Pojawienie się złotego znicza (ang. The Arrival of the Golden Snitch) — czwarty rozdział książki Qudditch przez wieki. W starszej wersji trwa od strony 20 do 23, czyli ma 4 strony. W nowszej wersji trwa od strony 41 do 50, czyli ma 10 stron.
Postacie wspomniane[]
Przedmioty[]
- Złoty Znicz (również jako złoty snitch)
- Worek złotych monet (prawdopodobnie galeonów)
- Dwunastowieczna tkanina ścienna (znajduje się w Muzeum Quidditcha w Londynie)
- List Modesty Rabnott
- Galeony
- Stos pergaminów
Streszczenie[]
.png){kind=link}
Rycina znikacza
Ulubioną rozrywką czarodziejów i czarownic od początku XII wieku było polowanie na znikacza, który w czasach Kennilworthy'ego Whispa był chroniony. Jego szybkość i niewielkie rozmiary gwarantowały temu, kto go złapie sławę. W Muzeum Quidditcha przechowywana jest tkanina, przedstawiająca czarodziejów, próbujących złapać zwierzę, za co ktoś nawet dostał worek złotych monet. Takie polowania były jednak naganne i narażały czarodziejów na ujawnienie. Z listu Modesty Rabnott, wiadomo, że Barberus Bragge w 1269 roku podczas gry, w której brał udział, zaoferował, że ten, kto złapie znikacza otrzyma 150 galeonów (odpowiadało to milionowi galeonów z czasów autora). Wszyscy gracze od razu zaczęli szukać ptaszka, zapominając o reszcie gry. Wtedy, pani Rabnott wybiegła na boisko i zaczęła krzyczeć, żeby zostawić stworzenie i zacząć normalnie grać, jednak to nic nie dało, więc, gdy stworzenie leciało obok niej przyciągnęła je zaklęciem przyciągającym, po czym wyprowadziła je z boiska, ale ją złapali, za co musiała zapłacić wysoką grzywnę. Niestety, wtedy stało się zwykłą zasadą, żeby grać z pomocą łapania znikaczy, jednak, gdy było już ich za mało, przewodnicząca Rady Czarodziejów uczyniła je gatunkiem zagrożonym. W Somerset stworzono Rezerwat Znikaczy imienia Modesty Rabnott. Wtedy też stworzono złotego znicza, co zrobił Bowman Wright, dzięki czemu właśnie gra z Queerditch Marsh zamieniła się w quidditcha.