Harry Potter Wiki

CZYTAJ WIĘCEJ

Harry Potter Wiki
Advertisement
Harry Potter Wiki

Międzynarodowy Kodeks Tajności Czarodziejów[1] (ang. International Statute of Wizarding Secrecy) — prawo w magicznym świecie, które zostało po raz pierwszy podpisane w 1689[2], a potem oficjalnie uchwalone w 1692[3]. Prawo było uchwalone przez Międzynarodową Konfederacje Czarodziejów w celu zapewnienia ochrony wspólnocie czarodziejów przed mugolami i ukrycia jej obecności całkowicie przed światem.

Kodeks głosił, że każdy Minister Magii jest odpowiedzialny za ukrywanie obecności magicznej społeczności na terenie własnego kraju. Każdy Minister ponosił odpowiedzialność za między innymi kontrolę nad magicznymi stworzeniami, ukrywanie jawnych przejawów magii wśród niepełnoletnich i zapewnienie, że magiczne gry i sporty są rozgrywane bez narażenia na odkrycie.

Pogwałcenia Kodeksu, jak używanie magii w obecności mugoli bez ważnego ku temu powodu, są rozpatrywane przez Ministra Magii, który ma możliwość stosowania zróżnicowanych kar wobec osób łamiących postanowienia Kodeksu.

Historia[]

Początki[]

„W miarę srożenia się coraz bardziej okrutnych prześladowań, rodziny czarodziejów zaczęły prowadzić podwójne życie, wykorzystując magię do ochrony przed łowcami czarownic. W XVII wieku każdy, kto bratał się z mugolami, stawał się podejrzany, a często bywał po prostu wykluczany ze społeczności czarodziejów.”

W XVII wieku relacje czarodziejów i mugoli były w najgorszym stanie. Od początku XV wieku narastała fala prześladowań czarownic w całej Europie. Wielu czarodziejów i czarownic zostało zamkniętych i skazanych na śmierć za czary, a niektóre (takie jak Lisette de Lapin w 1422) zdołały uciec dzięki magii. Inni, tak jak Sir Nicholas de Mimsy−Porpington w 1492 roku, nie mieli tyle szczęścia i byli natychmiast pozbawieni różdżek. Rodziny czarodziejów były szczególnie podatne na utratę młodszych członków rodziny, których niezdolność do kontrolowania własnej magii czyniła ich zauważalnymi, przez co stawali się łatwym celem mugolskich łowców czarownic[4].

Prześladowania dzieci czarodziejów przez mugoli, wymuszania na czarownicach i czarodziejach ujawnienia magii, zmuszanie czarodziejów do uczenia mugoli magii, rosnąca liczba wiedźm spalonych na stosie (a także mugoli, przez pomyłkę wziętych za czarownice i z tego powodu spalonych), były głównym powodem podjęcia środków zapobiegawczych mających na celu zahamowanie prześladowań czarodziejów[5].

W Wielkiej Brytanii nowo powstałe Ministerstwo Magii próbowało kontaktować się z ówczesnymi mugolskimi monarchami (Williamem III i Marią II) za pośrednictwem specjalnego przedstawicielstwa Ministerstwa, błagając ich o ochronę czarownic na mocy prawa mugolskiego[5]. Niepowodzenie tej próby oficjalnego uznania i ochrony czarodziejów wydawało się być ostatnią kroplą, która zmusiła czarodziejską społeczność do skłonienia się ku tajemnicy.

Ustanowienie[]

Po gorących dyskusjach w Wizengamocie (podczas których Ralston Potter był zagorzałym zwolennikiem Kodeksu Tajności, w przeciwieństwie do innych, którzy wyrazili chęć wypowiedzenia wojny mugolom)[6], Kodeks Tajności został po raz pierwszy podpisany w 1689 roku[7], ale dopiero trzy lata później, w 1692 roku, został oficjalnie ustanowiony i zaczął być egzekwowany przez każde ministerstwo magii[3].

Klauzula 73[]

W 1750 do Kodeksu została dodana Klauzula 73. Głosiła ona: 

„Każda czarodziejska, rządząca instytucja będzie odpowiedzialna za ukrycie, opiekę i kontrolę nad wszystkimi magicznymi stworzeniami, istotami oraz duchami mieszkającymi wewnątrz granic swojego terytorium. Jeśli którekolwiek z tych stworzeń wyrządzi krzywdę komukolwiek ze społeczności mugoli albo zwróci na siebie ich uwagę, ta czarodziejska instytucja będzie poddana dyscyplinie przez Międzynarodową Konfederację Czarodziejów.”
— Klauzula 73, Międzynarodowy Kodeks Tajności Czarów.

Pogwałcenie Klauzuli[]

Klauzula 73 została złamana wielokrotnie, zwłaszcza przez takie kraje jak Szkocja czy Tybet. Szkocja jest domem największej na świecie kelpii, która jest znana w świecie mugoli jako Potwór z Loch Ness i jest podatna na ciągłe ujawnianie się. W Tybecie liczba pojawień się Yeti skłoniła Międzynarodową Konfederacje Czarodziejów do umieszczenia Międzynarodowych Sił Ochrony w górach w stałej bazie. Inne zlekceważenia Klauzuli 73 obejmują Przypadek Ilfracombe w 1932, kiedy to Zielony Pospolity Smok Walijski zaatakował grupę opalających się osób (przede wszystkim mugoli) w kurorcie Ilfracombe, w hrabstwie Devon, w Anglii.

Występowanie[]

Przypisy

Advertisement