Zmiany: Marta Warren

Wersja z 20:19, 1 lut 2018

Ta strona wygrała XXII Artykuł Miesiąca. Została dopracowana przez użytkownika/czkę: Sensualna!

Konkurs ma na celu ulepszenie artykułów pod względem tekstu i szaty graficznej. Pierwszy wystartował w czerwcu 2013 roku. Więcej o projekcie można przeczytać na stronie projektu i regulaminie konkursu.

Szablon:Postać Szablon:Dialog ABC Marta Elżbieta Warren "Jęcząca Marta" (ang. Myrtle Elizabeth Warren "Moaning Myrtle", ur. ok. 1929 r. – zm. 13 czerwca 1943 r.) — była czarownicą mugolskiego pochodzenia, która uczęszczała do Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie w latach 1940–1943 i została przydzielona do Ravenclawu. Zginęła w 1943 r. przez wzrok bazyliszka Salazara Slytherina, na polecenie Toma Riddle’a. Po swojej śmierci nawiedzała łazienkę dla dziewcząt znajdującą się na pierwszym piętrze.

Harry Potter, Ronald Weasley i Hermiona Granger poznali ją w 1992 roku, szukając bezpiecznego miejsca do warzenia eliksiru wielosokowego. Z pomocą ducha, dzieci pod koniec roku szkolnego odkryły legendarną Komnatę Tajemnic i prawdziwego Dziedzica Slytherina.

Biografia

Lata nauki w Hogwarcie

Marta urodziła się ok. 1929 roku w rodzinie mugoli. Swoją naukę w Hogwarcie rozpoczęła w roku 1940 lub 1941. Została przydzielona do Ravenclawu. Uczniowie często dokuczali dziewczynie z powodu jej okularów. Zamykała się wtedy w łazience dla dziewcząt i płakała.

Otwarcie Komnaty Tajemnic

„Ooooch, to było straszne. To stało się właśnie tutaj. Umarłam w tej oto kabinie. Pamiętam to dobrze. Schowałam się tutaj, bo Oliwia Hornby dokuczała mi z powodu moich okularów. Drzwi były zamknięte, ja ryczałam i nagle usłyszałam, że ktoś wchodzi.”

— Marta opowiadająca Harry’emu, Ronowi i Lockhartowi o swojej śmierci.^[źródło]

W 1943 roku, w czasie kolejnego roku nauki Marty w Hogwarcie, Komnata Tajemnic została otwarta po raz pierwszy. Wierzono, że to uczeń Gryffindoru, Rubeus Hagrid otworzył Komnatę, ponieważ został przyłapany na ukrywaniu akromantuli, Aragoga. W rzeczywistości za sprawą jej otwarcia stał inny uczeń – Tom Marvolo Riddle. Ataki na dzieci pochodzenia mugolskiego przez mityczną bestię nie ustąpiły i Hogwart stanął wkrótce w obliczu zamknięcia.

Śmierć

W ostatnim dniu życia Marta została wyśmiana przez inną uczennicę, Oliwię Hornby, która naśmiewała się z jej okularów. Po tym zdarzeniu Marta pobiegła do łazienki dziewcząt na pierwszym piętrze, zamknęła się w jednej z kabin, zdjęła okulary i zaczęła płakać. Wkrótce po niej, do pomieszczenia wszedł młody Riddle, który poprzez swoją zdolność rozumienia mowy węży, otworzył ukryte za umywalką wejście do Komnaty Tajemnic. Po chwili w wejściu pojawił się skrywany przez Komnatę potwór Slytherina – bazyliszek.

Marta, jeszcze w jednej z kabin, usłyszała głos, który brzmiał jak głos chłopca, dlatego też otworzyła drzwi kabiny, by go wyrzucić z łazienki. Zaskoczony Riddle wydał polecenie bazyliszkowi, by spojrzał w oczy dziewczynki i ją zabił. Tom (Lord Voldemort) wykorzystał jej zabójstwo, aby stworzyć swój pierwszy horkruks – dziennik. Ciało Marty zostało później znalezione w łazience przez jej prześladowczynię, Oliwię.

Po śmierci

Lata 40

Po śmierci, Marta wróciła jako duch, żeby mogła straszyć Oliwię Hornby w odwecie za jej kpiny i obelgi. Oliwia udała się do Ministerstwa Magii, aby wypędzić Martę, która została zobowiązana do pozostania w Hogwarcie. Duch straszy w łazience, w której zginęła, chociaż można ją niekiedy zobaczyć w innych łazienkach, a nawet spłukuje się do jeziora od czasu do czasu. W wyniku obecności Marty, toaleta na pierwszym piętrze była rzadko używana, co dawało możliwość wykorzystania jej do różnych nielegalnych działań.

1992–1993

Martha — Duch Marty w drugiej części gry

Największym i jednocześnie najbardziej ukrytym przeznaczeniem łazienki Marty było to, że skrywała wejście do Komnaty Tajemnic, domu bazyliszka Salazara Slytherina. W roku szkolnym 1992–1993, pięćdziesiąt lat po poprzednim otwarciu, komnata została ponownie otwarta przez uczennicę pierwszego roku, Ginny Weasley, która została opętana przez dziennik należący do Toma Riddle'a. Marta zalała później swoją łazienkę w przypływie złości, gdy Ginny próbowała pozbyć się pamiętnika przez utopienie go w jednej z toalet.

Hermiona Granger używała łazienki Jęczącej Marty w 1992 roku do warzenia eliksiru wielosokowego, który wykorzystali Harry Potter i Ron Weasley do podszycia się pod Gregory’ego Goyle’a i Vincenta Crabbe’a, uczniów Slytherinu i najbliższych przyjaciół Draco Malfoya, którego podejrzewali o bycie Dziedzicem Slytherina. Tak więc w przebraniu, weszli do pokoju wspólnego Ślizgonów, by porozmawiać z nim o Komnacie Tajemnic. Mimo swoich podejrzeń okazało się, że to nie Draco jest sprawcą ataków. Usłyszeli od niego również, że pięćdziesiąt lat temu, po poprzednim otwarciu komnaty zginęło dziecko mugoli.

Marta-0 — Rozmowa Marty i Harry’ego o jej śmierci

Harry i Ron dowiedzieli się później od Aragoga, domniemanej bestii sprzed lat, że zamordowana uczennica zginęła w łazience, a Harry zrozumiał, że tą uczennicą musi być jeden z duchów Hogwartu, Jęcząca Marta. Marcie schlebiła prośba Harry’ego, by opowiedziała mu o dniu swojej śmieci, ponieważ było to najciekawsze wydarzenie z jej krótkiego życia. Z momentu śmierci duch zapamiętał tylko parę wielkich oczu przy jednej z umywalek. Ani Harry, ani Ron nie skojarzyli ich jednak z bazyliszkiem. Zrobiła to już wcześniej Hermiona, nim została spetryfikowana, dlatego też trop Marty był pozbawiony jakiegokolwiek praktycznego znaczenia.

1994–1995

W roku szkolnym 1994–1995, Hogwart stał się gospodarzem Turnieju Trójmagicznego. Przed drugim zadaniem, reprezentanci musieli rozwiązać tajemnicę swoich złotych jaj, które po otwarciu emitowały ostry, piszczący dźwięk. Sekretem jaja było to, że emitowany przez nie hałas stawał się mową, gdy słuchało się go pod wodą. Jeden z uczestników, Cedrik Diggory postanowił rozważyć wskazówkę w łazience prefektów. Jęcząca Marta przyznała się Harry’emu, że podglądała Cedrika w wannie, któremu bardzo długo zajęło zrozumienie sekretu jaja; tak, że prawie wszystkie bąbelki poznikały. Później, młody Puchon zaproponował Harry’emu, żeby wziął swoje jajko do łazienki prefektów. Z podpowiedziami towarzyszącej mu w tym czasie Marty, Gryfon był w stanie rozszyfrować zagadkę.

Jęcząca Marta pojawiła się również, w czasie drugiego zadania, gdy Harry był na dnie Jeziora Hogwartu. Duch wskazał mu kierunek, w jakim powinien się poruszać, by znaleźć wioskę trytonów, a tym samym pomogła mu dotrzeć do turniejowych zakładników przed innymi reprezentantami.

1996–1997

„Nie. Mam na myśli, że jest wrażliwy, ludzie się z niego wyśmiewają, czuje się samotny i nie ma nikogo, z kim mógłby porozmawiać. Nie boi się okazywać swoich uczuć i płakać! ”

— Jęcząca Marta o Draconie Malfoyu.^[źródło]

W 1997 Draco Malfoy zwierzył się Jęczącej Marcie ze swych nieudanych prób zabicia Albusa Dumbledore'a. Marta pocieszała go, czując, że rozumie chłopaka, chociaż w rzeczywistości jego sytuacja nie przypominała jej. Kiedy Draco i Harry zaczęli ze sobą walczyć w brutalnym pojedynku, jak zawsze cieszyła się ze oglądanego spektaklu. Ostatni raz była widziana w serii, gdy została wyproszona przez Severusa Snape’a z łazienki.

Wygląd zewnętrzny

Szablon:Dialog a-b Marta była przysadzistą uczennicą z ciemnymi, prostymi włosami, pryszczami i grubymi okularami. Zmarła w 1943 roku i stała się duchem, ubrana w szkolny mundurek i okulary na wieki.

Osobowość

Marta była stale prześladowana w trakcie swojej nauki w szkole, zarówno przez swój wygląd, jak i osobowość. Prawie nigdy się nie uśmiechała i obrażała o każdą, nawet najmniejszą dozę zlekceważenia, okazując to potokami łez i głośnym zawodzeniem. Bardzo często się denerwowała, co prowadziło do nieudanych prób samobójczych, w czasie których uświadamiała sobie, że już nie żyje. Bardzo często cieszyła się, gdy działo się coś złego innym uczniom, tak jak, wtedy kiedy Hermiona Granger przypadkowo wzięła skażoną dawkę eliksiru wielosokowego i przeszła niepełną transmutację w kota Milicenty Bulstrode.

Mimo to, Marta była miła i ciepła w stosunku do uczniów płci męskiej, a w szczególności do Harry’ego Pottera i Draco Malfoya. Duch nieustannie flirtował, w szczególności z Harrym Potterem, co potwierdzało jej desperację w odnalezieniu miłości, która objawiała się głównie śledzeniem uczniów, takich jak Cedrik Diggory w czasie swoich kąpieli w łazience prefektów.

Relacje

Harry Potter

„Och...Ja tylko...tak sobie myślałam...że jeśli umrzesz, to...będziesz mile widziany w mojej toalecie.”

— Marta do Harry’ego po jego powrocie z Komnaty Tajemnic.^[źródło]

Harry Potter movies hbp promostills 06 — Harry Potter

Podczas swojej edukacji w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie, Harry był miły dla Marty, która koniec końców się w nim zakochała. Była również bardzo szczęśliwa, gdy mogła pomóc Gryfonowi w czasie nauki w Hogwarcie. W czasie drugiego roku jego nauki w szkole pomogła mu rozwiązać zagadkę Komnaty Tajemnic opowiadając chłopakowi, jak zginęła.

Na czwartym roku pomogła mu rozwiązać zagadkę związaną z drugim zadaniem Turnieju Trójmagicznego. W tym samym czasie Marta, dalej próbowała zwrócić na siebie uwagę Harry’ego do tego stopnia, że podglądała go w czasie kąpieli w łazience prefektów. Gdy Gryfon nie odwzajemnił jej uczuć, czuła się bardzo źle i nieswojo. Później zachowywała się bardzo chłodno w stosunku do Harry'ego, który nawet na chwilę jej nie odwiedził. Pomimo tego nadal pozostała jego przyjaciółką.

Draco Malfoy

Szablon:Dialog a-b

Również Draco Malfoy, największy szkolny wróg Harry’ego Pottera, był z nią w dobrych stosunkach. Pomimo swoich uprzedzeń do uczniów mugolskiego pochodzenia i ciągłego ich zastraszania zdołał się zaprzyjaźnić z mieszkającym w łazience duchem. Możliwe jest również, że nie był świadomy statusu krwi Marty.

Młody Malfoy zaprzyjaźnił się z Martą, gdy pocieszała go podczas jego szóstego roku nauki w Hogwarcie, gdy został Śmierciożercą i dostał zlecenie zamordowania Albusa Dumbledore’a. Dzielił się swoimi uczuciami i myślami z Martą, ponieważ praktycznie jako jedyna tak naprawdę go słuchała i starała się pocieszyć młodego Ślizgona.

Oliwia Hornby

Oliwia i Marta nie żyły ze sobą w dobrych relacjach, zarówno za życia, jak i po śmierci Marty. W czasie ich wspólnej edukacji w Hogwarcie były wrogami. Oliwia dokuczała Marcie z powodu jej wyglądu i ciągle ją zastraszała. Gdy feralnego dnia Marta płakała w łazience, a następnie została zabita przez bazyliszka, to właśnie Oliwia znalazła jej ciało. Marta pragnęła zemsty, dlatego też śledziła Oliwię i na każdym kroku przypominała jej, że to jej wina, że nie żyje i jak była dla niej straszna. Duch posunął się nawet do tego, by przerwać ślub brata swojej prześladowczyni. Sytuacja ta przerwała szalę goryczy i Oliwia udała się do Ministerstwa Magii, aby donieść na Martę. Ministerstwo Magii zażądało, aby Jęcząca Marta pozostała w Hogwarcie, jako jeden z jego duchów.

Irytek

Zarówno Irytek, jak i Marta przebywali w szkole i byli znani głównie ze swojej uciążliwości. Marta nie przepadała za Irytkiem, któremu ogromną przyjemność sprawiało przeszkadzanie jej. Oboje wzięli udział w przyjęciu z okazji rocznicy śmierci Prawie Bezgłowego Nicka, gdzie Irytek usłyszał Hermionę narzekającą na Martę, co dało mu czas, aby powodować problemy. Irytek, na widok, którego Marta nie była zadowolona poinformował ją, że Hermiona o niej mówiła. Marta przyjmując, że mówiła za jej plecami, uciekła, płacząc, a Irytek wydawał się cieszyć z jej bólu i zaczął obrzucać ją orzeszkami ziemnymi. Marta powiedziała później Harry’emu, Hermionie i Ronowi, że Irytek ją tak zdenerwował, że chce się zabić, ale wtedy oczywiście przypomniała sobie, że ona już nie żyje.

Ron Weasley

„Czy ja wiem? Może zarobił trzydzieści punktów albo uratował jakiegoś nauczyciela przed wielkim pająkiem. Może zamordował Martę, co wszyscy przyjęli z wielką ulgą...”

— Ron przypadkowo odgadując nazwisko prawdziwego Dziedzica Slytherina.^[źródło]

Ronald Weasley i Jęcząca Marta nie żyli ze sobą w dobrych stosunkach. Ron był wobec niej bardzo nietaktowny, przez co bardzo się denerwowała i reagowała płaczem. Przykładem takiej sytuacji jest to, gdy Ron przypomina jej, że nie można jej zranić, bo nie żyje i nic nie czuje, po sytuacji, gdy została rzucona w łazience dziennikiem Toma Riddle’a, na co duch zareagował płaczem i krzykiem. Gryfonowi wydało się to dziwne, ale Marta przestraszyła go stając naprzeciwko niego i uderzając w jego brzuch i głowę, aby udowodnić mu swoją rację.

Ron zdenerwował ją również w czasie rozmowy na szóstym roku o zachowaniu tajemnicy o osobie, która odwiedzała jej łazienkę, stwierdzając beznamiętnie, że swój sekret może zabrać co najwyżej do ścieków. Ron skomentował również wygląd Tonks po śmierci Syriusza, którą porównał do Jęczącej Marty. To nie mógł być komplement, ponieważ Marta była zawsze smutna i zła.

Hermiona Granger

Można stwierdzić, że Marta nie przepadała za Hermioną. Na przyjęciu z okazji rocznicy śmierci Prawie Bezgłowego Nicka, Hermiona powiedziała Harry’emu i Ronowi, jak straszna i marudna była Marta. Irytek, gdy tylko usłyszał imię Marta, postanowił mimo próśb Hermiak robiła to większość uczniów. Hermiona próbowała wybrnąć z niezręcznej sytuacji, mówiąc, że rozmawiali o tym, że ładnie dzisiaj wygląda. Marta nie uwierzyła Gryfonce, zarzuciła jej kłamstwo i z płaczem opuściła przyjęcie ku uciesze Irytka.

W celu spokojnego uwarzenia eliksiru wielosokowego, Hermiona spędzałam w łazience Marty bardzo dużo czasu, ponieważ wiedziała, że nikt nie będzie chciał tam iść z powodu obecności Marty, która odnosiła się do Hermiony dość chłodno, co najprawdopodobniej było spowodowane sytuacją na przyjęciu Prawie Bezgłowego Nicka. Marta czerpała wielką przyjemność ze zdenerwowania Hermiony, szczególnie gdy błędnie sporządzony eliksir dokonał niepełnej transmutacji Gryfonki w kota. Marta wtedy jej dokuczała i śmiała się z niej, przez co dziewczyna czuła się jeszcze gorzej. Harry nigdy nie widział Marty szczęśliwszej niż wtedy, gdy dokuczała Hermionie.

Prawie Bezgłowy Nick

SirNicolas — Prawie Bezgłowy Nick – Duch Gryffindoru

Relacja Marty z duchem Gryffindoru nie jest znany, chociaż Nick zaprosił ją na przyjęcie z okazji 500-tnej rocznicy swojej śmierci. Nick zapewne zaprosił ją, bo albo on ją lubi i jej współczuł lub też z uwagi na fakt, że również jest martwa i jest duchem. Oba duchy mają również zupełnie inny pogląd na śmierć. Nick, oczywiście, celebruje to, a Marta jest zdecydowanie przewrażliwiona na tym punkcie, co nie zmienia faktu, że lubi czasami o tym porozmawiać.

Cedrik Diggory

Marta poznała Cedrika w czasie trwania w szkole Turnieju Trójmagicznego, gdy ten odwiedził łazienkę prefektów na 5 piętrze. Kiedy Harry, po podpowiedzi młodego Puchona udał się ze złotym jajem do łazienki, dowiedział się od ducha, że Cedrik Diggory jest bardzo przystojny.

Etymologia

"Marta" – imię żeńskie pochodzenia biblijnego. Wywodzi się z aramejskiego rzeczownika mar, mar(a)tha, marta, oznaczającego "pani domu, gospodyni, pani"^[1].
"Myrtle" jest wiecznie zielonym krzewem, często pomijanym ze względu na swoją prostotę, pochodzącym z południowej Europy i północnej Afryki.
"Myrtle" to również nazwa odcienia koloru zielonego, który jest zdecydowanie ciemniejszy niż kolor szpinaku.

Ciekawostki

Inspiracją J.K. Rowling przy tworzeniu tej postaci było wspomnienie dziewcząt płaczących w łazienkach na imprezach czy dyskotekach, które zdarzało jej się spotykać w młodości^[2].
W Harrym Potterze i Komnacie Tajemnic, Marta powiedziała Harry'emu, że jeśli zejdzie na dół i zginie, to może zamieszkać u niej w łazience.
Marta była jedną z pierwszych ofiar Lorda Voldemorta.
Shirley Henderson, gdy po raz pierwszy zagrała Martę w filmie Harry Potter i Komnata Tajemnic, miała 37 lat, co czyni ją najstarszą aktorką wcielającą się w ucznia Hogwartu we wszystkich filmach o Harrym Potterze^[3].
W japońskiej wersji językowej głos Marty dubbingowała Chika Sakamoto.
Według wstępnych projektów "Harry’go Pottera i Komnaty Tajemnic" J.K. Rowling nazwała bohaterkę "Płaczącą Wandą"^[4].
Chociaż nigdy o tym nie wspomniano prawdopodobne jest, że Ron i Hermiona spotkali Martę, kiedy udali się z powrotem do Komnaty Tajemnic by zniszczyć Puchar Helgi Hufflepuff.
W jednej ze scen w Harrym Potterze i Komnacie Tajemnic, Ron żartobliwie sugeruje, że Tom Riddle zdobył Nagrodę Specjalną za Zasługi dla Szkoły za zabicie Marty; nikt nie wiedział, że te słowa są zapowiedzią wyjścia na światło dziennie prawdziwego zabójcy (bazyliszka, na polecenie właśnie Toma Riddle'a).
W grze Lego Harry Potter: Lata 1–4 Harry i Ron walczą z Martą.
Hermiona i Marta mają ze sobą wiele wspólnego. Obie są mugolskiego pochodzenia i obie biegły do toalety dla dziewcząt, gdy koledzy im dokuczali. U obu dziewczyn ruch ten postawił je w obliczu śmiertelnego niebezpieczeństwa. Jedyną różnicą jest to, że Hermiona została uratowana przez skruszonych przyjaciół, podczas gdy Marta została zamordowana przez nieczułego i bezlitosnego Riddle’a (Riddle bardziej bał się odkrycia jego tajemnicy, niż zabicia Marty).
Marta nigdy nikogo nie poinformowała o przyczynie swojej śmierci, dopóki nie zrobili tego Harry, Ron i Lockhart. Nie wiadomo też dlaczego nie powiedziała tego ówczesnemu dyrektorowi szkoły – Armando Dippetowi lub jego następcy Albusowi Dumbledore’owi.
Jej postać została pominięta w ekranizacji Harry Potter i Książę Półkrwi.
W angielskiej wersji, filmowej adaptacji Harry Potter i Zakon Feniksa, głos podkładała jej Pooky Quesnel.

Występowanie

Przypisy

↑ http://pl.wikipedia.org/wiki/Marta_(imi%C4%99)
↑ Pottermore
↑ Technicznie absolwenci szkoły (np. Albus Dumbledore) nadal są uczniami Hogwartu, a grają ich aktorzy starsi niż Henderson. Marta jest martwa, dlatego też nie jest aktywnym i uczącym się uczniem. Mimo że umarła w 1943 roku i musi mieć ok. 65 lat, kiedy po raz pierwszy pojawił się w powieści, zatrzymała w chwili śmierci swój proces starzenia, gdy stała się duchem, a tym samym, można ją uznać jako nastolatkę.
↑ https://www.pottermore.com/?returnPath=en/book2/chapter9/moment1/hogwarts-ghosts/2

[1] ttp://pl.wikipedia.org/wiki/Marta_(imi%C4%99)

[2] Pottermore

[3] Technicznie absolwenci szkoły (np. Albus Dumbledore) nadal są uczniami Hogwartu, a grają ich aktorzy starsi niż Henderson. Marta jest martwa, dlatego też nie jest aktywnym i uczącym się uczniem. Mimo że umarła w 1943 roku i musi mieć ok. 65 lat, kiedy po raz pierwszy pojawił się w powieści, zatrzymała w chwili śmierci swój proces starzenia, gdy stała się duchem, a tym samym, można ją uznać jako nastolatkę.

[4] ttps://www.pottermore.com/?returnPath=en/book2/chapter9/moment1/hogwarts-ghosts/2

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Linia 99: / Linia 99: @@
 Ron zdenerwował ją również w czasie rozmowy na szóstym roku o zachowaniu tajemnicy o osobie, która odwiedzała jej łazienkę, stwierdzając beznamiętnie, że swój sekret może zabrać co najwyżej do ścieków. Ron skomentował również wygląd Tonks po śmierci Syriusza, którą porównał do Jęczącej Marty. To nie mógł być komplement, ponieważ Marta była zawsze smutna i zła.
+=== Hermiona Granger ===
-W celu spokojnego uwarzenia eliksiru wielosokowego, Hermiona spędzałam w ą. Na przyjęciu z okazji rocznicy śmierci Prawie Bezgłowego Nicka, Hermiona powiedziała Harry’emu i Ronowi, jak straszna i marudna była Marta. Irytek, gdy tylko usłyszał imię Marta, postanowił mimo próśb Hermiak robiła to większość uczniów. Hermiona próbowała wybrnąć z niezręcznej sytuacji, mówiąc, że rozmawiali o tym, że ładnie dzisiaj wygląda. Marta nie uwierzyła Gryfonce, zarzuciła jej kłamstwo i z płaczem opuściła przyjęcie ku uciesze Irytka.łazience Marty bardzo dużo czasu, ponieważ wiedziała, że nikt nie będzie chciał tam iść z powodu obecności Marty, która odnosiła się do Hermiony dość chłodno, co najprawdopodobniej było spowodowane sytuacją na przyjęciu Prawie Bezgłowego Nicka. Marta czerpała wielką przyjemność ze zdenerwowania Hermiony, szczególnie gdy błędnie sporządzony eliksir dokonał niepełnej transmutacji Gryfonki w kota. Marta wtedy jej dokuczała i śmiała się z niej, przez co dziewczyna czuła się jeszcze gorzej. Harry nigdy nie widział Marty szczęśliwszej niż wtedy, gdy dokuczała Hermionie.
+[[Plik:Hermione Granger.jpg|thumb|239x239px|Hermiona Granger]]
+Można stwierdzić, że Marta nie przepadała za Hermioną. Na przyjęciu z okazji rocznicy śmierci Prawie Bezgłowego Nicka, Hermiona powiedziała Harry’emu i Ronowi, jak straszna i marudna była Marta. Irytek, gdy tylko usłyszał imię Marta, postanowił mimo próśb Hermiak robiła to większość uczniów. Hermiona próbowała wybrnąć z niezręcznej sytuacji, mówiąc, że rozmawiali o tym, że ładnie dzisiaj wygląda. Marta nie uwierzyła Gryfonce, zarzuciła jej kłamstwo i z płaczem opuściła przyjęcie ku uciesze Irytka.
+W celu spokojnego uwarzenia eliksiru wielosokowego, Hermiona spędzałam w łazience Marty bardzo dużo czasu, ponieważ wiedziała, że nikt nie będzie chciał tam iść z powodu obecności Marty, która odnosiła się do Hermiony dość chłodno, co najprawdopodobniej było spowodowane sytuacją na przyjęciu Prawie Bezgłowego Nicka. Marta czerpała wielką przyjemność ze zdenerwowania Hermiony, szczególnie gdy błędnie sporządzony eliksir dokonał niepełnej transmutacji Gryfonki w kota. Marta wtedy jej dokuczała i śmiała się z niej, przez co dziewczyna czuła się jeszcze gorzej. Harry nigdy nie widział Marty szczęśliwszej niż wtedy, gdy dokuczała Hermionie.
 === Prawie Bezgłowy Nick ===

Harry Potter Wiki

Konkursy