Olbrzym (ang. Giant) — ogromne, humanoidalne stworzenie.
Wygląd[]
Olbrzymy budową ciała przypominały ludzi. Były od nich jednak o wiele większe. Mierzyły od dwudziestu do dwudziestu pięciu stóp (siedem lub osiem metrów) wzrostu. Miały grubą skórę, przypominającą skórę nosorożca, która dawała im dużą odporność na zaklęcia.
Charakter[]
Olbrzymy nie były tak mądre, jak czarodzieje, ale były zdecydowanie mądrzejsze od trolli. Miały własny język, kulturę i strukturę społeczną. Były zdolne do nauki angielskiego i prawdopodobnie innych języków. Były dumne z dużych noworodków, natomiast rozczarowanie przynosił im mniejszy niż oczekiwali rozmiar dziecka.
Większość olbrzymów nie była zbyt cierpliwa. Wydaje się, że te stworzenia preferowały uproszczenie sprawy poprzez zabijanie gości, jeśli temat rozmowy był zbyt skomplikowany. Z tego powodu na spotkania z nimi trzeba było mieć przygotowane gotowe prezenty, a także dać im czas na podjęcie decyzji.
Olbrzymy nie lubiły żyć w licznych grupach i walczyły ze sobą o najprostsze i błahe sprawy, takie jak jedzenie czy miejsce do spania. Bywało nawet, że toczyły walki z nudy.
Te stworzenia nie wydawały się zbyt lojalne. Frydwulfa opuściła swojego czarodziejskiego partnera i syna, ponieważ rozmiar dziecka był dla niej rozczarowaniem. Natomiast grupa rannych gigantów zaprzestała kontaktów z czarodziejami, kiedy byli w stanie zagrozić reszcie kolonii. Nawet bycie gurgiem nie dawało pewności swojej władzy nad plemieniem, gdyż żądny władzy olbrzym mógł zabić obecnego przywódcę i zostać jego następcą, tak jak Golgomat. Hierarchia w plemieniu wydawała się być z tego powodu oparta na sile.
Historia[]
Niegdyś na świecie żyło zdecydowanie więcej olbrzymów niż teraz, było przynajmniej sto różnych plemion olbrzymów. W latach dwudziestych XX wieku te stworzenia działały w Stanach Zjednoczonych, a nawet spotykały się z czarodziejami w takich miejscach, jak Lokal pod Ślepym Wieprzem[1][2].
Pierwsza Wojna Czarodziejów[]
Podczas pierwszej wojny olbrzymy sprzymierzyły się ze śmierciożercami i były odpowiedzialne za najgorsze okrucieństwa wojenne przeciw społeczności mugolskiej. Aurorzy z Ministerstwa Magii zabili jednak wiele z tych stworzeń, a także zmusiły ich pozostałości do ukrywania się. Te wydarzenia pozostawiły u olbrzymów wzburzenie i strach przed społecznością czarodziejów.
Między wojnami[]
Pozostałe przy życiu olbrzymy wycofały się do odległego, górzystego regionu w Europie Północnej. W wyniku wewnętrznych walk ich liczebność spadła do zaledwie kilkudziesięciu. Miłośników górskich wspinaczek, którzy zbliżali się do kolonii olbrzymów, spotykała śmierć z rąk tych przerażających istot. W mugolskich mediach ich śmierć była zawsze opisywana jako nieszczęśliwy wypadek.
Rubeus Hagrid wraz z Olimpią Maxime
Społeczność czarodziejska była zadowolona z umieszczenia wszystkich olbrzymów w jednej społeczności i nie czuła potrzeby monitorowania ich ani eliminacji, dopóki nie stwarzają zagrożenia. Po powrocie Lorda Voldemorta, Albus Dumbledore wysłał na misję do ich kolonii Hagrida wraz z Olimpią Maxime, aby nie dopuścić do sojuszu śmierciożerców z olbrzymami. Udali się oni we wskazane miejsce, które znajdowało się na północny wschód od Mińska. Nie byli jednak tam sami. Do kolonii przybyli też dwaj śmierciożercy, w tym Walden Macnair, aby przeciągnąć stworzenia na swoją stronę.
Hagrid i Maxime dobrze sobie radzili i byli w dobrych stosunkach z gurgiem Karkusem. Śmierciożercy sprzyjali jednak Golgomatomi i prawdopodobnie przekonali go, aby spróbował przejąć władzę. Golgomat zabił Karkusa, zajął jego miejsce jako gurg i sprzymierzył się ze śmierciożercami. Hagrid i Olimpia zmuszeni byli uciekać z kolonii.
Druga Wojna Czarodziejów[]
Śpiący olbrzym
W pierwszych dniach Drugiej Wojny olbrzymy były odpowiedzialne za atak na mugoli w zachodniej Anglii. Oficjalną wersją wydarzeń był jednak huragan. Ministerstwo Magii starało się, jak tylko było możliwe ograniczyć straty, lecz podało premierowi mugoli informację o prawdziwym sprawcy incydentu.
Podczas bitwy o Hogwart wielu olbrzymów walczyło po stronie Lorda Voldemorta przeciwko obrońcom szkoły. Walczyły głównie z przybranym bratem Hagrida, Graupem, a także z hipogryfami i testralami. Nie wiadomo, co się stało z nimi po bitwie. Możliwe, że ocalałe wróciły do swojej kolonii.
Po Drugiej Wojnie Czarodziejów[]
W 2020 roku Hermiona Granger powiedziała w rozmowie z Harrym Potterem, że słyszy się o wielu niepokojących zjawiskach w świecie czarodziejów – m.in. o tym, że olbrzymy z wytatuowanymi na plecach skrzydłami wędrują po greckich morzach. Hermiona twierdziła, że aktywność tych stworzeń mogła mieć coś wspólnego ze znalezieniem zmieniacza czasu u Teodora Notta oraz zasugerowała, że obserwowana aktywność olbrzymów i innych stworzeń, które walczyły u boku Voldemorta, winna być bacznie obserwowana[3].
Olbrzymy w czarodziejskim świecie[]
Relacje między olbrzymami a ludźmi były bardzo napięte. Czarodzieje i czarownice jeszcze bardziej zaczęli nie lubić te stworzenia, kiedy one połączyły siły z Voldemortem i spowodowały wiele z najbardziej niszczycielskich katastrof. Z tego powodu świat czarodziejski nie wchodził z nimi w większe relacje. Czarny Pan i jego śmierciożercy uważali olbrzymy za cennych żołnierzy, dlatego rekrutowali ich do obu wojen. Albus Dumbledore mimo sprzeciwów Ministra Magii, Korneliusza Knota próbował doprowadzić do zbliżenia się czarodziejów z olbrzymami, a także jednocześnie uniemożliwić Voldemortowi skorzystanie z ich pomocy.
Z powodu złych relacji z olbrzymami, czarodzieje niechętnie patrzyli również na półolbrzymów. Byli oni traktowani jak wyrzutki społeczeństwa, uważano je także za obiekt do wart wyśmiewania. Po tym, jak Rita Skeeter ujawniła informacje o pochodzeniu Hagrida, wielu z jego znajomych odwróciło się od niego. Pojawiły się również głosy, że ktoś taki jak on nie może uczyć w Hogwarcie. Olimpia Maxime publicznie nie chciała się przyznać do bycia półolbrzymem. Zaprzeczyła temu nawet w rozmowie z innym potomkiem olbrzyma i człowieka, którym był Hagrid.
Nie wszystkie olbrzymy były złe. Hagrid przygarnął swojego przyrodniego brata, który był olbrzymem o imieniu Graup. Udało mu się wykształcić u krewniaka znajomość podstawowego angielskiego. Graup wziął udział w pogrzebie Dumbledore’a, a w bitwie o Hogwart walczył po stronie obrońców. Były też inne olbrzymy, które po wizycie Madame Maxime i Hagrida w ich kolonii zainteresowały się możliwością życia w zgodzie z ludźmi. Niestety, kiedy nowym gurgiem został olbrzym nieprzychylny współpracy, również jego bracia odmówili.
Znane olbrzymy[]
Olbrzym na Pottermore
- Bran Krwiopijca
- Cyklop
- Frydwulfa
- Golgomat
- Goliat
- Graup
- Hengist z Upper Barnton
- Karkus
- Morholt
- Ojciec Graupa
- Żona Karkusa
- Olbrzym z Lokalu pod Ślepym Wieprzem
- Olimpia Maxime (Półolbrzymka)
- Rubeus Hagrid (Półolbrzym)
Ciekawostki[]
- Plemieniu olbrzymów przewodzi Gurg – jak stwierdził w swej opowieści Rubeus Hagrid – największy, najbrzydszy i najbardziej leniwy spośród reszty.
- W jednego z olbrzymów, w filmowej adaptacji Harry’ego Pottera i Insygniów Śmierci, wcielił się Philip Wright.
- Andros Niezwyciężony potrafił wyczarować patronusa wielkości olbrzyma bez użycia różdżki.
Występowanie[]
- Harry Potter i Kamień Filozoficzny (książka) (tylko wspomniany)
- Harry Potter i Czara Ognia (książka) (w Proroku Codziennym)
- Harry Potter i Zakon Feniksa (książka)
- Harry Potter i Zakon Feniksa (film)
- Harry Potter i Zakon Feniksa (gra)
- Harry Potter i Książę Półkrwi (książka)
- Harry Potter i Insygnia Śmierci (książka)
- Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (film)
- Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (gra)
- Harry Potter i Przeklęte Dziecko (książka) (tylko wspomniany)
- Harry Potter i Przeklęte Dziecko (tylko wspomniany)
- Harry Potter: Wyskakująca Księga
- LEGO Harry Potter: Lata 5−7
- Pottermore
- Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć (film)
- Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć. Oryginalny scenariusz