Harry Potter Wiki

CZYTAJ WIĘCEJ

Harry Potter Wiki
Advertisement
Harry Potter Wiki

Znikacz (ang. Snidget) — niezwykle rzadki ptak. Ten okrąglutki, o bardzo długim, wąskim dziobie i błyszczących, przypominających kamienie szlachetne oczach ptak, potrafił niezwykle szybko latać, a dzięki obrotowym stawom skrzydełek z niespotykaną szybkością i zręcznością zmieniał kierunek lotu. Pióra i oczy złotego znikacza były tak wysoko cenione, że swego czasu groziło mu wyginięcie z powodu polowań. Niebezpieczeństwo zauważono w porę i gatunek został otoczony ochroną, której najważniejszym krokiem było zastąpienie w quidditchu złotego znikacza złotym zniczem.

Złoty znikacz dostał kategorię XXXX nie dlatego, że jest niebezpieczny, ale z powodu wysokich kar, które grożą za złapanie go lub skrzywdzenie.

Klasyfikacja Ministerstwa Magii: XXXX

Historia znikaczy[]

Snidget slideshow

Od początku XII ulubioną rozrywką czarodziejów i czarownic było polowanie na znikacze. Dzisiaj gatunek chroniony, niegdyś występował powszechnie w całej północnej Europie, chociaż mugole rzadko go widywali (ze względu na jego szybkość i zdolność ukrywania się). Małe rozmiary znikacza połączone z jego wyjątkową zwinnością w powietrzu i zdolnością wyprowadzania drapieżników w pole sprawiły, że był bardzo trudnym łupem. Ten, kto złapał znikacza okrywał się powszechną sławą. Podczas takich polowań znikacz najczęściej ginie, trafiony zaklęciem lub najzwyczajniej zmiażdżony ręką myśliwego[1].

Łowy na znikacze odbywały się najczęściej w ciągu dnia, co dawało mugolom wyjątkową sposobność obserwowania czarodziejów i czarownic latających na miotłach. Istniejąca wówczas Rada Czarodziejów nie była jednak w stanie ograniczyć popularności tego sportu. Wydaje się zresztą, że nie widziała w tym nic złego[1].

W 1269 roku podczas meczu quidditcha, przewodniczący rady, Barberus Bragge, ogłosił, iż ten kto złapie ptaszka w czasie gry, otrzyma sto pięćdziesiąt galeonów (co odpowiada dzisiaj kwocie około miliona). Gracze z zapałem próbowali schwytać zwierzątko, podczas gdy zebrani wokół pola gry czarodzieje nie pozwalali mu uciec, celując w niego zaklęciami odpychającymi. Modeście Rabnott cudem udało się go ocalić, co przypłaciła grzywną wysokości dziesięciu galeonów[1].

Od tamtego meczu jeden gracz w każdej drużynie, zwany łowcą miał za zadanie schwytać złotego ptaka. Śmierć znikacza kończyła mecz, a drużyna łowcy otrzymywała sto pięćdziesiąt punktów, na pamiątkę nagrody pieniężnej oferowanej przez Bragge'a. Zwyczajem stało się także to, iż publiczność na meczach posługując się zaklęciami odpychającymi nie pozwała uciec ptaszkowi[1].

W połowie następnego stulecia złotych znikaczy było już tak mało, że Rada Czarodziejów uczyniła je gatunkiem chronionym, zabraniając tym samym zarówno zabijania ich, jak i wykorzystywania w quidditchu. W Somerset utworzono Rezerwat Znikaczy imienia Modesty Rabnott. Zaczęto również poszukiwać zamiennika owego ptaka, który mógłby go zastąpić podczas meczów tejże dyscypliny. Udało się tego dokonać, a złoty znicz (początkowo snitch) którego wynalezienie przypisuje się Bowmanowi Wrightowi) zastąpił znikacze w rozgrywkach[1].

Występowanie[]

Przypisy

Advertisement