Harry Potter Wiki

CZYTAJ WIĘCEJ

Harry Potter Wiki
Advertisement
Harry Potter Wiki
Gryffindor team

Drużyna Gryffindoru w 1991 r.

Reprezentacja Gryffindoru w Quidditchu (ang. Gryffindor Quidditch team) — drużyna, która reprezentowała dom Gryffindoru w corocznych szkolnych rozgrywkach quidditcha.

W serii drużyna Gryfonów została przedstawiona jako grająca w miarę uczciwie, utalentowana. Najlepszym jej graczem był Harry Potter.

Kapitanowie[]

Kapitanowie

Lista kapitanów.

Historia[]

Rok szkolny 1691- 1692[]

Drużyna Gryffindoru poniosła okropną klęskę. Minęło 300 lat nim ucierpieli jeszcze bardziej.

Lata 50.[]

Minerwa McGonagall podobnie jak jej matka grała w quidditcha w domowej reprezentacji Gryffindoru podczas swojej nauki w Hogwarcie. W roku szkolnym 1953/1954 Minerwa spadła z miotły podczas meczu ze Slytherinem, który decydował o zdobyciu Pucharu Quidditcha. McGonagall nabawiła się kontuzji, siedmiu złamanych żeber i dożywotnego pragnienia oglądania Ślizgonów miażdżonych na boisku quidditcha[1].

Lata 60.[]

R. J. H. King grał w drużynie quidditcha Gryfonów i wygrał nagrodę w 1969 roku[2].

Lata 70.[]

W drużynie Gryfonów furorę robił James Potter, świetnie grający jako ścigający[3]. W zespole był już również M. G. McGonagall, który zdobył nagrodę w 1971 roku[2]

Lata 80. i początek 90.[]

W drużynie Gryfonów grał rewelacyjny szukający, Charlie Weasley, który doprowadził Gryfonów do zwycięstwa Pucharu Quidditcha w sezonie 1985/1986 i możliwe, że wcześniejszych. Charlie grał w drużynie jako kapitan do 1991 roku, w którym ukończył Hogwart, ale już bez większych sukcesów[4]. W 1989 roku do drużyny dołączył jako obrońca Oliver Wood, a w 1990 r. jako ścigająca Angelina Johnson oraz jako pałkarze bliźniaki Weasley. Według Minerwy McGonagall, w sezonie 1990/1991 Gryfoni zostali zmiażdżeni przez Ślizgonów tak, że nie mogła spojrzeć w twarz Severusowi Snape'owi. Opiekunka Gryffindoru chciała, aby taka sytuacja już się nie powtórzyła[5].

1991/1992[]

Drużyna Gryffindoru 1991-1994
Ścigający
Katie Bell Angelina Johnson Alicja Spinnet
Pałkarze
  Fred Weasley George Weasley  
Obrońca
Oliver Wood (kapitan)
Szukający
Harry Potter

Rezerwowi
brak

Od początku nowego sezonu kapitanem został Oliver Wood, a do zespołu dołączyły dwie młodziutkie ścigające – Alicja Spinnet z trzeciego roku i Katie Bell z drugiego. Wood miał problem ze znalezieniem odpowiedniego szukającego, ale profesor McGonagall zasugerowała mu Harry'ego Pottera, pierwszoroczniaka, który już za pierwszym razem, kiedy dosiadł miotły, czynił za niej niemałe ewolucje. Harry został najmłodszym członkiem drużyny quidditcha od stu lat – pierwszoroczniakom nie wolno było nawet posiadać mioteł, a co dopiero na nich grać. Harry dostał również najnowszy model – Nimbus 2000, trenował na początku indywidualnie z Woodem, który chciał go utrzymywać w tajemnicy, aby był ich tajną bronią. Później Harry zaczął trenować z resztą drużyny, trzy razy tygodniowo.

SlytherinGryffindor1991

Pierwszy mecz Gryfoni rozegrali przeciwko Ślizgonom w zimny, listopadowy dzień. Gryfoni dobrze zaczęli mecz – ich ścigający strzelili dwie bramki. Marcus Flint próbował w brutalny sposób zrzucić Harry'ego Pottera z miotły, jednak chłopakowi udało utrzymać się na miotle. Profesor Hooch ostro skrytykowała zachowanie kapitana Ślizgonów. Faul wywołał również oburzenie publiczności i komentującego mecz, Lee Jordana. Ślizgonów udało się doprowadzić do stanu 20:10, kiedy z miotłą Harry'ego Pottera zaczęły dziać się dziwne rzeczy. Kwiryniusz Quirrell sterował nią tak, aby chłopak spadł z miotły i się zabił. Gryfoni próbowali pomóc chłopcu, natomiast Marcus Flint zdobył kafla i strzelił pięć bramek. Dopiero, kiedy Hermiona wywołała ogień w trybunie nauczycieli i Quirrell stracił kontakt wzrokowy z miotłą, Harry odzyskał swobodę latania. Chłopak złapał znicza, połykając go. Marcus protestował przeciwko takiemu stanu rzeczy, ale nie mógł generalnie nic poradzić, ponieważ Harry nie złamał żadnego punktu regulaminu, tak więc mecz skończył się wynikiem 170:60, dający Gryfonom dziewięćdziąt punktów przewagi na rozpoczęcie sezonu[6].

Gryffindor-quidditch

W ramach przygotowań do następnych meczy, Oliver urządzał bardzo ciężkie treningi, a według bliźniaków stał się fanatykiem. Wood był jednak bardzo zmotywowany, aby wyjść na czoło tabeli po raz pierwszy od siedmiu lat. W następnym meczu zamiast pani Hooch, sędziować miał profesor Snape. Wood obawiał się niesprawiedliwości w sędziowaniu mistrza eliksirów i radził Harry'emu, aby ten złapał znicza jak najszybciej. Przestrzegał swoją drużynę, aby grali czysto. Obawy Wooda się potwierdziły. Snape dawał Puchonom, bo z nimi grali Gryfoni, wiele słabo uargumentowanych rzutów wolnych. Harry złapał znicza w pierwszych pięciu minutach meczu, przez co zapewnił zwycięstwo swojej drużynie[7].

Dobra dyspozycja Gryfonów pozwoliła marzyć Oliverowi o zdobyciu w tym roku Pucharu Quidditcha. Niestety jednak nadzieje okazały się płonne. W czasie meczu Gryffindoru z Ravenclawem, Harry leżał w skrzydle szpitalnym po walce z Voldemortem w ciele Quirrella. Wood nie miał rezerwowego i drużyna musiała grać w sześciu. Gryfoni przegrali ogromną liczbą punktów, największą od trzystu lat[8].

1992/1993[]

Złośliwy tłuczek

Pewnego wrześniowego dnia, Oliver Wood wstał bardzo wcześnie w sobotę i obudził resztę drużyny, aby zacząć pierwszy trening w nowym sezonie. Wygłaszał on bardzo długo nowe taktyki przygotowane przez lato, ale zespół nie słuchał go, ponieważ był senny i znudzony. Wood stwierdził, że ostatnio puchar był bardzo blisko i teraz już muszą go zdobyć. Następnie ze swoją drużyną Gryfonów wszedł na wcześniej zamówione boisko aby potrenować, ale okazało się, że byli tam Ślizgoni. Marcus Flint pokazał Woodowi specjalne pozwolenie od Snape'a w celu przećwiczenia nowego szukającego, Dracona Malfoya. Później Ślizgoni przechwalali się swoim sprzętem – ojciec Dracona, Lucjusz kupił całej drużynie po Nimbusie 2001 i szydzili m.in. ze Zmiataczek 5, na których latali bliźniacy Weasley. Obecna przy tych wydarzeniach Hermiona stwierdziła, że przynajmniej w drużynie Gryfonów liczy się talent, a nikt się nie wkupuje. Rozwścieczyło to bardzo Malfoya, który nazwał Granger „szlamą”. Ron w obronie przyjaciółki chciał rzucić zaklęcie na Dracona, ale trafił sam w siebie z powodu zniszczonej różdżki. Drużynę Slytherinu sparaliżowało ze śmiechu. Dla reprezentantów domu popierających tradycyjność i ceniących czystość krwi, obrażenie mugolaczki i samoznaukotowanie się zdrajcy krwi było nie lada zabawą. Drużyna Gryfonów natomiast była oburzona takim zachowaniem i rzuciła się na pomoc Ronowi[9].

Gryfoni prowadzili treningi o każdej porze dnia, przygotowywali się bardzo ciężko, dzień przed meczem Oliver był bardzo zadowolony ze swojej drużyny, która grała wyśmienicie. Pierwszy mecz Slytherinu z Gryffindorem odbył się około listopada. Mecz znowu był bardzo nietypowy; Harry zmagał się ze złośliwym tłuczkiem, który zaczarowany przez dziwne zaklęcie ciągle wracał tylko do niego. Chłopak stwierdził, że jest w stanie szukać znicza, jeśli bliźniacy Weasley będą go ciągle osłaniać. Tymczasem reprezentacja Slytherinu miażdżyła Gryfonów przy obręczach. Zdobywali wiele punktów, tak, że doprowadzili do stanu 60:0. Malfoy tymczasem miał okazję do złapania znicza, czym zapieczętowałby zwycięstwo Slytherinu, ale obrażał Harry'ego w czasie, gdy znicz latał tuż obok jego głowy. Tłuczek uderzył Pottera w prawą rękę, łamiąc ją, ale Harry z dużym poświęceniem kontynuował pogoń za zniczem i złapał go lewą ręką, ustalając wynik na 150:60[10].

Dalsze rozgrywki zostały odwołane ze względu na otwarcie Komnaty Tajemnic.

1993/1994[]

„Na Pucharze Quidditcha już od dwóch lat powinna być plakietka z nazwą naszej drużyny. Kiedy Harry do nas dołączył, byłem pewny, że mamy to jak w banku. Ale się nie udało i w tym roku stajemy przed ostatnią szansą...”
— Oliver Wood we wrześniu 1993

W swoim ostatnim roku Oliver bardzo pragnął zdobyć Puchar Quidditcha. W pewien czwartek wezwał całą drużynę w niezmienionym od dwóch lat składzie i wygłosił mowę motywacyjną. Znał możliwości swojej drużyny, trenowali bardzo dużo, tak jak w poprzednich latach: trzy razy w tygodniu[11].

Podczas pierwszego meczu w sezonie Gryfoni mieli zmierzyć się ze Ślizgonami. Ślizgonom udało się przełożyć mecz ze względu na kontuzję szukającego, Dracona Malfoya, który rzekomo został zraniony przez hipogryfa. Wood dowiedział się o tym od Flinta i był zły – wszystkie taktyki ćwiczyli przeciwko Ślizgonom, a Puchoni, z którymi przyszło im grać zamiast Ślizgonów mieli zupełnie inny styl gry. Kapitan przestrzegł zespół, aby nie bagatelizował przeciwnika, którego silnym punktem jest niesamowity szukający, Cedrik Diggory[12].

Mecz odbywał się w fatalnych warunkach, jednak to Gryfoni mieli przewagę punktową. Na przerwie zarządzonej, Wood oznajmił Harry'emu, że mają 50 punktów przewagi, ale musi szybko złapać znicza, bo będą grać w nocy. Harry Potter poleciał jednak za wysoko i został sparaliżowany przez dementorów, spadł z miotły i o mało nie zginął. Uratowało go zaklęcie Dumbledore'a. Cedrik Diggory złapał znicza. Kiedy Diggory dowiedział się o zajściu, zaproponował rewanż, ale Wood zapewnił go, że złapał znicza uczciwie. Gryffindor przegrał 100 punktami, ale ciągle miał szanse na puchar, zważywszy na fakt, że w późniejszym czasie Krukoni rozgromili Puchonów[12].

Przed meczem z Krukonami, drużyna zwiększyła częstotliwość treningów do pięciu w tygodniu. Mecz z Ravenclawem odbył się na wiosnę. Duże znaczenie dla kibiców i drużyny miało to, że Harry dostał na Boże Narodzenie Błyskawicę od swojego ojca chrzestnego, Syriusza Blacka. Był to najnowszy i najlepszy na rynku model miotły z niesamowitym przyspieszeniem i stabilnością lotu. Kapitan drużyny Gryfonów, Wood martwił się jednak, że z kontuzji wyszła Cho Chang, świetna szukająca Krukonów, w której Oliver upatrywał duże niebezpieczeństwo. Mecz rozpoczął się bardzo dobrze – drużyna doprowadziła do stanu 80:0, jednak Krukoni zaczęli odrabiać i doszli do 80:30. Harry Potter miał już znicz na oku, jednak Cho Chang go zablokowała. Oliver krzyczał, że to nie salon i jeżeli Harry będzie musiał, ma ją zrzucić z miotły. Cho śmiała się i zamiast samodzielnie szukać znicza, postanowiła trzymać się tyłów Harry'ego. Następnie krzyknęła, kiedy zobaczyła cztery czarne postacie. Harry bez namysłu rzucił zaklęcie Patronusa, jednak jak się później okazało to nie byli dementorzy, tylko przebrani za nich Marcus Flint, Draco Malfoy wraz z Crabbe'em i Goyle'em. Wszyscy czterej mieli duże nieprzyjemności u profesor McGonagall – dostali szlaban i stracili 50 punktów dla swojego domu. Harry tymczasem złapał znicza i dał swojej drużynie solidne zwycięstwo[13].

Zbliżał się finał, czyli mecz między Gryffindorem a Slytherinem. Przed meczem Ślizgoni mieli nad Gryfonami 200 punktów przewagi, dlatego Oliver nieustannie pouczał Harry'ego, żeby nie łapał znicza nim drużyna nie uzyska przewagi ponad pięćdziesięciu punktowej. Przed finałem quidditcha w całej szkole zapanowała bardzo gorąca atmosfera – w pewnym momencie Wood nakazał nawet Gryfonom pilnowania Harry'ego, żeby nikt ze Slytherinu nie próbował wykluczyć go z gry. W rezultacie, Harry ciągle spóźniał się na lekcje otaczany przez tłum.

Harry win Quidditch Cup

Harry Potter trzyma Puchar Quidditcha

W pierwszą niedzielę po świętach wielkanocnych rozegrał się wielki finał quidditcha między Gryfonami a Ślizgonami. Ślizgoni, mimo przewagi technicznej nie potrafili powstrzymać Gryfonów już od początku. Mecz był bardzo brutalny. Angelina Johnson strzeliła pierwszego gola, a chwilę później Flint uderzył w nią z rozpędu. Fred natomiast za to walnął Flinta tłuczkiem w głowę tak, że rozbił mu nos. Hooch podyktowała rzuty wolne dla obu drużyn. Alicja Spinnet wykorzystała próbę i wyprowadziła Gryffindor do przewagi 20:0. Marcus z krwawiącym nosem wykonywał rzut wolny, który został jednak widowiskowo obroniony przez Wooda. Katie Bell zdobyła kolejne dziesięć punktów z rzutu wolnego, po tym, jak Montague chwycił ją za głowę. Flint następnie trafił w obręcze dla Slytherinu. Kolejne rzuty wolne dla obu drużyn zostały zarządzone po tym, jak Bole uderzył Alicję, a George szturchnął go za to w twarz. W wyniku rzutów Gryfoni zdobyli gola, a Wood obronił strzał Ślizgonów. Postawa obrońcy niezaprzeczalnie miała duże znacznie w wyniku meczu. Bramka Katie Bell ustanowiła wynik na 50:10. Ślizgoni, zamiast formować dobry atak i obronę, nadal bezmyślnie faulowali. Bole i Derrick równocześnie strzelili tłuczkami w Olivera Wooda. Obie piłki trafiły go w brzuch. Hooch bardzo zdenerwowała się, ponieważ nie można było tak po prostu uderzać tłuczkami w obrońcę, kiedy kafla nie było w polu bramkowych. Skończyło się kolejnym rzutem wolnym, Bletchley miał zerową skuteczność. Kiedy dzięki Alicji Spinnet był stan 70:10, więc Harry Potter rozpoczął poszukiwanie znicza i znalazł go; w jego złapaniu przeszkodził mu jednak Draco Malfoy, który wykonał faul, nazywany trałem, który polegał na chwyceniu miotły przeciwnika w celu jego spowolnienia. Wszyscy Gryfoni na ten akt tchórzostwa i cwaniactwa, nawet zwykle opanowana profesor McGonagall, zaczęli wygrażać Malfoyowi i głośno protestować przeciwko takiej grze. Hooch, również bardzo zbulwersowana, zarządziła kolejny rzut wolny, ale Alicja ze złości nie trafiła w obręcze. Drugi gol dla Slytherinu zdobył Montague, chwilę później jednak Angelina znów zwiększyła przewagę Gryfonów – było 80:20. Wszyscy Ślizgoni rzucili się aby ją zablokować, ale dziewczyna miała w chwili rzutu wolne pole, ponieważ Harry pogonił Ślizgonów swoją błyskawicą. Harry zobaczył następnie, że Draco z wyrazem triumfu ściga znicza, a piłeczka jest bardzo blisko niego. Potter przyspieszył maksymalnie i zaledwie kilka stóp nad ziemią odtrącił wyciągniętą rękę Malfoya i sam złapał znicza, co wywołało wielką euforię wśród drużyny Gryfonów oraz kibiców ubranych w szkarłatne odcienie. Ślizgoni zajęli drugie miejsce w lidze, mając o 10 punktów mniej. Kapitan Gryfonów, Oliver Wood płakał ze szczęścia, kiedy mógł z dumą podnieść Puchar Quidditcha. Gryfoni zorganizowali już kolejną wielką balangę w swoim pokoju wspólnym[14].

1994/1995[]

W sezonie 1994/1995 rozgrywki quidditcha zostały odwołane ze względu na odbywający się w Hogwarcie Turniej Trójmagiczny.

1995/1996[]

Drużyna Gryffindoru 1995-1996
Ścigający
Katie Bell Angelina Johnson (kapitan) Alicja Spinnet
Pałkarze
  Fred Weasley George Weasley  
Obrońca
Ron Weasley
Szukający
Harry Potter

Rezerwowi
Andrew Kirke (pałkarz), Jack Sloper (pałkarz), Ginny Weasley (szukająca)

Nowy kapitanem drużyny Gryfonów została Angelina Johnson. W kwestii treningów okazała się być tak samo wymagająca jak jej poprzednik. Bardzo denerwowała się na Harry'ego, kiedy ten stwierdził, że nie może być na wyborach nowego obrońcy, ponieważ dostał szlaban u profesor Umbridge[15] Tak jak Harry podejrzewał, Dolores nie zgodziła się przełożyć szlabanu i Harry musiał spędzić czas, kiedy powinien być na boisku w gabinecie Umbridge. W tym czasie odbył się konkurs na stanowisko obrońcy. Stanowisko Olivera Wooda zajął Ron Weasley, który był najlepszym kandydatem. Chłopak wcześniej trenował na tej pozycji, przez lato zawsze stawiany był na pozycji obrońcy przez braci. Angelina stwierdziła, że chłopak nie jest rewelacyjny, ale pochodzi z rodziny dobrych graczy i po paru treningach powinien grać naprawdę dobrze[16]. Niestety jednak, Ronowi nie szło tak dobrze na treningach, chociaż być może działo się tak za sprawą obecności Ślizgonów na pierwszych z nich. Uczniowie Slytherinu szydzili z Rona, który miał problemy ze złapaniem kafla, a kiedy już tego dokonał odrzucił go za mocno i strzelił Katie Bell prosto w twarz, co spowodowało salwy śmiechu wśród Ślizgonów. Drużyna wróciła do szatni w słabych humorach, a Angelina powiedziała do Harry'ego, że Ron musi się poprawić[17].

Również robiła treningi o każdej porze i w ekstremalnych warunkach pogodowych. Na mocy Dekretu Edukacyjnego Numer 24, który wprowadzono 7 października drużyna Gryfonów w quidditchu została rozwiązana, podobnie jak cała reszta organizacji uczniowskich. Wielki Inkwizytor Hogwartu Dolores Umbridge długo nie chciała się zgodzić na ponowne spotykanie się zespołu, mimo iż stronniczo od razu zgodziła się na reaktywację drużyny Ślizgonów. Angelina gorąco prosiła Harry'ego, aby ten zachowywał się na jej lekcjach spokojniej i nie denerwował jej, ponieważ bardzo nie chciała przegrać Pucharu walkowerem[18]. Wkrótce jednak, po wstawiennictwie Minerwy McGonagall, która interweniowała u samego dyrektora, Dolores zgodziła się zalegalizować drużynę Gryfonów, która mogła wznowić treningi przed listopadową walką ze Ślizgonami[19].

Angelina wzorem Wooda przeprowadziła w szatni przedmeczową mowę, w której wykazała silne i słabe strony przeciwników. Stwierdziła, że nie wie zbyt wiele na temat nowych pałkarzy Ślizgonów – Crabbe'a i Goyle'a, jednak Harry uświadomił jej, że są oni z tej samej gliny co wcześniejsi Derrick i Bole. Angelina uścisnęła dłoń Montague'owi i mecz się zaczął. Kibice ślizgońscy ułożyli specjalnie na ten mecz piosenkę – Weasley naszym królem, którą obniżali morale nowego obrońcy Gryfonów, Rona Weasleya. Chłopak już i tak bardzo zdenerwowany, zupełnie nie mógł skupić się na dobrej grze z eliminacji, także ścigający Ślizgonów (Pucey, Montague i Warrington) zdobyli pod rząd cztery gole. Gra była dosyć zacięta, częste przechwyty, dobra gra pałkarzy Weasleyów. Katie Bell strzeliła pierwszego i jedynego gola dla Gryfonów w meczu. Przy stanie 40:10, Harry wypatrzył i złapał znicza, więc Gryffindor wygrał mecz. Po wylądowaniu Malfoy nadal nie potrafił pogodzić się z porażką i prowokował Weasleyów i Harry'ego obrażając ich matki oraz śmiejąc się z ich ubóstwa rudzielców. Fred i George, a także Harry rzucili się na Dracona i doszło do bójki. Dolores Umbridge ukarała ich dożywotnim zakazem gry w quidditcha[20].

Angelina długo nie mogła pogodzić się z zaistniałą sytuacją. Musiała zorganizować kolejne nabory do drużyny. Pałkarzami zostali Jack Sloper i Andrew Kirke, którzy jednak prezentowali zaledwie cień tego, czym byli Fred i George. Ron twierdził, że grają oni fatalnie, nawet gorzej niż on, ale Angelina stwierdziła, że są i tak lepsi od bandy kretynów, która się zgłosiła. Szukającą została Ginny Weasley[21].

Morale drużyny były nie najwyższe i zimowy mecz z Puchami ich nie poprawił. Gryfoni grali fatalnie na treningach, Angelina była załamana postawą graczy. Ron chciał wielokrotnie zrezygnować, ale będąca kapitanem drużyny Angelina mu nie pozwalała, twierdząc, że niemoc siedzi w nim, a umiejętności ma dobre. Mecz Gryfonów z Puchonami był bardzo krótki – trwał dwadzieścia minut, jednak nie przeszkodziło to obu drużynom zdobyć sporo punktów. Puchoni gromili Gryfonów na boisku, Ron zaliczył czternaście nieobronionych strzałów. Jack Sloper nie tyrafił w tłuczka i uderzył kijem Angelinę prosto w twarz, Andrew Kirke spadł z miotły na widok Zachariasza Smitha sunącego w jego kierunku z kaflem. Ginny Weasley udało się jednak złapać znicza – później powiedziała, że miała sporo szczęścia, ponieważ szukający przeciwników, Summerby miał akurat katar i kichał w nieodpowiednich momentach. Gryfoni przegrali tylko dziesięcioma punktami – końcowy wynik to 240:230[22].

Finałowy mecz Krukonów z Gryfonami odbył się w ostatni weekend maja. Gryfoni bardzo ciężko trenowali, jednak nikt z Gryfonów nie myślał tak naprawdę o zwycięstwie, chociaż po dużym zwycięstwie nad Ślizgonami i lekką porażką z Puchonami mieli bardzo duże szanse. Ron Weasley bronił bardzo dobrze – wkrótce Gryfoni zachwyceni niespodziewaną zwyżką umiejętności swojego obrońcy, zaczęli śpiewać swoją własną wersję piosenki Weasley naszym królem. Ginny do tego pokonała Cho Chang i złapała znicza przed byłą dziewczyną Pottera. Gryffindor wśród ogromnej euforii znów wygrał Puchar Quidditcha[23].

1996/1997[]

Drużyna Gryffindoru 1996-1997
Ścigający
Katie Bell Demelza Robins Ginny Weasley
Pałkarze
  Ritchie Coote Jimmy Peakes  
Obrońca
Ron Weasley
Szukający
Harry Potter (kapitan)

Rezerwowi
Cormac McLaggen (obrońca), Dean Thomas (ścigający)
McLaggen i Ron

Ron i McLaggen na eliminacjach

Od nowego sezonu kapitanem drużyny quidditcha Gryffindoru został Harry Potter[24]. Pewnego wrześniowego poranka odbyły się eliminacje do nowej drużyny. Stawiło się mnóstwo ludzi, którzy nie potrafili latać – nawet okrążyć boiska do quidditcha w kółko, albo takich, którzy przyszli tam tylko i wyłącznie dla zabawy. Po dwóch godzinach męczącego użerania się z wygłupami, złamaniem Komety 260 i kilku wybitych zębach, Harry wybrał trójkę ścigających – Katie Bell, która była w składzie już od wielu lat, Ginny Weasley, która grała na pozycji szukającego w zeszłym roku oraz Demelzę Robins, nowe odkrycie. Następnie przyszła kolej na pałkarzy, Harry wygrał Ritchiego Coote'a i Jimmy Peakesa – żaden nie latał tak dobrze jak Fred i George, ale najlepiej z wszystkich kandydatów. Na końcu odbyły się zawody obrońców. Tytuł ten zdobył Ron Weasley, który wybronił wszystkie pięć strzałów. Nie pogodzony z tą decyzją, Cormac McLaggen zarzucał, że siostra ulgowo potraktowała brata, jednak Harry nie zmienił decyzji. Cormac ubiegał się o pozycję obrońcy, lecz obronił cztery rzuty – dlatego, że Hermiona chcąc pomóc Ronowi skonfundowała McLaggena. Drużyna od tego momentu zaczęła regularne treningi[25].

Gryfoni 1995

Pierwszy mecz odbył się tradycyjnie w listopadzie. W ekipie Gryffindoru nie zagrała Katie Bell, która przebywała w Szpitalu Świętego Munga po incydencie z naszyjnikiem z opali. Harry wyznaczył na jej zastępstwo dobrze latającego w eliminacjach Deana Thomasa. W drużynie Ślizgonów nie grał natomiast Draco Malfoy, co zadziwiło Harry'ego. Gryfoni od początku meczu trzymali Ślizgonów bardzo na dystans, mimo że komentujący Zachariasz Smith trzymał zdecydowanie stronę Slytherinu. Po półgodzinie meczu, zespół prowadził sześcioma golami – cztery z nich zdobyła Ginny, a Ron, który myślał, że wypił Felix Felicis, popisał się kilkoma bardzo widowiskowymi obronami, czasami dotknął kafla samymi końcówkami palców. Raz po raz Gryfoni punktowali, natomiast Ślizgoni nie mogli przebić się przez obronę Rona, który grał lepiej od Olivera Wooda. Następnie Harper z premedytacją wpadł na Harry'ego, kiedy Hooch się odwróciła. Potter z bolącym barkiem uświadomił sobie, że przeciwnik jest bardzo bliski złapania znicza i czym prędzej poleciał za nim wykorzystując prędkość swojej miotły i lepszą technikę latania. Kiedy Harper już miał złapać znicza, Harry krzyknął do niego ile Malfoy zapłacił mu za ten mecz. Moment zdezorientowania pozwolił Harry'emu przechwycić znicza i wygrać mecz z przewagą dwustu pięćdziesięciu punktów, co było największą wygraną Gryfonów nad Ślizgonami w całej serii[26].

Ginny z kalem

Ginny z kaflem

Drugi mecz reprezentacja rozegrała z Puchonami. W drużynie Gryfonów nie mógł grać Ron, ponieważ niedługo wcześniej został otruty miodem i musiał zostać w skrzydle szpitalnych. Chcąc, nie chcąc Harry pozwolił grać McLaggenowi. Spotkanie komentowała Luna Lovegood, w ogóle nie zważająca na sytuację na boisku. Pierwszy gol w meczu zdobył Cadwallader, później Ginny i Demelza strzeliły po bramce, następnie wyrównać znów Cadwallader. Po jakimś czasie Puchoni osiągnęli przewagę i było 70 do 40. Wkrótce jednak cała gra Gryfonów się posypała. Cormac McLaggen odebrał pałkę Peakesowi i pokazywał mu jak ma grać. Harry, kiedy tylko to zauważył przestał zważać na znicza i poleciał do Cormaca, aby polecić mu wracać do obręczy. Zdenerwowany McLaggen uderzył jednak Harry'ego w głowę pałką, co skończyło się pęknięciem czaszki. Harry trafił do skrzydła szpitalnego, a Gryffindor przegrał gigantyczną ilością punktów – 320 do 60[27].

W maju odbył się ostatni mecz quidditcha pomiędzy Gryffindorem a Ravenclawem. Harry został ukarany szlabanem przez Severusa Snape'a za rzucenie czarnomagicznego zaklęcia Sectumsempra i nie mógł zagrać w meczu ku swojemu wielkiego rozczarowaniu. Jako szukającą wyznaczył Ginny, natomiast jej miejsce w trójce ścigających zajęła Katie, która dopiero co powróciła do zdrowia. Drużynie udało się wygrać mecz z wynikiem 450 do 140 – Ginny złapała znicza, a Gryffindor znów mógł cieszyć się z Pucharu Quidditcha. Balanga po zwycięstwie była jednocześnie pierwszym dniem związku między Harrym a Ginny[28].

2018/2019[]

Do drużyny na pozycję ścigającego została przyjęła Rose Granger-Weasley na swoim drugim roku. Minerwa McGonagall mówiła o dziewczynie jako o wielkim talencie. Można także mniemać, że w drużynie był James Potter II, ponieważ bardzo kochał quidditch i prawdopodobnie odziedziczył talent po ojcu[29].

Mecze Gryffindoru w skrócie[]

Sezon Przeciwnik Wynik Skład drużyny Puchar
Szukający Obrońca Pałkarze Ścigający
1990/91 Slytherin C. Weasley Wood F. Weasley G. Weasley ?? Jonhson ?? Nie
1991/92 Slytherin 170-60 Potter Wood F. Weasley G. Weasley Bell Johnson Spinnet Nie
Hufflepuff Potter Wood F. Weasley G. Weasley Bell Johnson Spinnet
Ravenclaw Brak Wood F. Weasley G. Weasley Bell Johnson Spinnet
1992/93 Slytherin 150-60 Potter Wood F. Weasley G. Weasley Bell Johnson Spinnet Nie
1993/94 Hufflepuff Potter Wood F. Weasley G. Weasley Bell Johnson Spinnet Tak
Ravenclaw Potter Wood F. Weasley G. Weasley Bell Johnson Spinnet
Slytherin 230-20 Potter Wood F. Weasley G. Weasley Bell Johnson Spinnet
1994/95 Rozgrywki zawieszone ze względu na Turniej Trójmagiczny.
1995/96 Slytherin 160-40 Potter R. Weasley F. Weasley G. Weasley Bell Johnson Spinnet Tak
Huffelpuf 230-240 G. Weasley R. Weasley Kirke Sloper Bell Johnson Spinnet
Ravenclaw G. Weasley R. Weasley Kirke Sloper Bell Johnson Spinnet
1996/97 Slytherin Potter R. Weasley Coote Peakes Thomas G. Weasley Robins Tak
Hufflepuff 60-320 Potter McLaggen Coote Peakes Thomas G. Weasley Robins
Ravenclaw 450-140 G. Weasley R. Weasley Coote Peakes Bell Thomas Robins

Szaty[]

Szaty Gryfonów były czerwono-złote, podobnie jak barwy ich domu. Obrońca nosił rękawice, a także mógł nosić kask i ochraniacz na klatkę piersiową. Cała drużyna nosiła ochraniacze na ramię i kolana.

Za kulisami[]

  • W filmowej adaptacji Harry Potter i Kamień Filozoficzny James Potter ukazany jest jako szukający, jednak Rowling w wywiadzie sprostowała, że był on ścigającym.
  • Szaty Gryffindoru z pierwszej części filmu i z szóstej różnią się między sobą.
  • Począwszy od trzeciego filmu, zawodnicy mają na szatach numery. W Więźniu Azkabanu Harry miał siódemkę.

Występowanie[]

Przypisy

  1. Pottermore
  2. 2,0 2,1 Harry Potter i Kamień Filozoficzny (film)
  3. Wywiad z JKR z 16 października 2000 roku
  4. Harry Potter i więzień Azkabanu (książka), roz. 8 „Ucieczka Grubej Damy
  5. Harry Potter i Kamień Filozoficzny (książka), roz. 9 „Pojedynek o północy
  6. Harry Potter i Kamień Filozoficzny (książka), roz. 11 „Quidditch
  7. Harry Potter i Kamień Filozoficzny (książka), roz. 13 „Nicolas Flamel
  8. Harry Potter i Kamień Filozoficzny (książka), roz. 17 „Człowiek o dwóch twarzach
  9. Harry Potter i Komnata Tajemnic (książka), roz. 7 „Szlamy i szepty
  10. Harry Potter i Komnata Tajemnic (książka), roz. 10 „Złośliwy tłuczek
  11. Harry Potter i więzień Azkabanu (książka), roz. 8 „Ucieczka Grubej Damy
  12. 12,0 12,1 Harry Potter i więzień Azkabanu (książka), roz. 9 „Ponura przegrana
  13. Harry Potter i więzień Azkabanu (książka), roz. 13 „Gryfoni przeciw Krukonom
  14. Harry Potter i więzień Azkabanu (książka), roz. 15 „Finał quidditcha
  15. Harry Potter i Zakon Feniksa (książka), roz. 12 „Profesor Umbridge
  16. Harry Potter i Zakon Feniksa (książka), roz. 13 „Szlaban u Dolores
  17. Harry Potter i Zakon Feniksa (książka), roz. 14 „Percy i Łapa
  18. Harry Potter i Zakon Feniksa (książka), roz. 17 „Dekret Edukacyjny Numer Dwadzieścia Cztery
  19. Harry Potter i Zakon Feniksa (książka), roz. 18 „Gwardia Dumbledore'a
  20. Harry Potter i Zakon Feniksa (książka), roz. 19 „Lew i wąż
  21. Harry Potter i Zakon Feniksa (książka), roz. 21 „Oczami węża
  22. Harry Potter i Zakon Feniksa (książka), roz. 26 „Widziane i nieprzewidziane
  23. Harry Potter i Zakon Feniksa (książka), roz. 30 „Graup
  24. Harry Potter i Książę Półkrwi (książka), roz. 6 „Samotna przechadzka Dracona
  25. Harry Potter i Książę Półkrwi (książka), roz. 11 „Pomocna dłoń Hermiony
  26. Harry Potter i Książę Półkrwi (książka), roz. 14 „Felix Felicis
  27. Harry Potter i Książę Półkrwi (książka), roz. 19 „Skrzacie ogony
  28. Harry Potter i Książę Półkrwi (książka), roz. 24 „Sectumsempra
  29. Harry Potter i Przeklęte Dziecko (książka)
Advertisement