Pocałunek dementora

Ta strona wygrała 76. Artykuł Miesiąca. Została dopracowana przez użytkownika/czkę: Natalkolx!

Konkurs ma na celu ulepszenie artykułów pod względem tekstu i szaty graficznej. Pierwszy wystartował w czerwcu 2013 roku. Więcej o projekcie można przeczytać na stronie projektu i regulaminie konkursu.

Ten artykuł dotyczy czynności. Zobacz też: inne znaczenie tego słowa

„Widzisz, można istnieć bez duszy, jak długo działa mózg i serce. Ale nie ma się świadomości samego siebie, żadnych wspomnień... nic. I nie ma żadnej szansy na ozdrowienie. Po prostu się... istnieje, i tyle. Jak pusta muszla. A duszy nie ma... jest stracona na zawsze.”

— Remus wyjaśniający skutki pocałunku^[źródło]

Moment wysysania duszy

Pocałunek dementora (ang. Dementor's Kiss) — czyn wykonywany przez dementora, polegający na wyssaniu duszy z ofiary poprzez przyłożenie jego „ust” do warg ofiary. Skutkiem było usunięcie z człowieka duszy i przemienienie go w „pustą muszlę”, czyli w istotę nieposiadającą świadomości i żadnych wspomnień. Pocałunek ten był gorszy od śmierci, gdyż skazana osoba jedynie „istniała” bez żadnego celu. Przed reformą Kingsleya Shacklebolta zabieg ten stosowany był na osobach, które uciekły z Azkabanu, będąc tym samym najsurowszą z możliwych kar.

Przebieg pocałunku

„Dementorzy stosują to wobec tych, których pragną zniszczyć. Przypuszczam, że pod kapturem musi być coś w rodzaju ust, bo przywierają do warg ofiary i... wysysają z niej duszę.”

— Remus spekulujący na temat wyglądu dementora^[źródło]

„Usta” dementora

Na początku dementor ściągał kaptur i zaczynał zbliżać się do ofiary. Następnie mocno zaciskał swoje zimne ręce na jej szyi. W tym momencie ofiara zaczynała wyczuwać jego lodowaty i cuchnący oddech oraz odczuwać swe najgorsze wspomnienia. Na koniec dementor przywierał swoimi „ustami” do warg ofiary i boleśnie wysysał jej duszę. Osoba po pocałunku stawała się pozbawioną świadomości i wszelkich wspomnień istotą, której dusza została stracona na zawsze.

Wykorzystanie

„Zemsta jest słodka. Tak bardzo chciałem być tym, który cię złapie [...] Chętnie bym cię wykończył, ale od czego są dementorzy? Już się stęsknili za tobą. Obleciał cię już strach, co Black? Pocałunek dementora. Podobno trudno sobie wyobrazić towarzyszące mu uczucie, a świadkowie twierdzą, że widok jest przerażający - chętnie to zobaczę.”

— Severus Snape po obezwładnieniu Syriusza^[źródło]

Pocałunek dementora był czasami narzucany przestępcom przez brytyjskie Ministerstwo Magii, jednakże gdy przestało ono wykorzystywać dementorów jako strażników Azkabanu, po drugiej wojnie czarodziejów, pocałunek również przestał być stosowany jako kara.

Prawdopodobnie dementorzy musieli otrzymywać pozwolenia od Ministerstwa na wykonywanie pocałunków. W 1993 roku dostali pozwolenie na pocałowanie Syriusza Blacka, kiedy tylko ten zostanie złapany po swojej ucieczce z Azkabanu. Niekiedy jednak stworzenia te wykonywały ten wyrok bez pozwolenia. Gdy Korneliusz Knot dowiedział się, iż w Hogwarcie został schwytany śmierciożerca, Bartemiusz Crouch Junior, postanowił zabrać ze sobą jednego ze strażników więzienia dla czarodziejów, aby ten w razie konieczności go obronił. Kiedy tylko dementor wszedł do gabinetu natychmiast zaatakował Croucha i wyssał z niego duszę uniemożliwiając w ten sposób potwierdzenie przez niego informacji dotyczących odrodzenia się Lorda Voldemorta. Po tym jak Voldemort zaczął kontrolować Ministerstwo, dementorzy coraz częściej używali pocałunku bez wcześniejszego uzyskania zezwolenia.

W serii

Harry starający się ochronić Syriusza i Hermionę

W 1994 roku dementorzy próbowali wyssać dusze Harry'ego, Hermiony i Syriusza po tym, jak osaczyli ich nad jeziorem. W ostatnim momencie zostali oni jednak przepędzeni przez patronusa wyczarowanego przez Harry'ego, który za pomocą zmieniacza czasu wraz z Hermioną cofnął się w czasie, aby uratować Syriusza. Black, po schwytaniu, ponownie został skazany na wyrok pocałunku, ale również i tym razem Potter i Granger pomogli mu w ucieczce z pomocą Hardodzioba.

Karze pocałunku, po odkryciu prawdy, został poddany Barty Crouch Junior, który przez cały rok szkolny podszywał się pod Alastora Moody'ego. Pomagał on Czarnemu Panu w próbie zabicia Pottera. Z powodu, iż pocałunek został wykonany przed przesłuchaniem mężczyzny ówczesny Minister Magii, Korneliusz Knot, nie potrafił uwierzyć Dumbledore'owi w powrót Voldemorta.

Latem 1995 roku Dolores Umbridge posłała dwóch dementorów do Little Whinging, w celu „uciszenia” Harry'ego, który informował całe społeczeństwo o powrocie Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać, czego Ministerstwo kategorycznie nie chciało uznać za prawdę. Ostatecznie on i jego kuzyn Dudley uniknęli pocałunku, dzięki zaklęciu patronusa, które wykorzystał Potter.

Od drugiej połowy 1997 roku w brytyjskim Ministerstwie Magii zaczęła działać Komisja Rejestracji Mugolaków, która przesłuchiwanym osobom groziła pocałunkiem dementora, jeśli ci opieraliby się postawionym im „zarzutom” bycia mugolakami. Podczas jednego z procesów dementorzy prawie pocałowali Mary Cattermole, którą uratował, przemieniony w Runcorna, Harry rzucając zaklęcie patronusa. Razem z Hermioną uwolnili ją i pomogli uciec zarówno jej, jak i pozostałym czekającym na swój proces czarodziejom.

W alternatywnej rzeczywistości, w 2020 roku, po powrocie z naprawienia wydarzeń podczas pierwszego zadania w Turnieju Trójmagicznym w 1994 roku, dementorzy odnaleźli poszukiwanych listami gończymi Hermionę oraz Rona. Granger i Weasley postanowili poświęcić swoje życia, aby Scorpius Malfoy razem z Severusem mogli powrócić do czasu drugiego zadania turnieju, aby zapobiec upokorzeniu Cedrika Diggory'ego. Jednakże w drodze nad jezioro zatrzymała ich Dolores, którą nauczyciel eliksirów odepchnął zaklęciem Depulso. Gdy dementorzy ich otoczyli, Snape dobrowolnie oddał się w ręce dementorów, aby Malfoy mógł dobiec w towarzystwie srebrnej łani do jeziora i naprawić bieg historii.

Znane ofiary

Ofiary pocałunku

Bartemiusz Crouch Junior

Severus Snape (alternatywna rzeczywistość)

Hermiona Granger (alternatywna rzeczywistość)

Ron Weasley (alternatywna rzeczywistość)

Ofiary, które uniknęły pocałunku

Harry Potter (kilka razy)

Hermiona Granger (kilka razy)

Ron Weasley (dwa razy)

Syriusz Black III (raz)

Dudley Dursley (raz)

Mary Cattermole (raz)

Ciekawostki

Dusza ulatująca z Syriusza Blacka

• W filmie pocałunek nie wymagał bezpośredniego kontaktu. Dementor tylko zbliżał się do ust ofiary i zasysał duszę, co wywoływało chwilowe zniekształcenie twarzy. Po pewnym czasie z ust wylatywała dusza w formie świetlistej kuli, którą stwory prawdopodobnie pożerały.
• Jedyne znane osoby, które były świadkami pocałunku, to Minerwa McGonagall, Korneliusz Knot i Scorpius Malfoy.
• Według Severusa Snape'a, widok pocałunku był nie do zniesienia.

Występowanie

• Harry Potter i więzień Azkabanu (książka) (pierwszy raz wspomniany)
• Harry Potter i więzień Azkabanu (film) (pierwsze wystąpienie)
• Harry Potter i Czara Ognia (książka) (tylko wspomniany)
• Harry Potter i Zakon Feniksa (książka) (tylko wspomniany)
• Harry Potter i Zakon Feniksa (film)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (książka) (tylko wspomniany)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci (książka)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza (film)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza (gra)
• Harry Potter i Przeklęte Dziecko
• Harry Potter i Przeklęte Dziecko (książka)
• Harry Potter for Kinect