Medalion Salazara Slytherina

Magiczny przedmiot

Medalion Salazara Slytherina — najważniejsza pamiątka po Salazarze Slytherinie, jednym z czworga założycieli Hogwartu. Relikt domu. Horkruks Voldemorta. srebrny, ze szmaragdami, które układały się w literę S.

Historia

Plik:Medikj.jpg

Medalion

Pamiątka ta przekazywana była z pokolenia na pokolenie w rodzie Gauntów. Zatrzymał się on na ostatniej znanej nam żeńskiej przedstawicielce tej rodziny, której korzenie sięgały tysięcy lat w prostej linii od Salazara Slytherina.

Meropa przez wiele lat była terroryzowana przez ojca, który miał ją za "plugawą charłaczkę", przez co jej talenty magicznej były skrępowane. Dziewczyna od dawna była zakochana w mugolu - Tomie Riddle'u Seniorze, który jednak nie zwracał na nią uwagi.

Gdy jej ojca aresztowano i uwięziono w Azkabanie, Meropa była wolna. Podała przyszłemu ojcu Voldemorta eliksir miłosny, przez co ten się w niej zadurzył. Razem uciekli z rodzinnej wioski, aby uniknąć plotek oraz spotkania z bratem dziewczyny lub jej równie porywczym i niebezpiecznym ojcem, zabierając jedynie ze sobą medalion Slytherina.

Gdy Meropa zaszła w ciążę, zaprzestała podawania ukochanemu eliksiru. Miała nadzieję, że ten naprawdę się w niej zakocha lub zostanie przy niej ze względu na dziecko. Okazało się jednak, że hipotezy dziewczyny były chybione - Tom odszedł od swojej żony i powrócił do rodzinnego domu mówiąc "o odurzeniu".

Meropa była w zaawansowanej ciąży, lecz nie miała pieniędzy ani warunków na wychowanie dziecka. Aby zdobyć kilka galeonów poszła do sklepu Borgina i Burkesa, gdzie dostała za medalion Slytherina jedyne dziesięć galeonów. Borkin był bardzo skąpy, choć wiedział ile warty był medalion.

Następną właścicielką tego cennego przedmiotu była Chefsiba Smith. Gdy Voldemort został subiektem w sklepie Burkesa oczarował ją swoim wdziękiem, przez co ta kobieta pokazała mu swoje dwie najcenniejsze pamiątki - medalion i czarkę Helgi hufflepuff. Dwa dni później znaleziono ją martwą, a przedmioty te ukradziono. O nieświadome spowodowanie śmierci kobiety oskarżono jej skrzatkę Bujdkę, co oczywiście było nieprawdą (zabił ją Voldemort).

Czarny Pan, po morderstwie Chefsiby, uczynił z pamiątki po Slytherinie swojego horkruksa, ukrywając go w pewnej jaskini i zabezpieczając potężnymi zaklęciami.Ponieważ medalion był związany z Salazarem Slytherinem, a co za tym idzie z Hogwartem Czarny Pan uczynił go horkruksem.

Plik:M 1133872 1290600280 0 495.jpeg

Po pewnym czasie "pożyczył" skrzata rodziny, która go wielbiła - Blacków - i wypróbował działające czary na Stworku. Nie spodziewał się, że ten przeżyje i wyjawi jego tajemnice Regulusowi Blackowi.

Gdy brat Syriusza dowiedział się o działaniach Czarnego Pana poprosił Stworka, aby ten zaprowadził go do kryjówki horkruksa Voldemorta. Łódka, która nie mogła pomieścić więcej niż jednego czarodzieja, nie zauważyła obecności skrzata, pozwalając Regulusowi wraz ze Stworkiem dotrzeć na wyspę.

Tam młody Black, znając opowieści Stworka o sposobach pokonania "warstw ochronnych" horkruksa, nakazał Stworkowi podmienić medaliony po tym, jak sam wypije eliksir. Nakazał również, aby skrzat mu nie pomagał.

Po wypiciu wywaru Regulus osłabł, a czując wielkie pragnienie chciał się napić z otaczającego jeziora. Jednak inferiusy czuwały i wciągnęły pod wodę mężczyznę, który dołączył się do ich armii.

Jednak skrzat domowy nie mógł wypełnić powierzonego mu zadania; by otw

Salazar Slytherin ze swoim medalionem.

orzyć medalion należało znać mowę węży.

Zostawił go więc w gablocie z pamiątkami Blacków, skąd wyrzucili go porządkujący Syriusz, Harry, Ron, Hermiona i inni. Wówczas nie wiedzieli o mocy horkruksów i nie spodziewali się, iż mieli w domu cząstkę duszy Voldemorta na wyciągnięcie ręki.W ksiażce jest napisane, że natknęli się na medalion,którego nie mogli otworzyć.Chodziło właśnie o ten medalion.

Gdy Stworek zobaczył, że bezceremonialnie wyrzucają przedmiot, za który Regelus oddał życie, postanowił ponowić swoje próby.

Po pewnym czasie Harry dowiedział się od Dumbledore'a, iż Voldemort stworzył sobie sześć horkruksów. Wraz z przyjaciółmi szybko skojarzył fakty. Łącząc elementy układanki zorientował się, iż miał do czynienia z horkruksem.

Śledztwo Dumbledore'a doprowadziło ich do jaskini, gdzie dyrektor Hogwartu wypił eliksir rozpaczy . Niestety, wpadli w zasadzkę. Osłabiony Albus i sparaliżowany przez niego Harry nie mieli szans ze śmierciożercami, którzy opanowali w tym czasie szkołę. Skończyło się to śmiercią Dumbledore'a, który zginął z ręki Snape'a.

Medalion, dla którego zginął dyrektor, okazał się fałszywy.

Od Stworka Harry dowiedział się, iż horkruksa wyniósł, wraz

Plik:The locket by lberghol by Indiewikkan.jpg

Ron niszczy medalion

z wieloma innymi cennymi przedmiotami, złodziejaszek Mundungus Fletcher.

Jednak ten poinformował czarodzieja, że musiał oddać medalion Dolores Umbridge.

Harry, Ron i Hermiona, śledzeni przez śmierciożerców przeprowadzili ryzykowną akcję w Ministerstwie Magii. Podszywając się za pracowników wkradli się do środka. W tym czasie eks-nauczycielka przesłuchiwała "mugolaków". W sali, w której odbywały się przesłuchania. Ona i Yaxley zostali oszołomieni. Hermiona zabrała medalion i wyczarowała falsyfikat, aby zmylić Dolores.

Po wielu perypetiach Harry zdobywa Miecz Gryffindora. Misję zniszczenia Medalionu przekazał jednak Ronowi, który ryzykował życiem, aby uratować go z lodowatego jeziorka. Z Voldemorta dochodzą pragnienia Rona i obecanki, że uda się je spełnić.

Zniszczenie

„- Raz... Dwa... Trzy... Otwórz się - Ostatnie słowo było sykiem, który wydobył się z głębi gardła, i złote połówki medalionu rozwarły się z cichym trzaskiem. Za dwoma szkiełkami medalionu mrugały żywe oczy, ciemne i ładne, jak oczy Toma Riddle'a, zanim stały się czerwone i wąskie. - Przebij - polecił Harry, przytrzymując medalion na kamieniu.

Ron uniósł miecz w drżących rękach, jego czubek zawisł nad obracającymi się we wszystkich kierunkach oczami i Harry złapał medalion mocniej, przygotowując się i wyobrażając sobie krew tryskającą z przebitych szkiełek. Wtedy z wnętrza horkruksa dobiegł syczący głos.

- Widziałem twoje serce, ono należy do mnie.

- Nie słuchaj go! - powiedział ostro Harry. - Przebij go!

- Znam twoje marzenia, Ronaldzie Weasley, znam też twoje obawy. Wszystko, czego pragniesz, jest możliwe, tak samo jak wszystko to, czego się obawiasz...

- Przebij! - krzyknął Harry. Jego głos odbił się od otaczających drzew, czubek miecza zadrżał, a Ron patrzył w oczy Riddle'a.

- Zawsze najmniej kochany przez matkę, która pragnęła córki... Teraz mniej kochany przez dziewczynę, która wolała twojego przyjaciela... Zawsze ten drugi, wiecznie w cieniu...

- Ron, przebij go natychmiast! - ryknął Harry. Czuł, że medalion drży w uścisku jego palców, i bał się tego, co nadchodziło. Ron wciąż unosił miecz, wyżej i wyżej, a oczy Riddle'a zaczęły połyskiwać czerwienią. Z oczu, przesłoniętych szkiełkami medalionu, niczym dwie groteskowe bańki wyrosły głowy Harry'ego i Hermiony, okropnie zniekształcone. Ron wrzasnął, zaszokowany, i cofnął się, gdy postacie wynurzyły się z medalionu - najpierw klatki piersiowe, potem talie, a wreszcie nogi, aż stały w medalionie, jedno obok drugiego jak drzewa o wspólnym korzeniu, kołysząc się w stronę obu chłopców. Harry oderwał palce od medalionu, który nagle rozpalił się do białości.

- Ron! - krzyknął, ale Ron jak zahipnotyzowany patrzył w twarz Riddle'a-Harry'ego, przemawiającego głosem Voldemorta.

- Czemu wróciłeś? Było nam lepiej bez ciebie, byliśmy szczęśliwsi bez ciebie, cieszyliśmy się, że cię nie ma... Śmialiśmy się z twojej głupoty, z twojego tchórzostwa, z twojej arogancji...

- Arogancji! - powtórzyła Riddle-Hermiona, która była piękniejsza i jednocześnie bardziej przerażająca niż prawdziwa Hermiona. Kołysała się, rechocząc szyderczo. Ron patrzył na nią z przerażeniem, ale i fascynacją, a miecz kołysał się bezużytecznie w jego ręku. - Kto chciałby na ciebie patrzeć, kto w ogóle patrzyłby na ciebie, stojącego przy boku Harry'ego Pottera? Czy dokonałeś czegokolwiek w porównaniu z Wybrańcem? Czym jesteś w porównaniu z Chłopcem, Który Przeżył?

- Ron, przebij to, PRZEBIJ TO! - wrzeszczał Harry, ale Ron nie poruszył się. Jego oczy były szeroko otwarte i odbijali się w nich Riddle-Harry i Riddle-Hermiona, których włosy wirowały niczym płomienie, oczy lśniły czerwienią, a głosy wznosiły się w złowrogim duecie.

- Twoja matka przyznała - Riddle-Harry uśmiechnął się drwiąco, podczas gdy Riddle-Hermiona gwizdnęła - że wolałaby mnie jako syna, że cieszyłaby się z zamiany...

- Jaka kobieta nie wolałaby jego? Jaka kobieta chciałaby ciebie? Jesteś niczym, niczym, niczym w porównaniu do niego - zapiała Riddle-Hermiona, wyciągając się niczym wąż i oplatając wokół Riddle-Harry'ego, owijając go w ciasnym uścisku. Ich usta spotkały się.

Na twarzy stojącego przed nimi Rona pojawił się wyraz cierpienia. Drżącymi rękami uniósł wysoko miecz.

- Zrób to, Ron! - wrzasnął Harry. Ron spojrzał ku niemu i Harry'emu zdawało się, że widzi w jego oczach szkarłatny cień. - Ron...? - Miecz błysnął i opadł. Harry rzucił się w bok. Potem nastąpił brzęk metalu i długi, gasnący krzyk. Harry obrócił się, ślizgając się na śniegu, trzymając różdżkę w pogotowiu, by się bronić - ale nie było z czym walczyć. Potworne wersje jego i Hermiony znikły, był tylko Ron, z mieczem zwisającym luźno w dłoni, patrzący na szczątki medalionu na płaskim kamieniu.

”

— opis zniszczenia horkruksa.

Ciekawostki

• Na stronie Cinema Store można kupić replikę tegoż medalionu. Kosztuje ok. 220 złotych. Jest w eleganckim pudełeczku.

Występowanie

• Harry Potter i Zakon Feniksa (książka)
• Harry Potter i Zakon Feniksa (gra)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (książka) (we wspomnieniu)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (film) (tylko wspomniany)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci (książka)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza (film)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (film) (we wspomnieniu)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza (gra)
• LEGO Harry Potter: Lata 5−7
• Pottermore