcenie został pośmiertnie odznaczony Orderem Merlina.
Po 1991 roku[]
Kiedy Hermiona Granger w 1993 roku układała linię obrony hipogryfowi Hardodziobowi, znalazła przypadek mantykory, która zabiła czarodzieja w 1296 roku. Nie została jednak przeprowadzona jej egzekucja, ponieważ nikt nie był na tyle odważny, żeby do stworzenia podejść[2].
Rubeus Hagrid, wielki wielbiciel wszystkich niebezpiecznych stworzeń, musiał mieć jakiś kontakt również z mantykorami. Właśnie to stworzenie skrzyżowane z ognistym krabem dało sklątki tylnowybuchowe, hybrydę wyhodowaną przez Hagrida[3].
Ofiary mantykory w serii[]
- Niezidentyfikowany czarodziej zabity w 1926 r., którego przypadek został opisany w jednej z książek czytanych przez Hermionę.
- Norvel Twonk - czarodziej zabity w 1957 r.
- Duża liczba więźniów Erkstagu.
- Strażnik Erkstagu (prawdopodobnie).
Etymologia[]
Martyaxwar oznacza jedzący ludzi. Martya – człowiek oraz xwar – jeść.
Ciekawostki[]
- Mantykora pochodziła z Grecji, a spotkanie jej należało do rzadkości.
- Mantykora jest stworzeniem pochodzącym z mitologii perskiej i została zaadpotowana do mitologii greckiej. Pojawiła się też w sztuce średniowiecznej.
- W wielu legendach mantykora miała skrzydła, jednak w uniwersum Harry'ego Pottera była ich pozbawiona.
- W filmie Fantastyczne zwierzęta: Tajemnice Dumbledore'a mantykora nie pojawiła się w pełni na ekranie, widoczny był jedynie jej śmiercionośny długi ogon skorpiona, którym zabijała swe ofiary.
- Newton Skamander umiał sprawić, że młode mantykory naśladowały jego ruchy w osobliwym tańcu i stały się niegroźne, podążając jego śladem i przyjmując podobną pozę do czarodzieja.
- Jad w żądle z ogona skorpiona, którym mantykora przekłuwała swoje ofiary, był tak silny, że przekute nim ofiary natychmiast umierały.
Galeria[]
Występowanie[]
- Harry Potter i Kamień Filozoficzny (gra) (wspomniana na karcie z czekoladowych żab Norvela Twonka)
- Harry Potter i Komnata Tajemnic (gra) (wspomniana na karcie z czekoladowych żab Norvela Twonka)
- Harry Potter i więzień Azkabanu (książka)
- Harry Potter i więzień Azkabanu (gra) (na karcie z czekoladowych żab)
- Harry Potter i Czara Ognia (książka)
- Harry Potter i Zakon Feniksa (gra) (karty eksplodującego durnia)
- Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć
- Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć (edycja ilustrowana)[4]
- Fantastyczne zwierzęta: Tajemnice Dumbledore'a
- Fantastyczne zwierzęta: Tajemnice Dumbledore'a. Scenariusz oryginalny
- Harry Potter: Gra Karciana
- Pottermore[4] (tylko wspomniana)