Ta strona wygrała 70. Artykuł Miesiąca. Została dopracowana przez użytkownika/czkę: Addamek09!
Konkurs ma na celu ulepszenie artykułów pod względem tekstu i szaty graficznej. Pierwszy wystartował w czerwcu 2013 roku. Więcej o projekcie można przeczytać na stronie projektu i regulaminie konkursu.
„Z ciemności wyłonił się ładny wiejski dwór, przez romboidalne kratki szyb dolnych okien sączyło się światło. Gdzieś z boku, spoza żywopłotu, z pogrążonego w mroku ogrodu dobiegł cichy plusk fontanny.”
W trakcie Drugiej Wojny CzarodziejówVoldemort miał w dworze swoją siedzibę, w której organizował spotkania i przetrzymywał swoich więźniów. Tam także urodziła się jego córka, Delphini. Niedługo przed końcem wojny do dworu przyprowadzono Harry'ego Pottera i jego przyjaciół, którzy zostali schwytani przez szmalcowników. Voldemorta jednak nie było wtedy w posiadłości, a zanim powrócił schwytani zdołali uciec, uwalniając pozostałych więźniów Czarnego Pana.
Po zakończeniu wojny i porażce Voldemorta, dwór nadal był w posiadaniu rodziny.
Dokładna data powstania dworu nie jest znana. Możliwe, że został wybudowany w XI wieku, gdy Armand Malfoy otrzymał ziemie w Wiltshire od króla, Wilhelma Zdobywcy, w zamian za udzielenie nieznanych, najprawdopodobniej magicznych usług. Posiadłość mogła powstać także w późniejszym czasie, ponieważ ziemie te stały siedzibą potomków Armada, przekazywaną z pokolenia na pokolenie w rodzie Malfoyów.
W ciągu kolejnych stuleci członkowie rodziny Malfoyów poszerzyli swój majątek o kolejne tereny pochodzące od mugoli. Zdobyli także liczne bogactwa i dzieła sztuki. Mimo, że cenili czystość krwi zdobyli liczne wpływy w wyższych sferach niemagicznej społeczności. Trwało to aż do ustanowienia w 1689 roku Międzynarodowego Kodeksu Tajności, po którym Malfoyowie wyparli się relacji z mugolami[5].
Czasy Lucjusza Malfoya[]
W nieznanym momencie w XX. wieku właścicielem dworu stał się Lucjusz Malfoy, który najpewniej odziedziczył po swoim ojcu, Abraxasie. Lucjusz dołączył do grona śmierciożerców, będących poplecznikami Voldemorta i wziął udział w Pierwszej Wojnie Czarodziejów[5]. Nie wiadomo jednak czy rodzinna posiadłość odegrała rolę w konflikcie. Czarodziej posiadał także liczne czarno magiczne przedmioty, do których w trakcie wojny dołączył Dziennik Toma Riddle'a. Przedmiot ten był jednym z siedmiu horkruksów Voldemorta, który w zaufaniu przekazał go pod opiekę Lucjusza, nieświadomego jaką rolę odgrywał przedmiot. Dwór dzięki temu prawdopodobnie stał się jednym z miejsc ukrycia horkruksów.
Po Pierwszej Wojnie Czarodziejów[]
Lucjusz, Narcyza i młody Draco.
Po porażce Voldemorta i zakończeniu wojny w 1981 roku Lucjusz zdołał uniknąć uwięzienia w Azkabanie, co spotkało wielu innych śmierciożerców. Zachował dzięki temu wolność i mógł mieszkać w dworze wraz ze swoją żoną Narcyzą i synem Draconem. Mieli także służącego im skrzata domowego, Zgredka.
W lato 1992 roku Ministerstwo Magii zaczęło dokonywać inspekcji w domach czarodziejów, co było związane z powołaniem Ustawa o Ochronie Mugoli, za którą częściowo stał Artur Weasley. Lucjusz zaczął obawiać się, że jego nielegalne zbiory mogą sprawić problemy, ale ponieważ rodzina Mafloyów cieszyła się szacunkiem zyskał trochę czasu zanim dokonano przeszukania w dworze. 19 sierpnia przybył z Draconem do do sklepu Borgin & Burkes, na Ulicy Śmiertelnego Nokturnu, gdzie przedstawił Borginowi listę przedmiotów, które zamierzał sprzedać, wśród nich znalazło się kilka trucizn. Następnie Malfoyowie udali się do księgarni Esy i Floresy, gdzie Lucjusz podrzucił dziennik Toma Riddle'a jedenastoletniej Ginny Weasley, będącej córką Artura Weasleya. Miał nadzieję w ten sposób zaszkodzić rodzinie Weasleyów i całej Ustawie. Następnego dnia Borgin miał się stawić w dworze po zakupione przedmioty. Jednak podobno nie była to nawet połowa ze wszystkich zbiorów Malfoya[6].
Jakiś czas przed świętami Bożego Narodzenia dokonano inspekcji także w dworze Malfoya. Nie zdołano jednak wiele znaleźć, ponieważ czarno magiczne przedmioty należące do Lucjusza zostały schowane w tajnej piwnicy pod salonem[7].
W maju1993 skrzat Zgredek przestał służyć rodzinie Malfoyów. Stało się to za sprawą Harry'ego Pottera, który wręczył Lucjuszowi, gdy ten odwiedził Hogwart, dziennik Toma Riddle'a oraz swoją skarpetę. Malfoy natychmiast odrzucił ją z obrzydzeniem, a towarzyszący mu Zgredek złapał ją, co oznaczało jego wyzwolenie i opuszczenie dworu[8].
Ministerstwo Magii z Korneliuszem Knotem na czele zaprzeczyło jednak powrotowi Voldemorta i rozpoczęto działania przeciwko dyrektorowi Hogwartu, Albusowi Dumbledore'owi, który starał się ogłosić światu wieść o odrodzeniu Czarnego Pana. Powołano w tym celu Dolores Umbridge, na stanowisko Wielkiego Inkwizytora Hogwartu, aby kontrolowała sytuację w szkole. Po tym wydarzeniu dziennikarze z Proroka Codziennego odwiedzili Lucjusza w jego dworze, w celu dokonania wywiadu, podczas którego Malfoy pochwalił działania Ministerstwa[1].
18 czerwca1996 roku doszło do bitwy w Departamencie Tajemnic między śmierciożercami, a Zakonem Feniksa. W jej skutek ujawniono powrót Voldemorta, a wielu uczestniczących w niej śmierciożerców, w tym Lucjusz, zostali zamknięci w Azkabanie. Po tym dwór został przeszukany przez służby Ministerstwa.
Jakiś czas później, w trakcie roku szkolnego, dokonano ponownego przeszukania, w którym wziął udział Artur Weasley, co zostało opisane w Proroku Wieczornym. Do inspekcji doszło, ponieważ Harry Potter poinformował Artura, że w dworze może znajdować się Szafka Zniknięć[10].
Siedziba Voldemorta[]
Po śmierci Albusa Dumbledore'a 30 czerwca1997 roku, śmierciożercy zyskali przewagę w Wojnie, dzięki czemu szybko zinfiltrowali Ministerstwo i zdołali wyzwolić z Azkabanu między innymi Lucjusza. Dwór stał się siedzibą Voldemorta i jego popleczników. Tajna piwnica pod salonem, zabezpieczona zaklęciami antydeportacyjnymi została wykorzystana jako więzienie dla wytwórcy różdżek, Garricka Ollivandera[4]. Czarodziej był potrzebny Czarnemu Panu, który chciał dowiedzieć się dlaczego jego różdżka i różdżka Harry'ego Pottera nie mogły ze sobą walczyć. Na obecności Ollivandera skorzystał Peter Pettigrew, zyskując nową różdżkę.
Spotkanie śmierciożerców[]
Severus Snape i Yaxley przechodzą przez bramę dworu.
Pod koniec lipca Voldemort zorganizował w dworze spotkanie, w którym wzięli udział najważniejsi lub najbardziej zaufani śmierciożercy. Wydarzenie miało miejsce w salonie, gdzie odsunięto wszystkie meble na bok, a na środku zostawiono duży, ozdobiony stół. Jedynym źródłem światła był ogień w kominku. Nad stołem była magiczne zawieszona Charity Burbage, porwana za nauczanie w Hogwarcie mugoloznawstwa i propagowania mieszania się z mugolami.
śmierciożercy aby dostać się do dworu musieli przebyć pieszo ścieżkę w ogrodzie, którą przecinała zaczarowana brama. Przybywający unosząc lewą rękę, na której znajdował się Mroczny Znak umożliwiali sobie przejście przez wrota niczym przez dym. Ostatni na spotkaniu stawili się Severus Snape i Corban Yaxley, którzy przybyli w tym samym czasie, prawie się spóźniając.
Śmierciożercy przy stole w trakcie spotkania.
W trakcie zgromadzenia omówiono kwestie ataku na Harry'ego Pottera. Ustalono, że chłopiec ma zostać przeniesiony przez Zakon Feniksa w następną sobotę i wtedy też należy dokonać ataku. Poruszono także sprawę nadciągającej możliwości przejęcia Ministerstwa Magii i postępów dokonanych przez Yaxleya w tej sprawie. Następnie Voldemort wyjaśnił, że z powodu bliźniaczych rdzeni jego różdżka nie może walczyć z różdżką Pottera, dlatego poprosił zgromadzonych o ich różdżki. Z powodu braku ochotników sam wytypował Lucjusza, który niechętnie oddał mu swoją. Na koniec Czarny Pan wygłosił mowę na temat oczyszczenia społeczeństwa czarodziejów ze szlam, po czym zamordował Charity Burbage i pozwolił Nagini pożywić się ciałem[11].
Dalszy okres wojny[]
Wkrótce po spotkaniu doszło do bitwy nad Little Whinging, a niedługo potem śmierciożercy przejęli Ministerstwo, dzięki czemu mogli działać całkowicie jawnie. We wrześniu Draco opuścił dwór by pojechać do Hogwartu na ostatni, siódmy rok nauki.
W okresie Bożego Narodzenia śmierciożercy porwali Lunę Lovegood, która została drugim więźniem w piwnicy. Celem tego było zastraszenie jej ojca, Ksenofiliusa, by przestał wspierać Harry'ego Pottera w swojej gazecie, znanej jako Żongler[12].
Wiosną 1998 roku Draco wrócił do dworu, na czas ferii wielkanocnych. Na terenie posiadłości przebywała także siostra Narcyzy, Bellatriks oraz Glizdogon.
Pewnego dnia, w tym okresie Voldemort opuścił siedzibę, by wyruszyć do Nurmengardu i dowiedzieć się od uwięzionego tam Gellerta Grindelwalda o położeniu Czarnej Różdżki. Wkrótce po tym do dworu przybyli szmalcownicy, którzy zdołali złapać Harry'ego Pottera, Hermionę Granger, Rona Weasleya, Deana Thomasa i Gryfka. Wszystkich schwytanych związali i zabrali ze sobą. Chcieli przekazać Pottera Czarnemu Panu, jednak nie wiedzieli, że opuścił posiadłość.
Bellatriks atakuje szmalcowników.
Na drodze do dworu stanęła im brama, która ożyła kiedy się zbliżyli i zapytała o cel wizyty. Gdy powiedzieli, że mają Harry'ego wrota się otworzyły i mogli przejść dalej. W drzwiach przyjęła ich Narcyza, która początkowo byłą do nich negatywnie nastawiona, ale w końcu zaprowadziła ich do salonu. Tam tożsamość Pottera miał potwierdzić Draco, ponieważ więzień miał spuchniętą twarz po użyciu zaklęcia żądlącego. Malfoyowie chcieli zyskać sobie zasługi za schwytanie Harry'ego, ale wtedy pojawiła się w pomieszczeniu Bellatriks by przejąć inicjatywę. Jednak gdy śmierciożerczyni zobaczyła u jednego ze szmalcowników miecz Gryffindora, zaatakowała go i jego towarzyszy. Uznała, że miecz został wykradziony z jej krypty w Banku Gringotta, więc wystraszyła się o puchar, ukryty tam przez Voldemorta. Oszczędziła tylko Fenrira Greybacka, a pozostałych szmalcowników o głuszyła i kazała wyrzucić z posiadłości. Świadoma, że grozi im gniew Czarnego Pana przejęła kontrolę. Więźniów odesłała do piwnicy, poza Hermioną, którą zaczęła brutalnie przesłuchiwać. Później wezwała także Gryfka.
Zgredek zabiera więźniów z piwnicy.
W piwnicy nowi więźniowie spotkali Lunę i Ollivandera, którzy pomogli im się oswobodzić z lin za pomocą gwoździa. Ron używając wygaszacza oświetlił pomieszczenie, a Harry spojrzał w ukryty w skarpecie fragment lusterka dwukierunkowego myśląc, że po drugiej stronie jest Albus Dumbledore poprosił o pomoc. W rzeczywistości był to brat Albusa, Aberforth Dumbledore, który wysłał do nich Zgredka. Skrzat po przybyciu teleportował się z Deanem, Luną i Ollivanderem do Muszelki. Harry i Ron zostali by uratować pozostałych. Gdy do piwnicy przybył Glizdogon zaatakowali go. W trakcie szamotaniny ich przeciwnik zawahał się na moment, ponieważ przypomniał sobie jak Harry uratował mu życie. Sprawiło to, że srebrna ręka Glizdogona, posłuszna Voldemortowi obróciła się przeciwko niemu i udusiła własnego właściciela.
Zgredek zrzuca żyrandol.
Po tym Harry i Ron ruszyli do salonu, gdzie Bellatriks właśnie kończyła przesłuchanie, a gdy ustaliła, że miecz jest fałszywy (Gryfek powiedział tak na prośbę Harry'ego) wezwała Czarnego Pana dotykając Mrocznego Znaku. Następnie pozwoliła Greybackowi zająć się Hermioną i wtedy Ron zaatakował, odbierając jej różdżkę. Doszło do walki, w której Lucjusz został trafiony i wrzucony do kominka. Starcie przerwała Bellatriks, która zagroziła, że poderżnie Hermionie gardło i kazała przeciwnikom się poddać.
Ucieczka z dworu.
Wtedy Zgredek niespodziewanie zrzucił na nią żyrandol. W zamieszaniu Harry, Ron oraz Zgredek dotarli do Hermiony i Gryfka, i deportowali się z posiadłości. Zanim jednak tego dokonali Bellatriks zdołała rzucić sztyletem w skrzata, powodując jego późniejszą śmierć[4].
Ostatnie tygodnie wojny[]
Malfoyowie i Bellatriks w dworze.
Voldemort dotarł do dworu po ucieczce więźniów. Z powodu swojej porażki Malfoyowie i Bellatriks nie mogli już opuszczać posiadłości. Wieść o tym dotarła do przynajmniej części śmierciożerców, wśród których znalazł się Travers[13].
Kilka tygodni później, dokładnie 1 maja doszło do włamania do Banku Gringotta, podczas którego Harry, Ron i Hermiona wykradli puchar Helgi Hufflepuff, będący kolejnym horkruksem Voldemorta. Czarny Pan dowiedział się o tym od jednego goblina, podczas spotkania, które prawdopodobnie miało miejsce w dworze. Po usłyszeniu tych wieści Voldemort zabił wszystkich obecnych w pomieszczeniu, poza Bellatriks i Lucjuszem, ponieważ zdołali uciec na czas[14]. Czarny Pan wyruszył natychmiast sprawdzić pozostałe kryjówki swoich horkruksów. Zanim jednak dotarł do Hogwartu, przybył tam Harry, przez co na terenie szkoły doszło do bitwy między śmierciożercami a Zakonem Feniksa i Gwardią Dumbledore'a. W walce wzięli udział także Malfoyowie i Bellatriks. Bitwa zakończyła się porażką Voldemorta i jego popleczników, co poskutkowało zakończeniem wojny.
Dalsze losy[]
Po wojnie nikt z rodziny Malfoyów nie trafił do Azkabanu za wspieranie Voldemorta, a dwór ponownie stał się ich własnością. Osierocona Delphini w nieznanych okolicznościach opuściła posiadłość i została adoptowana przez Eufemię Rowle[3]. Nie wiadomo ile Malfoyowie wiedzieli na ten temat.
Lucjusz nadal interesował się zbieraniem nielegalnych, czarno magicznych przedmiotów, wśród których znalazł się pozbawiony ograniczeń zmieniacz czasu, wykonany przez Teodora Notta[15]. Możliwe, że zbiory te nadal były gromadzone na terenie dworu.
W późniejszym czasie w posiadłości prawdopodobnie zamieszkała także żona Dracona, Astoria i ich syn Scorpius.
Opis[]
Wiejska posiadłość, otoczona ogrodem, była opisywana jako ładny dwór. W oknach budynku znajdowała się szyby, podzielone przez kratkę na fragmenty o kształcie rombów. Do dworu można było się dostać przez przynajmniej jedne, frontowe drzwi, otwierające się przed gośćmi bez niczyjej pomocy[11], do których prowadziły szerokie, kamienne schody[4].
Ogród[]
Wokół dworu rozciągał się ogród, w którym stały przynajmniej dwie fontanny. Przez jego środek przebiegała alejka, wyłożona żwirem, która prowadziła do frontowego wejścia posiadłości. Po obu bokach ścieżki rósł cisowy, dokładnie przycięty żywopłot, wyciszający kroki osób idących po żwirze i ciągnący się wokół ogrodu. Aleję przecinała magiczna brama, ze stalowych prętów, która ożywała, gdy ktoś się zjawiał i pytała o cel wizyty[4]. Wybrane osoby mogły jednak przez nią przejść jak przez dym, między innymi poprzez podniesienie lewej ręki w geście pozdrowienia. Na końcu ogrodu aleja łączyła się z wiejską drogą, biegnącą w lewo (patrząc od strony dworu) wzdłuż żywopłotu z jednej strona i z krzakami jeżyn z drugiej. Po ogrodzie chodziły należące Malfoyów białe pawie[11].
Hol był dużym, mrocznym pomieszczeniem, do którego prowadziły frontowe drzwi, więc przechodziły przez nie osoby wchodzące do dworu. Na ścianach wisiały liczne portrety, przedstawiające ludzi o bladych twarzach, a kamienna posadzka była pokryta wspaniałym dywanem. Z holu dało się przejść do salonu przez duże, drewniane drzwi, z mosiężną klamką[11].
Salon był pokojem o dużych rozmiarach. Ściany o ciemnofioletowym kolorze pokryte były licznymi portretami, a z sufitu zwisał kryształowy żyrandol. Przy jednej ze ścian znajdował się bogato zdobiony, marmurowy kominek, nad którym wisiało duże lustro ze złotą ramą. W pomieszczeniu znajdowały się różne meble, między innymi fotele.
Salon w filmie.
Podczas spotkania śmierciożerców wyposażenie zostało niedbale odsunięta na bok, a na środku stał duży wypolerowany stół, z krzesłami, dla uczestników zgromadzenia[11].
Z salonu można było przejść do holu, przez duże, drewniane drzwi, z mosiężną klamką. W pomieszczeniu znajdowało się także drugie przejście, prowadzące do piwnicy, przez mroczny korytarz i schody[4].
W piwnicy znajdowało się przynajmniej jedno, tajne pomieszczenie, zlokalizowane pod salonem, w którym panował zapach stęchlizny. Loch ten był zabezpieczony, by nie można się było z niego deportować[2], więc z pomieszczenia można było się wydostać tylko z pomocą skrzata domowego lub przez masywne drzwi, otwierane stuknięciem różdżki. Za nimi znajdowały się schody, a dalej ciemny korytarz prowadzący do salonu.
Dźwięk między piwnicą, a salonem rozchodził się bardzo dobrze. Dzięki temu odgłosy z jednego pomieszczenia mogły być usłyszane w drugim. Można było między innymi podsłuchiwać rozmowy z salonu, będąc w piwnicy[4].
Piwnica, jako sekretne pomieszczenie wykorzystywana była do ukrywania czarno magicznych przedmiotów[7], a później jako cela dla więźniów Voldemorta, gdy dwór był jego siedzibą.
Prawdopodobnie od urodzenia w 1953 lub 1954 roku, aż do czerwca1996 roku, kiedy trafił do Azkabanu. Po roku został uwolniony i powrócił do posiadłości. Na pewno zamieszkiwał ją do 2 maja1998 roku. Nie wiadomo czy później w niej pozostał czy ją opuścił.
W nieznanym momencie w XX wieku został właścicielem dworu. Zamieszkiwał go razem ze swoją żoną i synem. W trakcie życia kolekcjonował liczne czarno magiczne przedmioty, które ukrył w piwnicy[7].
Ponieważ Lucjusz należał do śmierciożerców posiadłość po Pierwszej Wojnie Czarodziejów, była kilkukrotnie sprawdzana przez Ministerstwo Magii. Zmusiło to go do pozbycia się części ze swoich zbiorów.
Podczas Drugiej Wojny Lucjusz nadal był jednym z najważniejszych świerciożerców, dlatego Voldemort wybrał dwór na swoją kryjówkę i siedzibę. Oznaczało to, że Czarny Pan stał się od tamtej pory właścicielem budynku, chociaż Malfoyowie nadal ją zamieszkiwali. Lucjusz wziął udział starciu z Harrym Potterem w posiadłości. Jednak ponieważ chłopak uciekł, Malfoyowie i Bellatriks Lestrange zostali ukarani zakazem opuszczania dworu, który trwał aż do Bitwy o Hogwart, w której wziął udział. Po śmierci Voldemorta posiadłość prawdopodobnie wróciła w ręce Lucjusza.
Prawdopodobnie od ślubu z Lucjuszem. Na pewno zamieszkiwała posiadłość do 2 maja 1998 roku. Nie wiadomo czy później w niej pozostała czy ją opuściła.
Zamieszkiwała posiadłość jako żona jej właściciela. Wraz z nimi mieszkał w niej ich syn. Po potyczce w dworze i ucieczce Harry'ego Pottera, Narcyza wraz z resztą rodziny nie mogła opuszczać budynku, aż do Bitwy o Hogwart, w której wzięła udział.
Prawdopodobnie od urodzenia 5 czerwca1980 roku. Na pewno zamieszkiwał posiadłość do 2 maja1998 roku. Nie wiadomo czy później w niej pozostał czy ją opuścił.
Zamieszkiwał posiadłość jako syn jej właścicieli. Wiedział o piwnicy pod salonem i ukrytych w niej czarno magicznych przedmiotach Lucjusza[7]. Po potyczce w dworze i ucieczce Harry'ego Pottera, Draco wraz z resztą rodziny nie mógł opuszczać budynku, aż do Bitwy o Hogwart, w której wziął udział.
Możliwe że w późniejszym czasie stał się właścicielem posiadłości, jako jedyny potomek Lucjusza.
Po śmierci Albusa Dumbledore'a Voldemort uczynił z dworu swoją siedzibę i kryjówkę, o czym wiedzieli tylko niektórzy z jego popleczników. Sprowadzał do posiadłości swoich więźniów, których umieszczał w piwnicy. Zorganizował w niej spotkanie śmierciożerców[11]. Na terenie dworu urodziła się jego córka, Delphini[3]. Po jego śmierci prawdopodobnie właścicielem budynku został ponownie Lucjusz Malfoy.
Przez kilka tygodniu, przed 2 maja 1998 roku. Możliwe że zamieszkała w nim znacznie wcześniej.
Śmierciożerczyni była obecna w dworze w trakcie spotkania śmierciożerców[11] i w trakcie starcia z Harrym Potterem. Jakiś czas przed 2 maja urodziła córkę Voldemorta, Delphini, co również miało miejsce na terenie posiadłości[3]. Po potyczce i ucieczce Pottera Bellatriks wraz z Malfoyami nie mogła opuszczać dworu, aż do bitwy o Hogwart, w której wzięła udział i zginęła.
Możliwe jednak, że śmierciożerczyni mieszkała w posiadłości już przed potyczką, co tłumaczyłoby jej obecność na dworze, gdy przyprowadzono Pottera.
Przez nieznany okres przed i prawdopodobnie niedługi czas po 2 maja 1998 roku
Urodziła się na terenie dworu i przebywała na jego terenie do Bitwy o Hogwart, w której zginęli jej rodzice. Niedługo później została zabrana do adopcyjnej matki, Eufemii Rowle[3].
Prawdopodobni mieszkańcy[]
Mieszkaniec
Okres zamieszkania
Informacje
Przodkowie Lucjusza Malfoya
Między XI a XX wiekiem
Nie wiadomo kiedy posiadłość została wybudowana, ani kiedy znalazła się w posiadaniu Malfoyów. Nie ma jednak informacji o tym, by to Lucjusz ją zdobył jako pierwszy, a we wnętrzu znajdowały się portrety członków rodziny, więc prawdopodobnie zamieszkiwali ją już poprzedni Malfoyowie.
Między lipcem 1997 a wiosną 1998 roku lub wcześniej
Przebywał na terenie dworu podczas spotkania śmierciożerców[11] i z nieznanych przyczyn w trakcie potyczki z Harrym Potterem. Nie wiadomo co się działo z nim w międzyczasie. Przez domowników był traktowany jako sługa. Zginął na terenie dworu, uduszony przez swoją magiczną rękę, gdy zawahał się walcząc z Harrym.
Malfoyowie i Bellatriks zostali ukarani zakazem opuszczania dworu, po potyczce, w której uciekł im Harry Potter. Fenrir był jednym z uczestników starcia, więc możliwe, że został ukarany tak samo.
Więźniowie[]
Znane osoby, które zamieszkiwały dwór jako więźniowie zamknięci w piwnicy.
Został pojmany przez śmierciożerców, ponieważ Voldemort chciał się dowiedzieć, dlaczego jego różdżka nie mogła walczyć z różdżką Harry'ego Pottera. Ollivander został porwany już latem 1996 roku, jednak nie wiadomo czy od razu trafił na dwór, czy był przetrzymywany w innych miejscach. W piwnicy ulokowany został najpóźniej po tym jak posiadłość stała się siedzibą Voldemorta.
Od grudnia 1997 roku towarzyszyła mu Luna Lovegood. Kilka miesięcy później oboje zostali uwolnieni w trakcie potyczki, przez skrzata Zgredka, który teleportował ich do Muszelki.
Została pojmana przez śmierciożerców i uwięziona w dworze, by zmusić jej ojca, Ksenofiliusa do współpracy, ponieważ popierał Harry'ego Pottera w swoim magazynie, Żonglerze. W piwnicy przebywała razem z Ollivanderem przez kilka miesięcy. Oboje zostali uwolnieni w trakcie potyczki, przez skrzata Zgredka, który teleportował ich do Muszelki.
Za kulisami[]
J.K. Rowling oświadczyła, że zamierzała zamieścić scenę w Komnacie Tajemnic lub Czarze Ognia, w której Draco rozmawia z kolegą, Teodorem Nottem, na terenie dworu lub w przylegającym ogrodzie. Autorka chciała ukazać po pierwsze różnice między miejscem, w jakim wychował się Draco i Harry, ale także stosunek chłopca do osób z tego samego środowiska. Z niewiadomych przyczyn autorka zrezygnowała jednak z tych planów[16].
Rezydencja Hardwick Hall.
W filmach za Dwór Malfoyów posłużyła wiejska rezydencja Hardwick Hall położona w Derbyshire, w Wielkiej Brytanii.
W filmie Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza, dwór nie zgadza się z opisami książkowymi. Salon został zlokalizowany na piętrze i można było się do niego dostać po schodach znajdujących się w holu. Nie było też bezpośredniego przejścia między salonem a piwnicą, do której dało się zejść tylko wąskim przejściem pod schodami w holu. Zmiany prawdopodobnie wynikały z rozmieszczenia pomieszczeń rezydencji Hardwick Hall.
W filmie Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga pojawiła się scena mordowania goblinów i strażników z Banku Gringotta przez Voldemorta w salonie dworu. Świadkami całego wydarzenia byli Lucjusz, Narcyza i Draco. W książce jednak nie zostało podane gdzie doszło do mordu, a jedynym zabitym pracownikiem banku był goblin przynoszący wieści o włamaniu, pozostałymi ofiarami byli prawdopodobnie śmierciożercy[14].
