Transmutacja

Ten artykuł nie posiada kompletu informacji. Jeśli możesz — rozbuduj go!

„Transmutacja jest najbardziej złożonym i niebezpiecznym rodzajem magii (...)”

— Minerwa McGonagall^[źródło]

Transmutacja
Profesor	Albus Dumbledore (poprzednio) Minerwa McGonagall
Klasa	Klasa 1B
Podręcznik	Wprowadzenie do transmutacji dla początkujących Natychmiastowa transmutacja Poradnik transmutacji dla zaawansowanych

Transmutacja (ang. Transfiguration) — jeden z najtrudniejszych do opanowania przedmiotów nauczanych w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Polega na umiejętności zmiany kształtów oraz właściwości przedmiotów, zwierząt czy ludzi. Za czasów edukacji Harry'ego Pottera nauczycielką transmutacji była Minerwa McGonagall, za czasów wcześniejszych, przedmiotu tego uczył Albus Dumbledore.

Na pierwszych lekcjach uczy się najprostszych rzeczy, takich jak zamiana zapałki w srebrną igłę. W kolejnych latach ćwiczy się przeobrażanie coraz to większych przedmiotów, a pod koniec nauki ćwiczy się również transmutację ludzką.

Definicja

Transmutacja była jedną z najbardziej złożonych dziedzin magii polegającą na przeobrażaniu (transfigurowaniu) przedmiotów lub stworzeń w coś innego. W trakcie praktykowania transmutacji należało dostatecznie skupić się na wykonywanej czynności i uważać, by się nie przejęzyczyć. Trzeba było także zwrócić uwagę na poprawny akcent. W przeciwnym razie zaklęcie mogło zadziałać w niepożądany sposób. Należało też mieć na uwadze, że nie każdy przedmiot podlega transmutacji, są one wymienione w prawach Gampa. Z uwagi na powagę nauczanej dziedziny magii profesor McGonagall utrzymywała ścisłą dyscyplinę podczas lekcji.

Natura

Transmutacja pozwalała czarownicy lub czarodziejowi zmienić formę lub wygląd celu poprzez zmianę jego struktury molekularnej. Transmutacja mogła być wykonana na większości (jeśli nie wszystkich) obiektów i, jak w przypadku większości form magii, obejmowała ona — ale nie ograniczała się do — zaklęć transfiguracji; mogła być używana do zmiany obiektu w zupełnie inny obiekt, zmiany żywej istoty w zupełnie inny gatunek, a także zmiany nieożywionych obiektów w żywe istoty i odwrotnie. Możliwe było również zmienianie rzeczy z powrotem do ich pierwotnej formy. Ponadto, wyczarowywanie rzeczy z powietrza, sprawianie, że rzeczy znikają w powietrzu i sprawianie, że dwie rzeczy zamieniają się miejscami, były również elementami transmutacji. Zaklęcia transmutacji różniły się od zaklęć tym, że zaklęcie dodawało lub zmieniało właściwości obiektu, podczas gdy transmutacja zmieniała sam obiekt; skupiała się na zmianie tego, czym obiekt był, w przeciwieństwie do tego, co obiekt robił.

Transmutacja była bardzo trudnym przedmiotem opartym na teorii; bardzo systematyczną i dokładną dyscypliną magiczną, uważaną za wyjątkowo ciężką pracę i postrzeganą jako bardziej naukową niż jakakolwiek inna forma magii, działającą najlepiej dla osób o umysłach skłonnych do nauki. Ponadto „podczas transmutacji ważne jest wykonywanie mocnych i zdecydowanych ruchów różdżką. Nie poruszaj ani nie kręć różdżką niepotrzebnie, w przeciwnym razie transmutacja z pewnością się nie powiedzie ”, jak stwierdził Emerik Switch w Wprowadzenie do transmutacji dla początkujących. Praktykujący czarodziej lub czarownica musieli zrobić to dokładnie tak, aby transmutacja się powiodła.  Jaskrawy kontrast z zaklęciami, które dawały znacznie większy margines na osobistą kreatywność.

Ograniczenia

Chociaż transmutacja była niezwykle użyteczną dziedziną magii, miała też swoje ograniczenia, zarówno prawne, jak i praktyczne.

Pierwszą i najważniejszą słabością sztuki transmutacji była trudność samej sztuki. Kiedy klasa Harry'ego Pottera próbowała nauczyć się jednego z najprostszych zaklęć transmutacji, zmieniającego zapałkę w igłę, na pierwszym roku, nikt inny poza Hermioną Granger nie był w stanie dokonać jakiejkolwiek znaczącej zmiany w ich zapałce. Co więcej, jeśli zaklęcie zostało wykonane nieprawidłowo, przemieniony przedmiot mógł zostać w połowie przemieniony w dość absurdalną formę lub przynajmniej zachować kilka cech ze swojej pierwotnej formy (np. po przekształceniu myszy w tabakierkę, mogła ona nadal mieć wąsy).

Czarodziej lub czarownica próbujący wykonać zaklęcie transmutacji często uważał, że łatwiej jest transmutować jedną rzecz w coś innego, gdy pierwotna forma celu była podobna lub miała coś wspólnego z tym, w co miała zostać przekształcona (np. posąg smoka zamieniający się w prawdziwego smoka, chociaż tej samej wielkości, co wtedy, gdy był posągiem). Trzeba było również wziąć pod uwagę całkowitą masę i rozmiar obiektu lub bytu, który miał zostać transmutowany; Hermiona Granger stwierdziła , że jest niezwykle trudno transmutować coś tak dużego jak smok (najmniejsza rasa o średniej długości 15 stóp), nawet dla doświadczonego eksperta transmutacji, takiego jak profesor McGonagall.

Innym ograniczeniem było to, że wyczarowywanie było zasadniczo ograniczone przez pięć zasad Prawa Gampa. Pierwszą (i jedyną znaną) z nich było ograniczenie, że nie można było wyczarowywać jedzenia (choć istniejące wcześniej jedzenie można było zaczarować na pewne sposoby — można je było powiększyć, przywołać z innego miejsca, a nawet pomnożyć. Jednak jedzenie nie mogło być „zrobione z powietrza”). Podobnie prawo czarodziejskie ustalało prawne ograniczenia tego, co można było, a czego nie wolno było wyczarowywać. Wreszcie, nawet jeśli przywoływanie czegoś było zarówno możliwe, jak i legalne, ostatecznie nigdy nie było to trwałe.

Co dziwne, podczas gdy na wyczarowywanie nałożono szereg ograniczeń, gałąź zwana znikaniem zdawała się być całkowicie nieograniczona (to samo najwyraźniej dotyczyło deztransfiguracji).

Istniał również szereg praktycznych i prawnych przeszkód dla czarownicy lub czarodzieja, którzy chcieli zostać animagiem. Proces stawania się nim nie był łatwy i nie pozostawiał miejsca na błąd. Nawet jeśli ktoś pomyślnie ukończył proces, nadal mógł przekształcić się tylko w jeden konkretny gatunek zwierzęcia, z góry określony przez jego wewnętrzne cechy. Ponadto po pomyślnym ukończeniu procesu musiał zarejestrować się w Ministerstwie Magii (lub stanąć przed sądem), ze względu na wiele potencjalnych zastosowań tego rodzaju transfiguracji w działalności przestępczej. Ten ostatni wymóg w praktyce był jednak stosunkowo często zaniedbywany.

Należy zauważyć, że nie było sposobu na transfigurację czarownicy lub czarodzieja w mugola; wielu przestępcom skazanym za poważne przestępstwa odbierano różdżki, ale nadal zachowywali oni swoją magię. Podobnie osoby niemagiczne nie mogły zostać zamienione w czarodziejów, ponieważ rodzice nie mogli nic zrobić, gdy ich dzieci urodziły się jako charłaki. Wynikało to zapewne z faktu, że poza samym faktem posiadania lub nieposiadania magii, nie znano żadnych faktycznych różnic między osobami magicznymi a niemagicznymi, i to co w praktyce daje komuś zdolność do posiadania magii, jest jej największą tajemnicą.

Wreszcie, podczas gdy istniało mnóstwo zaklęć do przekształcania nieożywionych przedmiotów w żywe istoty, faktem pozostało, że zmarłych nie można było ożywić za pomocą magii w taki sposób, że byliby oni tą samą osobą, co przed śmiercią (można było jedynie przemienić zmarłego w bezmyślnego inferiusa lub też przy pomocy Kamienia Wskrzeszenia przywołać go w niematerialnej postaci). Dlatego nie można było „transfigurować” zmarłych z powrotem do życia, bez względu na to, jak niedawno nastąpiła śmierć.

Niebezpieczeństwa

Ze względu na stosowaną, precyzyjną naturę magii transmutacyjnej istniało duże prawdopodobieństwo, że pójdzie ona katastrofalnie źle, nawet dla ekspertów. Dotyczyło to zwłaszcza sytuacji, gdy praktykujący nie traktował rzeczy poważnie i/lub przekraczał swoje możliwości (w odniesieniu do magii, którą próbuje wykonać). Jeśli została wykonana nieprawidłowo, obiekt transfiguracji mógł zostać w połowie transfigurowany lub trwale utknąć w jednym stanie (czy to całkowicie, czy częściowo transfigurowany).

Innym niebezpieczeństwem było to, że jeśli człowiek został przemieniony w zwierzę, przyjął stan psychiczny tego zwierzęcia. Jeśli dany gatunek zwierzęcia był istotą o niższej inteligencji (co było bardziej prawdopodobne niż nie), to osoba ta była całkowicie zależna od kogoś innego, kto zmieniłby ją z powrotem, co oznaczało, że osoba przemieniona mogła potencjalnie utknąć w tej zwierzęcej formie na zawsze (dlatego nie zalecano rzucania tego typu transfiguracji na siebie).

Wiktor Krum częściowo transfigurowany w rekina

Jedynym znanym wyjątkiem od tej reguły był animag, czarownica lub czarodziej, który przeszedł rytuał, aby uzyskać zdolność (nie wynikającą z użytego zaklęcia) przekształcenia się w zwierzę i nadal myśleć tak, jak zwykle. Oczywiście proces stawania się animagiem był bardzo długi i trudny i musiał być przeprowadzony w bardzo specyficzny sposób. Jeśli nie został przeprowadzony prawidłowo, najgorszym scenariuszem mogłoby być to, że ktoś mógłby zostać na stałe przekształcony w hybrydę człowieka i zwierzęcia.

Co ciekawe, podczas drugiego zadania Turnieju Trójmagicznego w 1994 roku Wiktor Krum dokonał półtransmutacji w rekina . W tej półtransmutowanej formie wydawał się nadal myśleć tak jak zwykle. Możliwe, że wpływ na to miało nie przejście całkowitej transmutacji.

Klasyfikacja

Transmutacja została podzielona na cztery gałęzie (chociaż — opierając się na informacjach kanonicznych — typologia jest domniemana); były to, w kolejności rosnącego poziomu trudności: Transformacja, Deztransfiguracja, Znikanie i Przywoływanie . W tych czterech głównych gałęziach istniały również podgałęzie, takie jak transmutacja ludzka i zamiana, które znajdowałyby się w gałęzi transformacji.

Transformacja

Transformacja lub Transsubstancjalna Transfiguracja była gałęzią transfiguracji, która skupiała się na zmianie lub deformacji cech fizycznych lub formy celu w jakiś sposób. Innymi słowy, zmianie czegoś w coś innego.

Żółw zmieniający się w trąbkę

Należy zauważyć, że chociaż ta gałąź transfiguracji została uwzględniona w programie nauczania Hogwartu jako pierwsza i zawierała proste transfiguracje, takie jak zaklęcie zmieniające zapałkę w igłę, to obejmowała ona również najbardziej złożone i niebezpieczne formy transfiguracji.

Dział transformacja posiadał także trzy pododdziały, z których każdy miał własne działy i wszystkie w pewnym stopniu się ze sobą pokrywały:

Zamiana

Zobacz więcej: Zamiana

Zamiana była podgatunkiem magii transformacyjnej, który polegał na transfiguracji dwóch celów na raz, magicznie wymieniając między nimi cechy fizyczne, tak aby mogły się przekształcić w siebie nawzajem, skutecznie zamieniając je miejscami. Różniło się od zwykłej transformacji na dwa sposoby: po pierwsze, zamiana celów wpływała na dwa obiekty jednocześnie, a nie tylko na jeden; po drugie, zmiana w jednym z pary zależała od zmiany w drugim.

Hermiona Granger rzucająca zaklęcie zamiany na jabłko i kałamarz

Trudno jest ocenić względną trudność zamian w porównaniu z innymi rodzajami transfiguracji, ponieważ nie jest znany dokładny rok, na którym się ich naucza. Jednak profesor McGonagall była pod wrażeniem, gdy Hermiona dowiedziała się o zamianach jako uczennica pierwszego roku, podczas gdy zrugała Deana Thomasa za to, że jego poduszeczka nadal uciekała, gdy ktoś zbliżał się do niej z igłą, na czwartym roku. Należy domnienywać, że uczniowie uczyli się zamian na drugim, trzecim lub na początku czwartego roku, wcześniej niż prawie wszystkie inne gałęzie transfiguracji poza transformacją.

Transformacja międzygatunkowa

Zobacz więcej: Transformacja międzygatunkowa

Transformacja międzygatunkowa była podgatunkiem magii transformacyjnej, w którym jeden żywy organizm był przekształcany w żywy organizm innego gatunku. Była to jedna z najtrudniejszych podgatunków transfiguracji, z czego ludzka transmutacja była uważana za najtrudniejszą.

Ta podgałąź obejmowała zamiany międzygatunkowe i stąd miała pewne pokrycie z magią zamieniającą.

Transmutacja ludzka

Draco Malfoy zostaje przemieniony we fretkę

Transmutacja ludzka była podgatunkiem magii transformacyjnej, w której transfigurowano części ciała człowieka lub całego człowieka w inną formę, pozwalając praktykującemu lub celowi przyjąć zupełnie inną formę lub dokonać różnych indywidualnych zmian w swoim wyglądzie. Zauważono, że ta gałąź transfiguracji jest trudniejsza niż jakakolwiek inna i jest nauczana tylko na poziomie Owutemów. Jednym z zaklęć, których uczono się w szóstym roku w Hogwarcie, była transfiguracja koloru brwi.

Istniało wiele ogólnych zaklęć transmutacji. Ta kategoria obejmowała również następujące rodzaje magii transformacyjnej: animagie (zdolnośc przemiany w zwierzę, wciąż myśląc normalnie), metamorfomagie (rzadka zdolność zmiany wyglądu fizycznego według woli) i wilkołactwo (likantropia, czyli zmiana w dzikie wilki podczas każdej pełni księżyca).

Deztransfiguracja

Syriusz Black i Remus Lupin deztransfigurują Petera Pettigrew

Deztransfiguracja była gałęzią transfiguracji, która zajmowała się odwróceniem poprzedniej transfiguracji i przywróceniem celu do jego pierwotnej i właściwej formy. Jako taka była zatem uważana zarówno za transfigurację, jak i przeciwzaklęcie.

Reparifarge było ogólnym zaklęciem używanym do przeciwdziałania efektom zaklęcia transformacji, które było źle wykonane i tylko częściowo transfigurowało dany obiekt. Zaklęcie to zostało omówione w podręczniku Wprowadzenie do transmutacji dla początkujących. Wiadomo było, że deztransfigurowanie nieudanych transformacji było nauczane wcześnie.

Znikanie

Zobacz więcej: Znikanie

Znikanie było gałęzią transfiguracji, która służyła do sprawiania, że rzeczy znikały w powietrzu. Trudność wykonania znikania korelowała ze złożonością organizmu, który miał zniknąć (na przykład ślimaki, jako bezkręgowce, były łatwiejsze do zniknięcia niż myszy, które są ssakami). Znikanie było umiarkowanie trudne — uczono się go na piątym roku — i było uważane za jedną z najtrudniejszych transfiguracji, które mogły wystąpić na SUMach.

Severus Snape znika węża

Co ciekawe, do zniknięcia dowolnego obiektu potrzebna była tylko jedna inkantacja - Evanesco, której nazwa po łacinie oznacza po prostu zniknięcie (gdzie cel był określany przez samą intencję rzucającego), co było relatywnie proste w porównaniu do inkantacji wielu innych zaklęć. Oczywiście, istniały też zaklęcia zniknięcia przeznaczone dla konkretnych celów, jak na przykład Vipera Evanesca, które służyło do zniknięcia węża.

Wyczarowywanie

Zobacz więcej: Wyczarowywanie

Wyczarowywanie było gałęzią transfiguracji, która pozwalała czarownicy lub czarodziejowi wyczarowywać rzeczy z powietrza (przywoływać rzeczy do istnienia ), a zatem było przeciwieństwem znikania. Było trudniejsze od swojego odpowiednika, będąc magią na poziomie Owutemów i było nauczane w Hogwarcie na szóstym i siódmym roku. Uważano je również za bardzo zaawansowaną magię, chociaż niektóre wyczarowywania, dotyczące chociażby ptaków przy pomocy zaklęcia Avis czy węży przy pomocy zaklęcia Serpensortia, uważano za prostsze od innych, gdzie drugie z nich, mogło być opanowane nawet przez ucznia drugiej klasy, czyli stanowczo wcześniej niż wyczarowywanie było przeważnie nauczane.

Draco Malfoy wyczarowuje żywego węża

Istniały liczne ograniczenia (zarówno w prawie, jak i naturze) nałożone na sztukę wyczarowywania, w przeciwieństwie do znikania, które wydawało się nieograniczone. Na przykład coś, co zostało przywołane, nie było trwałe, ale nie wiadomo, czy coś co zniknęło, znikało na zawsze, jeśli nie podejmowano prób jego przywrócenia.

Podręczniki

• Lata nauki 1-2 Wprowadzenie do transmutacji dla początkujących Emerika Switcha
• Lata nauki 3-5 Natychmiastowa transmutacja
• Lata nauki 6-7 Poradnik transmutacji dla zaawansowanych

Inna literatura o tej tematyce

• Transformacja przez wieki
• Czasopismo Transmutacja Współczesna

Klasa transmutacji

Klasa transmutacji była dużym, okrągłym pomieszczeniem. Większość sali wypełniały ławki dla uczniów, przy jej końcu była katedra, biurko i krzesło, na którym podczas lekcji siedziała profesor McGonagall. Dookoła pomieszczenia znajdowały się klatki z różnymi zwierzętami. W szóstej części wspomniano o tym, że w klasie do transmutacji znajdowały się również lustra, wykorzystywane podczas ćwiczenia zmiany własnego wyglądu.

Historia

1991/1992

Na pierwszej lekcji transmutacji w tym roku szkolnym profesor Minerwa McGonagall na samym początku zajęć wyjaśniła uczniom, jak trudny, złożony i niebezpieczny jest nauczany przez nią przedmiot. W ramach zachęcenia uczniów do nauki zamieniła kredę w prosiaka, a prosiaka w kredę. Występ zrobił wrażenie na młodych uczniach. Tego dnia zadaniem pierwszoklasistów było zmienienie zapałki w igłę. W większości przypadków próba ta skończyła się zupełnym niepowodzeniem. Jedyną uczennicą, której udało się wykonać ćwiczenie, była Gryfonka Hermiona Granger - jej zapałka stała się srebrna i zaostrzona. Minerwa McGonagall nie była zaskoczona tym, że zadanie sprawiło jedenastolatkom trudność, ponieważ wiedziała, że jej przedmiot jest bardzo skomplikowany.

Ron Weasley próbuje zmienić Parszywka w kielich

1992/1993

W tym roku uczniowie z rocznika Harry'ego Pottera zaczęli już przerabiać transmutowanie zwierząt. Podczas jednej z lekcji poprzedzających egzaminy na koniec roku drugoklasiści mieli za zadanie zamienić parę białych królików w bambosze.

1993/1994

Pod koniec tego roku szkolnego, w trakcie egzaminów trzecioklasiści mieli za zadanie zamienić dzbanek do herbaty w żółwia błotnego. Najlepiej poradziła sobie Hermiona Granger, która mimo swojego świetnego wyniku narzekała, że jej gad bardziej przypominał żółwia wodnego niż błotnego, co dla reszty uczniów było szczytem marzeń. Podczas testu zdarzyły się przypadki, gdy czyjś żółw miał dziubek zamiast ogona, wydychał parę lub posiadał na skorupie niebieski chiński szlaczek.

1994/1995

W tym roku Wiktor Krum, podczas drugiego zadania w Turnieju Trójmagicznym, użył niepełnej transmutacji - zamienił się tak, by mieć głowę i tułów rekina. Umożliwiło mu to uwolnienie z dna jeziora ukochanej osoby - Hermiony Granger. Dzięki temu podczas drugiego zadania Turnieju zdobył czterdzieści punktów. Podczas jednej z lekcji transmutacji w tym roku szkolnym czwartoklasista Neville Longbottom przez przypadek transmutował swoje uszy w kaktus. Profesor McGonagall bardzo rozzłościła się tą pomyłką, ponieważ zależało jej na tym, żeby uczniowie Hogwartu wywarli jak najlepsze wrażenie na przybyszach z innych szkół.

1995/1996

W tym roku szkolnym na zajęciach z transmutacji podczas poszczególnych lekcji uczniowie musieli sprawiać, żeby rozmaite zwierzęta stawały się niewidzialne. To ćwiczenie wykonywano między innymi na ślimakach czy myszach. Podczas jednej z lekcji transmutacji klasę wizytowała Wielka Inkwizytorka Hogwartu - Dolores Umbridge. Kilkakrotnie usiłowała ona przerwać zajęcia, żeby zadać pani profesor kilka pytań dotyczących jej metody nauczania. Zirytowana McGonagall w dość ostrych słowach poprosiła Umbridge, by ta jej nie przerywała, po czym dodała, że zwykle nie pozwala ludziom odzywać się, kiedy ona prowadzi lekcje. Klasa była zachwycona reakcją nauczycielki, ponieważ uczniowie nie przepadali za Inkwizytorką.

1996/1997

„Zaczęli przerabiać bardzo trudny temat: transmutację ludzką. Siedząc przed lustrami, mieli za zadanie zmienić kolor własnych brwi. Hermiona śmiała się drwiąco z pierwszej nieudanej próby Rona, który zamiast zmienić kolor brwi, wyczarował sobie podkręcone do góry wąsy.”

— Narrator o lekcji transmutacji ludzkiej^[źródło]

Podczas tego roku nauki poruszano tematykę transmutacji ludzkiej. Zajęcia te sprawiały jednak uczniom wielką trudność, często transmutowali nie tę cechę, co trzeba.

Znani nauczyciele przedmiotu

Minerwa McGonagall

Była nauczycielką, która utrzymywała ścisłą dyscyplinę podczas trwania lekcji. Rozumiała, jak ważny, trudny i niebezpieczny może być przedmiot, którego nauczała. Była sprawiedliwa i wymagająca, ale wielu uczniów ją lubiło. Zwłaszcza w 1995 roku, gdy postawiła się Dolores Umbridge, zyskała sobie szacunek piątoklasistów. Aby kontynuować jej przedmiot na poziomie owutemów, należało uzyskać na SUMach stopień conajmniej "Powyżej oczekiwań". Pani profesor twierdziła, że uczeń z niższą oceną mógłby nie poradzić sobie w trakcie skomplikowanych lekcji transmutacji w szóstej i siódmej klasie.

Albus Dumbledore

Zanim został dyrektorem Hogwartu, uczył w tej szkole transmutacji. Wiadomo, że był nauczycielem tego przedmiotu w czasach, w których do Hogwartu uczęszczał Tom Marvolo Riddle. Był on jednym z nielicznych nauczycieli, a być może jedynym, który dostrzegł okrucieństwo i rządzę władzy chłopca. Albus Dumbledore był bardzo utalentowanym czarodziejem. Potrafił dobrze dogadywać się z uczniami i doceniać ich talenty, co prawdopodobnie uczyniło go zdolnym i lubianym profesorem.

Etymologia

Słowo transmutacja pochodzi z łacińskiego trans - poprzez, i mutatio - zmiana.

Ciekawostka

Różdżka Jamesa Pottera była dobra do transmutacji. Wykonana ona była z mahoniu i miała 11 cali.

Występowanie

• Harry Potter i Kamień Filozoficzny (książka) (pierwsze wystąpienie)
• Harry Potter i Kamień Filozoficzny (film)
• Harry Potter i Kamień Filozoficzny (gra)
• Harry Potter i Komnata Tajemnic (książka)
• Harry Potter i Komnata Tajemnic (film)
• Harry Potter i Komnata Tajemnic (gra)
• Harry Potter i więzień Azkabanu (książka)
• Harry Potter i więzień Azkabanu (film)
• Harry Potter i więzień Azkabanu (gra)
• Harry Potter i Czara Ognia (książka)
• Harry Potter i Czara Ognia (film)
• Harry Potter i Czara Ognia (gra)
• Harry Potter i Zakon Feniksa (książka)
• Harry Potter i Zakon Feniksa (film)
• Harry Potter i Zakon Feniksa (gra)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (książka)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (film)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (gra)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci (książka)
• LEGO Harry Potter: Postacie Magicznego Świata
• LEGO Harry Potter: Lata 1-4
• LEGO Harry Potter: Lata 5-7
• Wizarding World (strona internetowa)
• Harry Potter: Zagadki i magia