Trucizna

Trucizna Ron Weasley upadający po wypiciu zatrutego miodu pitnego.

„Ron wypuścił szklankę. Uniósł się w fotelu, a potem z powrotem opadł, cały dygocząc. Piana toczyła mu się z ust, oczy wylazły z orbit.”

— Ron Weasley po wypiciu zatrutego miodu dojrzewającego w dębowych beczkach.^[źródło]

Trucizna (ang. Poison) — substancja, w różnych stanach skupienia: stałym, ciekłym lub gazowym, która po dostaniu się do organizmu powodowała zaburzenia w jego funkcjonowaniu lub nawet śmierć. Trucizny mogły działać natychmiastowo lub gromadzić się w organizmie, powodując w nim zatrucie i nieodwracalne szkody. Oczywiście istniały różne antidota. Antidotum na Popularne Trucizny przeciwdziałało popularnym truciznom. Bezoar był niezwykłym kamieniem, który powstawał w żołądku kozy, potrafił odwrócić działanie większości czarodziejskich trucizn. Jednak istniało wiele trucizn na które żadne antidota nie działały.

Historia

Chefsiba Smith i Tom Marvolo Riddle – ilustracja ze starego Pottermore.

W 1946 roku Chefsiba Smith została zabita przez Toma Marvola Riddle'a za pomocą substancji trującej. Młodzieniec dosypał kobiecie mało znaną truciznę do wieczornego kakao. Czarodziej wszczepił następnie jej skrzatce Bujdce fałszywe wspomnienia. Przez co służąca, podczas rozmowy z urzędnikami Ministerstwa Magii, przyznała się do zabójstwa, mówiąc, że pomyliła truciznę z cukrem.

Moment wyklucia się smoka z jaja.

W maju 1992 roku Ron Weasley pomagał karmić Norberta, małą smoczycę rasy norweski kolczasty. Smok został wykluty przez Hagrida w jego chacie. Młody Gryfon został ugryziony w rękę i okazało się, że smocze ugryzienie było jadowite. Następnego dnia jego dłoń spuchła do rozmiarów dwóch pięści i pozieleniała, przez co Ron był zmuszony udać się do Skrzydła szpitalnego.

„Wspaniale. To nie jest magia, to logika. Zwykła zagadka. Wielu najpotężniejszych czarodziejów nie ma pojęcia o logice. Dla nich to pułapka bez wyjścia.”

— Hermiona Granger opisująca trudność zagadki.^[źródło]

Butelki z różnymi miksturami – ilustracja ze starego Pottermore.

Na terenie zamku znajdowały się Podziemne Komnaty, które były wykorzystane do ochrony Kamienia Filozoficznego od 1 sierpnia 1991 roku aż do 4 czerwca 1992 roku. Jedna z komnat, a dokładniej szósta, zawierała w sobie logiczną zagadkę stworzoną przez Severusa Snape'a. Po środku pomieszczenia znajdował się stół z siedmioma butelkami, które były różnego kształtu i koloru. Wszystkie stały w rzędzie, bez etykiet oraz zawierały w sobie różne płyny, zaś obok nich leżał pergamin z tekstem zagadki. Wedle tekstu trzy butelki spośród nich zawierały w sobie śmiertelną truciznę.

Strona z przepisem na eliksir Wielosokowy z książki Najsilniejsze eliksiry.

Gilderoy Lockhart w książce Jak zaprzyjaźnić się z ghulami opisał wolno działającą truciznę. Hermiona Granger chcąc uzyskać pozwolenie na wypożyczenie z biblioteki Hogwartu, pozycji znajdującej się w dziale ksiąg zakazanych, książki Najsilniejsze eliksiry, nakłoniła nauczyciela obrony przed Czarną Magią do podpisania dla niej pozwolenia na jej wypożyczenie. Swoją prośbę motywowała tym, że ta książka pozwoliłaby zrozumieć jej opisywaną przez Lockharta truciznę. Nie jest wiadomo czy Najsilniejsze eliksiry zawierała w sobie informacje na temat wolno działających trucizn.

Walentynki w 1993 roku, zorganizowane przez Gilderoya Lockharta – ilustracja ze starego Pottermore.

„(...) zawołał rozpromieniony Lockhart. — (...) Dalej, młodzieży, nie wahaj się poprosić profesora Snape’a, by puścił w obieg Eliksir Miłości!
(...) Snape wyglądał, jakby zamierzał podać truciznę pierwszej osobie, która go poprosi o Eliksir Miłości.”

— Entuzjazm Gilderoya Lockharta i postawa Severusa Snape'a wobec obchodów walentynek w Hogwarcie.^[źródło]

Walentynki w 1993 roku profesor Gilderoy Lockhart urządził huczne. Tego dnia Wielka Sala była przystrojona odświętnie: ściany pokrywały bladoróżowe kwiaty, zaś ze sklepienia spadał deszcz konfetti w kształcie serduszek. Podczas przemowy, w czasie śniadania, nauczyciel obrony przed Ciemnymi Mocami zachęcał uczniów między innymi do proszenia Severusa Snape'a, nauczyciela eliksirów, o eliksir miłości. Mistrz eliksirów nie wyglądał na zadowolonego, w porównaniu do kolegi, wręcz swoją postawą pokazywał, że jedyne co może podać to tylko i wyłącznie truciznę.

Harry Potter zabijający bazyliszka.

„Poczuł ostry ból tuż nad łokciem. Jeden długi, jadowity kieł ugodził go w ramię i zagłębiał się w nie coraz bardziej, aż w końcu pękł, gdy bazyliszek szarpnął łbem (...). Harry osunął się po ścianie. Chwycił kieł, który sączył w niego jad, i wyrwał go z ramienia. (...) Po jego ciele rozchodził się powoli ostry, piekący ból. Upuścił kieł i patrzył, jak krew nasącza jego szaty, lecz widział wszystko jakby przez mgłę. Komnata rozpływała się w wirze mętnych barw.”

— Opis odczuć Harry'ego Pottera, kiedy jad z kła bazyliszka rozprzestrzeniał się w jego organizmie.^[źródło]

Niezwykle silną trucizną był jad bazyliszka, substancja momentalnie rozprzestrzeniała się w organizmie ofiary i ją zabijała. Jedynym antidotum były łzy feniksa, o czym przekonał się Harry Potter, kiedy zabijał bazyliszka Salazara Slytherina i został ugodzony jednym z jego kłów w ramię.

Remus Lupin zachęcający do zjedzenia czekolady.

„— To nie jest zatruta czekolada, możecie mi wierzyć.”

— Remus Lupin^[źródło]

1 września 1993 roku po inspekcji Ekspresu Hogwart przez dementorów, Remus Lupin rozdał Harry'emu Potterowi, Ronowi Weasleyowi, Hermionie Granger, Ginny Weasley i Neville'owi Longbottomowi po kawałku czekolady, aby zniwelować skutki wizyty stworzenia. Mężczyzna następnie opuścił przedział, aby porozmawiać z konduktorem pociągu. Po powrocie zauważył, że nikt nie zjadł swojego kawałka, po czym zażartował, że nie jest ona zatruta.

Zajęcia eliksirów z profesorem Severusem Snape'em – ilustracja ze starego Pottermore.

Na zajęciach eliksirów uczniowie uczyli się warzyć obok eliksirów także trucizny. Warząc nieprawidłowo eliksiry, te mogły nabyć właściwości trujące. Na zajęciach jesiennych w 1993 roku, Neville Longbottom źle warzył eliksir powodujący kurczenie się ludzi i zwierząt. Severus Snape widząc miksturę barwy pomarańczowej (a nie jak podawała instrukcja jasnej, jadowitozielonej barwy) zagroził Gryfonowi, że pod koniec lekcji zaaplikuje kilka kropel wywaru Neville'a jego ropusze, Teodorze. Dzięki pomocy Hermiony Granger, chłopak poprawnie uwarzył eliksir. Jednak bez jej pomocy mikstura mogłaby zabić płaza. Alastor Moody był znany ze swojego ekscentrycznego i charakterystycznego zachowania. Jako auror przeszedł dużo, zaś jego ulubionym powiedzeniem było: „Stała czujność”. Dzięki takiemu bagażowi doświadczeń stał się obsesyjnym paranoikiem, widzącym wszędzie zagrożenie, dlatego zaczął sam przygotowywać swoje posiłki i pić wyłącznie z własnej piersiówki w obawie, że ktoś mógłby dosypać mu trucizny.

Okładka Żonglera z karykaturą Korneliusza Knota.

„A była na niej kiepska karykatura Korneliusza Knota; Harry rozpoznał go tylko po cytrynowo-zielonym meloniku. W jednej ręce trzymał worek ze złotem, drugą ściskał za gardło goblina. Napis nad karykaturą głosił: JAK DALEKO POSUNIE SIĘ KNOT, ŻEBY PRZEJĄĆ GRINGOTTA?”

— Opis okładki z karykaturą Korneliusza Knota w jednym z numerów Żonglera.^[źródło]

W 1995 roku jeden z artykułów magazynu Żongler: „Jak daleko posunie się Knot, żeby przejąć Gringotta?” był o Ministrze Magii Korneliuszu Knocie i jego „przyjaznej współpracy” z goblinami będącymi pracownikami Banku Gringotta. Artykuł był oparty na rzekomym źródle pracującym blisko Knota, ów pracownik Ministerstwa Magii twierdził, że mężczyzna przez przyjaciół jest nazywany Korneliuszem Goblinożercą i opowiada o tym, co robił goblinom. Jednym z zarzutów było zabijanie stworzeń za pomocą trucizny.

Atak Nagini na Artura Weasleya.

18 grudnia 1995 roku Artur Weasley został zaatakowany przez Nagini podczas nocnej warty przed drzwiami prowadzącymi do Sali Przepowiedni, znajdującej się w Departamencie Tajemnic w Ministerstwie Magii. Mężczyzna nie spodziewał się ataku od węża, który poprzez ukąszenia wtłoczył do organizmu ofiary niezwykle trujący jad. Całe zajście widział Harry Potter, jako wizję, w swoim śnie. Chłopak poinformował o całym zajściu dyrektora Hogwartu Albusa Dumbledore'a, który zorganizował pomoc. Pan Weasley został przeniesiony do Kliniki Magicznych Chorób i Urazów Szpitala Świętego Munga na oddział Daia Llewellyna „Groźnego”: poważne ukąszenia znajdujący się na pierwszym piętrze szpitala, który wchodził w skład oddziału Urazów Magizoologicznych. Uzdrowiciel stażysta Augustus Pye zaproponował mugolską metodę leczenia, czyli zaszycie ran szwami, jednak to rozwiązanie nie pomogło, prawdopodobnie jad był tak silny, że rozpuszczał nici. Uzdrowiciel Hipokrates Smethwyck odkrył antidotum na bardzo trujący jad Nagini, które pomogło wyleczyć rany Artura Weasleya, dzięki czemu całkowicie wyleczony mógł wrócić do domu.

Na parterze szpitala Świętego Munga znajdował się Punkt informacyjny, złożony z biurka i recepcjonistki. Na ścianie tuż za biurkiem wisiało wiele ogłoszeń i notatek z radami lub ostrzeżeniami:

• „Czysty kociołek to najlepsza gwarancja, że nie otrujesz się swoim eliksirem”,
• „Nie używaj antidotów, których nie przepisał ci wykwalifikowany uzdrowiciel”.

W pierwszym tygodniu letniego semestru w roku szkolnego 1995/1996 odbywały się spotkania uczniów piątego roku z opiekunem domu. Porady zawodowe miały na celu przedyskutowanie ewentualnej ścieżki zawodowej studenta i wybór przedmiotów, które byłyby kontynuowane przez kolejne dwa lata nauki. Profesor Minerwa McGonagall doradziła Harry'emu Potterowi przy wyborze ścieżki aurora, aby kontynuował eliksiry, transmutację, zaklęcia i obronę przed czarną magią. Dodatkowo podkreśliła, że trucizny i antidota są podstawową wiedzą przyswajaną przez aurorów.

Severus Snape informujący Dolores Umbridge o braku zapasu Veritaserum - eliksiru prawdy.

17 czerwca 1996 roku Dolores Umbridge po złapaniu w swoim gabinecie Harry'ego Pottera chciała go przesłuchać, aby odkryć gdzie ukrywają się Albus Dumbledore i Syriusz Black. W międzyczasie skończyło jej się Veritaserum, więc wezwała Severusa Snape'a, aby dostarczył jej kolejną porcję mikstury. Mężczyzna odparł, że nie ma już zapasu. Profesor beztrosko stwierdził, że nie może pomóc Wielkiemu Inkwizytorowi Hogwartu, chyba że chce otruć Harry'ego, jednak większość trucizn działa za szybko, aby ofiara miała czas na powiedzenie prawdy.

Harry Potter pijący Felix Felicis.

Felix Felicis to eliksir zapewniający pijącej go osobie szczęście, jednak należało spożywać go oszczędnie. Picie mikstury w dużych ilościach powodowało, że stawała się bardzo toksyczna.

Przez cały rok szkolny 1996/1997 Draco Malfoy próbował różnych sposobów, aby zabić Albusa Dumbledore'a. Była to misja zlecona przez Czarnego Pana. Jednym ze sposobów miała być butelka zatrutego miodu dojrzewającego w dębowych beczkach. Butelkę tego wyrobu sprzedała Horacemu Slughornowi madame Rosmerta (będąca pod wpływem zaklęcia Imperius) w pubie pod Trzema Miotłami.

Harry Potter ratujący Rona Weasleya poprzez podanie mu bezoaru.

Ów miód profesor chciał sprezentować dyrektorowi w prezencie na Boże Narodzenie. Mężczyzna jednak zapomniał i do 1 marca 1997 roku trzymał go w swoim gabinecie. Tego dnia Harry Potter przyprowadził do wykładowcy Rona Weasleya, aby ten uzdrowił go z uroku eliksiru miłosnego. W ramach poprawy humoru solenizantowi profesor zaproponował wszystkim wypicie po szklaneczce (zatrutego) miodu pitnego. Jedyną osobą, która wypiła alkohol był Ron. Trucizna prawie zabiła Gryfona, gdyby nie pomoc Harry'ego, który uratował przyjaciela podając mu bezoar. Dumbledore przed śmiercią stwierdził, że ta próba zabójstwa go była prymitywna. Draco Malfoy żył w ogromnym stresie spowodowanym powierzoną mu misją. Istniała niewielka szansa, że butelka miodu trafiłaby do rąk dyrektora Hogwartu.

Ciekawostki

• W grze Harry Potter i więzień Azkabanu trzecioroczni uczyli się ważyć antidotum na Niepopularne Trucizny, które pomagało zwalczyć drobne magiczne dolegliwości i rzadkie trucizny.
• Na mapie Huncwotów, znajdującej się w parku tematycznym: The Making of Harry Potter, znajduje się ostrzeżenie o zastawionej zatrutej pułapce na szkodniki w jednym z pomieszczeń zamku Hogwart.

Występowanie

• Harry Potter i Kamień Filozoficzny (książka) (pierwsze wystąpienie)
• Harry Potter i Kamień Filozoficzny (film)
• Harry Potter i Kamień Filozoficzny (gra)
• Harry Potter i Komnata Tajemnic (książka)
• Harry Potter i Komnata Tajemnic (film)
• Harry Potter i Komnata Tajemnic (gra)
• Harry Potter i więzień Azkabanu (książka)
• Harry Potter i więzień Azkabanu (film)
• Harry Potter i więzień Azkabanu (gra)
• Harry Potter i Czara Ognia (książka)
• Harry Potter i Czara Ognia (gra)
• Harry Potter i Zakon Feniksa (książka)
• Harry Potter i Zakon Feniksa (gra)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (książka)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (film)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (gra)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci (książka)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza (film)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (film)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (gra)
• Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć. Oryginalny scenariusz
• Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć (film)
• Fantastyczne zwierzęta: Zbrodnie Grindelwalda. Oryginalny scenariusz
• Fantastyczne zwierzęta: Zbrodnie Grindelwalda
• Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć (wspomnienie)
• Baśnie barda Beedle'a (świat realny) (wspomnienie)
• The Making of Harry Potter (wspomnienie)
• Harry Potter: Gra Karciana
• LEGO Harry Potter: Lata 1-4
• LEGO Harry Potter: Lata 5-7
• LEGO Dimensions
• LEGO Harry Potter
• Wonderbook: Księga Eliksirów
• Pottermore
• Wizarding World
• Harry Potter: Wizards Unite