Wizengamot

Ta strona jest aktualnie edytowana przez użytkownika: Michnar!

W celu zapobiegnięcia wojnom edycyjnym, proszę o nie edytowanie tego artykułu póki nie usunę tego komunikatu.
Można oczywiście edytować drobne błędy interpunkcyjne i ortograficzne (jeśli takie występują).

Ten artykuł ostatnio był edytowany 20 marca 2016 roku o godzinie 14:18 przez użytkownika: Michnar.

Wizengamot — sąd decydujący o losach czarodziejów, którzy złamali panujące w Wielkiej Brytanii prawo. Jego historia jest dłuższa nawet od samego Ministerstwa Magii, pierwsze o nim wzmianki sięgają czasów Rady Czarodziejów. Siedziba zarządu Wizengamotu znajduje się w Departamencie Przestrzegania Prawa Czarodziejów, a rozprawy odbywają się na niższych poziomach.

Członkowie Wizengamotu w czasie rozprawy noszą śliwkowe szaty czarodziejów z wielkimi, haftowanymi literami "W" w kolorze srebrnym na lewej piersi.

Opis

Wizengamot składa się aż z pięćdziesięciu członków. Kryteria ich wyboru są niejasne, aczkolwiek wydaje się, że dużo do powiedzenia może mieć w tej kwestii Brytyjski Minister Magii (chodź niekoniecznie, bo zabieg taki spowodowałby upolitycznienie władzy).

Funkcjonowanie Wizengamotu najlepiej omówić na podstawie jedynej opisanej w książce rozprawie - z 1995 roku. Rzuca się w oczy krótki czas oczekiwania na rozprawę. Harry popełnił rzekomy czyn zabroniony 2 sierpnia 1995 roku, a rozprawę miał już 12. Widać, że czarodziejski sąd nie miał zbyt napiętego grafiku, co można wytłumaczyć zapewne małą liczbą członków czarodziejskiej społeczności. Na przesłuchaniu obecnych było ok. 50 członków Wizengamotu, którzy byli świadkami przesłuchania, które prowadzili Minister Magii, szef Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów oraz Starszy Podsekretarz Ministra Magii. Dodatkowo protokolantem, sporządzającym notatki był Młodszy Asystent Ministra Magii. Pozostaje otwarta kwestia stanowiska Naczelnego Maga Wizengamotu, którym do 1995 roku był Albus Dumbledore. Z powodu rzekomych kłamstw o powrocie Lorda Voldemorta zniesiono go z urzędu. Prawdopodobnie to właśnie Naczelny Mag otrzymywał główne miejsce w Wizengamocie, zamiast Ministra Magii, jednakże w 1995 takowego nie było, a więc Knot mógł zająć jego miejsce.

Wizengamot zasadniczo różnił się od znanego ze świata mugolskiego systemu. Oskarżycielami byli zadający pytania, wyrok ogłaszano demokratycznie poprzez wolę ok. pięćdziesięciu sędziów. Wiemy, że na rozprawę Harry'ego przyszedł cały Wizengamot i była to rzadkość - tak więc pełna liczba sędziów nie jest konieczna. Obrońcy nie było, jednak Karta Praw Wizengamotu przyznawała oskarżonemu prawo od powołania świadków obrony. W przypadku Harry'ego był to Albus Dumbledore, który przejął funkcje adwokata, a także znalazł drugiego świadka obrony, Arabellę Figg oraz przeprowadził dyskusje z Knotem, w której udowodnił, że dementorzy na Little Whinging byli. Wydaje się, że Wizengamot mógł w razie potrzeby powołać także świadków oskarżających.

Sąd a brak trójpodziału władzy

Sama przynależność sądu do Ministerstwa sugeruje brak niezawisłości władzy sądowniczej - to jednak można wyjaśnić próbą konsolidacji czarodziejskich urzędów w jednym miejscu - w Londynie. Odwołanie Dumbledore'a z powodu subiektywnych opinii członków Ministerstwa z urzędu sądowego również pokazuje kompletne podporządkowanie władzy sądowniczej pod władzę wykonawczą. W trakcie samej rozprawy, kiedy Dumbledore spiera się z Knotem o dementorów, Minister mówi, że nie od dyrektora zależy, czy Ministerstwo podejmie śledztwo czy nie. Słowa te podkreślają, że ściganie przestępstw na dobrą sprawę zależy od władzy, nie od poczucia sprawiedliwości i trzeba to uznać za wysoce niedemokratyczne. Również w kolejnej części dyskusji Dumbledore wypomina Knotu złamanie kilku praw, które on zignorował i stwierdził, że mogą zostać zmienione np. samą niemożność wyrzucenie ucznia z Hogwartu przez Ministerstwo Magii. Przez wspomniane już połączenie władzy sądowniczej i wykonawczej, Knot został bezkarny, a nikt się sprzeciwić bezprawiu. Przy dobrze sformułowanym ustroju, Minister postanowiony zostałby przed odpowiedni trybunał. Biorąc to wszystko pod uwagę, można wysnuć wniosek, że czarodzieje w dziedzinie prawodawstwa mogliby się wiele od mugoli nauczyć.

Historia

Wizengamot jest starszy od Ministerstwa Magii i powstał przed 1544 rokiem. W 1707 roku powstało Ministerstwo Magii, a Wizengamot został włączony w jego struktura pod Departament Przestrzegania Prawa Czarodziejów. Pierwszy Minister Magii, Ulick Gamp był wcześniej Naczelnym Magiem Wizengamotu. Albus Dumbledore również pełnił ten tytuł w XX wieku, ale został z niego odwołany w 1995 roku, po tym jak Ministerstwu nie podobało się jego zaangażowanie w promowanie prawdy na temat odrodzenia się Voldemorta.

Znane rozprawy

Wizengamot jako tako pojawił się w serii w czwartym tomie. Albus Dumbledore w rozmowie z Rubeusem Hagridem wspomniał, iż jego brat, Aberforth został niegdyś skazany za używanie nieodpowiednich zaklęć na kozach. W późniejszej części roku szkolnego, Harry Potter obejrzał w myślodsiewni Dumbledore'a, szereg rozpraw Śmierciożerców po Pierwszej Wojnie Czarodziejów w 1981 roku, w których na karę dożywotniego Azkabanu skazano m.in. Bellatriks Lestrange, a także na bardzo emocjonalnej rozprawie rodzinnej Bartemiusza Croucha Juniora. Przesłuchiwano także Igora Karkarowa, który uwolnił się z więzienia za wsypanie Augustusa Rookwooda - jak widać Wizengamot szedł czasami na umowy w celu złapania wszystkich popleczników Czarnego Pana. Na jeszcze innej rozprawie sądzony był gracz quidditcha Ludo Bagman, który przez swoją popularność został uniewinniony ze wszystkich zarzutów, a sędziowie gratulowali mu za udany występ w reprezentacji Anglii w niedawnym meczu.

Występowanie

• Harry Potter i Czara Ognia (książka)
• Harry Potter i Czara Ognia (film)
• Harry Potter i Zakon Feniksa (książka)
• Harry Potter i Zakon Feniksa (film)
• Harry Potter i Zakon Feniksa (gra)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (książka)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci (książka)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza (film)
• LEGO Harry Potter: Lata 5−7
• Pottermore

Szablon:Ministerstwo