Osada Plymouth (znana również jako Kolonia Plymouth; ang. Plymouth settlement) — angielska kolonia założona w Nowym Świecie, czyli w Ameryce przez kolonistów przybywających z terenu Wielkiej Brytanii. Pierwsza podróż kolonialna zaczęła się w 1620 roku i trwała przez rok. W jednej z wypraw do Plymouth uczestniczyło czterech czarodziejów, w tym rodzeństwo Bootów: Chadwick i Webster. Podróżował wówczas również mugol James Steward, który później założył Szkołę Magii i Czarodziejstwa Ilvermorny[1].
Historia[]
Pierwsi późniejsi osadnicy Plymouth wypłynęłi z miejsca docelowego w 1620 roku. Jednym z późniejszych poszukiwaczy przygód była czwórka czarodziejów, opuszczająca Wielką Brytanię. Państwo Boot zabrali ze sobą dwójkę synów: Chadwicka i Webstera. Ci zaprzyjaźnili się z Jamesem Stewardem. Kolonia założona została niedaleko lasu, który mieścił się w pobliżu góry Mount Greylock. Pewnego dnia, rodzina Bootów wyruszyła do lasu, z którego już nigdy nie wróciła. Zostali zaatakowani przez straszne magiczne stworzenie, przyczajacza. Pan Boot i jego żona podjęli walkę, ale niestety zostali zabici przez to stworzenie. Chłopcy zostali uratowani przez czarownicę czystej krwi Izoldę Sayre. James zaniepokojony ich opóźniającym się powrotem, wyruszył do tego lasu, żeby ich odnaleźć. Znalazł tylko martwe ciała państwa Bootów, które postanowił godnie pochować. Wkrótce James i Izolda zakochali się w sobie, a rodzeństwo Bootów zaadoptowali[1].
Występowanie[]
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Napisane przez J.K.Rowling na temat Szkoły Magii i Czarodziejstwa Ilvermorny na Pottermore