Ron Weasley

Ten artykuł dotyczy syna Artura i Molly Weasleyów. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu

Ten artykuł dotyczy przyjaciela Harry'ego. Zobacz też: inne znaczenie tego słowa

„Ja jestem szósty, najmłodszy. Wszyscy poszli do Hogwartu. Można powiedzieć, że musiałem dużo znieść. Bill i Charlie już skończyli szkołę... Bill był prymusem, a Charlie kapitanem quidditcha. Teraz Percy jest prefektem. Fred i George okropnie rozrabiają, ale mają dobre stopnie i wszyscy ich lubią. Wszyscy się spodziewają, że jestem tak dobry jak moi bracia, ale mnie to wisi, i tak nie będę pierwszy. Jak się ma pięciu braci, to nigdy się nie dostaje nowych rzeczy. Mam szaty po Billu, różdżkę Charliego i starego szczura Percy’ego.”

— Ron Weasley opowiadający o swoim rodzeństwie^[źródło]

Szablon:Postać Ronald „Ron” Bilius Weasley (ur. 1 marca 1980 r.) — czarodziej czystej krwi, szósty i najmłodszy syn Artura i Molly Weasleyów, brat Billa, Charliego, Percy'ego, bliźniaków Freda i George'a oraz najmłodszej z rodzeństwa - Ginny.

W 1991 roku zaczął uczęszczać do Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie, gdzie jak reszta rodziny został przydzielony do Gryffindoru. W czasie początków swojej magicznej edukacji zaprzyjaźnił się z Harrym Potterem i Hermioną Granger.

Razem z przyjaciółmi w czasie swojej nauki w szkole stanął przed wieloma wyzwaniami, które zaważyły na całym magicznym świecie - pomógł pokonać profesora Quirrella i uratować Kamień filozoficzny, pomógł w uratowaniu własnej siostry z Komnaty Tajemnic, pomógł w powołaniu Gwardii Dumbledore'a oraz heroicznie walczył podczas Drugiej Wojny Czarodziejów w czasie której zginęło wielu jego przyjaciół, w tym również jego brat - Fred.

W czasie nauki w Hogwarcie został mianowany prefektem Gryffindoru oraz stał się obrońcą reprezentacji swojego domu. W imię przyjaźni i walki o pokój w świecie czarodziejów porzucił szkołę i dołączył do Harry'ego i Hermiony w czasie wyprawy na poszukiwanie horkruksów.

Po wojnie został aurorem i pomógł zreformować i zrewolucjonizować ówczesnemu Ministrowi Magii - Kingsleyowi, Ministerstwo Magii. Po dwóch latach pracy w zawodzie, porzucił go i postanowił pomóc swojemu bratu - George'owi w prowadzeniu Magicznych Dowcipów Weasleyów. Wziął ślub z koleżanką z czasów szkolnych - Hermioną Granger, z którą miał dwójkę dzieci: córkę Rose i syna Hugo. Ron został również ojcem chrzestnym Jamesa Syriusza Pottera, syna swojej siostry Ginny Weasley ze związku z Harrym Potterem.

Biografia

Wczesne życie (1980-1991)

„Fred i George próbowali wciągnąć mnie w taką, gdy miałem jakieś pięć lat. Prawie się zgodziłem. Już się trzymaliśmy z Fredem za ręce i tak dalej, kiedy tata nas znalazł. Wpadł w furię. Tylko raz widziałem, żeby tata był równie wściekły jak mama. Fred twierdzi, że od tamtego czasu jego lewy pośladek nie jest taki jak przedtem. ”

— Ron opowiadający o wspomnieniach z dzieciństwa związanych z Wieczystą Przysięgą.^[źródło]

Ronald Bilius Weasley urodził się 1 marca 1980 roku w rodzinie czarodziejów czystej krwi, uważanych jednak przez śmierciożerców i ich popleczników za zdrajców krwi, ponieważ popierali oni mugoli. Był szóstym, najmłodszym synem Molly i Artura Weasleyów, z którymi zamieszkiwał dom zwany Norą, umiejscowiony niedaleko mugolskiej wioski Ottery St. Catchpole w hrabstwie Devon. Drugie imię odziedziczył po wujku Biliusie, który zmarł dwadzieścia cztery godziny po ujrzeniu ponuraka, omenu zwiastującego śmierć. Ron urodził się u schyłku Pierwszej Wojny Czarodziejów.

Niektórzy z członków rodziny od strony jego matki należeli do Zakonu Feniksa, organizacji sprzeciwiającej się Lordowi Voldemortowi i dążącej do upadku czarnoksiężnika. Gdy Ron miał rok, urodziła się jego młodsza siostra, którą rodzice nazwali Ginewrą (zdrobniale Ginny). 

Razem ze starszymi braćmi uczył się grać w quidditcha w sadzie niedaleko domu, a w wolnym czasie mama czytała mu Baśnie barda Beedle'a, z których dowiedział się między innymi o trzech braciach dostających dary od Śmierci. Po upadku Voldemorta Ron dowiedział się o Harrym Potterze, który jako małe dziecko stał się sławny i doprowadził do zniknięcia czarnoksiężnika.

Pewnego dnia, jego bracia Fred i George prawie namówili go do złożenia Przysięgi Wieczystej, lecz w ostatniej chwili niebezpieczną zabawę przerwał ich ojciec - Artur. Innym razem Ron zniszczył Fredowi jego zabawkową miotłę. Zezłoszczony chłopak w akcie zemsty zamienił ukochanego misia Rona w gigantycznego, owłosionego pająka gdy go przytulał. Wydarzenie to było tak traumatyczne, że od tego czasu Ron zaczął panicznie bać się pająków.

Harry zazdrościł Ronowi jego dzieciństwa, ponieważ sam wychował się w rodzinie mugoli, którzy go okropnie traktowali.

Magiczna edukacja (1991-1997)

Pierwszy rok

„Mam tu trochę punktów do rozdania w ostatniej chwili. Zobaczmy, co tutaj mamy. Tak... Najpierw... pan Ronald Weasley... Ron spurpurowiał; wyglądał jak rzodkiewka, która wylegiwała się zbyt długo na słońcu. - ...za rozegranie przez niego najlepszej od wielu lat partii szachów nagradzam Gryffindor pięćdziesięcioma punktami.”

— Albus Dumbledore przyznający Ronaldowi punkty dla Gryffindoru za najlepszą partię szachów.^[źródło]

Ron w pociągu

Ron rozpoczął naukę w Hogwarcie w wieku jedenastu lat we wrześniu 1991 roku. Z Harrym Potterem poznał się jeszcze na stacji King's Cross, gdzie Harry zapytał matkę Rona, jak dostać się na peron 9 i 3/4. Z powodu braku miejsc dosiadł się do niego w Ekspresie Londyn-Hogwart. To właśnie on, dzięki swoim opowieściom najbardziej pomógł Harry'emu w zdobyciu niezbędnej wiedzy o świecie czarodziejów i odnalezieniu się w nim. Harry widząc, że Ron nie ma nic do jedzenia prócz kanapek, kupił mnóstwo słodyczy, którymi podzielił się z Ronem. Zaczęli opowiadać sobie nawzajem o swoim dotychczasowym życiu oraz o obawach związanych ze szkołą. Od tego momentu bardzo się polubili i zrozumieli, że mają ze sobą wiele wspólnego. Po pewnym czasie do ich przedziału wtargnął Draco Malfoy, którego od razu znienawidzili za jego podły charakter. Tam również poznali Hermionę Granger, która ze względu na swój przemądrzały charakter nie od początku wzbudziła ich przyjazne nastawienie.

Gdy przyjechał do Hogwartu, został przydzielony wraz z Harrym i Hermioną do Gryffindoru, tak samo jak reszta jego rodziny. Mimo iż pochodził z rodziny czarodziejów czystej krwi, nie uważał się za kogoś wyjątkowego. Jego przyjaźń z Harrym zaczęła się umacniać. Został jego sekundantem w nocnym pojedynku z Draco Malfoyem. Ostatecznie pojedynek się nie odbył, bo okazało się, że Malfoy jedynie podpuścił Harry'ego. Chłopcy, choć nie wymierzyli sprawiedliwości swojemu wrogowi dowiedzieli się, że w zamkniętym korytarzu na trzecim piętrze jest ukryty wielki trzygłowy pies, który czegoś pilnował. Jak się później okazało był to Kamień Filozoficzny, którym zaczęli się interesować.

„Są takie wydarzenia, które - przeżyte wspólnie - muszą się zakończyć przyjaźnią, a znokautowanie trzymetrowego trolla górskiego na pewno jest jednym z nich.”

— Narrator^[źródło]

Ron widziany oczami Jima Kaya

Chłopcom ciężko było znieść zachowanie Hermiony Granger, która bez przerwy się wymądrzała. W Noc Duchów Ron, myśląc że dziewczyny nie ma w pobliżu, stracił cierpliwość i powiedział, że nikt nie może znieść Hermiony i sama musiała zauważyć, że nie ma przyjaciół, czym doprowadził ją do płaczu. Później bardzo się tego wstydził. Rozżalona Hermiona zamknęła się w łazience dla dziewcząt i siedziała tam przez cały dzień. W czasie uczty, do zamku dostał się górski troll, wywołując panikę wśród uczniów i pracowników szkoły. Błąkając się po zamku, dotarł do toalety, w której przebywała Hermiona i ją zaatakował. W ostaniej chwili do łazienki wpadli martwiący się o nią Ron i Harry i pośpieszyli jej z pomocą. To właśnie Ron uratował Hermionę, po raz pierwszy poprawnie używając zaklęcia Wingardium Leviosa. Później, to dzięki jej interwencji młodzi Gryfoni nie zostali ukarani za starcie z trollem. Wydarzenia z tego wieczoru sprawiły, że między całą trójką nawiązała się nić przyjaźni.

W tym samym roku Ron poznał Rubeusa Hagrida, gajowego Hogwartu. Mimo, że początkowo był nieco onieśmielony ze względu na jego posturę, od razu go polubił. Młodzi Gryfoni odkryli również, że Hagrid ma dość nietypowy gust, jeśli chodzi o zwierzęta domowe. Pewnego dnia sprawił sobie jajo smoka (norweskiego kolczastego), którym zaczął się troskliwie opiekować. Gdy stworzenie ostatecznie się wykluło, stało się bardzo agresywne, gryząc dotkliwie pomagającego gajowemu Rona w rękę, na którą od razu zaczęła działać trucizna zawarta w kłach stworzenia. W końcu młody Weasley trafił do Skrzydła szpitalnego, nie zdradzając jednak prawdy o pochodzeniu swego ugryzienia. Postarał się również przekonać Hagrida, że najlepiej dla młodego smoka byłoby, aby został on przeniesiony do Rumunii, gdzie pracował brat Rona - Charlie. Sam Ron nie uczestniczył w akcji ze względu na swój stan zdrowia.

W późniejszym czasie Ron pomógł Harry'emu w rozwikłaniu zagadki Kamienia Filozoficznego i szukaniu informacji o Nicolasie Flamelu. Przyczynił się również do znalezienia Kamienia, dzięki wygranej partii szachów, w czasie której poświęcił swoje zdrowie i życie tylko po to, aby umożliwić Harry'emu i Hermionie przejście dalej. Za ową, jak to określił Albus Dumbledore, najlepszą od lat partię szachów otrzymał od niego 50 punktów, dzięki czemu Gryffindor zdobył po raz pierwszy od lat Puchar Domów.

Drugi rok

„(...) PO TYM, JAK UKRADŁEŚ SAMOCHÓD, WCALE BYM SIĘ NIE DZIWIŁA, GDYBY SIĘ WYRZUCONO ZE SZKOŁY, POCZEKAJ, AŻ SIĘ DO CIEBIE DOBIORĘ, NIE SĄDZĘ, ŻEBYŚ W OGÓLE POMYŚLAŁ, CO TWÓJ OJCIEC I JA PRZEŻYLIŚMY, KIEDY ZOBACZYLIŚMY, ŻE GO NIE MA... DOSTALIŚMY WCZORAJ LIST OD DUMBLEDORE'A, MYŚLAŁAM, ŻE TWÓJ OJCIEC UMRZE ZE WSTYDU, CO Z CIEBIE WYROSŁO, TY I HARRY MOGLIŚCIE POŁAMAĆ SOBIE KARKI... WSTRĘTNE I OBURZAJĄCE, TWOJEGO OJCA CZEKA DOCHODZENIE W PRACY, TO WYŁĄCZNIE TWOJA WINA I JEŚLI JESZCZE RAZ ZROBISZ COŚ NIE TAK, WRÓCISZ DO DOMU I KONIEC ZE SZKOŁĄ.”

— wyjec otrzymany przez Rona od matki po jego podróży do szkoły latającym Fordem Anglią^[źródło]

Ron trzymający złamaną różdżkę.

W lecie 1992 roku, Ron i jego bracia uwolnili Harry'ego z Privet Drive 4, gdzie został zamknięty przez swojego wuja. W tym celu polecieli tam latającym Fordem Anglią do mugolskiego miasteczka Little Whinging. Przywieźli go do swojego domu, gdzie Harry spędził ostatnie dni wakacji. Matka Weasleyów skarciła ostro chłopców za tę nieprzemyślaną ekspedycję, jednakże ucieszyła się ogromnie z obecności młodego Pottera. Parę dni przed rozpoczęciem roku szkolnego, dzieci wraz z państwem Weasley wybrali się na zakupy na ulice Pokątną, gdzie poznali ojca Draco, Lucjusza Malfoya.

W dniu rozpoczęcia roku szkolnego, Ron i Harry spóźnili się na Ekspres Hogwart, ponieważ domowy skrzat Zgredek zamknął przed nimi przejście na peron 9 i 3/4, aby powstrzymać Harry'ego przed powrotem do szkoły. Tym samym zmusił on przyjaciół do użycia Forda Anglii w celu dostania się do Hogwartu. W pewnym momencie samochód zepsuł się przez co przestał być niewidzialny i chłopcy zostali zauważeni przez kilkoro mugoli. Pod koniec lotu samochód zepsuł się zupełnie, przez co rozbili się o Bijącą Wierzbę. Rozwścieczone drzewo próbowało ich zabić, a samochód katapultował ich ze swojego wnętrza, po czym odjechał w kierunku Zakazanego Lasu, gdzie znajduje się do dzisiaj. Podczas kolizji z wierzbą różdżka Rona została złamana. Z tego powodu miał przez cały rok problemy w czasie lekcji z rzucaniem zaklęć. Po wydarzeniu ze zniszczeniem Wierzby Bijącej i narażeniem świata czarodziejów na ujawnienie, nauczyciele Hogwartu myśleli nad wrzuceniem ich ze szkoły, lecz ostatecznie cała historia skończyła się tylko na szlabanie. Koledzy z Gryffindoru mieli zupełnie inne poglądy na temat przygody chłopców, których okrzyknęli bohaterami.

W tym samym roku, po pięćdziesięciu latach, legendarna Komnata Tajemnic została ponownie otwarta przez dziedzica Slytherina. Jakaś tajemnicza istota (jak się później okazało, był to bazyliszek) atakowała czarodziejów mugolskiego pochodzenia. Ron, z racji czystości swojej krwi, nie był zagrożony. Magiczne trio pragnąc poznać tożsamość dziedzica Slytherina, zdecydowało się na uwarzenie Eliksiru Wielosokowego. Eliksir miał im pomóc w wyciągnięciu informacji od głównego podejrzanego - Draco Malfoya. Trójka Gryfonów miała zmienić się w trójkę Ślizgonów - Ron w Crabbe'a, Harry w Goyle'a, a Hermiona w Milicentę Bulstrode, jednakże w wyniku pomyłki zdobyła z jej szaty włos kota, a nie tak jak sądziła, Ślizgonki. Ostatecznie tylko chłopcom udało się dokonać przemiany i wyruszyli do Pokoju Wspólnego Slytherinu , a by porozmawiać z Draco. Chłopcy nie osiągnęli tego co zamierzali, jednak dowiedzieli się o tajnej skrytce w dworze Malfoya, gdzie przechowywane były czarnomagiczne przedmioty. Niedługo później Hermiona została zaatakowana przez potwora Slytherina, jednak pozostawiła im wskazówkę, dzięki której wydedukowali, że potworem, który atakuje uczniów jest bazyliszek.

Ron i Harry rozpoczęli poszukiwania bazyliszka. Weasley wykazał się wtedy niezwykłą odwagą i pomimo ogromnego strachu przed pająkami, poszedł do gniazda Aragoga, przywódcy akromantul w Zakazanym Lesie. Gdy zdobyli potrzebne informacje, dowiedzieli się, że siostra Rona, Ginny, została porwana i najprawdopodobniej umiera w Komnacie Tajemnic. Udali się zatem do profesora Gilderoya Lockharta, by pomóc mu w odbiciu dziewczynki. Na miejscu okazało się, że Lockhart jest oszustem i zwykłym tchórzem. Chłopcy obezwładnili nauczyciela i zaprowadzili do łazienki Jęczącej Marty, która opowiedziała im jak zginęła i pomogła wskazać miejsce ukrycia wejścia do Komnaty Tajemnic. Gdy się tam dostali, nauczyciel próbował rzucić zaklęcie zapomnienia na młodych Gryfonów przy użyciu złamanej różdżki Weasleya. Zaklęcie to, rzuconej jednak przez niesprawną różdżkę, ugodziło w Lockharta i spowodowało u niego całkowitą amnezję.

Podczas uczty z okazji zakończenia roku szkolnego, Ron został nagrodzony Specjalną Nagrodą Za Zasługi Dla Szkoły i zdobył 200 punktów dla swojego domu za pomoc w ponownym zamknięciu Komnaty Tajemnic.

Trzeci rok

„… spałem, nagle usłyszałem ten odgłos, jakby coś się pruło, i pomyślałem, że to w moim śnie… No i wtedy poczułem ten powiew… obudziłem się, kotara była rozdarta… przewróciłem się na bok… i wtedy go zobaczyłem… był jak kościotrup, z masą brudnych włosów… i trzymał taki długi nóż, chyba ze dwanaście cali… i spojrzał na mnie, a ja na niego, i wtedy wrzasnąłem, a on zwiał.”

— Ron o pojawieniu się Syriusza Blacka w wieży Gryffindoru^[źródło]

Na zdjęciu z Proroka Codziennego w Egipcie

Latem, po zakończeniu drugiego roku w Hogwarcie, rodzina Weasleyów wygrała w loterii Proroka Codziennego. Zdobyte pieniądze przeznaczyli na wyjazd do Egiptu, gdzie pracował starszy brat Rona, Bill. O ich wygranej pisał Prorok, którego egzemplarz Ron wysłał Harry'emu na jego trzynaste urodziny wraz z Fałszoskopem. Chłopcy spotkali się ostatniego dnia wakacji w Dziurawym Kotle. Wtedy też zaczęły się jego sprzeczki z Hermioną, której kot, Krzywołap ciągle próbował upolować szczura Rona, Parszywka.

Tego samego lata z Azkabanu uciekł, jako pierwszy w historii, seryjny morderca Syriusz Black. Z tego powodu w Hogwarcie zaostrzono środki bezpieczeństwa. Ron i jego przyjaciele przekonali się o tym, gdy do pociągu na początku roku wtargnął dementor. Było oczywiste, że Black próbuje dorwać Harry'ego.

Od lewej: Neville, Hermiona, Harry, Ron

Wraz z początkiem nowego roku, każdy trzecioklasista rozpoczynał naukę nowych przedmiotów. Ron i Harry zdecydowali się na wróżbiarstwo oraz opiekę nad magicznymi stworzeniami. Chłopcy od razu zrozumieli, że nie polubią wróżbiarstwa i ich nauczycielki, profesor Trelawney, która już na pierwszej lekcji przepowiedziała Harry'emu śmierć. Pierwsza lekcja opieki nad magicznymi stworzeniami również nie wypadła dobrze. Draco Malfoy, chcąc doprowadzić do wyrzucenia Hagrida z Hogwartu, rozdrażnił hipogryfa Hardodzioba, do tego stopnia, że zwierzę zraniło mu rękę. W czasie zajęć Obrony Przed Czarną Magią, prowadzonej przez zupełnie nowego nauczyciela - profesora Lupina, Ron miał okazję zmierzyć się po raz pierwszy z boginem, który przybrał postać pająka.

W Halloween Ron i Hermiona po raz pierwszy udali się do Hogsmeade. Harry nie mógł im towarzyszyć, ponieważ jego wuj nie podpisał pozwolenia i młody Potter musiał pozostać w zamku. W tym samym czasie Ron i Hermiona odwiedzili każdy budynek w wiosce i kupili Harry'emu mnóstwo słodyczy. Tego samego dnia wieczorem, Syriusz Black dostał się do Hogwartu, przez co uczniowie byli zmuszeni nocować w Wielkiej Sali.

Tuż przed Bożym Narodzeniem, Hagrid musiał przygotować obronę hipogryfa Hardodzioba, który zaatakował Malfoya. Ron i jego przyjaciele obiecali gajowemu, że zrobią wszystko, co w ich mocy, by mu pomóc. Pierwszego dnia świąt, gdy mieli przygotowywać obronę, Harry dostał najnowszą miotłę wyścigową, Błyskawicę od anonimowego nadawcy. Hermiona, bojąc się o Harry'ego, przyczyniła się do jej skonfiskowania. Wtedy też Ron przestał się do niej odzywać. Incydent ten był jednak niczym w porównaniu z trwającą między nimi wojną o swoje zwierzęta. Krzywołap przez cały czas próbował upolować należącego do Rona szczura, Parszywka. Kilka tygodni później, gdy Ron odkrył, że jego szczur zniknął, zostawiając na pościeli ślady krwi i trzy włosy koloru imbirowego, ich przyjaźń zawisła na włosku.

Plik:Jakjakjakjakjakjakjakjakjakjakjakjakjakjakjakjak.jpeg

Trójka przyjaciół w pobliżu Wierzby Bijącej.

Syriusz Black dał ponownie znać o sobie, gdy w noc po meczu quidditcha Gryffindor kontra Ravenclaw dostał się do Wieży Gryffindoru. Nakrył go Ron, kiedy obudził go dźwięk rozcinanych przez zbiega zasłon. Gdy chłopak zobaczył Blacka stojącego nad nim z nożem, zaczął krzyczeć, a przestępca uciekł. Incydent sprawił, że Ron stał się obiektem zainteresowania całej szkoły, jednak na ziemię sprowadziła go reprymenda Hagrida, który skarcił jego i Harry'ego za ich zachowanie w stosunku do Hermiony. Uświadomił im, że dziewczyna, mimo iż ma dużo zajęć, pisze już obronę dla Hardodzioba. Zszokowani pogodzili się z Hermioną kilka dni później. W tym samym czasie otrzymali list od Hagrida z informacją, że hipogryf zostanie ostatecznie zabity. Mimo nadchodzących egzaminów, trio pomagało Hagridowi z odwołaniem w sprawie Hardodzioba. Miało ono miejsce w ostatnim dniu ich egzaminów. Na wieść, że egzekucja jednak ma się odbyć Ron, Harry i Hermiona poszli do Hagrida, aby go pocieszyć. Zaproponowali pomoc w wyjaśnianiu sprawy, ale Hagrid powiedział im, że mogą wpaść przez to w tarapaty. Wtedy też Hermiona znalazła Parszywka ukrywającego się w dzbanku w chatce gajowego. Po przybyciu do drzwi Hagrida Dumbledore'a z Ministrem Magii i katem, młodzi Gryfoni musieli uciekać tylnymi drzwiami. Czekali jednak i obserwowali z oddali wydarzenia dziejące się przed chatką ich przyjaciela.

„Parszywku, to ja, kretynie… to ja, Ron.”

— Ron do przerażonego Parszywka^[źródło]

W tym samym czasie Parszywek trzymany przez Rona zaczął się wyrywać, ugryzł go i próbował uciec. Nie chcąc ponownie utracić pupila, Weasley i jego przyjaciele rzucili się w pogoń za szczurem. Ron złapał go, ale nie zauważył, że znalazł się pod Wierzbą Bijącą. W tym samym momencie, znienacka wielki czarny pies rzucił się na Rona trzymającego szczura i wciągnął go w ukryty tunel, do którego wejście znajdowało się u podnóża Bijącej Wierzby i wiodło do Wrzeszczącej Chaty. Ron, próbując się uwolnić, złamał nogę. Gdy pies dowlókł go do chaty, przemienił się w Syriusza Blacka. Weasley próbował ostrzec przyjaciół, ale było już za późno. Syriusz miał Harry'ego i Hermionę w garści rozbrajając ich, kiedy weszli do pokoju. Stając twarzą w twarz ze zdrajcą jego rodziców, Harry zaatakował Blacka z Hermioną i Ronem, który mimo poważnych obrażeń robił co mógł, by im pomóc. Wtedy do pokoju dostał się profesor Lupin i rozbroił przestępcę. Na początku Gryfoni poczuli ulgę, jednak gdy okazało się, że Black i Lupin są przyjaciółmi, a drugi jest wilkołakiem, zaczęli się niepokoić.

Syriusz i Remus opowiedzieli im długą historię o ich edukacji i o Peterze Pettigrew, który tak naprawdę stał za zdradą Lily i Jamesa Potterów. Czarodzieje poprosili również, aby młody Weasley oddał im szczura, aby mogli potwierdzić swoją historię i doprowadzić do przemiany Parszywka w człowieka. W czasie wymiany zdań między czarodziejami w chacie pojawił się Severus Snape, jednakże został oszołomiony zaklęciem przez uczniów, aby Syriusz i Remus mogli kontynuować swoją opowieść. Weasley stanął w obliczu bolesnego faktu, że jego szczur Parszywek, był tak naprawdę animagiem o imieniu Peter Pettigrew, który dwanaście lat wcześniej upozorował własną śmierć. W rzeczywistości najtrudniejsze było dla Rona zniesienie, że jego kompan, który przez lata spał w jego łóżku, to śmierciożerca. Ron żałował również, że wcześniej oskarżał Hermionę o zjedzenie Parszywka przez jej kota Krzywołapa.

Gdy zdecydowali się oddać Pettigrew w ręce dementorów, Lupin pod wpływem pełni księżyca przemienił się w wilkołaka. Glizdogon zabrał jego różdżkę i zbiegł. W wyniku późniejszych wydarzeń Syriusz Black został schwytany i wykonano na nim wyrok - pocałunek dementora. Po wydarzeniach z Wrzeszczącej Chaty, Ron trafił do skrzydła szpitalnego, a Harry i Hermiona uratowali Blacka i Hardodzioba dzięki zmieniaczowi czasu.

Do końca roku szkolnego, młody Weasley wyzdrowiał w skrzydle szpitalnym i dostał od Syriusza sowę jako wynagrodzenie za utratę Parszywka, która została nazwana przez siostrę Rona, Świstoświnką.

Mistrzostwa Świata w Quidditchu

„Bez względu na to, co powiedzą twoi mugole, i tak po ciebie przyjedziemy, przecież musisz być na finale mistrzostw świata, ale mama i tata uznali, że lepiej najpierw udać, że prosimy ich o pozwolenie. Jeśli się zgodzą, wyślij zaraz Świnkę z odpowiedzią, a my przyjedziemy po ciebie w niedzielę o piątej. Jeśli się nie zgodzą, wyślij zaraz Świnkę, a my i tak przyjedziemy po ciebie w niedzielę o piątej.”

— List Rona do Harry'ego z zaproszeniem na finał 422. Mistrzostw Świata w Quidditchu^[źródło]

Na Mistrzostwach Świata w Quidditchu

W lecie 1994 roku Ron zaprosił Harry'ego i Hermionę, by towarzyszyli jego rodzinie w wypadzie na finał 422. Mistrzostw Świata w Quidditchu. Ron, jego ojciec i bracia bliźniacy odebrali Harry'ego od Dursleyów przy pomocy sieci Fiuu, przez co niechcący zniszczyli mugolom salon.

Następnego dnia rano Harry, Hermiona i Weasleyowie (z wyjątkiem matki Rona) udali się na Mistrzostwa Świata. Spotkali tam wielu znajomych ze szkoły i z Ministerstwa. Weasleyowie dostali miejsca w loży honorowej w zamian za pomoc Ludowi Bagmanowi w rozwiązaniu problemów rodzinnych. Przed meczem Harry kupił omnikulary dla siebie, Rona i Hermiony. Ron, który zawsze miał kompleks na punkcie swojej sytuacji materialnej, nie chciał, żeby Harry to robił, ale on powiedział mu, że nie dostanie w zamian za to prezentu na Gwiazdkę. Wtedy Ron ostatecznie przystał na jego propozycję. Młody Weasley był zachwycony swoim ulubionym graczem, Wiktorem Krumem – szukającym narodowej drużyny Bułgarii. Podczas meczu Ron nazbierał złoto leprokonusów rozdane przez maskotki drużyny Irlandii i oddał je Harry'emu za omnikulary myśląc, że są to prawdziwe pieniądze.

Tej samej nocy, gdy Irlandczycy świętowali swoje zwycięstwo na pole namiotowe wtargnęli Śmierciożercy, którzy wywołali panikę wśród mieszkających tam czarodziejów. Pan Weasley zarządził, aby Ron, Harry, Hermiona, Fred, George i Ginny ratowali się ucieczką, podczas gdy on i jego starsi synowie wyruszyli na pomoc Ministerstwu Magii. Uciekając do lasu, magiczne trio szybko zgubiło Freda, George'a i Ginny, ale spotkali Draco Malfoya. Malfoy złośliwie zasugerował, że Hermiona mogłaby być celem Śmierciożerców. Wkrótce dotarli do miejsca w którym przebywały wile i podziwiający je chłopaki. Ron pod wpływem ich uroku, zaczął twierdzić, że stworzył on miotły, które mogą latać w kosmos. Wkrótce młodzi Gryfoni natknęli się na kogoś groźniejszego niż wile, idąc jeszcze głębiej w las dotarli do polany na której ujrzeli mężczyznę wyczarowującego Mroczny Znak. Później Ron, Harry i Hermiona byli przesłuchiwani przez Ministerstwo w związku ze swoim odkryciem.

Czwarty rok i Turniej Trójmagiczny

„– Nie odzywajcie się do mnie – powiedział cicho Ron do Harry'ego i Hermiony, kiedy kilka minut później usiedli przy stole Gryffindoru. Wokoło aż szumiało od podnieconych rozmów na temat tego, co się wydarzyło. – Dlaczego? – zapytała zaskoczona Hermiona. – Bo chcę utrwalić to sobie w pamięci na zawsze – odpowiedział Ron. Oczy miał zamknięte, a na twarzy wyraz uniesienia. – Draco Malfoy, zdumiewająco skoczna tchórzofretka…”

— Ron o sytuacji, kiedy Alastor Moody za karę zamienił Draco Malfoya we fretkę^[źródło]

Ron tańczący z profesor McGonagall na lekcji tańca przed balem Bożonarodzeniowym.

W dniu 1 września, Ron i jego przyjaciele wyjechali do Hogwartu. W drodze był obiektem drwin Draco Malfoya, który wyśmiewał się z jego ojca i nowych szat wyjściowych Rona. Wieczorem, dyrektor Dumbledore ogłosił, że Hogwart będzie gospodarzem Turnieju Trójmagicznego. Ogłoszono również, że reprezentacje z Instytutu Durmstrang i Akademii Magii Beauxbatons przybędą do Hogwartu 30 października.

Ron chciał wziąć udział w turnieju pomimo ograniczeń wiekowych, gdyż perspektywa sławy i nagroda w wysokości 1000 galeonów były bardzo kuszące, jednak ostatecznie jego wiek mu to uniemożliwił. Ponadto miał dużo pracy na opiece nad magicznymi stworzeniami z powodu sklątek tylnowybuchowych. Lekcje obrony przed czarną magią stały się bardzo trudne, ponieważ nowy nauczyciel, Alastor Moody, miał nietypowe podejście do wykładanego uczniom przedmiotu. Pod koniec października, gdy nadszedł dzień przybycia gości, cały Hogwart zebrał się, by ich przywitać. Szaty szkolne i wygląd zagranicznych uczniów zrobiły na Ronie ogromne wrażenie. Gryfon był również zaskoczony gdy okazało się, że Wiktor Krum jest uczniem Durmstrangu.

Gdy Harry został wyznaczony do udziału w turnieju, Ron był wyjątkowo zazdrosny. Chłopcy pokłócili się i zerwali ze sobą kontakt. Zaczął pokazywać się w towarzystwie braci bliźniaków i Lee Jordana. Do pogodzenia się między Gryfonami doszło po pierwszym zadaniu, gdy Ron uświadomił sobie, że Harry nigdy nie wystawiłby się na takie niebezpieczeństwo jakim był udział w Turnieju Trójmagicznym. Zaczął dwoić się i troić, by odbudować dawne relacje.

Na Balu Bożonarodzeniowym

Tuż przed feriami świątecznymi miał odbyć się Bal Bożonarodzeniowy, na który chłopcy mieli zapraszać dziewczęta. Harry i Ron uświadomili sobie, jak trudno jest im podejść do dziewczyny. Po pewnym czasie dotarło do nich, że odkładali zaproszenie na bal jakiejś dziewczyny do ostatniej chwili i większość jest już zajęta. Ron próbował zaprosić Fleur Delacour, reprezentantkę francuskiej szkoły magii, jednak dziewczyna nie była przychylnie nastawiona. Zrozpaczony złożył propozycję Hermionie, czym bardzo ją obraził. Zasugerował, że pewnie jeszcze nikt jej nie zaprosił.

Harry'emu udało się umówić ich z bliźniaczkami Patil – Parvati i Padmą. „Tradycyjne” szaty Rona, które założył na bal były tak staromodne, brzydkie i śmierdzące jego ciotką, że Padma wstydziła się za niego. Na zabawie Ron, strasznie zazdrosny, odkrył, że Hermiona została zaproszona przez jego idola, Wiktora Kruma, co doprowadziło ostatecznie do sprzeczki między nimi.

Pod koniec balu on i Harry podsłuchali wyznanie Hagrida. Ron był zdruzgotany, gdy dowiedział się, że gajowy jest półolbrzymem. Niestety, dowidziała się o tym także Rita Skeeter, wścibska i nadgorliwa dziennikarka. Napisała później okrutny wręcz artykuł na ten temat. To zdruzgotało Hagrida, który zaczął się ukrywać. Wrócił do normalnego życia dopiero wtedy, gdy Harry, Ron i Hermiona zapewniają go, że chcą się z nim przyjaźnić bez względu względu na wszystko.

24 lutego Ron został "zakładnikiem", którego musiał uratować Harry. Było to drugie zadanie Turnieju Trójmagicznego. Gdy Ron dowiedział się, że Harry uwierzył w słowa zagadki dotyczącej zadania i ratował też siostrę Fleur - Gabrielle, złościł się na przyjaciela, gdyż stracił przez to dużo czasu. Zmienił jednak zdanie, kiedy okazało się, że Harry otrzymał dodatkowe punkty za swoją niezwykłą szlachetność. Fleur Delacour też była pod wrażeniem. Wdzięczna za wyciągnięcie siostry z wody, pocałowała obu. Wtedy Ron zakochał się w niej na dobre.

Zakochany Ron.

Wczesną wiosną, wraz z Harrym i Hermioną, spotkał się z Syriuszem Blackiem. Rozmawiali o tajemniczych zniknięciach w Ministerstwie Magii. Harry również snuł swoje teorie na temat Severusa Snape'a, ale zostały obalone, ku zmartwieniu Rona. W tygodniach poprzedzających ostatnie zadanie turnieju, Ron i Hermiona pomagali Harry'emu przygotować się do niego poprzez ćwiczenia i wypróbowania różnych przydatnych zaklęć. Ron i Hermiona kibicowali Harry'emu podczas ostatniej próby. Byli w szoku, gdy wrócił z martwym ciałem Cedrika Diggory'ego.

Po traumatycznych wydarzeniach wspierał Harry’ego z Hermioną i pomagał mu dojść do siebie. Ron był wściekły na Ministra Magii, Korneliusza Knota, kiedy nie chciał uwierzyć Harry'emu i Dumbledore'owi, i uspokoił Molly, która była wstrząśnięta pojawieniem się Blacka w pokoju. Ron uwierzył w historię Harry'ego, który utrzymywał, że Voldemort powrócił. Był także jedną z czterech osób, którym Harry opowiedział o szczegółach morderstwa.

Piąty rok

„Nie wierzę! Nie wierzę! Och, Ron, to cudownie! Prefekt! Jak każdy w tej rodzinie!”

— reakcja Molly Weasley na wieść o otrzymaniu przez Rona odznaki prefekta Gryffindoru^[źródło]

Ron na spotkaniu Gwardii Dumledore'a

Wraz z rozpoczęciem Drugiej Wojny Czarodziejów i powrotem Voldemorta, reaktywowano Zakon Feniksa. Wczesnym latem 1995 roku, Zakon przeniósł się do siedziby przy Grimmauld Place 12. Jako że rodzice Rona należeli do stowarzyszenia, on też się tam wybrał. Dołączył wtedy do swojej przyjaciółki, Hermiony. Wspólnie pomagali pani Weasley oczyścić stary dom. Na początku sierpnia, w końcu dołączył do nich i Harry. Stało się to dopiero po ataku dementora na niego i jego kuzyna. Ron żałował, że nie mógł o niczym powiadomić Harry'ego i ciężko mu było znosić oskarżenia przyjaciela.

Przez cały sierpień przebywali na Grimmauld Place. Pod koniec miesiąca Ron otrzymał zaskakującą wiadomość. Razem z Hermioną został mianowany prefektem Gryffindoru. W prezencie od rodziców dostał nową miotłę, Zmiatacza 11. W związku z jego nowymi obowiązkami, Ron nie mógł dołączyć do Harry'ego w Ekspresie Hogwart. Musiał udać się do innego wagonu, stworzonego specjalnie dla prefektów. Tego wieczoru, gdy przybyli do Hogwartu, Ron był zaniepokojony nieobecnością Hagrida. Nowa nauczycielka obrony przed czarną magią, Dolores Umbridge, która pracowała dla Knota, też nie zaprezentowała się zbyt dobrze. Obawy co do nowej nauczycielki okazały się nie być bezpodstawne. Na lekcjach nie uczyła niczego nowego, tylko zmuszała do czytania podręcznika przygotowanego przez ministerstwo. Według niej dogłębne poznanie teorii miało pozwolić uczniom zdać egzaminy praktyczne na najwyższym poziomie.

Ron w 5 części

W tym roku Ron starał się też o pozycję obrońcy w drużynie Gryffindoru, która została zwolniona przez Olivera Wooda, gdyż ukończył już szkołę. Ronowi udało się wejść do drużyny, lecz kapitan, Angelina Johnson, uważała, że musi jeszcze wiele trenować. Zajęło go to do tego stopnia, że zaczął zaniedbywać prace domowe. W tym samym czasie dostał list od swojego brata Percy'ego, w którym zachęcał go do zerwania więzi z Harrym i przedstawiał Artura Weasleya w złym świetle. Harry próbował obrócić wszystko w żart, ale nie udało mu się udobruchać Rona.

Pod koniec września wieczorem, kiedy Harry wrócił ze szlabanu u profesor Umbridge, Ron, nieco niechętnie, poparł pomysł Hermiony, który polegał na zrobieniu z Harry'ego nieoficjalnego nauczyciela obrony przed czarną magią. Harry początkowo nie zgadzał się, ale po kilku dniach zmienił zdanie. W tym czasie profesor Umbridge została powołana na stanowisko Wielkiego Inkwizytora Hogwartu. Dało jej to prawo do tworzenia nowych przepisów szkolnych i kontrolowania nauczycieli w czasie ich pracy.

„Mam pomysł (…). Proponuję, żebyś się przymknął.”

— Ron Weasley do Zachariasza Smitha podczas zebrania przyszłej Gwardii Dumbledore'a w Gospodzie pod Świńskim Łbem.^[źródło]

Pod koniec października uczniowie powyżej trzeciego roku mieli swoją pierwszą wizytę w Hogsmeade. Na miejscu Harry, Ron i Hermiona spotkali się z uczniami, którzy byli zainteresowani nauką praktycznych zaklęć obronnych. Ron bronił Harry'ego, gdy koledzy zaczęli zadawać niezręczne i bolesne pytania. Był jednym z pierwszych, którzy zapisali się do Gwardii Dumbledore'a. W drodze do domu z Hogsmeade, Ron dowiedział się od Hermiony, że jego siostra Ginny zaczęła spotykać się z Michaelem Cornerem. Następnego dnia rano okazało się, że na zlecenie profesor Umbridge wszystkie grupy uczniowskie zostały rozwiązane, w tym domowe drużyny Quidditcha.

Gwardia Dumbledore'a

W tydzień po pierwszym spotkaniu Gwardii Dumbledore'a rozpoczął się kolejny sezon Quidditcha. Ron miał problemy nerwowe przed pierwszym meczem ze Slytherinem. Ślizgoni zrobili odznaki z napisem: „Weasley naszym królem”. Harry'ego bardzo to zaniepokoiło. Chcąc odwrócić uwagę Rona od Ślizgonów, Hermiona pocałowała go w policzek na szczęście, jednak skutek tego działania był krótkotrwały. Gra Weasleya była nędzna, a złośliwa piosenka Ślizgonów, również zatytułowana "Weasley jest naszym królem", zdecydowanie pogorszyła sprawę. Po meczu załamany Ron chciał zrezygnować, ale dowiedział się, że nie może, ponieważ Harry, Fred i George zostali wydaleni z drużyny. Tego wieczoru powrócił Hagrid i opowiedział trio o swojej misji u Olbrzymów.

Po powrocie Hagrid ponownie objął posadę profesora opieki nad magicznymi stworzeniami. Na jego pierwszej lekcji Ron dowiedział się o testralach, magicznych stworzeniach, które widzą tylko czarodzieje i czarownice, którzy byli świadkami śmierci. Częste spotkania GD, przygotowania do egzaminów, prace domowe i obowiązki prefekta zajmowały przed świętami większość wolnego czasu Rona. Pewnej nocy Harry był świadkiem ataku węża Voldemorta, Nagini, na ojca Rona, Artura Weasleya. Kiedy historia Harry'ego została wysłuchana przez Dumbledore'a i profesor McGonagall - Ron, jego rodzeństwo i Harry natychmiast zostali wysłani na Grimmauld Place 12, aby mogli zajrzeć do ojca w czasie jego rekonwalescencji. Tam też spędzili święta Bożego Narodzenia. Jednym z prezentów jakie Ron otrzymał na Boże Narodzenie był Organizer prac domowych, który otrzymał od Hermiony Granger. Chłopak nie był jednak zadowolony z prezentu od przyjaciółki.

Podczas pierwszej wizyty u pana Weasleya Ron i Harry podsłuchali domysły Moody'ego dotyczące Harry'ego. Twierdził, że chłopak może być opętany przez Voldemorta. Zaniepokoiło to wszystkich, a szczególnie Rona. Bardzo martwił się o przyjaciela i chciał z nim porozmawiać, ale Harry wszystkich unikał. Okazja nadarzyła się dopiero wtedy, gdy Ginny udowodniła im, że Harry nie może być opętany. Ron doświadczył kolejnego wstrząsu gdy dowiedział się o losie rodziców Neville'a podczas kolejnej wizyty u ojca.

Po powrocie do szkoły Ron kontynuował naukę zaklęć obronnych u Harry'ego. Nadal grał w drużynie Gryffindoru, pomimo słabej formy. Ze względu na treningi Quidditcha, brakowało mu czasu na wizytę walentynkową w Hogsmeade. Ucieszył się jednak, ponieważ Harry opowiedział specjalnie dla magazynu Żongler o powrocie Voldemorta. Mieli nadzieję, że ludzie uwierzą Harry'emu. Wkrótce po tym Marietta Edgecombe, przyjaciółka Cho Chang, która niechętnie dołączyła do Gwardii Dumbledore'a, powiedziała profesor Umbridge o grupie. Ron ubolewał nad tym, że Umbridge zmusiła profesora Dumbledore'a do ucieczki z zamku i zajęła jego miejsce. Zaniepokoił się też, gdy Fred i George postanowili uprzykrzać życie nowej przełożonej i koniec końców uciekli ze szkoły. Ron obawiał  się, że matka będzie mieć o to do niego pretensje, ale uspokoił się, gdy Harry powiedział mu, że to on dał bliźniakom pieniądze na rozwój Magicznych Dowcipów Weasleyów.

Ron w Departamencie Tajemnic

Ron grał w ostatnim meczu quidditcha w sezonie. Dzięki niemu Gryffindor zdobył Puchar Quidditcha. Z tego powodu następnego dnia Ron nie był w stanie skupić się na lekcjach, ale Harry i Hermiona sprowadzili go na ziemię opowiadając mu o bracie Hagrida, Graupie. Wkrótce później rozpoczęły się SUMY. Ronowi udało się napisać je bardzo dobrze, choć zrobił kilka błędów. Podczas egzaminu końcowego Harry zasnął i miał kolejną wizję. Tym razem zobaczył Syriusza torturowanego przez Voldemorta w Departamencie Tajemnic. Kiedy Harry powiedział o tym Ronowi i Hermionie, dziewczyna natychmiast zasugerowała, by Harry skontaktował się z Syriuszem. Ron pobiegł odciągnąć Umbridge od swojego gabinetu, ale plan się nie powiódł, a Weasley i jego przyjaciele zostali zatrzymani przez Brygadę Inkwizycyjną. Ron, Ginny, Neville i Luna Lovegood zdołali uciec i znaleźli Harry'ego i Hermionę, których wcześniej zabrała ze sobą Umbridge. Wtedy też przyjaciele dowiedzieli się, że Harry chce uratować Syriusza.

Po krótkiej kłótni cała szóstka udała się do Ministerstwa Magii. Zaczęli przeszukiwać cały Departament Tajemnic, ale nigdzie nie znaleźli Blacka. Wizja Harry'ego okazała się być przynętą, aby ściągnąć go do Ministerstwa, gdyż tylko on mógł dotknąć przepowiedni dotyczącej jego i Voldemorta. Młodzi czarodzieje zostali zaatakowani przez dwunastu Śmierciożerców, prowadzonych przez Lucjusza Malfoya. Ron pomagał chronić proroctwo dotyczące Harry'ego. W czasie wykonywania tego zadania, został trafiony zaklęciem które sprawiło, iż cały czas się śmiał. Ron był tak zdezorientowany, że uznał basen wypełniony mózgami za tak śmieszny, że przywołał je do siebie zaklęciem. Mózgi, ożywione i przypominające meduzy, zaatakowały go, jednak udało mu się wyjść z tego bez szwanku. Po potyczce w ministerstwie był zdruzgotany śmiercią Syriusza i bardzo współczuł Harry'emu.

Szósty rok

„– Ale myślałam, że on mnie polubił – jęknęła żałośnie. – Może jak byście obaj wyszli, toby wrócił… tyle mamy ze sobą wspólnego… na pewno to wyczuł… I spojrzała z nadzieją na drzwi. – Jak mówisz, że macie ze sobą tyle wspólnego – odezwał się Ron nieco rozbawionym tonem – to masz na myśli, że i on mieszka w kolanku umywalki? – Nie – odparła ze złością Marta, a jej głos odbił się echem od wyłożonych starymi kafelkami ścian. – Mam na myśli, że jest wrażliwy, że i nad nim się znęcają, że też czuje się samotny, że nie ma z kim pogadać i że nie wstydzi się swoich uczuć i płakać! – Był tu płaczący chłopiec? – zainteresował się Harry. – Mały chłopiec? – Nie twój interes! – odpowiedziała Marta, utkwiwszy swoje małe oczka w Ronie, który teraz już rechotał na całego. – Obiecałam, że nikomu nie powiem i zabiorę jego sekret do… – …chyba nie do grobu? – przerwał jej Ron, parskając śmiechem. – Może do zlewu…”

— rozmowa Rona i Harry'ego z Jęczącą Martą^[źródło]

Zestresowany Ron na treningu quidditcha.

W lecie Ron dowiedział się, że dostał siedem SUMów. Nie zaliczył jedynie Wróżbiarstwa i Historii magii , ale nie przejął się tym, gdyż nie miał zamiaru kontynuować nauki w tych kierunkach. Również podczas tego lata Ron dowiedział się, że jego brat Bill zaręczył się z Fleur Delacour. Choć irytował tym matkę, siostrę, a później Hermionę, Ron ciągle bronił Fleur. Jego słabość do pięknej Francuzki szczególnie złościła Hermionę, której coraz trudniej było ukrywać jej uczucia do niego. Kiedy Ron i Hermiona dowiedzieli się, że Harry był „Wybrańcem”, Ron był zszokowany i zaskoczony, ale ciągle wspierał Harry'ego.

Ron ponownie starał się o pozycję obrońcy w drużynie domowej. Mimo wcześniejszych sukcesów ciągle miał problemy z nerwami. Rywalizacja toczyła się głównie między nim a Cormackiem McLaggenem. Wygrał Weasley, dzięki interwencji Hermiony, która użyła zaklęcia Confundus, by odegrać się na siódmoklasiście za naśmiewanie się z Weasleyów.

Był zazdrosny, gdy Harry i Hermiona zostali zaproszeni do Klubu Ślimaka, a nowy nauczyciel eliksirów Horacy Slughorn ignorował go, a kiedy już zwracał na niego uwagę, zazwyczaj mylił jego imię i nazwisko. W tym czasie Ron pokazał kilka przebłysków zazdrości w stosunku do relacji Harry'ego i Hermiony. Tymczasowo uspokoił się kiedy Hermiona zapytała, czy chciałby pójść z nią na Świąteczne spotkanie Klubu Ślimaka.

Martwił się również o rosnące zaangażowanie Ginny w związek z Deanem Thomasem. Pewnego dnia natknąwszy się na nią całującą się z Deanem, zbeształ ją. W odwecie Ginny wyśmiała go za kompletny brak doświadczenia z dziewczynami. Oświadczyła też, że Wiktor Krum i Hermiona już się całowali. Od tego momentu rodzeństwo traktowało siebie bardzo chłodno. Ron zaczął być nieprzyjemny dla innych, szczególnie wobec Hermiony. Wieść, że całował ją Wiktor Krum prawie dwa lata wcześniej, wpłynęła na jakość jego gry w quidditcha. Zaoferował nawet odejście z zespołu. Aby zwiększyć jego pewność siebie, Harry udał, że wlewa Felix Felicis do soku dyniowego Rona w czasie śniadania. Harry pozwolił nawet zobaczyć Hermionie fiolkę. Dzięki temu Ron nabrał pewności siebie i zagrał świetnie. Jednak po meczu, gdy Harry przyznał się, że to była tylko sztuczka, Ron oskarżył Hermionę o brak wiary w jego umiejętności.

„– Jak im powiesz – zdenerwował się Ron, chowając szybko łańcuch pod poduszkę – to… to… to… – To zaczniesz się jąkać? – Harry wyszczerzył do niego zęby.”

— rozmowa Rona z Harrym o złotym łańcuchu z plakietką ze słowami „Mój ukochany”, będącym prezentem gwiazdkowym od Lavender Brown.^[źródło]

Wkrótce potem Ron rozpoczął swój związek z Lavender Brown. Hermiona, bardzo zła i zraniona przez mściwe działania Rona, wyczarowała stado kanarków, które zaatakowały go. Po tym incydencie przestali odzywać się do siebie. Ron i Lavender zwykli żarliwie całować się w miejscach publicznych i wyśmiewali zachowania Hermiony w klasie transmutacji, co doprowadzało ją do łez. Hermiona, aby zemścić się na Ronie, poszła na przyjęcie profesora Slughorna z jego znienawidzonym rywalem - Cormackiem McLaggenem. Przed przerwą świąteczną Ron był coraz bardziej rozczarowany związkiem z Lavender, która stała się bardzo zaborcza. Zdenerwował go pseudonim „Mon-Ron” i prezent świąteczny: naszyjnik, na którym było napisane „Mój ukochany”. Hermiona nie przybyła do Nory na na święta. Ron podjął próbę, by porozmawiać z nią po powrocie do szkoły, ale dziewczyna go zignorowała.

Ron pod działaniem Amortencji (eliksiru miłosnego o bardzo silnym działaniu).

W marcu Ron nie miał szczęścia. Najpierw zjadł czekoladki, które uważał za swój prezent urodzinowy. W rzeczywistości był to dar od Romildy Vane dla Harry'ego, wzbogacony o amortencję. Po spożyciu go, Ron dostał obsesyjnej potrzeby przebywania z Romildą. Harry wykorzystał to i namówił Rona na pójście do prof. Slughorna (w rzeczywistości miał dostać antidotum). Kiedy trafił do biura Slughorna, otrzymał antidotum. Potem został prawie zabity przez zatruty miód przeznaczony dla Albusa Dumbledore'a. Harry'emu udało się uratować Rona za pomocą Bezoaru. Ron został przeniesiony do skrzydła szpitalnego.

Przerażona Hermiona przybyła niedługo później, zapominając o swoim gniewie. To wydarzenie sprawiło, że pogodzili się, a Ron zaczął mieć coraz bardziej dość Lavender. Zawsze gdy przychodziła udawał, że śpi. Później zaczął unikać jej i jednoczesne spędzać więcej czasu z Hermioną. Lavender wydało się to podejrzane. Gdy zauważyła go i Hermionę opuszczających razem sypialnię chłopców (Harry był z nimi, ale pod jego peleryną niewidką) ostatecznie zakończyła swój związek z Ronem.

Nieco później Ron był pod wrażeniem, gdy Harry powiedział mu i Hermionie, jak udało mu się uzyskać od profesora Slughorna wspomnienie o Horkruksach. Kilka tygodni później, kiedy Harry użył zaklęcia Sectumsempra na Draco Malfoyu, Ron pożyczył swoją książkę do eliksirów Harry'emu, żeby profesor Snape nie skonfiskował podręcznika Księcia Półkrwi. W ciągu tego roku szkolnego Ron wielokrotnie bronił Księcia. Uważał, że miał poczucie humoru i że książka była w zasadzie nieszkodliwa. Czasami był zazdrosny, bo podręcznik pomógł Harry'emu zdobyć względy profesora Slughorna, ale nawet po incydencie z Malfoyem Ron nazywał Księcia geniuszem.

W noc bitwy na Wieży Astronomicznej, Ron, na polecenie Harry'ego, zażył Felix Felicis razem z Hermioną i Ginny. Ron walczył podczas bitwy i przetrwał bez większych obrażeń. Był wstrząśnięty widokiem ran najstarszego brata zadanych przez wilkołaka Fenrira Greybacka. Wkrótce potem Ron wziął udział w pogrzebie Albusa Dumbledore'a, gdzie pocieszał Hermionę. Po pogrzebie on i Hermiona poinformowali Harry'ego o swoim zamiarze pomocy mu w zlokalizowaniu i zniszczeniu horkruksów Lorda Voldemorta, rezygnując z siódmego roku nauki.

Poszukiwania Horkruksów (1997-1998)

Harry, Ron i Hermiona rozpoczęli przygotowania do wyprawy już latem 1997 roku. Aby uwolnić się od podejrzeń, Ron z pomocą ojca i braci bliźniaków transmutował domowego Ghula. Po tym zabiegu stwór przypominał z wyglądu Weasleya chorego na Groszopryszczka. Dzięki temu nie musiał wracać do szkoły i mógł swobodnie pomagać Harry'emu.

Bitwa nad Little Whinging

Szablon:Dialog a-b

Siódemka Potterów w czasie przeniesienia Harry'ego z Privet Drive 4

Pod koniec lipca Ron brał udział w operacji Zakonu polegającej na bezpiecznym przeniesieniu Harry'ego z domu jego wujostwa. Przy pomocy Eliksiru wielosokowego przemienił się w jednego z „siedmiu Potterów”. Później leciała z Nimfadora Tonks. W czasie lotu byli atakowani przez co najmniej trzech Śmierciożerców, w tym Bellatriks i Rudolfa Lestrange'ów. Ron rozbroił jednego z nich celnym zaklęciem rzuconym prosto w twarz. Był zasmucony i zszokowany śmiercią Szalonookiego. Przygnębiła go także strata ukochanej sowy Harry'ego, Hedwigi. Ron bardzo martwił się o starszego brata George'a, gdyż ten stracił ucho podczas walki. Później bardzo się zaniepokoił, kiedy Harry zobaczył we śnie Garricka Ollivandera torturowanego przez Lorda Voldemorta.

Przygotowania

Szablon:Dialog a-b-a Gdy Ron, Harry i Hermiona zaczęli robić narady dotyczące ich wyprawy, matka Rona zaczęła się poważnie niepokoić. Podczas przygotowań do ślubu Billa, pani Weasley przydzielała im zadania tak, by młodzi czarodzieje nie mogli się ze sobą kontaktować. Na siedemnaste urodziny Harry'ego, Ron dał mu książkę Dwanaście niezawodnych sposobów oczarowania czarownic. Później tego samego dnia Norę odwiedził sam Minister Magii, Rufus Scrimgeour, aby wypełnić ostatnią wolę Albusa Dumbledore'a. Próbował wtedy dowiedzieć się czegoś o ich planach, ale nic mu nie wyjawili. Ron ku wielkiemu zdziwieniu otrzymał w spadku wygaszacz Dumbledore'a.

Ucieczka z Nory

Ron przed weselem

Cała trójka wzięła udział w weselu starszego brata Rona Billa i Fleur Delacour, do którego przygotowywań zostali zmuszani przez ostatnie tygodnie. Ron był rozdrażniony, ponieważ Wiktor Krum został zaproszony i od raz zaczął rozmawiać z Hermioną. Zazdrosny Ron szybko zaprosił ją do tańca.

Obchody zostały przerwane wraz z nadejściem wiadomości, że Ministerstwo Magii zostało przejęte przez Voldemorta, a jego poplecznicy zaraz dostaną się do Nory. Hermiona, Ron i Harry deportowali się z dala od niebezpieczeństwa na Tottenham Court Road. To był punkt zwrotny w przygodzie tria oraz poszukiwaniu Horkruksów. Po przybyciu do kawiarni Luchino Caffe, zostali zaatakowani przez dwóch Śmierciożerców: Antonina Dołohowa i Thorfinna Rowle'a. Szybko pokonali napastników i usunęli im wspomnienia o tym incydencie. Później schronili się w odziedziczonym przez Harry'ego domu przy Grimmauld Place 12.

Infiltracja Ministerstwa Magii

„No jasne, walimy do Albanii. Przeszukanie całego kraju zajmie nam najwyżej jedno popołudnie. ”

— spekulacje Rona na temat miejsca ukrycia horkruksów^[źródło]

Na miejscu trio wyciągnęło ze Stworka informację, że to Regulus Black zabrał Medalion Salazara Slytherina z Jaskini Horkruksa w 1979 roku. Następnie został skradziony z Grimmauld Place 12 przez Mundungusa Fletchera. Skrzat sprowadził złodzieja, a ten poinformował ich, że medalion jest teraz w posiadaniu Dolores Umbridge. Gdy czekali na Stworka z Mundungusem, wizytę złożył im Remus Lupin. Przyniósł najświeższe wieści ze świata czarodziejów. Powiedział im, że Harry jest teraz najbardziej poszukiwanym czarodziejem w Wielkiej Brytanii i że czarodzieje urodzeni w rodzinach mugoli są przesłuchiwani. Ron natychmiast odpowiedział, że poręczy za Hermionę.

Trio stworzyło plan przeniknięcia do Ministerstwa, obejmujący wykorzystanie Eliksiru Wielosokowego, by podszyć się pod pracowników Ministerstwa: Reginalda Cattermole'a, Alberta Runcorna i Mafaldę Hopkirk. Ron, zmieniony w Reginalda, szybko został zmuszony do oddzielenia się od przyjaciół, ponieważ nowy szef Departamentu Przestrzegania Prawa, śmierciożerca Yaxley zażądał od niego powstrzymania deszczu w swoim biurze.

Ron po rozszczepieniu

Choć Ron wypróbował wiele sposobów, nie znalazł rozwiązania problemu, dopóki nie pomógł mu Artur Weasley, który nie miał pojęcia, że doradza własnemu synowi. Ron dołączył do przyjaciół po tym, jak Harry i Hermiona ukradli medalion od Umbridge i uwolnili kilkoro mugolaków sprzed Komisji Rejestracji Mugolaków, a następnie uciekli, jednakże zostali zmuszeni do porzucenia Grimmauld Place jako kryjówki. Ron rozszczepił się podczas ucieczki i został znacznie osłabiony.

Odejście i powrót

Szablon:Dialog ABCPo przejęciu medalionu przez kilka kolejnych tygodni nie zrobili żadnych postępów. Ta sytuacja oraz obecność medalionu powodowały napiętą atmosferę. Ron zaczął odczuwać złość i pewnego razu pokłócił się ze swoimi przyjaciółmi. Wieczorem po kłótni z Harrym, Ron opuścił obóz. Oskarżył go wtedy o brak planu i był bardzo zaniepokojony o Ginny, która została ukarana w Hogwarcie.

Gdy znalazł się poza oddziaływaniem horkruksa, zrozumiał jak źle postąpił, jednak z powodu czarów ochronnych nałożonych przez Hermionę nie mógł trafić z powrotem. Kilkakrotnie próbował aportować się w różne miejsca, gdzie miał nadzieję ich znaleźć, ale bez skutku. Raz został nawet złapany przez szmalcowników, ale udało mu się uciec. Ostatecznie zaczął otrzymywać sygnały z wygaszacza, które pokazywały mu drogę do przyjaciół.

Ron udał się do Forest of Dean, gdzie pojawił się w porę, aby uratować Harry'ego, który chciał wyciągnąć Miecz Gryffindora z zamarzniętego jeziora. Gdy Ron chciał użyć miecza, aby zniszczyć medalion pojawiły się widma, które zaczęły mówić o największych obawach Weasleya. Mimo to udało mu się unieszkodliwić horkruksa. Harry opowiedział mu o swoich stosunkach z Hermioną i wybaczył wcześniejsze zachowanie Rona, jednak Hermiona, nieświadoma, jak wielką moc miał horkruks, była ciągle na niego zła.

Wizyta u Lovegoodów

Ron uczący Hermionę "puszczać kaczki".

Po powrocie Ron był zadowolony z obrotu spraw jakim było zdobycie Miecza Gryffindora, bo oznaczało to, że mają jakiegoś sojusznika. Kiedy Hermiona zaproponowała odwiedzenie Ksenofiliusa Lovegoooda, aby odszyfrować znaczenie powtarzającego się symbolu, Ron poparł ją z całego serca, jednakże Harry oskarżył go o to, że zgadzał się z Hermioną tylko by wrócić do jej łask.

Trio dowiedziało się o istnieniu Insygniów Śmierci od ojca Luny, który tak naprawdę starał się pojmać nastolatków, ponieważ Śmierciożercy przetrzymywali jego córkę. Cudem uniknęli tego losu dzięki interwencji Hermiony. Harry dostał obsesji na punkcie Insygnii i nie reagował na apele Rona i Hermiony, którzy mówili mu, że powinni skupić się na znalezieniu horkruksów, tak jak chciał Dumbledore. W tym okresie u  Rona ujawniły się cechy przywódcze. Zaczął przewodzić misji.

Potyczka w Dworze Malfoya

W czasie świąt wielkanocnych w 1998 roku trójka przyjaciół została złapana przez gang szmalcowników na czele z Fenrirem Greybackiem,  ponieważ Harry złamał zaklęcie tabu ciążące na imieniu Voldemort. Wszyscy  szybko skłamali i podali fałszywe nazwiska, Harry przedstawił się jako Vernon Dudley, Hermiona – Penelopa Clearwater, a Ron – Stan Shunpike. Szmalcownicy zrozumieli, że kłamie, więc został pobity, a następnie  skorzystał z innego nazwiska, Barny Weasley.

Plik:Tumblr mfnw62gvOK1qdqlhzo1 250.gif

Ucieczka z Dworu Malfoya dzięki Zgredkowi

Następnie doprowadzono ich do Dworu Malfoyów, gdzie Ron próbował przekonać Bellatriks Lestrange, aby zabrała go na przesłuchanie zamiast Hermiony, ale został zabrany do lochu z Harrym, Deanem Thomasem i Gryfkiem, gdzie spotkali Lunę i pana Ollivandera. Hermiona była trzymana na górze i torturowana przez Bellatriks, a jej krzyki doprowadzały Rona do łez. Grupa została uratowana przez Zgredka, którego posłał Aberforth Dumbledore. Uwolnił Harry'ego i Rona, aby mogli ocalić Hermionę. Zgredek zrzucił na Bellatriks żyrandol, a potem deportował wszystkich do Muszelki, pomimo iż został ugodzony nożem. Dzielny skrzat zmarł, a wszyscy uratowani uczestniczyli w jego pogrzebie.

Włamanie do Gringotta

„Co za szczur. Dobrze, że Bogrod został. Na swoje nieszczęście.”

— Ron po demaskacji magicznego trio o goblinie w podziemiach Banku Gringotta.^[źródło]

Ron i Hermiona w czasie włamania do Banku Gringotta

W Muszelce zebrali siły i zaczęli  planować włamanie do Banku Gringotta, aby wykraść horkruks z krypty rodziny Lestrange. Gryfek zgodził się im pomóc w zamian za Miecz Gryffindora. Ron wiedząc, że miecz będzie potrzebny do zniszczenia horkruksów, nie chciał na to przystać. Zasugerował, żeby opóźnić przekazanie miecza, dopóki horkruksy nie zostaną zniszczone.

Rankiem dnia 1 maja 1998 roku włamali się do Banku Gringotta. Hermiona przemieniła się w Bellatriks Lestrange, Ron pojawił się jako czarodziej z zagranicy, Dragomir Despard, a Harry wśliznął się z Gryfkiem pod peleryną-niewidką. Gdy udali się do podziemii, zaklęcia ochronne Gringotta zostały aktywowane i ich tożsamość została ujawniona. W skarbcu okazało się, że na wszystkie skarby rzucono zaklęcie namnażające, co utrudniło im pracę. Mimo że zostali zdradzeni przez Gryfka, zdobyli puchar Helgi Hufflepuff i uciekli na grzbiecie smoka pilnującego skarbów.

Bitwa o Hogwart

„Z takim mózgiem to możesz być śmierciożercą, synu!. Czy ja przed chwilą nie udowodniłem, że mój patronus to koza?”

— Aberforth Dumbledore do Rona, który zapytał czy to on wyczarował srebrną łanie.^[źródło]

Ron i Hermiona w Gospodzie pod Świńskim Łbem

Po ich ucieczce z Gringotta okazało się, że Lord Voldemort ostatecznie dowiedział się, że młodzi czarodzieje szukają horkruksów, a ostatni z nich jest w Hogwarcie. W tym celu Harry, Ron i Hermiona aportowali pod peleryną-niewidką w Hogsmeade i szukali sposobu, by dostać się do szkoły. Na miejscu zostali szybko wykryci przez Śmierciożerców, który patrolował miasteczko. Przeciwnicy, chcąc szybko pochwycić trio, wypuścili dementorów, co spowodowało, że Harry musiał użyć Zaklęcia Patronusa. Zostali uratowani przez właściciela Gospody pod Świńskim Łbem. Po gorącej dyskusji w czasie której okazało się, że jest to Aberforth Dumbledore, młodszy brat Albusa Dumbledore'a, zostali poprowadzeni tajemnym przejściem do Hogwartu przez Neville'a Longbottoma. Przybyli do Pokoju Życzeń, gdzie spotkali się z członkami GD, którzy zadeklarowali chęć do pomocy.

Pocałunek Hermiony i Rona w Komnacie Tajemnic

Podczas gdy Harry szukał diademu Roweny Ravenclaw, Ron i Hermiona udali się do Komnaty Tajemnic po kły bazyliszka. Ronowi udało się otworzyć Komnatę, naśladując mowę wężów, którą usłyszał z ust swojego przyjaciela, natomiast Hermiona zniszczyła czarkę używając znalezionego kła. Po dołączeniu do Harry'ego, Ron wyraził chęć ewakuowania skrzatów z kuchni Hogwartu. Hermiona, która zawsze przejmowała się złym traktowaniem tych istot przez czarodziejów, z radości pocałowała Rona. Ich pocałunek przerwał Harry, przypominając im, że trwa bitwa.

„HARRY, ZABIJĘ CIĘ, JEŚLI PRZEZ NICH ZGINIEMY!”

— krzyk Rona podczas ratowania Malfoya i Goyle'a z płonącego Pokoju Życzeń.^[źródło]

Harry, Ron i Hermiona weszli do Pokoju Życzeń, aby znaleźć diadem Roweny Ravenclaw, ale zostali zaatakowani przez Malfoya, Crabbe'a i Goyle'a. Kiedy Crabbe rozniecił Szatańską Pożogę, jednocześnie nie potrafiąc nad nią zapanować, trójka Gryfonów uratowała Draco i Goyle'a i uciekła z płonącego Pokoju Życzeń. W dalszej części bitwy o Hogwart byli świadkami śmierci jednego z braci Rona, Freda. Rozgoryczony Ron natychmiast chciał pomścić brata, jednakże Hermionie udało się go uspokoić, przypominając mu, że będą mogli się zemścić, odnajdując Nagini, ostatniego horkruksa Voldemorta. Trio udało się do Wrzeszczącej Chaty i było świadkiem zamordowania Severusa Snape'a przez węża, na rozkaz Voldemorta. Umierając, Severus Snape przekazał im swoje wspomnienia, które Harry zebrał do fiolki.

Podczas przerwy w bitwie o Hogwart, Ron poszedł do Wielkiej Sali, gdzie Bill pocieszał go po śmierci Freda. Harry Potter w tym samym czasie udał się do gabinetu Dumbledore'a i wlał wspomnienia Snape'a do Myślodsiewni. Po poznaniu prawdy o motywach działania Severusa, skorzystał z okazji i niepostrzeżenie wymknął się na spotkanie z Czarnym Panem do Zakazanego Lasu. Po rzekomej śmierci Pottera walka została wznowiona, a Ron i Neville'em Longbottomem pokonali Fenrira Greybacka. Ron był również świadkiem ostatecznego pojedynku między Harrym i Lordem Voldemortem, który raz na zawsze wprowadził pokój w świecie czarodziejów.

Późniejsze życie (1998 - 2020)

„Jeśli nie trafisz do Gryffindoru to cię wydziedziczymy (…). Ale nie nalegam.”

— Ron Weasley na dworcu w King's Cross do swoich dzieci.^[źródło]

Ron wraz z rodziną i przyjaciółmi odprowadza dzieci na pociąg do Hogwartu

Ron nigdy nie ukończył siódmego roku nauki w Hogwarcie. Zaraz po wojnie razem z Harrym Potterem rozpoczęli pracę w Ministerstwie Magii jako aurorzy. Gdy Hermiona skończyła naukę w Hogwarcie w trójkę pomagali nowemu Ministrowi Magii w odbudowaniu świata czarodziejskiego po okresie wojny czarodziejów. Dwa lata po rozpoczęciu pracy w zawodzie aurora, Ron odszedł z Ministerstwa, aby pomóc swojemu bratu – George’owi w prowadzeniu Magicznych Dowcipów Weasleyów. Jego decyzja była szeroko omawiana przez Ritę Skeeter, która uważała, że prawdziwym powodem rezygnacji z pracy było życie w cieniu Harry’ego Pottera. Zarówno Ron, jak i jego przyjaciele z czasów szkolnych za swoje zasługi dla świata czarodziejów zostali uhonorowani znalezieniem się na dołączanych do Czekoladowych Żab kartach.

Tuż po wojnie Ron i Hermiona zostali parą, a następnie między 1998, a 2006 rokiem wzięli ślub i mieli dwójkę dzieci: córkę Rose i syna Hugo. Ron był również ojcem chrzestnym najstarszego z dzieci Harry’ego i Ginny Potterów – Jamesa Syriusza. W 2014 roku Ron, Hermiona i ich dzieci pojawili się na 427. Finale Mistrzostw Świata w Quidditchu, na Pustyni Patagonii. W czasie finału zbliżył się do dzieci swojej siostry Ginny i Harry’ego, a w szczególności do swojego chrześniaka – Jamesa. W czasie zawodów pogłębiły się również przyjaźnie między kuzynostwem, a zwłaszcza między Rose i Albusem oraz Lily Luną i Hugo.

W sierpniu 2017 Ron uzyskał mugolskie prawo jazdy, być może dlatego, że tak jak jego ojciec zainteresował się mugoloznawstwem. Ron przyznał się także Harry'emu, iż użył zaklęcia Confundus na egzaminatorze, gdyż zapomniał o używaniu lusterek podczas jazdy, twierdził jednak, że nie są mu potrzebne, bo może użyć zaklęcia superczujnikowego. W tym samym roku wraz z Hermioną wysłali swoją córkę na pierwszy rok w Hogwarcie. Kiedy pociąg zniknął za zakrętem Ron zaczął wspominać czasy szkolne, do których chętnie by wrócił. W czasie spotkania z przyjaciółmi pozwolił sobie również na kilka żartów, które nie spodobały się Hermionie i kazała mu przestać. Przed rozpoczęciem nowego roku poprosili również swoją córkę, Rose o zaopiekowanie się Albusem Potterem. Później, gdy Ron uczestniczył w spotkaniu w Ministerstwie Magii, Hermiona była zaniepokojona tym, że Harry ma koszmary, a jego blizna znów go boli.

Ron wraz z rodziną w sztuce Przeklęte Dziecko

Kiedy Albus i Scorpius w 2020 roku postanowili zmienić przeszłość przy użyciu zmieniacza czasu, tym samym zmieniając życie swoich przyjaciół i rodzin. Mieszanie w przeszłości, nie ominęło swoimi skutkami również Rona i jego najbliższych. W pierwszej z alternatywnych rzeczywistości, Ron pomógł Harry’emu i Ginny znaleźć Albusa. Sam nigdy nie ożenił się z Hermioną Granger, która została nauczycielką OPCM w Hogwarcie. Żoną Rona została Padma Patil, z którą miał syna Panju.

W drugiej alternatywnej rzeczywistości, w której Voldemort wygrał, Ron ukrywał się z Hermioną jako członek tego, co pozostało z Gwardii Dumbledore'a. Odwiedzili go Severus Snape i Scorpius, którzy opowiedzieli im o prawdziwej rzeczywistości sprzed zmiany przeszłości przez Scorpiusa i Albusa. Ron i Hermiona po wysłuchaniu wyjaśnień Ślizgonów postanowili im zaufać i pomóc, jednakże po ich powrocie do kolejnej rzeczywistości okazało się, że Czarny Pan nadal panował nad światem czarodziejów. Tuż po powrocie, zostali oni zaatakowani przez dementorów. Ron i Hermiona poświęcili się, aby Severus i Scorpius mogli uciec.

Kiedy oryginalna linia czasu została przywrócona i wszystko wróciło na swoje miejsce, Ron został poproszony przez Minerwę McGonagall na rozmowę o tym co się wydarzyło. Wybaczył on również Scorpiusowi i Albusowi ich działania, a Profesor McGonagall uświadomiła młodym Ślizgonom o tym, jak wielkie niebezpieczeństwo mogło wywołać ich działanie, gdyby nie pomóc ich rodziców.

Kiedy Albus i Scorpius zostali porwani przez Delphini i przenieśli się w czasie do 31 października 1981 roku, Ron poszedł z Hermioną, Harrym, Ginny i Draco do przeszłości, aby ich uratować i zatrzymać Delphi. W czasie pojedynku Harry’ego i Delphini, pomógł przyjacielowi ją zatrzymać. Po powrocie do teraźniejszości razem z Harrym aresztowali ją za porwanie Albusa i Scorpiusa oraz zabicie Craiga Bowkera, za które została zesłana do Azkabanu.

Wygląd zewnętrzny

Ron w hełmie do Quidditcha

„Pierwszy raz do Hogwartu? Ron też jest nowy - wskazała na najmłodszego ze swoich synów. Był to wysoki, przeraźliwie chudy chłopiec z wielkimi, piegowatymi rękami i długim nosem.”

— Molly Weasley przedstawiająca Harry'emu swojego syna, Rona.^[źródło]

Ron odziedziczył typowe dla Weasleyów cechy wyglądu: rude włosy i piegowatą cerę. Miał niebieskie oczy, długi nos i jest opisywany jako wysoki, chudy chłopak z dużymi rękami i stopami. Z tego powodu jego postura była podobna do sylwetek jego starszych braci, Billa i Percy'ego. Kiedy czuł się zły lub zakłopotany jego uszy czerwieniały.

Molly Weasley w 1996 roku zauważyła, że Ron i Harry są tak wysocy jakby ktoś rzucił na nich zaklęcie rozciągające. Jego siostra - Ginny powiedziała raz Romildzie Vane, że Ron ma wytatuowanego Puszka Pigmejskiego, ale to był tyko żart.

W filmach Rupert Grint, który gra Rona, nie ma długiego nosa, ale ma piegi, które są jednak zasłonięte przez makijaż, co sprawia, iż niektórzy fani twierdzą, że nie jest piegowaty. Ponadto ma, w przeciwieństwie do Rona, zielone oczy.

Cechy charakteru

„Po raz kolejny okazujesz delikatność tępego topora.”

— słowa Prawie Bezgłowego Nicka do Rona^[źródło]

J. K. Rowling opisuje Rona jako zabawnego, ale niedojrzałego emocjonalnie i niewrażliwego chłopaka. Miał sardoniczny, sarkastyczny żart, który często doprowadza jego przyjaciół do śmiechu i pozwala im się odprężyć. Jednak, jak stwierdziły Hermiona i Luna, jego żarty czasami raniły innych, choć często nie zdawał sobie z tego sprawy. Hermiona od czasu do czasu denerwowała się jego niedojrzałością. Raz nawet skomentowała ją słowami: "two­ja wrażli­wość uczu­ciowa mieści się w łyżeczce do her­ba­ty". Podczas poszukiwania horkruksów Voldemorta z Harrym i Hermioną, Ron znacznie dojrzał, a nawet przejął dowodzenie, gdy Harry chwilowo miał obsesję na punkcie Insygniów Śmierci.

Postać Rona odznaczały także huśtawki nastroju i nieostrożność. Zdarzało mu się być kłótliwym, co uwidaczniało się podczas sprzeczek z Hermioną. Bywał porywczy, często nieostrożnymi uwagami ranił tych których kochał. Miał ostry temperament, co sprawiało, że był podatny na prowokację, zwłaszcza, gdy przedmiotem kpin były osoby bliskie jego sercu. W takich chwilach często tracił nad sobą panowanie i czasem używał przemocy. Odznaczył się wielką odwagą stawiając czoła swojej arachnofobii i pomagając uratować Hermionę z rąk Bellatriks Lestrange podczas jej okrutnego przesłuchania.

Ron

Jako mały chłopiec, Ron był bardzo wrażliwy na punkcie ubóstwa swojej rodziny, a czasami czuł się nim zażenowany. Większość, jeśli nie wszystkie, rzeczy Rona były z drugiej ręki, w tym szaty, podręczniki szkolne, różdżka, a nawet szczur, którego nazwał Parszywek. Z powodu braku pieniędzy często był wyśmiewany przez Draco Malfoya. Ron miał również skłonności do utraty wiary w siebie, zwłaszcza, gdy porównywał się do swoich starszych braci i jego słynnego najlepszego przyjaciela.

Pomimo że Ron fascynował się Quidditchem (jego ulubiona drużyna to Armaty z Chudley) i był całkiem dobrym obrońcą w reprezentacji Gryffindoru, miał również słabe nerwy, co często dobijało się na jego grze i denerwowało innych członków drużyny. Medalion Slytherina ujawnił najgłębsze obawy Rona – bycie najmniej kochanym dzieckiem w rodzinie oraz miłość Hermiony i Harry'ego. Ponadto Ron cierpiał na arachnofobię. Ten strach miał swoje początki w jego dzieciństwie, kiedy Fred w złości zamienił jego misia w pająka.

Przekonania Rona na wiele tematów były często typowe dla stereotypowo myślącego czarodzieja. Wiele razy konfrontował swoje poglądy z poglądami Harry'ego i Hermiony, ponieważ oboje byli wychowani przez mugoli. Często miał większą wiedzę na temat świata czarodziejów i panujących w nim zwyczajów. Przykładem tego jest reakcja Rona na wieść o tym, że Lupin to wilkołak.

Ponadto Ron był wyjątkowo odważny. Nigdy nie wahał się przed wzięciem udziału w sytuacjach wyjątkowo niebezpiecznych z jego najlepszymi przyjaciółmi Harrym i Hermioną, jak również udowodnił wiele razy, wolałby umrzeć niż pozwolić ich skrzywdzić. Ryzykował życie w wielu sytuacjach, co nie umknęło uwadze jego przyjaciół.

Ron był również osobą, która nie lubi ciężko pracować, zazwyczaj szedł po linii najmniejszego oporu. Znalazło to odzwierciedlenie na jego pierwszym roku, kiedy po prostu brał książki z półek biblioteki Hogwartu losowo, by  dowiedzieć się czegoś o Nicolasie Flamelu. Ron był inteligentny, ale brakowało mu motywacji do podjęcia wysiłku podczas zajęć. Często oczekiwał pomocy od Hermiony, a kiedy odmawiała lub była obrażona, często nie miał pojęcia jak postępować. Pozostał leniwy i niedokładny nawet po ukończeniu szkoły. Skonfundował egzaminatora prawa jazdy i zlekceważył jego wskazówki.

Magiczne zdolności i umiejętności

Szablon:Dialog ABC

Ron z lewego profilu

Chociaż Ron często był niepewny swoich własnych umiejętności porównując się stale do swojego starszego rodzeństwa, jak również najlepszego przyjaciela - Harry'ego Pottera. Kiedy jego niepewność uległa zmniejszeniu okazało się, że Ron jest potężnym czarodziejem, który potrafił wyczarować cielesnego Patronusa, co uznawane jest za cechę najwyższej zdolności magicznej.

• Szachy czarodziejów: Ron grał w szachy czarodziejów od najmłodszych lat, dzięki czemu stał się naprawdę dobrym graczem. W Hogwarcie często rozgrywał partie z Harrym. Na pierwszym roku jego zdolności pomogły Hermionie i Harry'emu w dostaniu się do Kamienia Filozoficznego i zapobiegnięciu jego kradzieży przez Voldemorta. W efekcie dostał pięćdziesiąt punktów dla swojego domu za najlepiej rozegraną partię szachów od lat.
• Obrona Przed Czarną Magią: Ron stał się specjalistą w obronie przed Czarną Magią po przeszkoleniu w Gwardii Dumbledore'a, dzięki czemu został Aurorem i zajmował się tym zawodowo.
• Pojedynki: Posiadał duży talent w tej materii. Trzeba zauważyć, że przeżył zarówno bitwę w Ministerstwie Magii, bitwę na Wieży Astronomicznej, jak i tą nad Little Whinging podczas której trafił w locie Śmierciożercę. Rozbroił także Bellatriks Lestrange i uratował Hermionę w Dworze Malfoyów oraz wspólnie z Neville'em powalił Fenrira Greybacka.
• Zaklęcia: Ron dobrze opanował wiele niezbędnych zaklęć, a na piątym roku udało się mu wyczarować cielesnego patronusa, co jest oznaką wysokiego poziomu umiejętności magicznych.
• Quidditch: Ron był niezłym obrońcą, choć jego napady braku pewności siebie okresowo pogarszały jego formę.
• Eliksiry: uzyskał ocenę Powyżej Oczekiwań na egzaminie Standardowych Umiejętności Magicznych. Był jednym z zaledwie dwunastu uczniów, którzy w 1996 roku mogli przejść na poziom Owutemów, wykazując się biegłością w tej dziedzinie.
• Teleportacja: Mimo, że nie zdobył licencji w swoim szóstym roku, Ron wciąż był w stanie aportować się podczas poszukiwania horkruksów, choć czasami zdarzyło mu się rozszczepić.
• Transmutacja: Ron osiągnął ocenę Powyżej Oczekiwań na SUMach pokazując swoje wysokie umiejętności w tym zakresie. Był także w stanie rzucić zaklęcia przekształcające, jak również tj. Avifors i Lapifors.
• Zielarstwo: Ron uzyskał ocenę Powyżej Oczekiwań na SUMach, jak również uczęszczał na lekcje zielarstwa w czasie swojego szóstego roku nauki w szkole. Mógł z powodzeniem rzucać zaklęcia związane z roślinami.
• Wróżbiarstwo: Podobnie jak Harry, Ron nie przepadał za zajęciami wróżbiarstwa prowadzonymi przez profesor Trelawney, jednakże w czasie swojej nauki przepowiedział co najmniej dwie trafne przepowiednie. Pierwsza z nich dotyczyła niespodziewanego złota. W następnym roku Harry otrzymał złoto z wygranej w Turnieju Trójmagicznym, a następnie odziedziczył pokaźny spadek po swoich ojcu chrzestnym. Kolejna przepowiednia dotyczyła czegoś, co w filiżance do herbaty przypominało melonik. Korneliusz Knot nosił kapelusz „melonik” kiedy spotkał się z Dumbledore'em i Harrym po odrodzeniu Voldemorta i nie wierzył opowieść Harry'ego o tym incydencie.
• Magia niewerbalna: Ron był w stanie oszołomić mężczyznę, który próbował zaatakować Hermionę bez potrzeby wymawiania inkantacji. Wartym podkreślenia jest to, że zdolność tę osiągnął już w młodym wieku, kiedy bez wypowiadania zaklęcia chciał rzucić je na Draco Malfoya, który nazwał jego przyjaciółkę szlamą.
• Astronomia: Ron zdał Sumy z Astronomii z zadowalającymi efektami, jednakże nie wiadomo czy mógłby kontynuować ten przedmiot na poziomie Owutemów.
• Opieka nad Magicznymi Stworzeniami: Ron podobnie do swojego brata, Charliego był utalentowany w zakresie opieki nad magicznymi zwierzętami, co odzwierciedliła jego  wysoka ocena (Powyżej Oczekiwań) z tego przedmiotu w czasie Sumów.
• Latanie:  Podobnie jak bracia, Ron doskonale latał. Był wystarczająco dobry, aby być w drużynie Gryffindoru. Swoje umiejętności pokazał również w czasie Bitwy Siedmiu Potterów, gdy latał na miotle jednocześnie rzucając zaklęcia w kierunku atakujących Śmierciożerców.
• Myślenie taktyczne: Ron posiadał dosyć dobrze rozwinięte myślenie taktyczne. To właśnie on wpadł na pomysł, aby Harry użył eliksiru szczęścia w czasie próby zdobycia niezwykle istotnego wspomnienia Horacego Slughorna. Ron był bardzo pragmatyczny, potrafił zachować spokój w stresujących sytuacjach. Jego talent do tworzenia strategii pozwolił mu konsekwentnie przewyższyć swoich rówieśników zarówno w walce jak i grach strategicznych, takich jak szachy czarodziejów. Ron jest naturalnym taktykiem, który odpowiednio zmotywowany okazał się wyjątkowo inteligentny i wszechstronny.
• Naśladowanie głosów: Zdolność do naśladownictwa ukazała spryt, jako kolejną z wielu cech czarodzieja. Podczas pobytu w Dworze Malfoya, udało mu się udać głos Petera Pettigrew, co pomogło mu oszukać niezwykle utalentowanych czarodziejów tj. Bellatriks Lestrange. Ron posiadał również umiejętność naśladowania mowy węży, która jest niezwykle trudna do nauczenia się, czy też naśladowania, tylko poprzez słuchanie tego w jaki sposób mówił Harry. Ta umiejętność pozwoliła mu otworzyć Komnatę Tajemnic i wraz z Hermioną zniszczyć horkruks Lorda Voldemorta przy pomocy kła bazyliszka.
• Zdolności przywódcze:  Chociaż to Harry i Hermiona pełnili wiodącą rolę, Ron również miał stosunkowo dobre umiejętności przywódcze, nakazując Harry'emu i Hermionę kontynuowanie poszukiwania Kamienia Filozoficznego, po tym jak został ranny w czasie rozegranej przez siebie partii szachów czarodziejów. Stał się również jednym z założycieli Gwardii Dumbledore’a, jak również wyruszył na poszukiwanie horkruksów wraz z przyjaciółmi. Po zakończonej drugiej wojnie czarodziejów został Aurorem i wraz z Hermioną i Harrym pomógł w reformie Brytyjskiego Ministerstwa Magii i prawa czarodziejów w zakresie zmniejszenia uprzedzeń wobec czarodziejów półkrwi, mugolaków i magicznych stworzeń. Był również zdolny do prowadzenia dobrze prosperującego biznesu wraz ze swoim bratem, George'em Weasleyem.

Własności

„Jak się ma pięciu braci, to nigdy się nie dostaje nowych rzeczy. Mam szaty po Billu, różdżkę Charliego i starego szczura Percy’ego.”

— Ron opowiadający o swojej rodzinie^[źródło]

• Różdżka: Początkowo Ron używał różdżki należącej do jego starszego brata Charliego. Różdżka była już stara i dosyć zniszczona, ponieważ z jej końca wystawały już włosy z ogona jednorożca z którego wykonany był jej rdzeń. Na początku drugiego roku nauki w Hogwarcie, różdżka złamała się w czasie zderzenia z Wierzbą Bijącą i Ron musiał ją naprawić przy pomocy czarodziejskiej taśmy. Naprawa ta nie była jednak skuteczna, ponieważ różdżka wydawała dziwne dźwięki, jak również uniemożliwiała poprawne rzucanie zaklęć przez Rona. W wakacje przed trzecim rokiem nauki w szkole, Ron otrzymał zupełnie nową różdżkę - 14 cali, wierzba i włos z ogona jednorożca. Nowa różdżka zdecydowanie bardziej pasowała swojemu właścicielowi, jednak Ron stracił ją ostatecznie w czasie potyczki w Dworze Malfoya.
• Czarodziejska taśma: Taśma ta, pożyczona od Seamusa Finnigana przydała się Ronowi w celu naprawienia złamanej w czasie zderzenia z Wierzbą Bijącą różdżki.
• Świstoświnka: Sowa ta była pierwszym zwierzęciem należącym tylko i wyłącznie do Rona. Otrzymał ją jako prezent od Syriusza Blacka w 1994 roku w ramach przeprosin za utratę Parszywka (Petera Pettigrew). Harry Potter gdy zobaczył sówkę po raz pierwszy stwierdził, że przypomina ona bardzo puszystego znicza. Chociaż Ron zachowywał się często bardzo niegrzecznie wobec Świstoświnki w miejscach publicznych, był bardzo do niej przywiązany, ponieważ była to jego pierwsza sowa.
• Szata wyjściowa: Ron w 1994 roku otrzymał od matki bardzo tradycyjną i staromodną szatę wyjściową, którą miał założyć na nadchodzący Bal Bożonarodzeniowy. Szata nie podobała się Gryfonowi, który w miarę swoich czarodziejskich możliwości próbował ją poprawić i ulepszyć. Ron posiadał również drugi zestaw szat, który otrzymał od swoich braci bliźniaków w wakacje 1995 roku. Ubranie to zostało kupione z części pieniędzy otrzymanych od Harry'ego Pottera w celu rozkręcenia Magicznych Dowcipów Weasleyów.
• Wygaszacz: Przedmiot ten został zapisany Ronowi w testamencie przez Albusa Dumbledore'a.
• Zegarek: Złoty zegarek był prezentem otrzymanym od rodziców na siedemnaste urodziny.
• Zmiatacz 11: Latem 1995 r. otrzymał miotłę w ramach prezentu od rodziców za otrzymanie odznaki Prefekta i używał jej będąc członkiem reprezentacji Gryffindoru w Quidditchu.
• Spadająca Gwiazda: Miotła, którą posiadał Ron w młodości.
• Złoty naszyjnik: Ron otrzymał naszyjnik od Lavender Brown jako prezent na Boże Narodzenie w 1996 r., chociaż jest mało prawdopodobne, aby trzymał go po ich zerwaniu.
• Karty z Czekoladowych Żab: Ron posiadał w swojej kolekcji około pięciuset kart z Czekoladowych Żab.
• Komplet szachów: Ron posiadał stary i zniszczony komplet szachów w 1991 roku. Podobnie jak inne rzeczy posiadane przez Rona, również komplet szachów był z drugiej ręki i został mu podarowany przez dziadka. Wiek figur nie była jednak ich wadą. Ron tak dobrze je znał, że bez trudu skłaniał je do robienia tego, co zechciał.

Etymologia imienia

• Ronald jest szkocką forma skandynawskiego imienia Ragnvald, które zostało upowszechnione w Szkocji za sprawą skandynawskich osadników i najeźdźców. Pochodzi od staronordyckiego Ragnvaldr, składa się ze słów ragn – "doradztwo" oraz valdr – "władca". Jest spokrewnione z imieniem Reginald, które z kolei wywodzi się od germańskiego Raginwald, oznaczającego "doradcę księcia". Wszystkie te imiona oznaczają osobę, która działa jako zaufany doradca osoby u władzy, tak jak Ron był przyjacielem i powiernikiem Harry'ego Pottera.
• Drugie imię Rona – Bilius, pochodzi  od słowa bilious , które oznacza „żółć” i problemy z nią związane tj. brak równowagi żółci, wyprodukowanej przez wątrobę.  Żółć należy również do jednego z czterech „humorów”, który wypełnia ciało odpowiadając za jego temperament i zdrowie. Żółta żółć, związana była z żywiołem ognia i cholerycznym temperamentem.

• Angielski przymiotnik „bilious” odnosi się również do tych, którzy są nieznośni i zrzędliwi.

Relacje

Rodzina

„Percy ryknął: „ROOKWOOD!” i pognał w stronę wysokiego mężczyzny, ścigającego grupkę uczniów.
— Harry, tutaj! — usłyszał krzyk Hermiony.
Wciągnęła już Rona za gobelin. Trzymała go w objęciach i przez chwilę Harry'emu błysnęła w głowie idiotyczna myśl, że znowu się całują, ale zrozumiał, że Hermiona próbuje powstrzymać Rona przed pobiegnięciem za Percym.
— Posłuchaj mnie... POSŁUCHAJ, RON!
— Chcę pomóc... chcę zabijać śmierciożerców...
Jego umazana pyłem i sadzą twarz wykrzywiał grymas, cały dygotał z wściekłości i rozpaczy. ”

— Rozmowa Hermiony z Ronem po śmierci Freda.^[źródło]

Weasleyowie

Rodzina Rona Weasleya

Ron bardzo dbał o swoją rodzinę. Pomimo, że był on zawstydzony stanem majątkowym Weasleyów, stawał w obronie dobrego imienia swojej rodziny, kiedy ktoś ją obrażał. Podziwiał swoich starszych braci Billa i Charliego, jednak ich osiągnięcia nie poprawiały samooceny młodego Weasleya. Percy chciał być dla młodszego brata wzorem, jednakże Ron upodobnił się bardziej do bliźniaków: Freda i George'a. Po kłótni z rodziną to właśnie Ron był jedynym z Weasleyów, z którym Percy utrzymywał kontakt.

Pomimo, że zarówno bliźniacy, jak i Ginny drażnili Rona, utrzymywali oni ze sobą bardzo bliskie relacje. Ron, jako starszy brat, był bardzo troskliwy wobec swojej młodszej siostry, co wiązało się również z brakiem akceptacji jej wyborów miłosnych i prowadziło do konfliktów między rodzeństwem. Ron jak również reszta jego bliskich był załamany po śmierci swojego brata, Freda, który zginął w czasie bitwy o Hogwart. Po jego śmierci postanowił również pomóc George'owi w prowadzeniu prężnie rozwijających się Magicznych Dowcipów Weasleyów.

Wśród innych krewnych Rona byli bracia jego matki – Fabian i Gideon Prewettowie, którzy zginęli w heroicznej walce z kilkunastoma Śmierciożercami w czasie Pierwszej Wojny Czarodziejów. Na największych uroczystościach rodzinnych pojawiała się również Muriel, ciotka Weasleyów za którą nie przepadał żaden z członków rodziny, ponieważ była ona kobietą głośną i źle wychowaną, która przyczepiała się do wszystkiego i wszystkich.

Po Drugiej Wojnie Czarodziejów rodzina Weasleyów powiększyła się o dzieci ze związków rodzeństwa Weasley, jak również samego Rona, który ze swojego małżeństwa z Hermioną miał dwójkę dzieci.

Harry Potter

„Co się dzieje, Harry? - zapytał Ron. - Dlaczego nie odpowiadałeś na moje listy? Zapraszałem cię ze dwanaście razy, a potem ojciec wrócił do domu i powiedział, że dostałeś oficjalne ostrzeżenie za użycie czarów w obecności mugoli...”

— rozmowa Rona z Harrym, po jego przybyciu na Privet Drive 4 latającym Fordem Anglia jego ojca^[źródło]

Ron i Harry w trzeciej klasie.

Był najlepszym przyjacielem Rona i był dla niego niczym kolejny brat. Czasami się kłócili, ponieważ Ronowi trudno było przyjąć, że Harry ma dużo złota i kupuje dla nich różne rzeczy, a on nie może mu się odwdzięczyć tym samym. Ron bywał również bardzo zazdrosny o wyczyny Harry'ego, gdyż znów nie mógł być w centrum uwagi tylko schodził na drugi - gorszy plan, jak to uprzednio było z braćmi.

Gdy Harry został wybrany przez Czarę Ognia na reprezentanta Hogwartu w Turnieju Trójmagicznym, Ron obraził się na Harry'ego, ponieważ myślał, że Harry znalazł sposób na oszukanie Czary, żeby jak zwykle być w centrum uwagi. Pogodzili się po pierwszym zadaniu, gdy Ron zdał sobie sprawę, że Harry mógł zginąć i z pewnością nie zgłosił się sam do tak niebezpiecznego turnieju.

Do kolejnej poważnej kłótni między młodymi czarodziejami doszło w 1997, gdy negatywna energia z medalionu Slytherina sprawiła, że Ron wściekł się na Harry'ego, przez brak postępów w poszukiwaniu horkruksów i swoją zazdrość o Hermionę. Po tym wydarzeniu, Ron tymczasowo opuścił przyjaciół. Od razu po odejściu chciał wrócić, jednakże gdy wrócił w miejsce obozowiska, Harry'ego i Hermiony już nie było. Po długim czasie tułaczki, ostatecznie odnalazł przyjaciół i wyłowił miecz Godryka Gryffindora. Gdy Harry przypomniał sobie, że miecz to jeden z magicznym przedmiotów, które mogą zniszczyć horkruksy, oddał Ronowi horkruks, aby ten go zniszczył. Gdy Ron wrócił, Harry uświadomił przyjacielowi ile kosztowało go i Hermionę jego odejście i wyznał mu, że kocha ją jak siostrę.

Ron był zawsze lojalny w stosunku do najlepszego przyjaciela i wiele razy narażał życie, żeby mu pomóc albo go ratować. W późniejszym życiu Ron został się ojcem chrzestnym starszego syna Harry'ego – Jamesa.

Hermiona Granger

„- Nic dziwnego, że nikt nie może jej znieść - powiedział do Harry’ego, kiedy przeciskali się przez zatłoczony korytarz. - Ona jest koszmarna, naprawdę. Ktoś wpadł na Harry’ego w tłoku. Była to Hermiona. Harry zobaczył jej twarz - była zalana łzami. - Chyba to usłyszała. - No to co? - burknął Ron, ale wyraźnie się zmieszał. - Sama musiała zauważyć, że nie ma przyjaciół.”

— Rozmowa Rona i Harry'ego o Hermionie Granger po jednej z lekcji zaklęć^[źródło]

Jedenastoletni Ron i Hermiona.

Relacje między Ronem i Hermioną były dosyć zmienne i burzliwe, jednak generalnie byli bliskimi przyjaciółmi. Ich przyjaźń koniec końców zaowocowała pocałunkiem w trakcie bitwy w siódmym tomie. Gdy Ron po raz pierwszy spotkał czarownicę w Ekspresie do Hogwartu przed rozpoczęciem pierwszego roku nauki, uważał ją za denerwującą. Swoją opinię utrzymywał również w czasie trwania roku szkolnego, ponieważ dziewczyna zawsze wszystko wiedziała na lekcjach i starała się go powstrzymywać przed pakowaniem się w kłopoty. Ron i Harry zaprzyjaźnili się z nią dopiero po uratowaniu jej przed trollem, gdy Hermiona skłamała przed gronem nauczycielskim, żeby ich uchronić od kłopotów.

Pierwszy raz Ron wykazał swoje zainteresowanie Hermioną na drugim roku, kiedy irytowało go to, że dziewczyna była zauroczona ich nauczycielem obrony przed czarną magią – profesorem Gilderoyem Lockhartem i chciał rzucić urok na Malfoya, który nazwał ją „szlamą”. Był także zdruzgotany, gdy Hermiona została ofiarą bazyliszka.

Na trzecim roku, Ron i Hermiona mieli pierwszą poważną kłótnię, gdy Ron oskarżył jej kota Krzywołapa o zjedzenie jego szczura Parszywka, który nagle zniknął. Przez pewien czas nie rozmawiali ze sobą i pogodzili się dopiero po tym, jak Rubeus Hagrid zbeształ Rona i Harry'ego za takie traktowanie dziewczyny. Ron zaoferował jej wtedy pomoc w przygotowaniach do procesu Hardodzioba.

„Hermiona, ona to ma ładną cerę.”

— Ron Weasley do Harry'ego

Hermiona i Ron zauważają ślady Harry'ego w Hogsmeade.

Na czwartym roku, uczucia Rona i Hermiony stały się bardziej widoczne. Hermiona była zazdrosna o to, że Ron zadurzył się w Fleur Delacour, reprezentantce Akademii Magii Beauxbatons w Turnieju Trójmagicznym, a Ron był zazdrosny o Wiktora Kruma, który poszedł z nią na Bal Bożonarodzeniowy. Ron i Hermiona pokłócili się z tego powodu, ale ich przyjaźń nie ucierpiała na tym zbytnio.

Zdenerwowanie Hermiony spowodowane sposobem ukazywania uczuć było obecne również na piątym roku nauki w Hogwarcie. W widoczny sposób na Rona wpłynęło to, że Hermiona pocałowała go przed pierwszym meczem Quidditcha i rozdrażnił go fakt, że utrzymywała kontakt z Wiktorem Krumem. Podczas wakacji Hermiona wyrażała swoje niezadowolenie z powodu obecności Fleur Delacour. Wiedziała, że Ron marzy, by pocałowała go w policzek.

Szósty rok był czasem próby dla Hermiony i Rona. Gdy Harry i ona zostali zaproszeni do Klubu Ślimaka, a profesor Slughorn zignorował Rona, młody czarodziej był zazdrosny i obrażony. Czasem drażnił się z Hermioną mówiąc, że Slughorn mianuje ją i Cormaca Królem i Królową Ślimaków, gdyż podczas ich rozmowy na lekcji zielarstwa dowiedział się, że Hermiona chciała go zaprosić, aby poszedł z nią na przyjęcie bożonarodzeniowe do Slughorna. Gdy potem zapytała, czy woli, żeby chodziła z McLaggenem stwierdził cicho, że nie chce.

Ron pokłócił się ze swoją siostrą, gdy przyłapał ją na całowaniu się z Deanem Thomasem, a wtedy Ginny ujawniła, że Hermiona całowała się z Wiktorem Krumem, gdy się spotkali. Od tej pory Ron zachowywał się chłodno w stosunku do Hermiony, co ją bardzo zdziwiło. Aby podbudować pewność siebie Rona w grze w Quidditcha, Harry udał, że dolał mu do picia Felix Felicis i pomimo że Ron sam na początku w to uwierzył, oskarżył potem Hermionę o brak wiary w jego umiejętności. Dziewczyna nie wiedziała, dlaczego Ron tak ją traktuje, a Harry nie miał serca powiedzieć, że poważnie naraziła się Ronowi całując się z Wiktorem Krumem, nawet jeśli to było tak dawno temu. To wszystko spowodowało, że Ron zaczął chodzić z Lavender Brown. Hermiona była na niego obrażona i wściekła, a jednocześnie bardzo zazdrosna. W złości nasłała na niego wyczarowane przez siebie stado kanarków.

W Pokoju Wspólnym Gryffindoru.

Po tym incydencie dwójka nie rozmawiała ze sobą przez bardzo długi czas. Co dla Harry'ego było sporym problemem, ponieważ chciał za wszelką cenę utrzymać przyjaźń i z Ronem i z Hermioną. Hermiona zemściła się na Ronie, idąc na bal do Slughorna z Cormackiem McLaggenem, tylko po to, żeby go zdenerwować. Gdy Ron otruł się miodem pitnym, Hermiona zapomniała o swojej złości i bardzo się o niego martwiła, będąc przy nim aż do czasu, gdy wyzdrowiał. Od tej pory Ron i Hermiona byli ze sobą bliżej niż kiedykolwiek wcześniej, a jego romans z Lavender szybko się zakończył, gdyż Gryfonka zobaczyła Rona i Hermionę wychodzących razem z dormitorium dla chłopców, a Harry był ukryty pod Peleryną Niewidką, więc nie mogła go zauważyć. Na koniec roku Ron pocieszał Hermionę, która płakała na pogrzebie Dumbledore'a. Później para była ze sobą w pewien sposób blisko, jednakże ciągle przebywali również z Harrym.

Ron i Hermiona tańczyli ze sobą na weselu Billa i Fleur. Wtedy Ron pokazał też swoją zazdrość o Wiktora Kruma, który był gościem na przyjęciu. Podczas poszukiwania horkruksów, Ron kilka razy pocieszał Hermionę, czule ją obejmując, czy też trzymali się za ręce, gdy spali i byli generalnie bardzo mili dla siebie. Gdy Ron tymczasowo ich opuścił, Hermiona przez długi czas go opłakiwała. Ronowi udało się wrócić, gdyż słyszał głos Hermiony wołający go, który wydobywał się z Wygaszacza. Gdy Ron niszczył medalion Slytherina, ten ukazał mu widmo jego największych obaw. Jedną z nich było to, że Hermiona woli Harry'ego.

Ron z Hermioną podczas odczytywania testamentu Albusa.

Początkowo Hermiona była wściekła na Rona, że ich opuścił i chciała go uderzyć, ale z czasem mu wybaczyła. Później, gdy trójka bohaterów została zabrana do dworu Malfoya i Bellatriks Lestrange wybrała Hermionę do tortur, Ron błagał, żeby wzięła jego zamiast dziewczyny. Bellatriks zignorowała go i torturowała ją zaklęciem Cruciatus, aby wydobyć cenne informacje. Wrzaski dziewczyny sprawiły, że Ron zaczął wykrzykiwać jej imię i płakać. Podczas bitwy o Hogwart, gdy Ron wykazał troskę o skrzaty pracujące w kuchni zamkowej, o które Hermiona zawsze się troszczyła w przypływie emocji go poałowała. Po Drugiej Wojnie Czarodziejów (ściślej w 2004 roku) Ron i Hermiona pobrali się i mieli dwójkę dzieci.

Dzieci

Po Drugiej Wojnie Czarodziejów Ron i Hermiona wzięli ślub i mieli dwoje dzieci: Rose i Hugo. Gdy w 2017 roku jego córka wyjeżdżała na pierwszy rok nauki w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie, wyraził żartobliwie żądanie o jak najlepsze wyniki ze wszystkich przedmiotów. W tym samym czasie obejmował czule syna, co podkreśla jego bliskie relacje z dziećmi.

Siostrzeńcy/siostrzenice, bratankowie/bratanice

Po Drugiej Wojnie Czarodziejów, Ron miał wielu siostrzeńców i bratanków ze związków swego rodzeństwa. Bill i Fleur mieli troje dzieci: Victoire, Dominique i Louisa. Percy i jego żona, Audrey, mieli dwie córki, Molly (po matce Rona) i Lucy. George i Angelina mieli dwoje dzieci, syna Freda (po starszym bracie bliźniaku) i córkę Roxanne. Ginny wyszła za mąż za Harry'ego Pottera i miała z nim troje dzieci, Jamesa (którego ojcem chrzestnym był Ron) oraz Albusa Severusa i Lily Lunę.

Fleur Delacour

Fleur Delacour przybyła do Hogwartu wraz z delegacją francuskiej Akademii Magii Beauxbatons na Turniej Trójmagiczny w 1994 roku. Odznaczała się niebanalną urodą i od razu ku niezadowoleniu Hermiony, spodobała się Ronowi.

Fleur

Oczarowany jej urokiem wili, próbował zaprosić ją na Bal Bożonarodzeniowy, jednak dziewczyna odmówiła. Ogólnie rzecz biorąc, traktowała go chłodno i wyniośle, dopóki Harry i Ron nie uratowali jej siostry Gabrielle w czasie drugiego zadania turniejowego. Po zakończeniu turnieju ucałowała ich na pożegnanie.

W późniejszym czasie powróciła do Anglii, by popracować nad swoim angielskim i zaczęła spotykać się ze starszym bratem Rona, Billem, a w 1996 roku para zaręczyła się. Wtedy Fleur zamieszkała z rodziną Weasley, ku uciesze Rona, który nadal liczył na pocałunek pięknej Francuzki.

Po ślubie zamieszkała z Billem w Muszelce, gdzie przyjęła zbiegłych z rąk Śmierciożerców Rona, Harry'ego, Hermionę, Gryfka, Pana Ollivandera, Lunę i Deana. Opiekowała się wszystkimi z matczyną troskliwością mimo, iż byli poważnym problemem. W późniejszym czasie Ron i Fleur walczyli razem w Bitwie o Hogwart.

Przyjaciele

Neville Longbottom

Neville Longbottom

Ron i Neville poznali się na pierwszym roku w Hogwarcie. Longbottom był nieśmiały i nerwowy, często też wpadał w kłopoty, a Draco Malfoy i jego znajomi lubili wyśmiewać się z niego. Ron zachęcał Neville'a, by przestał godzić się na takie traktowanie i postawił się Ślizgonom. Wtedy też stali się bliskimi przyjaciółmi.

W 1995 roku obaj wstąpili do GD. Ron cenił lojalność Neville'a względem Harry'ego, gdy prawie wszyscy uznawali go za kłamcę i obłąkanego człowieka. Później walczyli razem w Bitwie w Departamencie Tajemnic (1996) oraz w bitwie na Wieży Astronomicznej (1997). Młodym czarodziejem wstrząsnęła informacja o losie rodziców kolegi, którzy byli torturowani przez Śmierciożerców.

W roku szkolnym 1997/1998, Neville wraz z Luną i Ginny prowadził, równolegle do poszukiwań horkruksów, akcje sabotażowe przeciwko nowemu zarządowi szkoły. W maju 1998 roku walczył w bitwie o Hogwart, unicestwił Nagini i wraz z Ronem pokonał Fenrira Greybacka. Po zakończeniu Drugiej Wojny Czarodziejów, Ron i Neville utrzymywali kontakt i pozostali bliskimi przyjaciółmi.

Luna Lovegood

Ron poznał Lunę Lovegood w 1995 roku, w pociągu Ekspres Hogwart i od razu nabrał przekonania, że jest bardzo dziwna. Dziewczyna twierdziła, że jest bardzo zabawny, ale Ron podejrzewał, że drwi z niego, gdy zaczęła śmiać się z powiedzianego przez niego żartu.

Luna

Poznając ją lepiej dzięki spotkaniom Gwardii Dumbledore'a, Ron stawał się stopniowo coraz bardziej przychylny względem Luny, zwłaszcza po tym, jak jako jeden z nielicznych członków GD zdecydowała się pomóc trio, kiedy zdecydowali się zorganizować akcję ratunkową dla Syriusza Blacka w Ministerstwie Magii. Gdy rozgorzała walka, Luna chroniła zaklęciami Rona i jego ranną siostrę. Ron był bardzo rozbawiony, gdy Luna komentowała mecz Quidditcha w następnym roku i kiedy tańczyła sama na ślubie jego starszego brata Billa i Fleur Delacour. Ron cenił Lunę za odwagę, ale przekomarzał się z nią przy każdej możliwej okazji. Mimo to pozostali bliskimi przyjaciółmi również w dorosłym życiu.

Syriusz Black

Syriusz

Początkowo Ron był przekonany, podobnie jak reszta świata czarodziejów, że Syriusz Black to seryjny morderca. Po raz pierwszy miał z nim styczność w 1993 roku, gdy Black szukał Harry'ego w dormitorium chłopców i rozciął kotary przy łóżku Rona, czym bardzo przestraszył chłopaka.

Ponownie spotkali się dopiero latem tego samego roku. Syriusz pod postacią psa zaciągnął Rona do Wrzeszczącej Chaty, gdzie uświadomił Ronowi i jego przyjaciołom, że jest niewinny. Po tym spotkaniu Weasley zaczął go wspierać i w późniejszym czasie spotykali się wielokrotnie. W ostatnim roku życia Syriusza spędzali wakacje i święta pod jednym dachem, co wzmocniło ich relacje. Ich przyjaźń została przerwana przez śmierć Blacka w Departamencie Tajemnic, która była dla młodego Gryfona przykrym wydarzeniem. Zarówno on, jak i Syriusz mieli podobne podejście do wielu spraw, często spotykając się w takich przypadkach z oporem ze strony Hermiony.

Rubeus Hagrid

„To jest Ron - przedstawił kolegę Harry. Hagrid już nalewał wrzątek do wielkiego dzbanka i wykładał na talerz herbatniki. - Jeszcze jeden Weasley, co? - powiedział, patrząc na piegowatą twarz rudzielca. - Pół życia spędziłem na wyganianiu z lasu twoich braci bliźniaków.”

— Harry przedstawia Rona Hagridowi^[źródło]

Ron spotkał Rubeusa po raz pierwszy, gdy gajowy przewoził nowych uczniów łódkami do Hogwartu. Podczas magicznej edukacji razem z Harrym i Hermioną odwiedzał Rubeusa w jego chatce, by z nim porozmawiać i się poradzić. Już po pierwszym roku, Ron i Hagrid zaprzyjaźnili się.

W 1993 roku olbrzym został nauczycielem opieki nad magicznymi stworzeniami. Ron był tak przywiązany do Hagrida, że kłamał o tym, że lubi jego lekcje po to, aby nie zrobić mu się przykrości. Nastolatkowie rozdzielili się z Hagridem w 1997, kiedy opuścili szkołę, aby znaleźć i zniszczył horkruksy Voldemorta. Zarówno Ron, jak i Rubeus po Drugiej Wojnie Czarodziejów, nadal utrzymywali ze sobą przyjazne stosunki.

Seamus Finnigan i Dean Thomas

Oprócz Harry’ego i Neville’a, Ron przyjaźnił się z Deanem Thomasem i Seamusem Finniganem. Chociaż ich relacja nie była tak bliska, jak ta z Harrym, chłopcy utrzymywali przyjacielskie relacje. Kiedy Ron i Harry pokłócili się w 1994 roku, Ron zaczął spędzać z Deanem i Seamusem, coraz więcej czasu.

Ron wstawił się za Harrym, gdy Seamus nie wierzył w słowa Pottera o powrocie Voldemorta i nazywał go kłamcą. Ponadto, gdy Dean zaczął umawiać się z Ginny w 1996 roku, Ron zirytował się z obawy o swoją młodszą siostrę, jednakże, gdy spotkali się ponownie w 1998 roku ich relacje były ponownie przyjacielskie.

Seamus i Dean byli również członkami Gwardii Dumbledore'a. Dean Thomas, podobnie jak magiczne trio opuścił Hogwart w 1997 roku, ze względu na swoje mugolskie pochodzenie. Wraz z Ronem, Harrym i Hermioną został złapany przez Szmalcowników pod przewodnictwem wilkołaka, Fenrira Greybacka. Uciekł wraz z przyjaciółmi z Dworu Malfoya w 1998 roku i ukrywał się w Muszelce wraz z Garrickiem Ollivanderem i Gryfkiem.

Seamus i Dean walczyli razem z Ronem w bitwie o Hogwart.

Nimfadora Tonks

Ron poznał Nimfadorę Tonks latem 1995 roku, kiedy Zakon Feniksa został reaktywowany, a czarownica dołączyła do jego szeregów.

Chłopak zawsze miał co do niej mieszane uczucia. Ogólnie lubił ją i uważał Tonks za zabawną, ale niewątpliwie raził go jej dosyć ekscentryczny charakter. Twierdził, że jest niebrzydka, lecz nie dorównuje urodą Fleur Weasley.

W 1997 roku oboje wzięli udział w eskortowaniu Harry'ego z Little Whinging, a nawet opuszczali dom wujostwa Pottera w parze. Podczas ucieczki przed Śmierciożercami okazali się być zgranym duetem i bez problemu poradzili sobie z oponentami. Walczyli razem w kilku bitwach i potyczkach.

Po jej śmierci Ron został bliskim przyjacielem jej syna, Teddy'ego.

Inni

Lavender Brown

Ron po wygranym meczu.

Zauroczenie Lavender Brown, Gryfonką i rówieśniczką Rona, miało miejsce na szóstym roku. Początkowo Ron nie był zbytnio zainteresowany zalotami dziewczyny, jednakże po tym, gdy pokłócił się z Hermioną, a Ginny zarzuciła mu brak miłosnych doświadczeń, Ron rozpoczął związek z Lavender.

Para była często widziana, gdy całowała się publicznie, ku wstrętowi zazdrosnej i zranionej Hermiony oraz ku zdenerwowaniu i zażenowaniu Ginny, która nazwała go hipokrytą, gdyż sam wcześniej wytykał jej, że całowała się publicznie ze swoim chłopakiem. Twierdziła też, że brat powinien popracować nad techniką, ponieważ przy całowaniu wyglądał „jakby pożerał jej [Lavender] twarz”. Do czasu swoich urodzin Rona przestał cieszyć związek z Lavender. Gdy dziewczyna odwiedzała go w skrzydle szpitalnym po tym, jak został otruty, Ron udawał, że śpi i wymawiał „przez sen” imię Hermiony. Lavender oszczędziła mu konieczności zrywania z nią, gdyż sama to zrobiła, gdy nabrała podejrzeń, co do stosunków Hermiony i Rona. Ron cieszył się z końca związku (choć na początku dręczyły go lekkie wyrzuty sumienia), aczkolwiek Lavender była tym jeszcze przez pewien czas zdenerwowana.

Cormac McLaggen

Ron i Cormac poznali się podczas sprawdzianów do drużyny Quidditcha. Obaj czarodzieje rywalizowali o pozycję obrońcy. Chociaż McLaggen zdawał się być faworytem, Hermiona rzuciła na niego zaklęcie Confundus (zrobiła to, ponieważ usłyszała, jak Cormac wyrażał się o Ronie i Ginny), dzięki czemu wygrał Ron. Od tego momentu zaczęli żywić do siebie niechęć. Hermiona wzięła pod uwagę ten fakt, gdy umówiła się z nim, by wzbudzić w Ronie zazdrość.

Wiktor Krum

„— Krum! — powtórzył Ron. — Wiktor Krum, szukający Bułgarów!
— Wygląda dość ponuro — powiedziała Hermiona, spoglądając na dziesiątki Krumów mrugających i łypiących na nich groźnie.
— Dość ponuro? — Ron wzniósł oczy ku niebu. — A co to ma za znaczenie,jak on wygląda? Jest naprawdę niewiarygodny. I wcale nie jest taki stary. Ma najwyżej osiemnaście lat albo coś koło tego. To prawdziwy geniusz, poczekaj do wieczora, to sama zobaczysz.”

— Rozmowa Rona z Hermioną o szukającym reprezentacji Bułgarii, Wiktorze Krumie.^[źródło]

Wiktor Krum

Przed przybyciem Kruma do Hogwartu w 1994 roku, Ron był jego wielkim fanem. Podziwiał talent Bułgara w Quidditchu i marzył, żeby go spotkać. Stosunek Weasleya zmienił się diametralnie, gdy Wiktor zaczął okazywać zainteresowanie jego przyjaciółką, Hermioną Granger, ujawniając tym sposobem swoje uczucia do niej.

Krum był w późniejszym czasie częstym powodem ich kłótni, mniej lub bardziej poważnych. Od tego momentu zaczął odnosić się do swojego niedawnego idola z niechęcią, a w przypadku bezpośredniej konfrontacji z nim bez skrępowania okazywał mu wrogość. W przeciwieństwie do niego, Krum traktował Rona z sympatią i nie znał powodu jego zachowania.

Pracownicy i mieszkańcy Hogwartu

Remus Lupin

Ron znajdował się wśród uczniów, którzy byli pod wrażeniem metod nauczania Remusa Lupina, kiedy pełnił on rolę profesora obrony przed czarną magią w roku szkolnym 1993/1994. Chociaż początkowo Ron przestraszył się, kiedy dowiedział się Lupin jest wilkołakiem, ostatecznie zaakceptował jego przypadłość i zaprzyjaźnił się z nauczycielem, który należał wraz z nim do Zakonu Feniksa.

W 1997 roku, kiedy Harry pokłócił się z Remusem, który chciał pomóc Harry'emu i jego przyjaciołom w misji, opuszczając swoją ciężarną żonę (myślał, że dziecko urodzi się z likantropią), Ron wyraził swoje rozczarowanie, że ostatecznie nie przyłączył się on do nich.

Zarówno Ron, jak i Remus walczyli u swoim boku w czasie wielu starć ze śmierciożercami ( m.in. bitwy o Departament Tajemnic, bitwy na Wieży Astronomicznej, czy też bitwy Siedmiu Potterów), jak również w czasie najważniejszej bitwy Drugiej Wojny Czarodziejów - bitwy o Hogwart, gdzie Remus Lupin został zamordowany przez Antonina Dołohowa.

Albus Dumbledore

Ron spotkał Albusa Dumbledore'a, kiedy we wrześniu 1991 roku, uczestniczył po raz pierwszy w uczcie powitalnej w Hogwarcie. Ron w czasie nauki w szkole nie spędzał wiele czasu z dyrektorem, jednakże nauczyciel ufał zarówno jemu, jak i Hermionie Granger, ceniąc ich umiejętności i wsparcie jakim otaczali Harry'ego Pottera.

Swoje zaufanie podkreślił zapisując im w testamencie przedmioty, które miały pomóc w misji znalezienia zniszczeniu horkruksów Voldemorta, o których wiedział tylko on, magiczne trio i sam Lord Voldemort. Ron w testamencie otrzymał wygaszacz, jednakże młody Gryfon nie wiedział jaką ten przedmiot posiada tak naprawdę moc. W czasie misji okazało się, że wygaszacz ten ma moc odnalezienia przyjaciół.

Ron, Hermiona i Harry, odwiedzili portret Dumbledore'a po bitwie o Hogwart, aby omówić losy Insygniów Śmierci.

Severus Snape

Severus Snape – opiekun ślizgonów

Severus Snape był mistrzem eliksirów i opiekunem Slytherinu w czasie nauki Rona w Hogwarcie. Nie próbował ukryć swojej nienawiści dla domu lwa, pokazał również szczególną niechęć zarówno do Rona, jak i Hermiony, jako najlepszych przyjaciół Harry'ego Pottera. Ron uważał, że Snape, który był kiedyś Śmierciożercą, nigdy tak naprawdę nie przeszedł na ich stronę i nadal pracuje jako agent Voldemorta. Podczas swojego piątego roku, Ron zasugerował, że Snape próbował otworzyć umysł Harry'ego Voldemortowi, a nie zamknąć go podczas lekcji Oklumencji.

W 1997 roku, Ron walczył w bitwie na Wieży Astronomicznej, po czym dowiedział się, że to Snape zabił Albusa Dumbledore'a, a kilka miesięcy później, w czasie bitwy nad Little Whinging przypadkowo odciął ucho George'a Weasleya, celując w Śmierciożercę, który był gotowy zabić Remusa Lupina.

Ron, podobnie jak większość uczniów Hogwartu uważał Snape'a za tchórzliwego i bezdusznego mordercę. Ostatecznie jednak był on świadkiem śmierci swojego nauczyciela, zabitego przez Nagini na polecenie Czarnego Pana, jak również dowiedział się o jego oddaniu i wierności Albusowi Dumbledore'owi i Zakonowi Feniksa.

Minerwa McGonagall

Minerwa McGonagall była profesorem Transmutacji i opiekunką Gryffindoru w czasie nauki Rona w Hogwarcie. Była bardzo surowa i regularnie upominała magiczne trio, by przestrzegali zasad i szkolnego regulaminu. Nie omieszkała również odjąć punktów swojemu domowi, gdy jej podopieczni złamali którąkolwiek z panujących w szkole zasad.

Niemniej jednak, zawsze działali w interesie wszystkich uczniów Hogwartu, często pokazując wyrozumiałość i zrozumienie. Ron walczył u boku McGonagall podczas bitwy na Wieży Astronomicznej i w czasie bitwy o Hogwart.

Dolores Umbridge

W 1995 roku Dolores Umbridge, starszy podsekretarz Ministra Magii, została powołana na stanowisko profesora obrony przed czarną magią w Hogwarcie. Była sadystyczną, bardzo nieprzyjemną kobietą, która miała wielką satysfakcję z torturowania uczniów w ramach kary (między innymi zmuszając Harry'ego Pottera do wyrycia słów: Nie będę opowiadać kłamstw, przy użyciu prawdopodobnie wynalezionego przez siebie krwawego pióra).

Ron, jak większość uczniów i pracowników szkoły, nie lubił natrętnej hipokrytki. Umbridge miała obsesję na punkcie statusu krwi. Nienawidziła "mieszańców" i czarodziejów mugolskiego pochodzenia, jak również ukrywała swój status krwi. Pod koniec roku szkolnego, została zaatakowana w Zakazanym Lesie przez grupę centaurów i ostatecznie trafiła do skrzydła szpitalnego.

Ron spotkał się ponownie z Umbridge w 1997 roku, kiedy w przebraniu Reginalda Cattermole'a, razem z Harrym i Hermioną mieli za zadanie zdobyć horkruks Voldemorta, który Dolores nosiła na szyi. Harry ogłuszył Umbridge, zabrał horkruks i razem z przyjaciółmi uciekł z Ministerstwa. Po Drugiej Wojnie Czarodziejów, została uwięziona w Azkabanie.

Duchy Hogwartu

Brak wrażliwości u Rona sprawił, że nie był on w bliskich relacjach z duchami Hogwartu. Ron podczas uczty powitalnej w czasie rozpoczęcia pierwszego roku nauki po raz pierwszy zobaczył Prawie Bezgłowego Nicka, o którym słyszał od swoich braci. Urażony duch zażądał, aby Ron zwracał się do niego „Sir Nicolas” zamiast „Prawie Bezgłowy Nick”. Podczas późniejszych świąt, Ron drażnił Nicka przypominając mu, że nie żyje i jak bardzo lubi jedzenie.

Ron spotkał Jęczącą Martę w 1992 roku w łazience dziewcząt, gdzie Hermiona Granger warzyła Eliksir Wielosokowy, aby uzyskać informacje o ponownym otwarciu Komnaty Tajemnic. Marta była zrozpaczona, gdy Ginny nieświadomie rzuciła w nią Dziennikiem Riddle’a. Duch wyjątkowo się zdenerwował, gdy Ron zwrócił jej uwagę, że jest duchem i nie można jej tak naprawdę zranić. Marta spojrzała wtedy na niego z wściekłością i sarkastycznie skomentowała, że wszyscy powinni rzucać na nią książkami, traktując to jako grę.

Lord Voldemort

Ron dorastał w wszechobecnej obawie dotyczącej imienia Czarnego Pana, jako największego z czarnoksiężników wszech czasów. Bał się wypowiadać jego imię, jak również denerwował się, gdy ktoś je wymawiał. Ron pomógł Harry’emu ochronić Kamień Filozoficzny przed Voldemortem pod koniec pierwszego roku, kiedy wygrał grę w szachy czarodziejów, jednocześnie się poświęcając i raniąc. Na drugim roku Ron pomógł Harry'emu wejść do Komnaty Tajemnic i uratować swoją młodszą siostrę.

Obawy Rona, dotyczące imienia Lorda Voldemorta były usprawiedliwione, ponieważ na imię to zostało rzucone Tabu. W 1998 roku Ron wykorzystał miecz Gryffindora, aby zniszczyć medalion Salazara Slytherina, jeden z horkruksów Voldemorta. Dusza Czarnego Pana ukryta w medalionie torturowała Rona, nim ten przezwyciężył swoje lęki i obawy dźgając medalion za pomocą miecza.

Podczas bitwy o Hogwart, Ron był obecny, gdy Voldemort powiedział tłumowi obrońców szkoły, że Harry został zabity, próbując ocalić siebie. Ron był świadkiem ostatecznego pojedynku Voldemorta z Harrym Potterem.

Śmierciożercy

Parszywek (wł. Peter Pettigrew)

Parszywek był wyjątkowo starym i wychudzonym szczurem, który należał pierwotnie do Percy’ego. Ron otrzymał go od brata, gdy ten dostał sowę – Hermesa, jednakże początkowo nie był nim zachwycony ze względu na jego nieatrakcyjny wygląd. Później Ron pokazał jednak, że naprawdę troszczy się o swojego szczura; był załamany, gdy jego przyjaciel zniknął w 1994 roku. Sytuacja była na tyle poważna, że Ron oskarżający kota Hermiony o zjedzenie jego szczura omal nie zakończył swojej przyjaźni z Gryfonką.

Ron wyraźnie się ucieszył widząc całego i zdrowego szczura w domku Rubeusa Hagrida. Kiedy Syriusz Black i Remus Lupin powiedzieli Harry’emu, Ronowi i Hermionie, że Parszywek, to tak naprawdę Peter Pettigrew, Ron nie mógł w to uwierzyć. Dopiero, gdy mężczyźni zmusili szczura do powrotu do ludzkiej postaci, Ron uwierzył i odmówił wysłuchania tłumaczeń Petera Pettigrew.

W 1998 roku Ron, Harry i Hermiona zostali schwytani i uwięzieni w piwnicy Dworu Malfoya. Kiedy skrzat domowy, Zgredek przyszedł ich ratować, Peter został wysłany, aby sprawdzić hałasy dobiegające z piwnic. Harry i Ron zaatakowali Glizdogona, a następnie Ron wziął jego różdżkę. Harry przypomniał Peterowi o jego długu wobec niego, gdy Pettigrew próbował go udusić. Peter chwilowo rozluźnił uścisk srebrnej ręki, dzięki czemu Harry mógł się uwolnić. Ostatecznie jednak magiczna ręka obróciła się przeciwko swojemu właścicielowi i pomimo próby ratowania czarodzieja, Pettigrew zmarł.

Draco Malfoy

„A ja nazywam się Malfoy, Draco Malfoy. Ron lekko zakasłał, co mogło być próbą zamaskowania śmiechu. - Śmieszy cię moje imię, tak? W każdym razie ty nie musisz mi mówić, kim jesteś. Ojciec mi powiedział, że wszyscy Weasleyowie są rudzi, piegowaci i mają więcej dzieci niż ich na to stać.”

— Pierwsze spotkanie Rona i Draco Malfoya^[źródło]

Draco Malfoy

Ron i jego rodzina byli pogardzani przez stare czarodziejskie rody takie jak Malfoyowie ze względu na ich brak majątku i status "zdrajców krwi". Po spotkaniu Rona w Ekspresie Hogwart na początku pierwszego roku, Draco Malfoy natychmiast wyraził pogardę dla Weasleyów. Był jeszcze bardziej zirytowany, kiedy Harry odrzucił jego ofertę przyjaźni na rzecz Rona. Tak jak ich ojcowie, Artur Weasley i Lucjusz Malfoy, Ron i Draco gardzili sobą wzajemnie i często dochodziło między nimi do konfliktów.

Na drugim roku Ron próbował rzucić klątwę na Draco po tym jak nazwał Hermionę "szlamą", ale urok obrócił się przeciwko niemu z powodu złamanej różdżki. Próbował także pobić go, gdy Draco wyraził życzenie, aby Hermiona została zabita, a nie spetryfikowana.

Na czwartym roku, Ron był ogromnie rozbawiony, gdy Alastor Moody (Barty Crouch Jr) przemienił Draco w fretkę. W następnym roku, Draco napisał utwór Weasley naszym królem, aby poniżać Rona w czasie meczów Quidditcha. Po tym jak trio wyciągnęło Malfoya i Gregory'ego Goyle'a z płonącego Pokoju Życzeń, Ron uderzył Draco w twarz, widząc go próbującego wkraść się w łaski Śmierciożerców.

W roku 2017 wrogość Rona i jego przyjaciół względem Malfoya przygasła, choć nie stali się bliższymi przyjaciółmi. Ron nadal odczuwał niechęć wobec niego i przestrzegał swoją córkę Rose przed zbytnim zaprzyjaźnianiem się z synem Draco, Scorpiusem Malfoyem.

Zakon Feniksa

Zakon Feniksa był organizacją założoną i prowadzoną przez Albusa Dumbledore’a. Wśród członków Zakonu znajdowała się rodzina Rona, Harry Potter, Hermiona Granger, Rubeus Hagrid, Remus Lupin, Syriusz Black, Minerwa McGonagall, Nimfadora Tonks, Severus Snape oraz kilku innych ważnych członków czarodziejskiej społeczności.

Alastor Moody

W 1994 roku, w czasie czwartego roku nauki Rona w Hogwarcie, na stanowisku nauczyciela obrony przed czarną magią został zatrudniony jeden z największych Aurorów swoich czasów – Alastor „Szalonooki” Moody. Przed rozpoczęciem roku szkolnego, na polecenie Lorda Voldemorta, Moody został zaatakowany i uwięziony w swoim własnym magicznym kufrze przez Barty’ego Croucha Jr, który przy pomocy Eliksiru Wielosokowego podszył się pod Alastora i zajął jego stanowisko nauczyciela OPCM. Ron przez cały rok, odnosił się do niego z szacunkiem, licząc, że w końcu i on uznany zostanie przez niego za dobrego kandydata na stanowisko Aurora.

Prawdziwego Alastora Moody’ego, Ron miał okazję poznać dopiero w czasie wakacji letnich na Grimmauld Place 12. Ron i Moody walczyli obok siebie w Departamencie Tajemnic oraz w czasie bitwy nad Little Whinging, kiedy ,,Szaloonoki” został zabity w walce. Ron, podobnie jak inni członkowie Zakonu był zszokowany i zdruzgotany śmiercią tak utalentowanego czarodzieja.

Mundungus Fletcher

Ron znał również Mundungusa Fletchera, który na każdym kroku pokazywał niechęć do swojego członkowstwa w organizacji. Początkowo był nim rozbawiony, jednakże wydarzenia z bitwy nad Little Whinging diametralnie zmieniły jego poglądy na temat zachowania Dunga. Ron i Mundungus spotkali się ponownie, gdy magiczne trio potrzebowało informacji o Medalionie Salazara, który po śmierci Syriusza został przez niego zagrabiony z domu przy Grimmauld Place 12 wraz z wieloma innymi cennymi przedmiotami należącymi do rodu Blacków.

Aberforth Dumbledore

Kiedy Ron, Harry i Hermiona pojawiają się w Hogsmeade chcąc wślizgnąć się do Hogwartu, aby znaleźć przedmiot należący do Roweny Ravenclaw, trafili w pułapkę Śmierciożerców. W ostatniej chwili zostali uratowani przez Aberfortha Dumbledore'a, młodszego brata Albusa Dumbledore'a i właściciela Gospody pod Świńskim Łbem. W czasie rozmowy z Aberforthem odkryli, że to właśnie on wysłał Zgredka do Dworu Malfoya, gdy Harry spojrzał we fragment dwukierunkowego lusterka, który dostał od Syriusza. Od spotkanego w gospodzie Neville’a dowiedzieli się, że Aberforth wspierał go i innych członków GD pozostających w Hogwarcie, w oporze przeciwko rządom Snape’a i Carrowów.

Inni członkowie

Inni poznani przez niego członkowie Zakonu, to Kingsley Shacklebolt, wykwalifikowany Auror, który później stał się Ministrem Magii i był podziwiany przez Rona, Harry’ego, Hermionę i Weasleyów; Elfias Doge, przyjaciel Albusa Dumbledore'a; a także Dedalus Diggle, Hestia Jones, Sturgis Podmore i Emmelina Vance. Emmelina Vance została zabita przez Śmierciożerców w 1996 roku, a Podmore został uwięziony, ponieważ próbował dostać się do Departamentu Tajemnic, pod wpływem Imperiusa.

Gwardia Dumbledore'a

Organizacja ta, została założona przez Harry’ego Pottera po namowach Rona i Hermiony w 1995 roku, aby przeciwstawić się działaniom Dolores Umbridge i rozwijać swoje zdolności obrony przed czarną magią. Sześciu członków Gwardii Dumbledore'a walczyło w bitwie w Departamencie Tajemnic.

Oprócz Harry'ego Pottera, Hermiony Granger, Ginny Weasley, Freda i George’a, Neville’a Longbottoma, Luny Lovegood, Lavender Brown, Seamusa Finnigana i Deana Thomasa organizacja liczyła jeszcze osiemnastu znanych członków. Innymi członkami byli: Colin i Dennis Creevey, Parvati Patil, Lee Jordan, Alicja Spinnet, Katie Bell i Angelina Johnson. Fred i Colin Creevey zostali zamordowani przez Śmierciożerców podczas bitwy o Hogwart.

Wśród uczniów należących do Gwardii znajdowali się również Krukoni: Padma Patil (bliźniaczka Parvati), Cho Chang, Terry Boot, Anthony Goldstein, Michael Corner i Marietta Edgecombe.

Ron w czasie czwartego roku wziął udział z Balu Bożonarodzeniowym na który udał się z Padmą, która niezadowolona z jego wyglądu i zachowania zostawiła go i poszła tańczyć z innymi uczniami. Ronald nie przepadał również za Michaelem Cornerem, który swego czasu był chłopakiem Ginny. Praktycznie wszyscy członkowie GD walczyli podczas bitwy o Hogwart w maju 1998 roku, z wyjątkiem Marietty, która w ogóle nie wróciła do szkoły.

Magiczne stworzenia

Świstoświnka

Świstoświnka została sową Rona w 1994 roku. Otrzymał on ją jako prezent od Syriusza Blacka w ramach przeprosin za utratę szczura. Świnka, jak zwykle nazywał sowę Ron była zwierzątkiem niezwykle małym i nadpobudliwym. Zwierzę irytowało swoim zachowaniem starsze sowy, dlatego też Ron trzymał ją oddzielnie. W szkole kilka dziewcząt stwierdziło, że Świstoświnka jest „słodka”, co zakłopotało Rona. Chociaż Ronald często wydawał się być zirytowany jej zachowaniem, tak naprawdę cieszył się z posiadania własnej sowy.

Krzywołap

„Kupiłaś tego potwora?”

— Komentarz Rona na widok kupionego przez Hermionę Krzywołapa^[źródło]

Krzywołap był wielkim, rudym kotem należącym do Hermiony Granger. Początkowo Ron nie lubił zwierzęcia, ze względu na jego zachowanie wobec Parszywka. W 1993 roku Parszywek, którym okazał się animag – Peter Pettigrew po raz kolejny upozorował swoją śmierć. Ron początkowo wierzył, że szczur został zjedzony przez kota i z tego powodu prawie zakończył swoją przyjaźń z Hermioną.

Kiedy Ron poznał prawdę o szczurze, stwierdził, że Krzywołap pomagał Syriuszowi i zaczął doceniać mądrość kota, którego nawet poprosił, aby sprawdził, czy jego sowa jest naprawdę sową. Kiedy kot potwierdził to, że Świstoświnka jest sową, Ron poczuł ulgę.

Nie wiadomo, czy Ron zobaczył Krzywołapa po bitwie o Hogwart, odkąd zostawił go w Norze podczas ślubu Billa i Fleur.

Za kulisami

• W rolę Ronalda Weasleya wcieliło się dwóch brytyjskich aktorów:
  • Rupert Grint — we wszystkich ośmiu filmach z serii o Harrym Potterze.
  • Paul Thornley — w oryginalnej sztuce Harry Potter i Przeklęte Dziecko.
• W rolę Rona epizodycznie wcielili się również:
  • Jamie Waylett — w filmie Harry Potter i Komnata Tajemnic, kiedy Ron po spożyciu Eliksiru Wielosokowego udawał Vincentego Crabbe'a.
  • Steffan Rhodri — w filmie Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza, kiedy Ron po wypiciu Eliksiru Wielosokowego udawał członka Personelu Technicznego - Reginalda Cattermole'a.
  • Daniel Radcliffe — w filmie Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza, kiedy Ron po spożyciu Eliksiru Wielosokowego udawał swojego przyjaciela, Harry'ego w czasie jego przenosin z domu przy Privet Drive 4.
• Autorka w jednym z wywiadów wyznała, że Ron to osoba często przeklinająca, jednak ze względu na głównych adresatów książek (dzieci) zrezygnowała z tej cechy charakteru młodego Weasleya.
• Ron jest jedną z nielicznych postaci, która powstała zanim J.K.Rowling zaczęła pisać serię i której nazwisko nigdy nie zostało zmienione.
• Rupert Grint, podobnie jak Ron ma rude włosy, pochodzi z dużej rodziny i boi się pająków.
• Jo w jednym z wywiadów wspomniała, że jeśli miałaby mieć bogina, to byłby on pająkiem, podobnie jak bogin Rona.
• Patronusem Rona jest Jack Russell terrier, który jest naturalnym wrogiem wydry – patronusa Hermiony. Niewykluczone, że ten drobny szczegół symbolizuje jak bardzo Ron i Hermiona są od siebie różni pod względem charakteru.
• Podobnie jak starsi bracia bliźniacy, Ron urodził się pierwszego dnia miesiąca.
• Swoje drugie imię otrzymał po nieszczęśliwie zmarłym wuju Billiusie.
• Pierwsze, co zrobił Ron po tym, jak odnaleźli z Hermioną jej rodziców w Australii (po II bitwie o Hogwart), było poproszenie ojca Hermiony o jej rękę.
• Ulubioną kanapką Rona jest kanapka z bekonem.
• Kolorem, za którym Ron Weasley wyjątkowo nie przepada jest bordowy.
• W grze LEGO Harry Potter: Lata 1-4, Ron ma możliwość kontrolowania Parszywka.
• Ron Weasley jest spokrewniony z Draco Malfoy’em przez swoją babcię, która należała do rodu Blacków i pochodzącą z tego samego rodu Narcyzę Malfoy, żonę Lucjusza i matkę Draco.
• Profesor Slughorn zwraca się do Rona imieniem Rupert, które należy do odtwórcy roli Rona – Ruperta Grinta.
• W Potter Puppet Pals – serii filmików, które zrobiły karierę na YouTube, gdzie postacie z Harry'ego Pottera przedstawione są za pomocą pacynek, Ron ma wysoki, piskliwy głos dziewczynki i jest nieco nadpobudliwy. Twierdzi, że kocha Harry'ego i ciągle się do niego przytula. W jednym z odcinków staje się mężczyzną, ale zazdrosny Harry natychmiast przywraca go do pierwotnej postaci.
• Przez większą część akcji Ron, podobnie jak większość magicznej społeczności nie lubi, gdy ktoś wymawia przy nim imię Czarnego Pana. Jego postępowanie ulega zmianie dopiero w ostatniej książce, kiedy sam wymawia imię Lorda Voldemorta trzy razy: w Norze, w czasie pakowania przed wyruszeniem na poszukiwanie horkruksów; na Grimmauld Place 12 w czasie spotkania z Remusem Lupinem oraz ponownie w domu rodu Blacków, kiedy Harry ma wizję dotyczącą Gregorowicza i Czarnego Pana.
• W filmie Harry Potter i Insygnia Śmierci, Ron nie jest zachwycony wyborem mugolskiej kawiarni i wypicia kawy, co może wskazywać, że młody Weasley nie lubi lub też nie zna smaku kawy. Jest to prawdopodobne, ze względu na niewielki kontakt Rona z mugolami i ich zwyczajami.
• W Harrym Potterze i Insygniach Śmierci, Ron był zszokowany, że zarówno Harry, jak i Hermiona nie znali Baśni Barda Beedle’a, a czarownica przypomniała mu, że zarówno ona, jak i Harry wychowywali się na mugolskich bajkach dla dzieci.
• Wielu fanów serii obawiało się śmierci Rona Weasleya w ostatniej części przygód o młodym czarodzieju. W wywiadzie Daniela Radcliffe’a z Jo w wersji Blu-ray filmu Harry Potter i Insygnia Śmierci, Rowling stwierdziła, że przeszła przez jej głowę myśl o zabiciu jednego z członków magicznego trio. Dodała również, że biorąc to pod uwagę, nie był to najlepszy moment w jej życiu.

• Filmowy Ron Weasley nie posiada długiego nosa, jak również piegów na twarzy, przez co wielu fanów twierdzi, że ich nie posiada. Ma on również zielone oczy w odróżnieniu od książkowego, niebieskookiego Rona. Ciekawostką jest fakt, że filmowy Harry Potter ma niebieskie oczy, a nie tak jak książkowy – zielone.
• W filmach to właśnie Ron traci głowę w sytuacjach kryzysowych, a nie jak w książce – Hermiona.
• W filmowej adaptacji książki Harry Potter i Kamień Filozoficzny, to Ron, a nie Neville jest czwartym uczniem skazanym przez McGonagall na szlaban z Hagridem.
• W filmie Harry Potter i więzień Azkabanu Ron jest ciągnięty przez Syriusza Blacka pod postacią psa za nogę, a nie jak w książce – za ramię.
• W filmie Harry Potter i Czara Ognia, Ron popiera Bułgarię, a nie jak w książkowej wersji – Irlandię (z jednoczesnym uwielbieniem dla Wiktora Kruma).
• W piątym filmie Ron poznaje Graupa w tym samym czasie co Harry i Hermiona, ze względu na usunięcie scen gry w Quidditcha w filmie. W książce, Ron poznaje Graupa później ponieważ gra w tym czasie mecz, jako obrońca drużyny Gryffindoru.
• Druga różdżka Rona jest częścią logo Wizarding World.
• Ron użył różdżki w trakcie całej serii 39 razy.

Występowanie

• Harry Potter i Kamień Filozoficzny (książka) (pierwsze wystąpienie)
• Harry Potter i Kamień Filozoficzny (film)
• Harry Potter i Kamień Filozoficzny (gra)
• Harry Potter i Komnata Tajemnic (książka)
• Harry Potter i Komnata Tajemnic (film)
• Harry Potter i Komnata Tajemnic (gra)
• Harry Potter i więzień Azkabanu (książka)
• Harry Potter i więzień Azkabanu (film)
• Harry Potter i więzień Azkabanu (gra)
• Harry Potter i Czara Ognia (książka)
• Harry Potter i Czara Ognia (film)
• Harry Potter i Czara Ognia (gra)
• Harry Potter i Zakon Feniksa (książka)
• Harry Potter i Zakon Feniksa (film)
• Harry Potter i Zakon Feniksa (gra)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (książka)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (film)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (gra)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci (książka)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza (film)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza (gra)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (film)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (gra)
• Quidditch przez wieki (świat realny) (tylko wspomniany)
• Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć (tylko wspomniany)
• Harry Potter: Wyskakująca Księga
• LEGO Harry Potter: Budowa Magicznego Świata
• LEGO Harry Potter: Postacie Magicznego Świata
• Lego Harry Potter: Lata 1-4
• LEGO Harry Potter: Lata 5-7
• Harry Potter i Zakazana Podróż
• J.K. Rowling: Rok z życia (tylko wspomniany)
• Harry Potter Figurki LEGO
• Pottermore (tylko wspomniany)
• Harry Potter: Gra Karciana
• Harry Potter For Kinect

Przypisy

Szablon:Gwardia Szablon:Skład Zakonu Feniksa Szablon:Rodziny czystej krwi Szablon:Aurorzy