Zawładnięcie (ang. Possession) — zdolność Lorda Voldemorta polegająca na opanowywaniu umysłów swoich ofiar – oddziałując na pojedyncze osoby i całe rzesze ludzkie. Dokonywał tego wielokrotnie za pomocą legilimencji, w której był mistrzem. Zawładnięcie umysłami ludzi ma silny związek z charyzmą i cechami przywódczymi pewnej osoby oraz wielkimi umiejętnościami magicznymi danego czarodzieja lub czarownicy. Często wiąże się to z całkowitym oddaniem i pełnym poświęceniem ze strony jego wyznawców.
Zawładnięcie – szersze znaczenie
Zawładnięcie ma związek z charyzmą danej postaci – często wiąże się z fanatycznym oddaniem tej osobie, co ma cechy pełnego poświęcenia i bezkrytycyzmu dla wielbionej osoby. Lord Voldemort głoszonymi przez siebie ideałami zawładnął wyobraźnią wielu swoich zwolenników, którzy się do niego później przyłączyli. Przykładem ślepo w niego zapatrzonej osoby jest Bellatriks Lestrange – mająca obsesję na punkcie czystości krwi. Była gotowa na wszystko dla swego Pana, którego czciła jak bóstwo, a wszelka krytyka jego osoby spotykała się z jej agresywną reakcją w stronę krytykujących. Należy też dodać, że Voldemort był w młodości bardzo przystojny, uczył jej czarnej magii i uczynił z niej bardzo groźną (pozbawioną skrupułów) i wybitną czarownicą.J.K. Rowling przyznała, że Bella była w nim zakochana (darzyła bezwarunkową miłością). Umiała wyzwolić się nawet spod wpływu zaklęcia Cruciatus. W Departamencie Tajemnic Bellatriks Lestrange określa Harry'ego Pottera mieszańcem (był czarodziejem półkrwi – miał matkę z rodziny mugoli), na co ten odpowiada jej, że Voldemort widocznie zataił przed nią prawdę o swym pochodzeniu, bo jego ojciec był mugolem. Bellatriks ślepo zapatrzona w Voldemorta, nie potrafi w to uwierzyć – reaguje histerią. Innym przykładem ślepo zapatrzonego w niego czarodzieja, jest Bartemiusz Crouch Junior, który nawet po zdemaskowaniu go za pomocą Veritaserum i odkryciu jego mrocznego znaku na przedramieniu, wypowiadał się o Voldemorcie z uwielbieniem: „przywitają mnie w Azkabanie jak bohatera”, nie wyparł się poglądów swego Pana do końca.
Legilimencja – to zdolność umożliwiająca sprawdzenie, czy ktoś mówi prawdę, czy kłamie. Umożliwiała ona opanowywanie umysłów swych ofiar i doprowadzanie ich w ten sposób do śmierci – była domeną Voldemorta. Ale stanowi ona jedynie część predyspozycji, które umożliwiają zawładnięcie umysłami pojedynczych osób czy mas.
Zawładnięcie jest pojęciem szerszym i odnosi się do świadomości zbiorowej – inaczej mówiąc do oddziaływania swą osobą na całe środowisko czarodziejów i czarownic: np. budzenie przez Voldemorta powszechnej grozy (świat czarodziejów) lub powszechnego uwielbienia (śmierciożercy).
Zawładniecie umysłami mas Voldemort uzyskał zarówno dzięki swym wielkim zdolnościom czarnomagicznym, jak i przerażeniem (powszechną histerią), które wywoływał. W społeczeństwie czarodziejów mawiano, że nikt nie przeżył spotkania z Voldemortem, a strach przed nim był do tego stopnia paranoiczny, że bano wypowiadać się jego imię. Używano w tym celu eufemizmów: „Ten, którego imienia nie wolno wymawiać”, „Sam wiesz kto”. Czarodzieje, którzy nie ulegali jego charyzmie, musieli zmierzyć się ze strachem, jaki wywoływała zła sława tego największego czarnoksiężnika. Popularność Harry'ego Pottera (chłopca, który przeżył) wzięła się właśnie stąd, że był on jednym z nielicznych, który oparł się mocy Czarnego Pana i przeżył. Charyzma i głoszone przez Voldemorta poglądy (które w swej istocie były sprzeczne) zostały pierwszy raz podważone w chwili, gdy zaklęcie uśmiercające odbiło się od Harry'ego w Dolinie Godryka (Noc Duchów w 1981 r.) i zniszczyło ciało Voldemorta. Na wieść o klęsce Voldemorta, wielu jego wyznawców – śmierciożerców odwróciło się od niego. Część z nich (jak Bellatriks, Bartemiusz Crouch Junior) trafiła do Azkabanu i została uwięziona.
Voldemort zatajał swoje mugolskie pochodzenie (po ojcu), podkreślał za to swój związek z Salazarem Slytherinem (po matce) – swym wielkim przodkiem: Dziedzic Slytherina (otwarcie Komnaty Tajemnic), Nagini (wąż – symbol Slytherina), horkruks z medalionu Salazara Slytherina i przedmiotów – symboli założycieli pozostałych domów Hogwartu (poza mieczem Gryfindora), miał dar mówienia językiem węży.
Przykłady
- W roku szkolnym 1992 – 1993 dziennik Toma Riddle'a przejął kontrolę nad Ginny Weasley (Harry Potter i Komnata Tajemnic), tak że dziewczynka traciła świadomość. Na jego polecenie ponownie otworzyła Komnatę Tajemnic. W Dzienniku Toma Ridlde'a była ukryta cząstka jego duszy – był jego horkruksem. Dziennik przejął kontrolę nad dziewczyną do tego stopnia, że traciła ona świadomość (nie pamiętała, co robi) i ślepo wykonywała jego polecenia.
- W roku szkolnym 1995 – 1996 (Harry Potter i Zakon Feniksa) Lord Voldemort opanował umysł Harry'ego Pottera za pomocą legilimencji – wywołał torturujące go wizje. Skutkiem opanowania umysłu jest przejęcie całkowitej kontroli nad ofiarą, która wolała śmierć od przerażających wizji pojawiających się w ich głowie.
- 2 maja 1998 roku (Harry Potter i Insygnia Śmierci), podczas bitwy o Hogwart, Voldemort przemawia w myślach do obrońców szkoły – nauczycieli i uczniów. Wywołuje masowy strach i lęk, który ma doprowadzić do wydania mu Harry'ego Pottera. Jest to przykład bezpośredniego oddziaływania na większą liczbę osób. Możliwe, że dzięki legilimencji.
Zawładnięcie – ślepe oddanie, a świadomy wybór
Zawładnięcie umysłami innych, nie jest określeniem wyłącznie negatywnym. Dotyczy wyznawania ideałów, które uosabia dany przywódca i potrafi przekonać innych do wyznawania tych poglądów i ich obrony, nawet za cenę własnego życia (Bellatriks Lestrange). Albus Dumbledore był jedynym czarodziejem, którego Voldemort zawsze się obawiał – tym, którego zawsze się bał. Dyrektor Hogwartu także posiadał charyzmę i wielkie zdolności magiczne oraz potrafił zgromadzić wokół siebie grupę osób, która broniła ideałów pokoju i ładu w świecie czarodziejów. W tym celu powołał do życia tajną organizację: Zakon Feniksa. Należało do niej wielu czarodziejów i czarownic podzielających te poglądy, gotowych oddać swoje życie w walce ze śmierciożercami. Do Voldemorta przyłączali się czarodzieje z różnych motywów: Bellatriks ze względu na kult czystości krwi, Malfoyowie w nadziei odzyskania swej dawnej pozycji w społeczeństwie czarodziejów, Rookwood – szpieg z Ministerstwa Magii, posiadający wiele cennych informacji. Rzuca się w oczy, że jego wyznawcy byli mu fanatycznie oddani i bezkrytyczni (był w połowie mugolem) wobec wielu jego czynów. Służyli mu na śmierć i życie – jak Bartemiusz Crouch Junior (Harry Potter i Czara Ognia (książka)), używając wymyślnych tortur i zabijając bez skrupułów. Ich uwielbienie do Czarnego Pana, często wiązało się ze strachem przed nim (ten, kto go zawiódł, często tracił życie). Ale zdarzały się też przykłady osób, które po początkowej fascynacji Czarnym Panem, później walczyły z nim, dążąc do jego unicestwienia (Regulus Black – wykradł medalion -horkruks z jaskini) oraz Severus Snape. Ten ostatni z powodu swojej miłości do Lilly Potter, przeszedł na stronę Zakonu Feniksa, by chronić ją, a potem jej syna Harry'ego.
Ciekawostki
- Częste porównania Lorda Voldemorta do Hitlera wiążą się z jego zdolnością opanowania wyobraźni mas i ich ślepej wiary w słuszność głoszonych przez niego poglądów. Hitler stworzył ideologię „rasy panów” i 'podludzi', a jego wyznawcy byli gotowi umrzeć za swego wodza na wojnie. Hitler, podobnie jak Voldemort miał ogromną charyzmę (Fuhrer znaczy przewodnik) i potrafił nią zarazić tych czarodziejów, którzy mieli nadzieję na oczyszczenie ich społeczności z mugoli. Magiczne zdolności Voldemorta – wiedza i posługiwanie się czarną magią, jego zdolność latania bez miotły, wyjątkowa inteligencja i przebiegłość, czyniły z niego istotę na wpół boską. Naziści także przypisywali sobie boskie cechy – lepsze pochodzenie, a zwłaszcza prymat ideału aryjskiej urody: wysokiego smukłego blondyna, do którego Hitler (syn żydówki) nie pasował. Mimo to, nie przeszkodziło mu to w masowym mordowaniu Żydów (i przedstawicieli innych nacji) w imię ideologii nazistowskiej.
Zobacz też
- Legilimencja
- Oklumencja
- Śmierciożercy
- Lord Voldemort
- Bellatriks Lestrange
- Regulus Black
- Severus Snape
- Dziennik Toma Riddle'a