Severus Snape

Szablon:Postać slytherin

Pochodzenie Snape'a

Severus Tobias Snape (9 stycznia, 1960 - maj 1998) był mistrzem eliksirów (1981-96), nauczycielem Obrony Przed Czarną Magią (1996-97), oraz dyrektorem (1997-98) Szkoły Magii i Czarodziejstwa Hogwart. Był bardzo nieprzyjemną osobą i uporczywym przeciwnikiem Harry'ego Pottera i jego przyjaciół, ale odegrał bardzo ważną rolę w całej serii. Drugie dziecko Harry'ego i Ginny otrzymało imiona Albus Severus, na cześć Dumbledore'a i Snape'a.

Dzieciństwo

Severus Snape był synem czarownicy Eileen Prince i Tobiasa Snape'a - mugola. Urodził się 9 stycznia, 1960. Severus był samotnikiem, a jego ojciec Tobias znęcał się nad nim. Ponieważ jego ojciec był mugolem, zaczął się tytułować Księciem Półkrwi, zaznaczając, że jest tylko w połowie czarodziejem, dzięki rodzinie swojej matki, której nazwisko panieńskie brzmiało Prince, czyli książę.

Severus Snape był przez wiele lat zakochany w Lily Evans, jednak bez wzajemności, a jego stosunki z nią pogorszyły się, gdy nazwał ją szlamą.

Życie w Hogwarcie

Severus został przyjęty do Slytherinu, którego opiekunem był w tym czasie nauczyciel eliksirów - profesor Horacy Slughorn. W Slytherinie poznał będącego wtedy prefektem Lucjusza Malfoya, który przewodził też gangowi Ślizgonów, którzy później zasilili szeregi Śmierciożerców. Severus był na jednym roku z Lily Evans, Jamesem Potterem, Syriuszem Blackiem, Remusem Lupinem i Peterem Pettigrew, którzy byli w Gryffindorze

W czasie nauki w Hogwarcie, dochodziło do licznych tarć i nieporozumień między Severusem Snapem a Jamesem Potterem. James nigdy nie ufał Severusowi, ze względu na jego zainteresowanie czarną magią. Najlepszym przyjacielem James’a był Syriusz Black, który porzucił swoją rodzinę, mającą manię na punkcie czystości krwi. Syriusz nienawidził Snape’a, m. in. dlatego, że przyjaźnił się on z ludźmi, którzy sami siebie nazywali śmierciożercami. Syriusz był jedynym członkiem swojej rodziny, którego Tiara Przydziału nie przydzieliła do Slytherinu, co sugeruje, że gardził on swoją rodziną, jeszcze zanim rozpoczął naukę w Hogwarcie. Syriusz zawsze uważał, że nienawiść między Jamesem a Severusem wynikała z tego, że Snape był zazdrosny. Jednak prawda była zupełnie inna. Wydarzenia z życia Snape’a sugerują, że był on człowiekiem poważnym i samotnikiem, podczas gdy James był bardzo popularny w całej szkole, dzięki swojej grze na pozycji szukającego, w drużynie Gryffindoru. Były to jednak rzeczy, które Severusa wcale nie interesowały.

James zakochał się w Lily w okolicach piątego roku nauki w Hogwarcie, ale nie zaczęli ze sobą chodzić przed siódmym rokiem. Harry, podczas lekcji oklumencji, które miał ze Snapem, zobaczył w myślodsiewni Dumbledore’a, której wtedy używał Snape, jedno ze wspomnień Severusa, które dotyczyło rodziców Harry’ego. Pokazywało ono, jak James Potter znęca się nad Snapem, a Lily próbuje go uratować. Rozdział w książce zatytułowany był „Najgorsze wspomnienie Snape’a”, ale to nie upokorzenie jakiego doznał na oczach całej szkoły było tym najgorszym wspomnieniem. W tym konkretnym wspomnieniu Scenę komplikuje interwencja Lily. To właśnie to, że dał się upokorzyć na oczach Lily Evans sprawiło, że było to dla Snape’a najgorsze wspomnienie. Nie jest jasne, czy Snape miał zamiar obrazić Lily, ale w przypływie wściekłości spowodowanej upokorzeniem, nazwał ją szlamą. To zdarzenie mogło zniweczyć plany Jamesa, który popełnił błąd, ukrywając, że kocha się w Lily. Lily nie kryła, że nie cierpi Jamesa za takie właśnie zachowanie.

Remus wspomniał kiedyś, że kiedy James i Lily zaczęli się spotykać, James obiecał jej, że przestanie atakować ludzi dla zabawy. Nie przestał jednak atakować Snape’a. Z tego wynika, że musiały istnieć powody, dla których wciąż to robił.

Podczas lekcji ze Slughornem, Harry wciąż słyszał, jak utalentowana była jego matka. Slughorn wciąż powtarzał, że to po niej Harry odziedziczył talent do przyrządzania eliksirów. Jednak ani Slughorn, ani nikt inny, nigdy nie wspominali o umiejętnościach Snape’a w tej dziedzinie. Był on naprawdę dobry w tym przedmiocie i później został nauczycielem eliksirów. Harry swoje umiejętności zawdzięczał tak naprawdę odręcznym notatkom, które znalazł w starej książce do eliksirów, którą pożyczył z klasy do eliksirów. Książka była podpisana jako własność Księcia Półkrwi i w rzeczywistości była własnością Severusa Snape’a. Nie jest jasne, dlaczego Slughorn uważał Lily za swoją najlepszą uczennicę. Można jednak domyślić się, że Snape pozwolił korzystać Lily ze swoich notatek. Harry znalazł w tej książce wskazówki do przyrządzenia eliksiru, który sprawił, że Slughorn zapamiętał, że Lily potrafiła go przyrządzić lepiej niż Snape. Było to spowodowane właśnie tym, że Snape dał jej swoje wskazówki, ale sam z nich nie skorzystał. Było to spowodowane tym, że był w niej zakochany.

James i Syriusz lubili zabawiać się kosztem Snape’a. Syriusz uznał nawet, że byłoby niezwykle zabawnie podpuścić Snape’a, by udał się tunelem pod Wierzbą Bijącą do Wrzeszczącej Chaty, gdy Remus będzie przemieniony w wilkołaka. Było to ekstremalnie niebezpiczne dla Snape’a i mogło skończyć się to jego śmiercią. James w ostatniej chwili zreflektował się i wyciągnął stamtąd Snape’a, zanim Lupin zdążył zrobić mu krzywdę. Dumbledore uważał, że Snape w rezultacie zawdzięczał Jamesowi życie, czego nie mógł znieść. Po śmierci Jamesa, część tej nienawiści Snape przeniósł na Harry’ego. Pomógł mu w tym fakt, że Harry wyglądał dokładnie tak jak James, za wyjątkiem oczu, które miał po matce. Rezultat był taki, że Harry w swoim charakterze i wielu reakcjach przypominał Jamesa, ale przy bliższej inspekcji okazywało się, że jego charakter bardziej przypomina Lily. Powodowało to, że Snape był w pewien sposób oszołomiony, gdyż z jednej strony widział w Harrym swojego największego wroga, a z drugiej miłość swojego życia.

Przystąpienie do Śmierciożerców

Snape po ukończeniu szkoły przystąpił do Śmierciożerców. W gospodzie Pod Świńskim Łbem podsłuchał przepowiednię, którą Sybilla Trelawney wygłosiła Albusowi Dumbledorowi. Przepowiednia mówiła o tym, że pod koniec lipca narodzi się chłopiec, który będzie w stanie pokonać Voldemorta. Snape nie usłyszał jednak do końca tej przepowiedni, gdyż został nakryty i wyrzucony z gospody. Jednak to co usłyszał, przekazał Voldemortowi. Nie było wtedy jasne, kogo przepowiednia dotyczy, gdyż dwóch chłopców pasowało do niej. Mogła ona dotyczyć Harry’ego Pottera lub Neville’a Longbottoma. Przepowiednia mówiła, że Czarny Pan sam naznaczy tego, który będzie mógł go zabić. Nie wybrał więc Neville’a – chłopca czystej krwi, lecz kogoś podobnego do siebie – Harry’ego, gdyż jego matka pochodziła z rodziny mugolskiej, a ojciec Voldemorta był mugolem. Gdy Snape dowiedział się, kogo ma zamiar zabić Voldemort, opowiedział o wszystkim Dumbledorowi, który zorganizował Potterom ochronę, która okazała się jednak niewystarczająca. Snape wstąpił do Zakonu Feniksa i pracował dla Dumbledore’a. Powodem, dla którego zdradził Voldemorta była jego miłość do Lily Evans, która była jego jedyną przyjaciółką. Snape żałował tego, że wysłał Lily na pewną śmierć. Dumbledore uwierzył w przemianę, która w nim zaszła. Dał Snapeowi pracę w Hogwarcie i nakazał mu chronić Harry’ego.

Zarówno Voldemort, jak i Dumbledore, byli przekonani o lojalności Snape’a. Nie jesteśmy świadkami żadnego morderstwa, czy innego typowego dla Śmierciożerców zachowania u Snape’a, przed upadkiem Voldemorta. Śmierć Potterów była spowodowana w takim samym stopniu przez Snape'a jak i Petera Pettigrew

Kariera nauczycielska w Hogwarcie

Snape, według instrukcji Voldemorta, starał się o posadę nauczyciela obrony przed czarną magią. Nie wiadomo, dlaczego Voldemort chciał Snape’a właśnie na tej posadzie, ale wiadomo, że chiał mieć szpiega u Dumbledore’a. Fakt, że Snape nie wykonywał żadnych zadań typowych dla Śmierciożercy zadań wydawał się Voldemortowi dobrym argumentem, za przyjęciem Snape’a do szkoły. Snape złożył swoje podanie u Dumbledore’a po usłyszeniu przepowiedni, ale przed śmiercią Potterów. W ostateczności otrzymał pracę w Hogwarcie, ale na stanowisku mistrza eliksirów.

Jako nauczyciel, Snape potrafił utrzymać w klasie porządek, ale wykazywał skłonności do faworyzowania niektórych uczniów. Niemniej był jednak bardzo efektywnym nauczycielem. Wykonywał swą pracę poprawnie, a przez innych nauczcieli był traktowany profesjonalnie. Wykazywał dużą wiedzę i głębokie zrozumienie w sztuce przyrządzania eliksirów. Nasza opinia o Snapie opiera się tylko na indywidualnych odczuciach Harry’ego i jego przyjaciół, których Snape traktował w sposób podły. Harry uważał, że Snape traktuje go w tak nieuczciwy sposób, z powodu jego ojca, lecz Snape miał jeszcze jeden powód, by traktować go w ten sposób. Snape, podobnie jak Dumbledore nie wierzył, że Voldemort odszedł na zawsze. Wypełniał więc rolę podwójnego agenta, nawet po tym, jak Voldemort zniknął. Wiedział, że w razie powrotu Czarnego Pana, będzie musiał wrócić do szpiegowania Śmierciożerców i ciężko byłoby mu się wytłumaczyć, gdyby Voldemort dowiedział się np. od Lucjusza Malfoya, jak dobre stosunki łączyły go z Harrym Potterem. Z drugiej strony, Snape był wierny obietnicy złożonej Dumbledorowi – chronił Harry’ego, podczas jego pobytu w szkole. Kiedy Harry był atakowany przez profesor Quirrella, który podczas meczu Quidditcha czarował miotłę Harry’ego by go zrzucić, Snape szeptał przeciw zaklęcia. Chronił też Harry’ego przed Syriuszem Blackiem w trzecim tomie, gdyż uważał (podobnie jak wszyscy inni), że to Black zdradził Potterów Voldemortowi. Kiedy czasami próbował doprowadzić do wyrzucenia Harry’ego ze szkoły, tak naprawdę nigdy nie myślał o tym na poważnie.

Wieczysta Przysięga

Na początku lipca 1996 roku, Snape został odwiedzony przez Bellatriks i Narcyzę Malfoy, która chciała namówić Snape'a, aby pomógł jej synowi. Snape złożył wieczystą przysięgę, której złamanie powoduje, że umiera się w męczarniach: “'Severusie, czy przysięgasz, że będziesz strzegł mojego syna Dracona, kiedy będzie próbował spełnić wolę czarnego Pana?”, „I czy przysięgasz, że będziesz go chronił od wszelkiego nieszczęścia, ze wszystkich swoich sił i wykorzystując wszystkie swoje uzdolnienia?”, „I jeśli okaże się to konieczne… jeśli Draconowi się nie powiedzie… czy przysięgasz, że dokończysz dzieła, które Draconowi zlecił Czarny Pan?”.

Ostatnie zdanie przysięgi było niezwykle trudne dla Snape’a, gdyż Draco otrzymał zadanie zabicia Dumbledore’a.

Na samym początku szóstego tomu, Dumbledore pojawia się u Harry’ego z uschniętą ręką. W siódmym tomie wyjaśnia się, że kontuzji tej doznał podczas niszczenia Horkruksa Voldemorta, Snape uratował Dumbledore’a od śmierci, ale powiedział, że został Dumbledorowi rok życia. Na tej podstawie można przypuszczać, że w momencie składania przysięgi, Snape wiedział o zbliżającej się śmierci Dumbledore’a. W siódmym tomie Snape przed swoją śmiercią oddał swoje najcenniejsze wspomnienia Harry`emu, który odtworzył je w Myślodlewni. Na jednym z nich Dumbledore prosi Snape’a by ten zabił go, gdy przyjdzie odpowiednia pora.

Nadchodząca tragedia

Pod koniec szóstego tomu, Dumbledore i Harry wyruszają w miejsce, w którym wg dyrektora, ukryty jest kolejny Horcrux. Dumbledorowi już wtedy zostało niewiele życia, a jego siły zniszczył eliksir, który musiał wypić, by dostać się do Horcruxa. Dyrektor i Harry wrócili do Hogwartu i odkryli, że zamek został zaatakowany przez Śmierciożerców. Dumbledore kazał Harryy’emu sprowadzić Snape’a, ale po wylądowaniu w wierzy astronomicznej, zostali zaskoczeni przez Dracona. Ukryty pod peleryną niewidką Harry nie zdążył zareagować, gdyż Dumbledore sparaliżował go zaklęciem. W tym samym momencie Malfoy rozbroił Dumbledore’a ale nie był w stanie go zabić.

Draco i Dumbledore zaczęli rozmawiać. Dumbledore obiecał Malfoyowi I jego rodzinie ochronę ze strony Zakonu, ale w tym momencie pojawili się Śmierciożercy, wraz ze Snapem. Snape zrozumiał, że nadszedł moment, w którym musi dotrzymać dwóch obietnic – tej złożonej Narcyzie i tej złożonej Dumbledorowi. Snape zabił Dumbledore’a, używając Avada Kedavra.

Następnym krokiem uczynionym przez Snape'a, było wydanie Śmierciożercom rozkazu opuszczenia Hogwartu. Śmierć Dumbledore’a uwolniła Harry’ego z zaklęcia. Harry próbował swoimi zaklęciami przeszkodzić Snape’owi w ucieczce, ale Snape ostrzegł Śmierciożerców, by nie atakowali Pottera, gdyż Czarny Pan chce go mieć dla siebie. Jedyny moment, w którym Snape stracił kontrolę nad sobą wystąpił w sytuacji, w której Harry nazwał go tchórzem. Snape wściekł się, ale powstrzymał się przed zaatakowaniem Harry’ego.

W siódmym tomie Voldemort poszukiwał Czarnej Różdżki, która była jednym z Insygniów Śmierci. Miała ona uczynić go niepokonanym. Voldemort po przejęciu kontroli nad ministerstwem uczynił Snape’a dyrektorem Hogwartu i zaczął nauczać w szkole czarnej magii. Voldemort odnalazł Czarną Różdżkę w grobie Dumbledore’a. Nie mógł jej jednak użyć, gdyż jak się okazało, aby to zrobić, musiałby jednak zabić prawowitego właściciela. Doszedł do wniosku, że aby to ucznić, musi zabić Snape’a. Podczas drugiej bitwy o Hogwart, nasłał na Snape’a Nagini. Ciężko ranny oddał Harry’emu swoje wspomnienia, po czym umarł. Harry obejrzał wspomnienia Snape’a w myślodsiewni Dumbledore’a i zrozumiał, że Snape zawsze był wierny Dumbledorowi.

Zainteresowanie Lily Evans

Snape był zainteresowany Lily i Petunią, które były jego sąsiadkami. To Snape wyjaśnił Lily, że dziwne rzeczy, które potrafi robić, to magia. Petunia nie traktowała poważnie tego co Snape mówił o Lily, jednak zapamiętała dokładnie wszystkie jego słowa. W piątym tomie, po ataku dementorów na Harry’ego i Dudleya, okazało się, że ciotka Petunia wie, kim są dementorzy. Wytłumaczyła Harry’emu, że „ten okropny chłopak” opowiadał jej siostrze o dementorach. Harry myślał wtedy, że to było o jego ojcu, jednak Petunia miała na myśli Snape’a.

Kiedy Snape i Lily szli do Hogwartu, Snape miał nadzieję, że oboje trafią do Slytherinu, ale Lily została przydzielona do Gryffindoru, razem z Jamesem i Syriuszem, którzy już wtedy przyjaźnili się. Podczas nauki w Hogwarcie, Snape i Lily byli najlepszymi przyjaciółmi (co dziwiło ludzi z gryffindoru) do czasu, aż Snape nazwał ją “szlamą”. Ten moment był ostatecznym końcem ich przyjaźni.

Gdy Snape umierał, kazał Harry’emu spojrzeć mu w oczy. Chciał w momencie śmierci ujrzeć oczy Lily po raz ostatni. Albus Severus Potter, drugi syn Harry’ego i Ginny, otrzymał imię po nim. Gdy Albus był zmartwiony, że może trafić do Slytherinu, Harry powiedział, że otrzymał on imiona po dwóch dyrektorach Hogwartu. Jeden z nich pochodził właśnie ze Slytherinu i był to najdzielniejszy człowiek jakiego znał.

Poprzednik:

Dolores Umbridge

Nauczyciel obrony przed czarną magią:

1996-1997

Następca:

Amycus Carrow

Poprzednik:

Horacy Slughorn

Nauczyciel eliksirów:

1978-1996

Następca:

Horacy Slughorn

Poprzednik:

Albus Dumbledore

Dyrektor Hogwartu:

1997-1998

Następca:

Minerwa McGonagall

Szablon:Świathp