Harry Potter Wiki

CZYTAJ WIĘCEJ

Harry Potter Wiki
Advertisement
Harry Potter Wiki
Drużyna slytherinu

Artykuł na Medal Reprezentacja Slytherinu w Quidditchu

Reprezentacja Slytherinu w Quidditchu (ang. Slytherin Quidditch Team) — drużyna reprezentująca Slytherin w corocznych, szkolnych rozgrywkach quidditcha pomiędzy domami Hogwartu. Cztery zespoły, grając między sobą, walczyły o prestiżową nagrodę – Puchar Quidditcha. Trofeum to dodatkowo dawało sporo punktów do Pucharu Domów.

Opis[]

W serii reprezentacja Slytherinu opisana była jako okrutna, przebiegła oraz grająca wyjątkowo brutalnie i nieczysto.

Kapitanowie[]

Kapitanowie Slytherinu 1742-1760

Gablota informacyjna przedstawiająca kolejnych kapitanów drużyny Quidditcha

Kapitanowie slytherinu

Historia[]

1970sSlytherinQuidditchTeam

Reprezentacja Slytherinu w latach 70.

W swoich latach szkolnych, Minerwa McGonagall, grająca w reprezentacji Gryffindoru, po meczu ze Slytherinem doznała brutalnej kontuzji, która wyeliminowała ją z gry. Od tamtej chwili profesorce nieskrywaną radość sprawiało patrzenie na Ślizgonów miażdżonych na boisku[1].

Lata 70.[]

Wiadomo, że w latach 70. XX wieku w domowej drużynie quidditcha jako szukający grał Regulus Black, brat Syriusza. Opiekunem domu był wtedy nauczyciel eliksirów, Horacy Slughorn.

1985/1986[]

Wiadomo, że Slytherin nie wygrał pucharu w tym sezonie, ponieważ zdobył go Gryffindor, kiedy szukającym tej drużyny był świetny Charlie Weasley[2].

1990/1991[]

W tym roku według Minerwy McGonagall Slytherin odniósł druzgocące zwycięstwo nad Gryffindorem[3].

1991/1992[]

Drużyna Slytherinu 1991–1992
Ścigający
Marcus Flint (kapitan) Graham Montague Adrian Pucey
Pałkarze
  Nieznany Nieznany  
Obrońca
Miles Bletchley
Szukający
Terence Higgs

Rezerwowi
brak

W tym roku Marcus Flint został kapitanem lub był nim już od wcześniejszego czasu. Grał on także na pozycji ścigającego. Pozostałymi ścigającymi byli Adrian Pucey i Graham Montague.

SlytherinGryffindor1991

Mecz Slytherin vs. Gryffindor w 1991 roku

Pierwszy mecz Ślizgoni rozegrali przeciwko Gryfonom w zimny, listopadowy dzień. Gryfoni dobrze zaczęli mecz – ich ścigający strzelili dwie bramki. Marcus Flint próbował w brutalny sposób zrzucić Harry'ego Pottera z miotły, jednak chłopakowi udało utrzymać się na miotle. Profesor Hooch ostro skrytykowała zachowanie kapitana Ślizgonów. Faul wywołał również oburzenie publiczności i komentującego mecz, Lee Jordana. Ślizgonów udało się doprowadzić do stanu 20:10, kiedy z miotłą Harry'ego Pottera zaczęły dziać się dziwne rzeczy. Kwiryniusz Quirrell sterował nią tak, aby chłopak spadł z miotły i się zabił. Gryfoni próbowali pomóc chłopcu, natomiast Marcus Flint zdobył kafla i strzelił pięć bramek. Dopiero kiedy Hermiona wywołała ogień w trybunie nauczycieli i Quirrell stracił kontakt wzrokowy z miotłą, Harry odzyskał swobodę latania. Chłopak złapał znicza, połykając go. Marcus protestował przeciwko takiemu stanu rzeczy, ale nie mógł nic poradzić, ponieważ Harry nie złamał żadnego punktu regulaminu, tak więc mecz skończył się wynikiem 170:60, dający Gryfonom dziewięćdziesięciopunktowe zwycięstwo na rozpoczęcie sezonu[4].

Wiadomo, że po fatalnym meczu z Krukonami na końcu sezonu, Gryfoni nie zdobyli Pucharu Quidditcha. Jeżeli Ślizgoni wygrali z reprezentacją Ravenclawu i Hufflepuffu, to prawdopodobnie zdobyli Puchar.

1992/1993[]

Drużyna Slytherinu 1992–1993
Ścigający
Marcus Flint (kapitan) Nieznany Adrian Pucey
Pałkarze
  Nieznany Nieznany  
Obrońca
Miles Bletchley
Szukający
Draco Malfoy

Rezerwowi
brak

W sezonie 1992/1993 na pozycji szukającego zagrał Draco Malfoy. Chłopak wszedł do drużyny nie ze względu na umiejętności, ale pieniądze – ojciec Dracona, Lucjusz Malfoy zakupił całemu zespołowi najnowsze modele miotły Nimbus 2001. Pomocy tak hojnego sponsora nie można było odrzucić – Ślizgoni mieli zdecydowaną przewagę techniczną nad resztą drużyn.

Flint -1

Mecz Slytherin vs. Gryffindor w 1992 roku

Pewnego wrześniowego dnia, Oliver Wood ze swoją drużyną Gryfonów wszedł na wcześniej zamówione boisko, aby potrenować, ale okazało się, że byli tam Ślizgoni. Marcus Flint pokazał Woodowi specjalne pozwolenie od Snape'a w celu przećwiczenia nowego szukającego. Później Ślizgoni przechwalali się swoim sprzętem i szydzili m.in. ze Zmiataczek 5, na których latali bliźniacy. Obecna przy tych wydarzeniach Hermiona stwierdziła, że przynajmniej w drużynie Gryfonów liczy się talent, nikt się nie wkupuje. Rozwścieczyło to bardzo Malfoya, który nazwał Granger „szlamą”. Ron w obronie przyjaciółki chciał rzucić zaklęcie na Dracona, ale trafił sam w siebie z powodu zniszczonej różdżki. Drużynę Slytherinu sparaliżowało ze śmiechu. Dla reprezentantów domu popierający tradycyjność i ceniący czystość krwi obrażenie mugolaczki i samoznaukotowanie się zdrajcy krwi było nie lada zabawą[5].

Slytherin komnata

Reprezentacja Syltherinu podczas meczu

Pierwszy mecz Slytherinu z Gryffindorem odbył się około listopada. Mecz znowu był bardzo nietypowy; Harry zmagał się ze złośliwym tłuczkiem, który zaczarowany przez dziwne zaklęcie ciągle wracał tylko do niego. Chłopak stwierdził, że jest w stanie szukać znicza, jeśli bliźniacy Weasley będą go ciągle osłaniać. Tymczasem reprezentacja Slytherinu miażdżyła Gryfonów przy obręczach. Zdobywali wiele punktów, tak, że doprowadzili do stanu 60:0. Malfoy tymczasem miał okazję do złapania znicza, czym zapieczętowałby zwycięstwo Slytherinu, ale obrażał Harry'ego, w czasie, gdy znicz latał tuż obok jego głowy. Tłuczek uderzył Pottera w prawą rękę, łamiąc ją, ale Harry z dużym poświęceniem kontynuował pogoń za zniczem i złapał go lewą ręką, ustalając wynik na 150:60[6].

Dalsze rozgrywki zostały odwołane ze względu na otwarcie Komnaty Tajemnic.

1993/1994[]

Drużyna Slytherinu 1993–1994
Ścigający
Marcus Flint (kapitan) Montague Kasjusz Warrington
Pałkarze
  Peregrine Derrick Lucjan Bole  
Obrońca
Miles Bletchley
Szukający
Draco Malfoy

Rezerwowi
brak

W nowym sezonie Ślizgoni swój pierwszy mecz mieli rozegrać tradycyjnie z Gryfonami. Udało im się jednak przełożyć mecz ze względu na „kontuzję” swojego szukającego, Dracona Malfoya. Malfoy kilka dni wcześniej sprowokował hipogryfa na lekcji opieki nad magicznymi stworzeniami i stale wyolbrzymiał swoje obrażenia. Tak czy inaczej, Gryfoni zagrali ze Ślizgoni dopiero na końcu roku, a w listopadzie grali z Puchonami. Marcus Flint, kapitan ślizgoński oblał egzaminy i został na rok w Hogwarcie, dzięki czemu mógł nadal dowodzić drużyną. Po raz pierwszy pojawiają się nazwiska Kasjusza Warringtona i Grahama Montague'a jako ścigających oraz Peregrine'a Derricka oraz Lucjana Bole'a jako pałkarzy. Obrońcą pozostał Miles Bletchley, a szukającym wyżej wspomniany Malfoy. Lee Jordan stwierdził w swoim komentarzu, że zmiany Ślizgonów polegają raczej na rozmiarach niż umiejętnościach.

Tydzień po rozpoczęciu przerwy świątecznej, Ślizgoni pokonali lekko Krukonów[7].

Na początku roku 1994, Gryfoni grali przeciw Krukonom. Draco, Marcus, Vincent Crabbe i Gregory Goyle próbowali nastraszyć Harry'ego Pottera, który wcześniej spadł z miotły pod wpływem dementorów i przebrali się za te stworzenia. Udało im się chyłkiem dostać na boisko, jednak Harry – o dziwo przebranych nie przestraszył się, tylko rzucił Patronusa, co bardziej przeraziło Ślizgonów, którzy się tego zupełnie nie spodziewali. Wkrótce potem Harry złapał znicza. Tymczasem grupka Ślizgonów, miała duże nieprzyjemności u profesor McGonagall, która zdecydowała się odebrać pięćdziesiąt punktów za ten wybryk i stale na nich krzyczała[8].

Ślizgoni musieli wygrać z Hufflepuffem, jeśli byli na początku tabeli przed meczem z Gryfonami.

Harry win Quidditch Cup

Harry Potter trzymający Puchar Quidditcha

W pierwszą niedzielę po świętach wielkanocnych rozegrał się wielki finał quidditcha między Gryfonami a Ślizgonami. Slytherin prowadził w tabeli o 200 punktów nad Gryffindorem, dlatego lwy, aby zdobyć Puchar, musiały wybrać przynajmniej o 210 punktów, co było trudnym zadaniem, ale zespół był bardzo dobrze przygotowany i zmotywowany postawą swojego kapitana. Ślizgoni, mimo przewagi technicznej nie potrafili powstrzymać Gryfonów już od początku meczu. Mecz był bardzo brutalny. Angelina Johnson strzeliła pierwszego gola, a chwilę później Flint uderzył w nią z rozpędu. Fred natomiast za to walnął Flinta tłuczkiem w głowę, tak, że rozbił mu nos. Hooch podyktowała rzuty wolne dla obu drużyn. Alicja Spinnet wykorzystała próbę i wyprowadziła Gryffindor do przewagi 20:0. Marcus, z krwawiącym nosem wykonywał rzut wolny, który został jednak widowiskowo obroniony przez Wooda. Katie Bell zdobyła kolejne dziesięć punktów z rzutu wolnego, po tym, jak Montague chwycił ją za głowę. Flint następnie trafił w obręcze dla Slytherinu. Kolejne rzuty wolne dla obu drużyn zostały zarządzone po tym, jak Bole uderzył Alicję, a George szturchnął go za to w twarz. Teraz również Gryfoni zdobyli gola, a Wood obronił strzał Ślizgonów. Postawa obrońcy niezaprzeczalnie miała duże znacznie w wyniku meczu. Bramka Katie Bell ustanowiła wynik na 50:10. Ślizgoni, zamiast formować dobry atak i obronę, nadal bezmyślnie faulowali. Bole i Derrick równocześnie strzelili tłuczkami w Olivera Wooda. Obie piłki trafiły go w brzuch. Hooch bardzo zdenerwowała się, ponieważ nie można było tak po prostu uderzać tłuczkami obrońcy, kiedy kafla nie było w polu bramkowych. Skończyło się kolejnym już rzutem wolnym wykorzystanym, Bletchley miał zerową skuteczność. Kiedy dzięki Alicji Spinnet był stan 70:10, więc Harry Potter rozpoczął poszukiwanie znicza i znalazł go; w jego złapaniu przeszkodził mu jednak Draco Malfoy, który wykonał faul, nazywany trałem, który polega on na chwytaniu miotły przeciwnika w celu jego spowolnienia. Wszyscy Gryfoni na ten akt tchórzostwa i cwaniactwa, nawet zwykle opanowana profesor McGonagall zaczęli wygrażać Malfoyowi i głośno protestować przeciwko takiej grze. Hooch, również bardzo zbulwersowana, zarządziła kolejny rzut wolny, ale Alicja ze złości nie trafiła w obręcze. Drugi gol dla Slytherinu zdobył Montague, chwilę później jednak Angelina znów zwiększyła przewagę Gryfonów – było 80:20. Wszyscy Ślizgoni rzucili się, aby ją zablokować, ale dziewczyna miał w chwili rzutu wolne pole, ponieważ Harry pogonił Ślizgonów swoją błyskawicą. Harry zobaczył następnie, że Draco z wyrazem triumfu ściga znicza, a piłeczka jest bardzo blisko niego. Potter przyspieszył maksymalnie i zaledwie kilka stóp nad ziemią odtrącił wyciągniętą rękę Malfoya i sam złapał znicza, co wywołało wielką euforię wśród drużyny Gryfonów oraz kibiców ubranych w szkarłatne odcienie. Ślizgoni zajęli drugie miejsce w lidze, mając o 10 punktów mniej[9].

1994/1995[]

W sezonie 1994/1995 w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie odbywał się Turniej Trójmagiczny, z powodu którego rozgrywki quidditcha zostały odwołane. Informacja ta została przekazana przez Albusa Dumbledore'a na uczcie powitalnej.

1995/1996[]

Drużyna Slytherinu 1995–1996
Ścigający
Montague (kapitan) Adrian Pucey Kasjusz Warrington
Pałkarze
  Vincent Crabbe Gregory Goyle  
Obrońca
Miles Bletchley
Szukający
Draco Malfoy

Rezerwowi
brak

Od nowego sezonu kapitanem drużyny Slytherinu (po odejściu Marcusa Flinta), został Graham Montague. Zastąpił on Bole'a i Derricka Crabbe'em i Goyle'em.

Pierwszy mecz tradycyjnie Ślizgoni zagrali z Gryfonami. Kibice ślizgońscy ułożyli specjalnie na ten mecz piosenkę – Weasley naszym królem, którą obniżali morale nowego obrońcy Gryfonów, Rona Weasleya. Chłopak już i tak bardzo zdenerwowany, zupełnie nie mógł skupić się na dobrej grze z eliminacji, także ścigający Ślizgonów (Pucey, Montague i Warrington) zdobyli z rzędu cztery gole. Gra była dosyć zacięta, częste przechwyty, dobra gra pałkarzy Weasleyów. Katie Bell strzeliła pierwszego i jedynego gola dla Gryfonów w meczu. Przy stanie 40:10, Harry wypatrzył i złapał znicza, więc Gryffindor wygrał mecz. Po wylądowaniu Malfoy nadal nie potrafił pogodzić się z porażką i prowokował Weasleyów i Harry'ego obrażając ich matki oraz śmiejąc się z ich ubóstwa rudzielców. Fred i George, a także Harry rzucili się na Dracona i doszło do bójki. Dolores Umbridge ukarała ich dożywotnim zakazem gry w quidditcha[10].

Wyniki meczów Slytherinu z Puchonami nie jest znana, ale wiadomo, że Gryfoni znowu zdobyli Pucharu Quidditcha.

1996/1997[]

Drużyna Slytherinu 1996–1997
Ścigający
Urquhart (kapitan) Vaisey Kasjusz Warrington(?)
Pałkarze
  Vincent Crabbe Gregory Goyle  
Obrońca
Miles Bletchley(?)
Szukający
Draco Malfoy

Rezerwowi
Harper (Szukający)

Po odejściu Montague nowym kapitanem w drużynie Ślizgonów został Urquhart, który co ciekawe wcześniej w ogóle do drużyny nie należał. Miejsce Puceya natomiast zajął Vaisey, który jednak w pierwszym meczu nie mógł grać, ponieważ dostał tłuczkiem w głowę. Mecz z Gryffindorem opuścił także Draco Malfoy, który wyznaczył swojego zastępcę – Harpera. Chłopak pogrążony w swoich problemach, nie miał czasu i nie chciał zajmować się quidditchem.

Slytherin książę

Reprezentacja Slytherinu podczas meczu

Mecz Quidditcha 1996

Gryfoni próbują odebrać Kafla

Gryfoni od początku meczu trzymali Ślizgonów bardzo na dystans, mimo że komentujący Zachariasz Smith trzymał zdecydowanie stronę Slytherinu. Po półgodzinie meczu, zespół prowadził sześcioma golami – cztery z nich zdobyła Ginny, a Ron, który myślał, że wypił Felix Felicis, popisał się kilkoma bardzo widowiskowymi obronami, czasami dotknął kafla samymi końcówkami palców. Raz po raz Gryfoni punktowali, natomiast Ślizgoni nie mogli przebić się przez obronę Rona, który grał lepiej od Olivera Wooda. Następnie Harper z premedytacją wpadł na Harry'ego, kiedy Hooch się odwróciła. Potter z bolącym barkiem uświadomił sobie, że przeciwnik jest bardzo bliski złapania znicza i czym prędzej poleciał za nim, wykorzystując prędkość swojej miotły i lepszą technikę latania. Kiedy Harper już miał złapać znicza, Harry krzyknął do niego, ile Malfoy zapłacił mu za ten mecz. Moment zdezorientowania pozwolił Harry'emu przechwycić znicza i wygrać mecz z przewagą dwustu pięćdziesięciu punktów, co było największą wygraną Gryfonów nad Ślizgonami w całej serii[11].

Terminy meczów[]

  • Gryffindor kontra Slytherin – pierwszy/drugi weekend listopada
  • Ravenclaw kontra Slytherin – trzeci/czwarty weekend lutego
  • Hufflepuff kontra Slytherin – pierwszy/drugi weekend maja

Wyposażenie[]

Szaty do quidditcha, w których grali Ślizgoni były koloru zielonego ze srebrnymi elementami, symbolizującymi barwy domu. W ramach ochrony używane były ochronne rękawice i ochraniacze na kolana. Obrońca mógł nosić nawet ochraniacz na klatkę piersiową i ramiona oraz kask.

Za kulisami[]

  • We wszystkich filmach mecze quidditcha są okrojone i mało zgodne z opisami książkowymi. W pierwszym i drugim pokazano mecze ze Ślizgonami, ale w trzecim filmie nie ukazano finału quidditcha ze Ślizgonami, a jedynie felerny mecz z Puchonami. Wygrana Pucharu Quidditcha była bardzo ważnym momentem, dlatego wydaje się dziwne, że filmowcy zupełnie to pominęli. Podobnie w piątym filmie, twórcy przyjęli, że quidditcha w ogóle w Hogwarcie nie było. W szóstym filmie natomiast następuje powrót – pokazany zostaje mecz ze Ślizgonami i wielki sukces Rona.
  • W filmowej adaptacji Harry Potter i Kamień Filozoficzny, Miles Bletchley został przedstawiony jako dziewczyna.
  • W filmowej wersji Harry Potter i Książę Półkrwi Blaise Zabini jest jednym ze ścigających drużyny Ślizgonów.

Występowanie[]

Przypisy

Advertisement