Wilkołak (ang. Werewolf) — istota magiczna występująca na całym świecie. Można było się w niego zmienić wyłącznie na skutek ugryzienia przez jednego z nich. Nie znaleziono jeszcze na to lekarstwa, ale ostatnie odkrycia w dziedzinie eliksirów zmniejszyły wydatnie skutki uboczne przemiany (Wywar Tojadowy).
Raz w miesiącu, przy pełni księżyca, zazwyczaj normalny, o zdrowych zmysłach czarodziej zamieniał się w krwiożerczą bestię. Jako jedne z nielicznych fantastycznych zwierząt, wilkołaki szczególnie gustują w ludziach.
Armia wilkołaków popierała Voldemorta zarówno w Pierwszej Wojnie Czarodziejów, jak i w drugiej. Była to grupa absolutnie zdeprawowanych stworzeń, które przemieniały się w wilkołaki nie tylko w czasie pełni, czerpiąc ogromną przyjemność z zagryzania niewinnych ludzi i pojenia się ich krwią. W 2020 roku Hermiona Granger powiedziała Harry'emu, że dostrzegane jest wiele niepokojących zjawisk, m.in. masowe zejście wilkołaków do podziemia. Wilkołak nie rozpoznawał swoich przyjaciół - instynkt zwierzęcy zwyciężał nad ludzką naturą.
Natura
Wygląd
Szablon:Dialog a-b Wilkołaki miały wysoko rozwinięte kończyny, którymi powalały przeciwnika, krótką sierść i długi pysk wyposażony w ostre jak brzytwa zęby, którymi gryzły swoje ofiary. Rzadko zdarzało się, żeby wilkołaki zabijały. Chociaż mugole ugryzione przez wilkołaka w noc pełni, najczęściej umierali na skutek zmieszania się śliny wilkołaka z ich krwią. Czarodzieje najczęściej przeżywali atak wilkołaka, ale dziedziczyli likantropię (czyli stawali się wilkołakami). Przez miesiąc wilkołak był w ludzkiej postaci, nie różnił się niczym od innych ludzi, lecz w czasie pełni zmieniał się w podobne do wilka stworzenie, stojące na czterech kończynach i nie przypominające niczym człowieka. Znanym wilkołakiem był Fenrir Greyback, zagorzały wróg czarodziejów i jeden z popleczników Voldemorta, który uważał, że dziecko trzeba ugryźć póki było małe i wychować z dala od rodziców, żeby nienawidziło normalnych czarodziejów. Gryzł on nawet wtedy, kiedy nie było pełni. Fenrir był przedstawicielem dzikich wilkołaków - odrzucających społeczne normy i żyjący z dala od społeczności czarodziejów, które bały się stworzeń takich jak on. Jego ciało było znacznie bardziej zniekształcone i porośnięte sierścią, nawet w okresie gdy pozostawał w swej ludzkiej postaci.
Prawny nadzór
Ministerstwo Magii, a ściślej podlegający mu Departament Kontroli Nad Magicznymi Stworzeniami wydał dekret dotyczący wilkołaków. Wzywał je do stawienia się w Ministerstwie oraz zgody na ich izolację w dniu pełni od reszty społeczeństwa. Dekret nie określał statusu wilkołaków - nie były ani ludźmi ani bestiami. Podtrzymywał natomiast w społeczeństwie stereotyp, że wilkołaki są groźne i reszta społeczeństwa musi być przed nimi chroniona - wilkołaki atakowały ludzi w czasie pełni i nie były tego świadome. W rezultacie wilkołaki zatajały swoją likantropię przed Ministerstwem, żyjąc z dala od skupisk ludzkich.
Znane wilkołaki
- Fenrir Greyback
- Armia Greybacka - niezidentyfikowana liczba dziko żyjących wilkołaków pod wodzą Fenrira Greybacka.
- Remus Lupin (ugryziony przez Fenrira Greybacka w noc pełni)
- Silas Crump (z Fantastic Beasts: Cases from the Wizarding World)
- Autor książki Włochaty pysk, lecz dusza ludzka
- Wilkołak Wagga Wagga
Inne ofiary wilkołaków
Czarodziej | Okoliczności |
---|---|
Bill Weasley | Został zaatakowany przez Fenrira Greybacka (nie w okresie pełni, więc skutki nie były tak silne jak w czasie ataku przy pełnej przemianie wilkołaka) podrapał mu twarz, skutkiem czego były pewne objawy likantropii. Bill polubił steki i zaczął jeść więcej mięsa. Jego osobowość, poza śladami oszpecenia, nie uległa jednak silnej transformacji na skutek ataku. |
Niezidentyfikowani obrońcy Hogwartu | Ofiary Fenrira Greybacka i innych wilkołaków w czasie Drugiej Bitwy o Hogwart. Wilkołaki miały przyłączyć się do Voldemorta w ataku na szkołę, stąd przypuszczenie, że było więcej ofiar wilkołaków w trakcie bitwy. Jedynie Greyback jest wymieniony z imienia spośród wilkołaków. |
Lavender Brown | Uczennica Hogwartu, brała udział w Drugiej Bitwie o Hogwart. Lavender spadła z wysokości i do jej ciała przypadł Fenrir Greyback. Dziewczyna zmarła na skutek ugryzienia i zakażenia przez wilkołaka oraz ran odniesionych po upadku z tarasów szkoły. Na widok Greybacka atakującego Lavender, Hermiona Granger rzuciła w wilkołaka zaklęciem i uniemożliwiła mu beszczeszczenie jej zwłok. |
Niezidentyfikowany z imienia 5-letni chłopiec nazwiskiem Montgomery | Brat sióstr Montgomery, z którymi Harry uczęszczał do Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Pogryziony przez Fenrira Greybacka, zmarł w Szpitalu Świętego Munga wskutek ugryzienia i zakażenia. Atak wilkołaka był karą, dla jego matki za odmowę współpracy ze Śmierciożercami. |
Etymologia
Słowo werewolf pochodzi z języka staroangielskiego gdzie:
- were - współczesny ang. man - człowiek,
- wulf - współczesny ang. wolf - wilk.
Ciekawostki
- Tom Riddle w okresie swojej nauki w Hogwarcie, oskarżył Hagrida, o to że ten w młodości chował pod łóżkiem młode wilkołaków. J.K. Rowling ukróciła spekulacje na temat wilczych potomków wilkołaków, mówiąc, że Riddle celowo oczerniał Hagrida i rozpowiadał nieprawdziwe informacje, by zdyskredytować gajowego w oczach profesorów (mogło mieć to związek ze sprawą otwarcia Komnaty Tajemnic i przerzucenia winy za wypadki w szkole na Hagrida).
- Draco Malfoy raz stwierdził, że w Zakazanym Lesie grasują wilkołaki. Była to nieprawda. Profesorowie Hogwartu celowo podtrzymywali takie plotki, by uczniowie trzymali się z daleka od lasu. Podczas wyprawy do Zakazanego Lasu w pierwszej części serii, Harry zapytał Hagrida, czy to wilkołaki mogły zabić jednorożca w Zakazanym Lesie, na co gajowy odpowiedział, że: wilkołaki są zbyt wolne, by dogonić jednorożca.
- W Harrym Potterze i Księciu Półkrwi, gdy Lupin zdradza pewne zirytowanie i szorstkość w rozmowie z Harrym, Tonks wyjaśnia później obecnemu przy tym Arturowi Weasleyowi, że pierwsza noc cyklu jest zawsze najgorsza. Uwaga ta sugeruje - mimo, że nigdzie w serii nie było o tym wspomniane - że wilkołaki cierpiały różne dolegliwości wynikające z likantropii. Objawiało się to obniżeniem nastroju i łatwym wpadaniem w złość.
- Pottermore podaje, że jedynym sposobem na stanie się wilkołakiem, jest ugryzienie przez innego wilkołaka w czasie jego całkowitej przemiany (podczas pełni). Krew ofiary musi się wówczas zmieszać ze śliną gryzącego wilkołaka. Mugole po ataku wilkołaka najczęściej umierali, trucizna była zbyt silna. Czarodzieje, jeśli przeżywali - odziedziczali likantropię, stając się wilkołakami.
Zobacz też
Występowanie
- Harry Potter i więzień Azkabanu (książka) (pierwsze wystąpienie)
- Harry Potter i więzień Azkabanu (film)
- Harry Potter i więzień Azkabanu (gra)
- Harry Potter i Czara Ognia (książka)
- Harry Potter i Zakon Feniksa (książka)
- Harry Potter i Zakon Feniksa (film)
- Harry Potter i Zakon Feniksa (gra)
- Harry Potter i Książę Półkrwi (książka)
- Harry Potter i Książę Półkrwi (film)
- Harry Potter i Książę Półkrwi (gra)
- Harry Potter i Insygnia Śmierci (książka)
- Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza (film)
- Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza (gra)
- Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (film)
- Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (gra)
- Harry Potter i Przeklęte Dziecko
- Harry Potter i Przeklęte Dziecko (książka)
- Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć (tylko wspomniany)
- LEGO Harry Potter: Budowa Magicznego Świata
- LEGO Harry Potter: Postacie Magicznego Świata
- The Making of Harry Potter
- LEGO Harry Potter: Lata 1-4
- LEGO Harry Potter: Lata 5-7
- LEGO Harry Potter
- Pottermore
Szablon:Klasyfikacja Ministerstwa Magii |}